ဖိုးေမာင္လာၿပီ

ဖုိးေမာင္လာၿပီ

မႈိင္းညိဳညဥ့္ရိပ္ ၊ လူေျခတိတ္၌
ေရဆိပ္အနား ၊ ရြာတံခါးမွ
ဂုတ္က်ားက်ယ္ေလာင္ ၊ ဆီးႀကိဳေဟာင္ေသာ္
ဖုိးေမာင္လာၿပီ ဆုိၾကသည္။

ေဟာင္သံရပ္၍
ထက္ၾကပ္ေပၚလာ ၊ အသံမွာကား
ညခါငါးေထာင္ ၊ ေမာင္ဖုိးေမာင္သည္
ရြာေတာင္ေခ်ာင္းက ျပန္ခဲ့ၿပီ။

ဖုိးေမာင္သံၾကား ၊ ကင္းသမားက
တံခါးႀကီးေအာက္ ၊ မလြယ္ေပါက္ကုိ
တစ္ေယာက္၀င္သာ ၊ ဖြင့္လိုက္ပါေသာ္
ယာတြင္ အုပ္ေဆာင္း ၊ ၀ဲတက္ေခ်ာင္းႏွင့္
ခါးေစာင္းကုိင္းကုိင္း ၊ ငါးပလုိင္းကုိ
လြယ္သုိင္းၿပီးလွ်င္ ၊ ရြာကုိ၀င္သည္
လူပင္ေလလား ၊ တေစၦလား။

တေစၦမေၾကာက္ ၊ ေျမြမေၾကာက္ဘဲ
တစ္ေယာက္တည္းပင္ ၊ ညဥ့္ေမွာင္တြင္း၌
သူလွ်င္ငါးရွာ ၊ မေကၽြးပါက
ထုိရြာသူသား ၊ လူအမ်ားတို႔
ငါးစုိး ငါးစိမ္း ငတ္ေပလိမ့္။

ေဆာင္းတစ္ည၌
ခ်မ္းျမစိမ့္ေအး ၊ လျခမ္းေကြး၍
ရြာေဘးက်ီပ်က္ ၊ ေမွာင္နက္နက္မွ
ဇီးကြက္ကေအာ္ ၊ ေတာက္တဲ့ေၾကာ္စဥ္
ရြာေပၚလႊမ္းေအာင္ ၊ ဂုတ္က်ားေဟာင္သည္
ဖုိးေမာင္လာခ်ိန္ပါတကား။

သုိ႔ျဖစ္ေသာ္ျငား ၊ ခါတစ္ပါးသုိ႔
တံခါး၀င္လို ၊ သူမဆုိဘဲ
ေမာင္းကုိထုပါ ၊ လူစုပါေဟ့
ရြာကုိေဘးမွ ၊ ကာကြယ္ၾကေလာ့
ဓားျပငါ့အား ၊ ဖမ္း၍ထားဟု
စကားမဆံုး ၊ ဟစ္ေအာ္တုန္းတြင္
ဒုိင္းဒုိင္းဒိန္းသံ ၊ ရြာလံုးညံသည္
ေခ်ာင္းယံပဲ့တင္ ထပ္သတည္း။

ဖိုးေမာင္နိဂံုး ၊ ဤတြင္ဆံုးလည္း
ရြာလံုးစိတ္တြင္ ၊ ဖုိးေမာင္၀င္၍
ပဲ့တင္ထပ္ကာ ၊ ဟည္းလ်က္ပါတည့္
ဘယ္ခါမဆုိ ၊ ဆီးလင့္ႀကိဳသုိ႔
မႈိင္းညိဳညဥ့္ရိပ္ ၊ လူေျခတိတ္၌
ေရဆိပ္အနား ၊ ရြာတံခါးမွ
ဂုတ္က်ားက်ယ္ေလာင္ ၊ ရမ္းေရာ္ေဟာင္ေသာ္
ဖုိးေမာင္လာၿပီ ဆုိဆဲပင္ ။ ။

( မင္းသုဝဏ္/၁၉၆၂၊ဒီဇင္ဘာ-၅ )

စိတ္ေကာင္းႏွလံုးေကာင္း ရွိတဲ့ လူသားတုိ႔ဟာ လူသားအခ်င္းခ်င္း လူပီသစြာ ေစာင့္ေရွာက္ ကာကြယ္ေပးၾက တယ္။ ေအးအတူ ပူအမွ် ေနထုိင္စားေသာက္ၾကရင္း တစ္ဦးကုိတစ္ဦး ကူညီ ႐ုိင္းပင္းၾက ကုန္တယ္။ ထုိလူသား မ်ား ရွိတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္ သည္ ၿငိမ္းခ်မ္း သာယာျခင္း ရွိကုန္ၿပီး ဖံြ႕ၿဖိဳးတုိးတက္ စည္ပင္ကုန္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ စိတ္ေကာင္း ႏွလံုးေကာင္း ရွိတဲ့ လူသားတို႔ ဤလူ႕ေလာကတြင္ အမ်ားအျပားပင္ လုိအပ္ပါတယ္။ လူသား အခ်င္းခ်င္း ကာကြယ္ေပးျခင္းသည္ မြန္ျမတ္ေသာ မဂၤလာတရား ျဖစ္ပါတယ္။ ကူညီ ေစာင့္ေရွာက္ တတ္ တဲ့သူကုိ လည္း လူအမ်ားက ႏွစ္လုိ ခ်စ္ခင္ၾကတယ္။

ကဗ်ာကဝိႀကီး၊ ဆရာႀကီး မင္းသုဝဏ္ရဲ႕ လူအခ်င္းခ်င္း ေစာင့္ေရွာက္ကာကြယ္သူအေၾကာင္း ဂုဏ္ျပဳ ကဗ်ာေလး ကုိ ထပ္ဆင့္မွ်ေ၀လိုက္ပါတယ္။