အက္စစ္ဓာတ္ပါ၀င္မႈ ျမင့္တက္လာသည့္ ပင္လယ္ျပင္မ်ား

ပင္လယ္ေန သတၱ၀ါႏွင့္အပင္မ်ားကုိ မ်ိဳးသုဥ္းေပ်ာက္ကြယ္ ေစႏုိင္သည့္ အက္စစ္ဓာတ္ပါ၀င္မႈ ျမင့္တက္လာသည့္ ပင္လယ္ျပင္မ်ား

ကမၻာေပၚရွိ လူသားတုိင္းႏွင့္ ႏုိင္ငံအသီးသီးမွ အစုိးရတုိင္းသည္ ၄င္းတုိ႔ႏုိင္ငံ၏ စီးပြားေရးႏွင့္ စစ္ေရးကုိသာ ေရွ႕တန္းတင္လုိ ၾကၿပီး ႏ်ဴကလီးယား ေၾကာင့္ ကမၻာပ်က္မည္ ဟု အမ်ားစုက ထင္ျမင္ ယူဆ ေနၾကသည္။ 

ထုိအခ်က္သည္ မွားသည္ဟု မဆုိသာေသာ္လည္း ကမၻာပ်က္ႏုိင္သည့္ ေနာက္တစ္ခ်က္က သီးျခား ရွိေနျပန္သည္။ ထုိအခ်က္မွာ ႏုိင္ငံအသီးသီးက ဂ႐ုစုိက္၍ မလုပ္မျဖစ္ လုပ္ရမည့္ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရး ပင္ျဖစ္သည္။

ကမၻာ့နည္းပညာ ဆာေလာင္မြတ္သိပ္မႈေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာေသာ အဆိပ္ကန္ႀကီး

မြန္ဂိုးလီးယားႏိုင္ငံ ရဲ႕အတြင္းက်က် ေခ်ာင္တစ္ေနရာမွာ အဆိပ္ကန္ႀကီး တစ္ကန္ ရွိပါတယ္။ တစ္ကမၻာလံုးက သံုးေနတဲ့ စမတ္ဖုန္း ၊ အီလက္ထရြန္နစ္ ပစၥည္းေတြနဲ႔ အခုေနာက္ပိုင္း ေခတ္စားလာတဲ့ ၊ ဝတ္ဆင္ႏိုင္တဲ့ နည္းပညာအျပင္ သဘာဝ ပတ္ဝန္းက်င္ကို မထိခိုက္ဘူးလို႔ ေျပာေနၾကတဲ့ စိမ္းလန္း နည္းပညာ ေတြကေန ထြက္ေပၚလာတဲ့ အဆိပ္သင့္ ဓာတုစြန္႔ပစ္ ေရေတြ ဒီကန္ႀကီးထဲ စုေနတာပါ။ ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕စာ ေလာက္ရွိတဲ့ Baogang Steel and Rare Earth ေဘာင္ဂန္စတီး နဲ႔ ရွားပါးသတၱဳ သန္႔စင္ စက္႐ံုႀကီးက မိုးကုပ္စက္ဝိုင္း တစ္ခုလံုးကို အျပည့္ ေနရာယူထား ပါတယ္။

ေကာင္းကင္ယံကို စိတ္ႀကိဳက္ ပံုသြင္းေနတာ ကေတာ့ မိုးထိေအာင္ ျမင့္မားေနတဲ့ အေအးခံ အေဆာက္အအံု ျမင့္ေတြရယ္ ၊ မီးခိုးတလူလူ ထြက္ေနတဲ့ ေခါင္းတိုင္ ေတြရယ္ပါပဲ။ ဒီၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕စာ စက္႐ံုႀကီးရဲ႕ အေနာက္ဘက္ တစ္ျခမ္းလံုးမွာေတာ့ ေနာက္ထပ္ ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕စာ ေလာက္ရွိတဲ့ ကန္ႀကီးတစ္ကန္ ရွိပါတယ္။ ဒီကန္ထဲမွာ ရွိေနတာ ေရေတြေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ မည္းနက္ ခြၽဲက်ိ နံေစာ္ ေနတဲ့ အဆိပ္သင့္ စြန္႔ပစ္ဓာတု အညစ္အေၾကး ေတြသာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီကန္ႀကီးထဲကို အညစ္အေၾကး ေရေတြက ပိုက္ဒါဇင္ေပါင္း မ်ားစြာကေန စီးဝင္ ေနပါတယ္။ ကန္ပတ္ပတ္ လည္က သန္႔စင္စက္ ႐ံုေတြကေန ဂ်ိမ္းခနဲ ေရဆိုးတံခါး ဖြင့္လိုက္သံ၊ ဒီေရဆိုးေတြ ပိုက္လံုး ႀကီးေတြထဲကေန ေဝါခနဲစီးလာသံ၊ ေရကန္ႀကီး ထဲကို ပြက္ခနဲ၊ ပြက္ခနဲ က်သြားသံ၊ ေထာင္းခနဲထြက္ လာတဲ့ ဆာလဖာ အဆိပ္ေငြ ့အနံ႔ေတြဟာ တကယ္ပဲ ငရဲျပည္ ေရာက္ေနသလို ခံစားရပါတယ္။

ဒါဟာ အေရွ႕ေတာင္ အာရွရဲ႕ ႏိုင္ငံငယ္ေလး တစ္ခုသာ ျဖစ္တဲ့ မြန္ဂိုလီးယား ႏိုင္ငံထဲက ေဘာင္တို စက္မႈၿမိဳ႕ တစ္ၿမိဳ႕သာ ရွိပါေသးတယ္။ ေဘာင္တိုၿမိဳ႕ ဟာ မြန္ဂိုလီးယားမွာ ေတာ့ အႀကီးဆံုး စက္မႈၿမိဳ႕ႀကီး ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ႏိုင္ငံလံုးမွာ ျဖန္႔ခ်ိေရာင္းခ် ေနတဲ့ စမတ္ဖုန္းနဲ ့အျခား ဝတ္ဆင္ႏိုင္တဲ့ နည္းပညာသံုး ကိရိယာေတြကို ထုတ္လုပ္ဖို႔ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံက ဒီၿမိဳ႕မွာလာၿပီး သူ႔ကုန္ၾကမ္း ေတြကို ကုန္ေခ်ာျပင္ ပါတယ္။ ဒီ ကုန္ေခ်ာျပင္ဖို႔ ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕စာ ေလာက္ႀကီးတဲ့ ေဘာင္ဂန္စတီး နဲ႔ ရွားပါးသတၱဳ သန္႔စင္စက္႐ံု ကေန အခုလိုပဲ မယံုႏိုင္ ေလာက္တဲ့ ဓာတုစြန္႔ပစ္ ေရေတြ စြန္႔ထုတ္ ေနတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ေဘာင္တိုၿမိဳ႕ အေၾကာင္း ၾကားဖူးတဲ့သူ ခပ္ရွားရွားပါ။ ဒါေပမဲ့ ကမၻာေပၚမွာ အသံုးျပဳေနတဲ့ စမတ္ဖုန္းကေန အီလက္ထရြန္းနစ္ ပစၥည္းေတြ အားလံုးအတြက္ လိုအပ္တဲ့ ကုန္ၾကမ္းကို အႀကီးဆံုး၊ အမ်ားဆံုး သန္႔စင္ ေပးေနတဲ့ စက္မႈၿမိဳ႕ႀကီး ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီ စက္မႈၿမိဳ႕ႀကီးရဲ႕ အဆိပ္ကန္ႀကီးဟာ တစ္ကမၻာလံုးရဲ႕ နည္းပညာ ဆာေလာင္မႈေၾကာင့္ ျဖစ္လာတာ လို႔ေျပာရင္ မွားမယ္ မထင္ပါဘူး။

အီလက္ထရြန္းနစ္ ပစၥည္းတိုင္းမွာ မရွိမျဖစ္ လိုအပ္တဲ့ သံလိုက္ တစ္မ်ဳိးတည္းကိုပဲ စဥ္းစားၾကည့္ ရေအာင္။ ၂ဝဝ၉ ခုႏွစ္မွာ ကမၻာ့သံလိုက္ လိုအပ္ခ်က္ရဲ႕ ၉၅ ရာခိုင္ႏႈန္းကို တ႐ုတ္ တစ္ႏိုင္ငံ တည္းက ျဖည့္ဆည္းခဲ့ ပါတယ္။ အဲဒီ ၉၅ ရာခိုင္ႏႈန္းေသာ တ႐ုတ္သံလိုက္ ထုတ္လုပ္မႈရဲ႕ ၇၅ ရာခိုင္ႏႈန္း ရွိတဲ့ ကုန္ၾကမ္းကို ေဘာင္တိုၿမိဳ႕ရဲ႕ ေျမာက္ဘက္ က ဘရမ္းအိုဘို သတၱဳတြင္း ကေန ထုတ္လုပ္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ စီးပြားေရး ႐ႈေထာင့္ကေန ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ႀကီးမားတဲ့ ေအာင္ျမင္မႈပါ။

တ႐ုတ္ႏိုင္ငံဟာ ကမၻာ့စီးပြားေရး ေလာကမွာ ၿပိဳင္ဘက္ကင္း ေနရျခင္းကိုက ရွားပါးသတၱဳ ေတြကို အမ်ားဆံုးနဲ ့အျမန္ဆံုး ပိုင္ဆိုင္ သန္႔စင္ေရာင္းဝယ္ အသံုးျပဳႏိုင္ လို႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလို ျဖစ္လာေအာင္ ပံ့ပိုးေပး ေနတာကေတာ့ မြန္ဂိုလီးယား ႏိုင္ငံထဲက ေဘာင္တိုၿမိဳ႕ ဒါမွမဟုတ္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံရဲ႕ လွ်ဳိ႕ဝွက္ စီးပြားေရးခံတပ္ ၿမိဳ႕ႀကီးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဆိပ္ကန္ေတြ၊ လွ်ဳိ႕ဝွက္ ခံတပ္ေတြ၊ သတၱဳတြင္း ေတြကိုေတြ႕ လို႔ ေဘာင္တိုၿမိဳ႕ ဟာ လူသူကင္းမဲ့ ေနတဲ့ တေစၧၿမိဳ႕လို႔ေတာ့ မထင္လိုက္ပါနဲ႔။ ၁၉၅ဝ ျပည့္ႏွစ္မွာ လူဦးေရ ၉၇ဝဝဝ ပဲရွိခဲ့တဲ့ၿမိဳ႕မွာ အခုဆိုရင္ ၿမိဳ႕ေနလူထု ဦးေရ ၂ သန္းခြဲ အနည္းဆံုး ရွိပါတယ္။

ဒီေတာ့ ေဘာင္တိုၿမိဳ႕ ဘာျဖစ္ေနလဲ။ တ႐ုတ္အတြက္ သတၱဳသန္႔စင္ လုပ္ငန္းကို ဆက္လက္ လုပ္ကိုင္ ေပးေနရေပမယ့္ တိုးတက္ေျပာင္းလဲ လာတဲ့ေခတ္ အေျခအေန၊ အဆမတန္ မ်ားလာေနတဲ့ လူဦးေရ၊ ဒီ လူဦးေရနဲ ့ မကုိက္ညီ ေတာ့တဲ့ ၿမိဳ႕ျပစနစ္၊ အစရွိတာေတြဟာ ညိႇမရဘဲ အၿပိဳင္ အစြန္းထြက္ေနတဲ့ ျပႆနာေတြ ျဖစ္လို႔လာ ေနပါၿပီ။ သတၱဳသန္႔စင္ လုပ္ငန္းအတြက္ တစ္ၿမိဳ႕လံုး အႏွံ႔ မီးႀကိဳး၊ ဖုန္းႀကိဳးေတြ သြယ္တန္း ထားသလိုပဲ ဧရာမေရဆိုး ထုတ္ပိုက္ေတြကို သြယ္တန္း ထားပါတယ္။ လမ္းေအာက္မွာ၊ လမ္းေဘးမွာ၊ လမ္းေပၚမွာ၊ တံတားနဲ ့ယွဥ္လ်က္ ဘယ္ေနရာကို ၾကည့္ၾကည့္ ေရဆိုးထုတ္ပိုက္ေတြ ရွိေနပါတယ္။ လမ္းေတြေပၚမွာ စက္႐ံု အလုပ္႐ံုေပါင္း ေျမာက္ျမားစြာ အတြက္ ဒီဇယ္နဲ ့ ေက်ာက္မီးေသြး သယ္ယာဥ္ႀကီး ေတြဟာ ၂၄ နာရီပတ္လံုး ဥဒဟိုေျပးလႊား ေနပါတယ္။

ဒီၿမိဳ႕ႀကီး ဆက္လက္ရွင္သန္ ႏိုင္ျခင္းရွိ - မရွိ၊ ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ အဆိပ္ကန္ႀကီးရဲ ့ ကမၻာ့ေျမေအာက္ ေရနဲ႔ ေဂဟစနစ္ကို ဒုကၡေပးႏိုင္မယ့္ အဖ်က္စြမ္းအား ၊ အဲဒီၿမိဳ႕ရဲ႕ ေလထုညစ္ညမ္း မႈႏႈန္း၊ ဘာေၾကာင့္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံက မြန္ဂိုလီးယား ထဲမွာ ဒီလို သန္႔စင္ စက္႐ံုႀကီး ေတြ တည္ေဆာက္ အသံုးျပဳတာလဲ ဆိုတာေတြကို မေတြးခင္၊ မေမးခင္၊ မေျဖခင္ မွာကြၽန္ေတာ္တို႔ လက္နဲ႔မကြာ ေဆာင္ထားၾကတဲ့ စမတ္ဖုန္း ေတြရဲ ့ေနာက္ကြယ္မွာ ဒီလိုႀကီးမားတဲ့ အဆိပ္ကန္ ႀကီးေတြ ျဖစ္ေပၚေနတယ္ ဆိုတာကို အသိ၊ သတိရွိၾကဖို႔ ေလ့လာ ေရးသား တင္ျပလိုက္ရ ပါတယ္။

၀င္းေဇာ္

ႀကိဳတင္ခန္႔မွန္းႏုိင္ရန္ ႀကိဳးပမ္းေနရသည့္ ေျမကၽြံျခင္း အႏၲရာယ္

ႀကိဳတင္ခန္႔မွန္းႏုိင္ရန္ ႀကိဳးပမ္းေနရသည့္ ေျမကၽြံျခင္း အႏၲရာယ္

ကမၻာေျမသည္ ႐ုတ္တရက္ ကြၽံဝင္သြားၿပီး လူေတြ၊ ကားေတြ ကေန ႀကီးမားလွတဲ့ တိုက္တာႀကီးေတြ အထိ စုပ္ယူၿမိဳခ် သြားတာမ်ဳိး မၾကာခဏ ျဖစ္ေပၚ ခဲ့ၿပီးပါျပီ။ သိပၸံပညာရွင္ ေတြကလဲ မုန္တိုင္း ေဘးအႏၲရာယ္ တစ္ခုကို ထိထိ ေရာက္ေရာက္ ႀကိဳတင္ခန္႔မွန္း ႏိုင္တာကလြဲရင္ က်န္တဲ့ သဘာဝေဘးဥပါဒ္ အႏၲရာယ္ေတြကို ႀကိဳတင္ မခန္႔မွန္းႏိုင္ သေလာက္ ျဖစ္ေနဆဲမို႔ ေျမကြၽံမယ့္ အေရးကိုလဲ ႀကိဳတင္ခန္႔မွန္း ႏိုင္ဖို႔ ႀကိဳးစားဆဲ အဆင့္မွာပဲ ရွိပါတယ္။

၂ဝ၁၃ ခုႏွစ္ေဖေဖာ္ဝါရီ ၂၈ ဒီေန႔နဲ႔ဆိုရင္ ႏွစ္ႏွစ္ေျမာက္ ႏွစ္ပတ္လည္ေန႔မွာ ဖေလာ္ရီဒါ ျပည္နယ္ တမ္ပါၿမိဳ႕ အေရွ႕ပိုင္းက ေနအိမ္ တစ္လံုးထဲမွာ အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္ဟာ ႐ုတ္တရက္ ေျမကြၽံတဲ့အထဲ ပါသြားပါတယ္။ သူ႔အိပ္ရာ၊ ဗီ႐ို၊ စာဖတ္စားပြဲအားလံုး တစ္မုဟုတ္ခ်င္း ျမဳပ္ႏွံခံ လိုက္ရပါတယ္။ သူ႔အေလာင္း ကိုလဲ ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မရခဲ့ပါဘူး။ ဒါျဖင့္ရင္ ေျမကြၽံတာဟာ ဘယ္ေလာက္အထိ နက္႐ႈိင္းႏိုင္ သလဲ၊ ဘယ္အခ်ိန္ ဘယ္ေနရာမွာ ေျမကြၽံမယ္ ဆိုတာကိုေကာ ႀကိဳတင္ မခန္႔မွန္း ႏိုင္ဘူးလား ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းေတြ ထြက္ေပၚ လာပါတယ္။

ေျမကြၽံတာဟာ ေဒသတစ္ခုရဲ႕ ေျမမ်က္ႏွာသြင္ျပင္ အေပၚမွာ အမ်ားႀကီး မူတည္ပါတယ္။ ဖေလာ္ရီဒါ ျပည္နယ္ရဲ႕ ေျမျပင္ဟာ ဘူမိေဗဒ သေဘာသဘာဝ အရ ေျမကြၽံႏိုင္မယ့္ လကၡဏာ မ်ားျပားၿပီး Sunshiine ျပည္နယ္မွာ ဆိုရင္ တစ္ႏွစ္ တစ္ႏွစ္ကို အႀကိမ္ေပါင္း ရာနဲ႔ခ်ီ ေျမကြၽံတာ ျဖစ္ပြားပါတယ္။

ကမၻာ့ ေျမမ်က္ႏွာျပင္ ေအာက္မွာ ေျမေအာက္ေရ ရွိပါတယ္။ ဒီေျမေအာက္ေရ ထဲမွာ ေက်ာက္သား ေတြထဲက ေပ်ာ္ဝင္ႏိုင္တဲ့ အရာေတြက ေပ်ာ္ဝင္သြား ပါတယ္။ ဒီအတြက္ ေက်ာက္သားလႊာ ေတြထဲမွာ အေခါင္း ေပါက္ႀကီးေတြ ျဖစ္လာပါတယ္။ ၾကာေတာ့ ဒီအေခါင္းေတြက ေျမျပင္ အေလးခ်ိန္ကို ထမ္းမထား ႏိုင္ေတာ့ဘဲ ၿပိဳက်ပါတယ္။ အဲဒီလို ၿပိဳတဲ့အခါမွာ ေျမသား တစ္ခုလံုး နိမ့္ဆင္းသြားတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

အနက္ကလဲ ေပအနည္းငယ္ ကေန အတိုင္းမသိေအာင္ နက္႐ႈိင္း ႏိုင္ပါတယ္။ ထံုးေက်ာက္မ်ားတဲ့ ေဒသေတြမွာ ေျမကြၽံတာ ပံုမွန္ျဖစ္ေနတတ္ ပါတယ္လို႔ ဖေလာ္ရီဒါ ျပည္နယ္က ဘူမိေဗဒ သိပၸံပညာရွင္ တစ္ဦးက ရွင္းျပတယ္။

သဘာဝ ျဖစ္စဥ္ေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚေလ့ ရွိတဲ့ ေျမကြၽံျခင္းဟာ လူသားေတြ ေၾကာင့္လဲ ပိုၿပီး ဆိုးရြားလာႏိုင္ ပါေသးတယ္။ ေျမေအာက္ေရကို အလြန္အကြၽံ ခပ္ထုတ္ျခင္းေၾကာင့္ ေျမသားနံရံေတြ ၿပိဳက် ႏိုင္ပါတယ္။ ဒီ ေျမသားနံရံေတြ ၿပိဳက်တဲ့အတြက္ ဆင့္ကဲၿပိဳက်မႈေတြ ျဖစ္ပြားၿပီး အေဝး တစ္ေနရာမွာ ေျမအႀကီးအက်ယ္ ကြၽံက်တာ ျဖစ္နိုင္ ပါေသးတယ္။

ဒါ့ျပင္ သဘာဝကို သဘာဝကလဲ ထပ္ၿပီး ဒုကၡေပးႏိုင္ ပါေသးတယ္။ မိုးေခါင္ေရရွားတဲ့ ေနရာမွာ ေျမေအာက္ စိမ့္စမ္းေရ ေတြလဲ ခန္းေျခာက္သြားၿပီး အေခါင္းေပါက္ေတြ က်န္ရွိ ေနႏိုင္ပါတယ္။ မိုးေလဝသ ေျပာင္းလဲမႈေၾကာင့္ မိုးသည္းထန္စြာ ရြာသြန္းလိုက္မယ္ ဆိုရင္ မိုးေရရဲ႕ အေလးခ်ိန္ေၾကာင့္ ေျမျပင္အေလးခ်ိန္ အဆမတန္ ပိုလာတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ အဲဒီ အေခါင္းေပါက္ေတြ ၿပိဳက်သြားနိုင္ ပါေသးတယ္။

၂ဝ၁၂ ခုႏွစ္ ဇြန္လမွာ ဖေလာ္ရီဒါ ျပည္နယ္မွာ လေပါင္းမ်ားစြာ မိုးေခါင္ေရရွား ျဖစ္ခဲ့ၿပီး တဲ့ေနာက္ အပူပိုင္း မုန္တိုင္း Debby တိုက္ခတ္ခဲ့ေတာ့ ေျမကြၽံတြင္းေတြ ရာေပါင္းမ်ားစြာ ျဖစ္က်န္ခဲ့ တာဟာ ဒီျဖစ္စဥ္ေၾကာင့္ ပါပဲ။ ဒီျဖစ္ရပ္ ေၾကာင့္ ဖေလာ္ရီဒါ ျပည္နယ္ အစိုးရအဖြဲ႕ဟာ အနာဂတ္မွာ အလားတူ ျဖစ္ရပ္ေတြကို ဘယ္လို ကာကြယ္ ႏုိင္မလည္း ဆိုတာကို အျပင္းအထန္ စဥ္းစားခဲ့ ရပါတယ္။

၂ဝ၁၃ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လမွာ ဖေလာ္ရီဒါ ျပည္နယ္ဟာ အေမရိကန္ေဒၚလာ တစ္သန္း ဘတ္ဂ်က္တည္ၿပီး ေျမကြၽံျခင္း ျဖစ္ေပၚႏိုင္မယ့္ လမ္းေၾကာင္းေတြကို သုေတသန ျပဳလုပ္ခဲ့တယ္။ အရင္က ေျမကြၽံခဲ့တဲ့ ေနရာေတြ၊ အဲဒီေနရာ
ေတြရဲ႕ ေျမမ်က္ႏွာ သြင္ျပင္ေတြ၊ မိုးေလဝသ အေျခအေနေတြ၊ ေျမအေလးခ်ိန္ကို ေအာက္ခံ ေက်ာက္သားလႊာက ဘယ္ေလာက္ ၾကာၾကာဆက္ၿပီး ထမ္းပိုးထားႏိုင္မယ္ ဆုိတဲ့ တြက္ခ်က္မႈ ေတြကို ျပဳလုပ္ခဲ့ပါတယ္။

၂ဝ၁၆ ခုႏွစ္မွာ ေျမပံုၾကမ္း ထုတ္ႏုိင္လိမ့္ မယ္လုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။ တစ္စတုရန္း ကီလိုမီတာ အတြင္း ေျမကြၽံႏိုင္တဲ့ ေနရာေတြကို ျဖစ္ႏုိင္ေျခအေပၚ မူတည္ၿပီး အေရာင္ခြဲ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ လူေတြက ဒီထက္ပိုတိက်တဲ့ အေျဖကို ရခ်င္ၾကတယ္။ ကိုယ့္ခုတင္ ေအာက္တည့္တည့္ ေျမကြၽံမလား ဆိုတာမ်ဳိးေပါ့။

အခုေနာက္ပိုင္းမွာ မိုးေမွ်ာ္ တိုက္ႀကီးေတြကို မေဆာက္လုပ္ခင္ ေျမျပင္ အေနအထားကို ကြၽမ္းက်င္တဲ့ နည္းပညာရွင္ ေတြရဲ႕ ေထာက္ခံခ်က္ ရယူဖို႔ အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စု က ေဒသႏၲရဥပေဒ ထုတ္ျပန္ထားတယ္။ အထူးသျဖင့္ ဖေလာ္ရီဒါ ျပည္နယ္ မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ျပည္သူလူထု ကလဲ သေဘာက်ပါတယ္။ ကိုယ္ေနထိုင္ေနတဲ့ တိုက္ႀကီး တစ္တိုက္လံုး ေျမႀကီးေအာက္ ကြၽံဝင္ နစ္ျမဳပ္ ေပ်ာက္ကြယ္ သြားမွာကိုေတာ့ ဘယ္သူမွ သေဘာက်လိမ့္မွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ ေလ့လာေရးသား တင္ျပ လိုက္ရပါတယ္။