Monday, July 20, 2015

အသက္ ၁၈ ႏွစ္မျပည့္သူမ်ားကုိ ေဆးလိပ္ မေရာင္းခ်ေပး ေသာ္လည္း ေဆးရြက္ႀကီးစိုက္ခင္း မ်ားတြင္မူ အလုပ္လုပ္ ေစေသာအခါ ...




 ႏိုင္ငံအေတာ္ မ်ားမ်ားမွာ အသက္ ၁၈ ႏွစ္ မျပည့္ေသးသူ ေတြကို ေဆးလိပ္ မေရာင္းေပး ပါဘူး။ အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စု ဟာဝိုင္အီ ျပည္နယ္မွာ ဆိုရင္ ေဆးလိပ္ ဝယ္ယူခြင့္ကို အသက္ ၂၁ ႏွစ္ထိ တိုးျမႇင့္ သတ္မွတ္ ထားပါတယ္။ ေဆးလိပ္ေပး မဝယ္ဘူး ဆိုေပမယ့္ ေဆးလိပ္မွာ မပါလို႔ မၿပီးတဲ့ ေဆးရြက္ႀကီး စိုက္ခင္းေတြမွာ က်ေတာ့ လုပ္သားေတြ အမ်ားစုဟာ အသက္ ၁၈ ႏွစ္ေအာက္ ကေလးေတြ ျဖစ္ေနတာ က်ေတာ့ေကာ သူတို႔ရဲ႕ က်န္းမာေရးကို မထိခိုက္ ေစဘူးလား .. လို႔ ေမးခြန္း ထုတ္စရာ ျဖစ္လာပါတယ္။

အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စု ေျမာက္ကာ႐ို လိုင္းနားျပည္နယ္ ဟာ ေဆးရြက္ႀကီးကို အဓိက စိုက္ပ်ဳိးတဲ့ ျပည္နယ္ ျဖစ္ပါတယ္။ မနက္အ႐ုဏ္ တက္ခ်ိန္ ေရာက္ရင္ကိုပဲ အသက္ ၁၂ ႏွစ္ကေန ၁၅ ႏွစ္အရြယ္ထက္ မပိုတဲ့ ကေလးေတြဟာ အိပ္မႈန္စံုမႊားနဲ႔ အေမ့ကို ႏႈတ္ဆက္ရင္း ေဆးရြက္ႀကီး စိုက္ခင္းထဲကို တစ္လွမ္းခ်င္း လွမ္းဝင္ သြားတာ ေတြ႕ရ ပါလိမ့္မယ္။ ေနထြက္လာၿပီ ဆိုတာနဲ႔ တစ္ၿပိဳင္နက္ ဒီ ေဆးရြက္ႀကီး စိုက္ခင္းေတြရဲ႕ အပူခ်ိန္ဟာ ဂဏန္းသံုးလံုး ကို ေရာက္သြား ပါလိမ့္မယ္။ ဒီ အပူခ်ိန္ကို အန္တုဖို႔ သူတို႔ လက္ထဲမွာ ေရတစ္ဘူးပဲ ပါပါတယ္။

Tuesday, July 7, 2015

နားၾကပ္ျဖင့္ နားေထာင္မႈေၾကာင့္ အၾကားအာ႐ံု ခ်ိဳ႕တဲ့မႈ ေစာစီးစြာ ျဖစ္ပြားႏုိင္



နားၾကပ္ျဖင့္ နားေထာင္မႈေၾကာင့္ အၾကားအာ႐ံု ခ်ိဳ႕တဲ့မႈ ေစာစီးစြာ ျဖစ္ပြားႏုိင္

လမ္းေပၚမွာ လူငယ္ေလးေတြ နားၾကပ္ကိုယ္စီ နဲ႔ ဆိုင္ကယ္စီး ေနၾကတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ အားကစား ခန္းမေတြ သြားေတာ့လဲ အားလံုး နားေထာင္ဖို႔ သီခ်င္းကို စပီကာႀကီး ေတြနဲ႔ ဖြင့္ေပး ထားေပမယ့္ ကိုယ့္နားၾကပ္ ေလးနဲ႔ကို နားေထာင္ ရင္း ကစားေနၾက သူေတြ ရွိေနပါတယ္။ အိမ္ေတြ မွာလဲ ေရွ႕မွာ တီဗီြ ဖြင့္ထားၿပီး နားၾကပ္ႀကီး တပ္လုိ႔ ဂိမ္းေဆာ့ ေနတဲ့ ကေလးေတြ ရွိေနသလို ညအိပ္ရာ ဝင္ရင္ တပ္လိုက္တဲ့ နားၾကပ္ဟာ မနက္မိုးလင္း တဲ့အထိ နားမွာ တပ္လ်က္ ျဖစ္ေနၾက သူေတြကိုလဲ ေတြ႕ရပါတယ္။ အခ်ဳိ႕ကလဲ မီးစက္သံေတြ၊ အေဆာက္အအုံ ေဆာက္လုပ္တဲ့ အသံေတြရဲ႕ ဒဏ္ကို မခံႏိုင္ေတာ့တဲ့ အဆံုး နားၾကပ္တပ္ၿပီး သီခ်င္း က်ယ္က်ယ္ ဖြင့္ထား လိုက္ၾက ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ နားၾကပ္တပ္ၿပီး သီခ်င္း၊ အသံ အစရွိတာ ေတြကို နားေထာင္သက္ ၾကာလာရင္ အၾကားအာ႐ံုကို ထိခိုက္ ေစႏိုင္ပါတယ္။
  • အရင္က အသံၾကည္ရႊင္ ေနတဲ့ ဂစ္တာသံဟာ တျဖည္းျဖည္း တိုးလာသလို ခံစားရဖူး ပါသလား။
  • တီဗီြမွာ စကားေျပာတဲ့ အသံကို ေသေသခ်ာခ်ာ မၾကားရလို႔ အသံ ထထခ်ဲ႕ ရပါသလား။
  • လူေတြ အမ်ားႀကီးနဲ႔ ဆူညံ ပြက္ေလာ႐ိုက္ ေနတဲ့ စားေသာက္ဆိုင္ ေတြထဲမွာ အသံကုန္ ေအာ္ဟစ္ျပီး စကားေျပာတာ က်င့္သား ရေနၿပီလား။
  • ဒါဟာ သင့္အၾကားအာ႐ံု ခ်ဳိ႕တဲ့မႈ စျဖစ္ေနၿပီ ဆိုတဲ့ သတိေပးခ်က္ပဲ ဆိုတာကို သင္သိ ပါရဲ႕လား။

သီခ်င္းနဲ႔ ႐ုပ္ရွင္ေပၚ အေမြ႕ေလ်ာ္ဆံုး ျဖစ္တဲ့ ကေလးေတြ၊ လူငယ္ေတြဟာ နားၾကပ္ အမ်ားဆံုး အသံုးျပဳၾကတာ ျဖစ္ၿပီး သူတို႔ရဲ႕ အၾကား အာ႐ံုဟာ အသက္ႀကီး လာတာနဲ႔ အမွ် ခ်ဳိ႕တဲ့လာပံုမ်ား ေနာက္ဆို သက္ႀကီးရြယ္အို နားေလးတဲ့ အသက္အရြယ္ ဟာ အမ်ားႀကီး ေစာလာ လိမ့္မယ္လို႔ ယံုၾကည္ရပါတယ္။

ေခတ္ႀကီး တုိးတက္  လာတာနဲ႔အမွ် လူေတြဟာ အသံကို နားေထာင္ခြင့္ အမ်ဳိးမ်ဳိး ပိုၿပီးရလာၾက ပါတယ္။ မိုဘိုင္းဖုန္းနဲ႔ တစ္ကိုယ္တည္း နားေထာင္မယ္၊ စတိတ္႐ိႈး ေတြကို LIVE သြားၾကည့္မယ္၊ ဘားဆိုင္၊ စားေသာက္ဆိုင္ ေတြမွာ ေတးသီခ်င္း ေတြနဲ႔ ဧည့္ခံလာတယ္၊ ႐ုပ္ရွင္႐ံု ေတြမွာလဲ အသံစနစ္ ေတြကို အက်ယ္ႀကီး တပ္ဆင္ လာၾကတယ္။ ေရွးတုန္းက လူေတြမွာ ၾကားရတဲ့ ဆူညံသံ နည္းနည္းေလးပဲ ရွိခဲ့ေပမယ့္ အခုေခတ္ လူေတြမွာေတာ့ ဘယ္ကိုပဲ သြားသြား ဆူညံသံေတြက ျပည့္ေနပါတယ္။

က်ယ္ေလာင္တဲ့ အသံကို အခ်ိန္ အၾကာႀကီး နားေထာင္ ေနရရင္ အသက္အရြယ္ မေရြး အႏၲရာယ္ရွိ ပါတယ္။ ဂီတသံ ျဖစ္ေစ၊ ေရစီးက်သံ ျဖစ္ေစ၊ ေခါင္းေလာင္းသံ ေလးေတြ ျဖစ္ေစ လူက ခံႏိုင္တာထက္ က်ယ္ေနမယ္ ဆိုရင္ ဆူညံသံပါပဲ။ ဒါကို ေရရွည္ နားေထာင္ ေနရရင္လဲ အၾကားအာ႐ုံ ခ်ဳိ႕ယြင္းတာ ပါပဲ။ တစ္ခါတေလ ငယ္စဥ္ ကတည္းက ၾကားလာခဲ့တဲ့ ဆူညံသံေၾကာင့္ ႀကီးလာမွ နားဒုကၡ ေရာက္တာလဲ ရွိပါတယ္။

ဘယ္လို အသံမ်ဳိးက လူကို ဒုကၡေပး ႏိုင္သလဲဆိုရင္ ၈၅ ဒက္ဆီဘယ္ ရွိတဲ့ အသံေတြေပါ့။ ၿမိဳ႕ထဲကို ကားေမာင္း သြားေနတုန္း ကားထဲကေန ၾကားရတဲ့ ယာဥ္သြား ယာဥ္လာ အသံေတြဟာ ၈၅ ဒက္ဆီဘယ္ ေက်ာ္ပါတယ္။ ဒီထက္ အသံက်ယ္ေလ၊ လူကို ဒုကၡေပး ႏိုင္ေလ ျဖစ္ပါတယ္။ အခု ဘာမွမျဖစ္ဘူး ဆိုရင္ေတာင္ ေနာက္ကို ျဖစ္လာ ပါလိမ့္မယ္။ နားၾကပ္ေတြ၊ ဟမ္းဖုန္းေတြ ကေန ၾကားေနရတဲ့ အသံေတြဟာ ဒက္ဆီဘယ္ ၁၂ဝ ေလာက္ ရွိပါတယ္။ ဒက္ဆီဘယ္ ၁၁ဝေ က်ာ္ရင္ အာ႐ံုေၾကာ ဆဲလ္ေတြရဲ႕ မိုင္းလင္း အလႊာကို ကြာက်ေစၿပီး နားကေန ဦးေႏွာက္ကို လွ်ပ္စစ္လိႈင္းေတြ ထုတ္လႊတ္မႈကို အေႏွာင့္အယွက္ ေပးပါတယ္။ ဒါကို မဆင္ျခင္ဘဲ အသံ အက်ယ္ႀကီးကို ဆက္နားေထာင္ ေနမယ္ဆိုရင္ သင္ဟာ ျပန္ကုလုိ႔ မရေတာ့တဲ့ နားပ်က္စီးမႈ မ်ဳိးနဲ႔ ႀကံဳေတြ႕ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ေဆာက္လုပ္ေရး လုပ္ငန္းသံုး စက္ႀကီးေတြ ေတာင္မွ ဆူညံမႈ ဒက္ဆီဘယ္ ၉ဝ ပဲရွိပါတယ္။ လႊစက္၊ ဂ်က္စကီး တို႔က ဒက္ဆီဘယ္ ၁ဝဝ ေလာက္ ရွိပါတယ္။ သိပ္က်ယ္ လွပါတယ္ဆိုတဲ့ ကလပ္ေတြ၊ စတိတ္႐ိႈး ေတြကေတာင္ အသံ ၁ဝ၅ ဒက္ဆီဘယ္ ပဲ ထြက္ပါတယ္။ ဒါေပမ့ဲ ကား ကက္ဆက္ကို ခပ္က်ယ္က်ယ္ ဖြင့္ထားမယ္ ဆိုရင္ ဒက္ဆီဘယ္ ၁၂ဝ အထိ ရွိႏိုင္ၿပီး ေသနတ္သံ ေတာင္မွ ဒက္ဆီဘယ္ ၁၄ဝ ပဲရွိတဲ့အခါ သင္ နားၾကပ္နဲ႔ နားေထာင္ေနတဲ့ အသံဟာ ဒက္ဆီဘယ္ ၁၂ဝ အထိကို ရွိႏိုင္တယ္ ဆိုတာ အထူးဂ႐ုျပဳ ေစခ်င္ပါတယ္။

နားဟာ က်ယ္ေလာင္တဲ့ အသံရဲ႕ ဒဏ္ကို ခံလိုက္ရရင္ ေခတၱျဖစ္ေစ၊ နာရီပိုင္းျဖစ္ေစ၊ ရက္ပိုင္းျဖစ္ေစ အူေနတာမ်ဳိး၊ အသံကို ခပ္အုပ္အုပ္ ေလးပဲ ၾကားရတာမ်ဳိး တမင္တကာ ျဖစ္သြားေစၿပီး နားကို အနားေပး ထားေလ့ ရွိပါတယ္။ ပံုမွန္ အသံေတြ ထြက္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ထူးထူးျခားျခား ေဖာက္ထြက္ လာတဲ့ အသံမ်ဳိးေတြဟာ နားစည္ကို အလြန္ ဒုကၡေပးေလ့ ရိွပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္နားကို အနားေပးဖို႔ လိုအပ္လာၿပီ ဆိုရင္ အဲဒီလို ကာရံမဲ့၊ ထြက္ခ်င္သလို ထြက္ေနတဲ့ ဆူညံသံ ေတြနဲ႔ ကင္းေဝးတဲ့ ေနရာကို သြားဖို႔ေတာ့ လိုအပ္ ပါလိမ့္မယ္။

ဒါေၾကာင့္ လူႀကီးျဖစ္ေစ၊ လူငယ္ျဖစ္ေစ၊ တတ္ႏိုင္ သေလာက္ နားၾကပ္နဲ ့ သီခ်င္း နားမေထာင္ဘဲ စပီကာဖြင့္ၿပီး နားေထာင္သင့္ သလို ဖုန္းေျပာရင္လဲ အတတ္ႏုိင္ဆံုး စပီကာဖြင့္ၿပီး ေျပာပါ။ စကားကိုလဲ
ေလသံေလွ်ာ့ ေျပာၿပီး အရာရာကို ခပ္တိုးတိုး ေလးပဲ နားေထာင္တဲ့ အက်င့္ လုပ္သင့္တယ္ လို႔ ေလ့လာ ေရးသား လိုက္ရပါတယ္။

Monday, July 6, 2015

သင္ .. မလုိအပ္ဘဲ ' သြား ' မႏုတ္ပါနဲ႔ ...


သင္ ..  မလုိအပ္ဘဲ ' သြား ' မႏုတ္ပါနဲ႔ ...

သြားကိုက္လို႔ စိတ္ အေႏွာင့္အယွက္ ျဖစ္တာကို မခံႏိုင္တဲ့ အဆံုး သြားဆရာဝန္ဆီ သြားၿပီး သြားႏုတ္ေပးဖုိ႔ ေတာင္းဆိုဖူးၾက မွာပါ။ သြားဆရာဝန္ ကလဲ ႏုတ္ေပးလို႔ ရတဲ့သြားကို ႏုတ္ေပး သလို ႏုတ္ေပး လိုက္ရင္ လူကို ထိခိုက္ေစမယ့္ သြားကို မႏုတ္သင့္ ေသးဘူးလို႔ စည္း႐ံုး ေျပာဆုိေလ့ ရွိပါတယ္။

ဒါကို နားေထာင္ လိုက္နာသင့္တယ္လို႔ အႀကံျပဳ ပါရေစ။ ဘာေၾကာင့္ လဲဆိုေတာ့ ၿဗိတိန္ႏုိင္ငံက မိတ္ေဆြ တစ္ဦးဟာ အေသးစား သြားခြဲစိတ္မႈေလး တစ္ခု ခံယူၿပီးေနာက္ အသစ္ျဖစ္ပ်က္ သမွ်ကို မမွတ္မိ ႏိုင္ေတာ့လို႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ မွတ္ဉာဏ္ ရပ္တန္႔သြားျခင္း ျဖစ္ၿပီး အရင္ ျဖစ္ခဲ့သမွ်ကို မွတ္မိေပမယ့္ ေနာက္ထပ္ ျဖစ္ပ်က္ တာေတြကို မမွတ္မိ ေတာ့တာပါ။

ဝီလ်ံဟာ အၿမဲကိုက္ေနတဲ့ အံသြား တစ္ေခ်ာင္းရဲ႕အျမစ္ကို ျဖတ္ထုတ္ပစ္ဖို႔ သြားဆရာဝန္ဆီ သြားခဲ့တယ္။ သြားေဆးခန္းက လူနာ လဲေလ်ာင္း ေပးရတဲ့ ထိုင္ခံုေပၚ ေနရာယူ လိုက္တယ္။ ဆရာဝန္က သူ႔ကို ထံုေဆး ထိုးေပးတယ္။ အဲဒီေနာက္ပိုင္း ဘာေတြ ထပ္ျဖစ္တယ္ ဆိုတာကို ဝီလ်ံ လံုးဝ မမွတ္မိေတာ့ ပါဘူး။ ဝီလ်ံရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္တြင္း ဇီဝနာရီဟာ ဆရာဝန္နဲ႔ ခြဲစိတ္မႈ ျပဳလုပ္ေနတဲ့ မတ္ ၁၄ ရက္ မြန္းလြဲ ၁ နာရီ ၄ဝ မိနစ္မွာ လံုးဝ ရပ္တန္႔ သြားခဲ့တယ္။

အဲဒီအခ်ိန္က စၿပီး ဝီလ်ံဟာ ဘာကိုမွ မိနစ္ ၉ဝ ထက္ပိုၿပီး သတိမရေတာ့ ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ အရင္တုန္းက ကိစၥေတြ ကိုေတာ့ အားလံုး မွတ္မိ ေနပါတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁ဝ ႏွစ္ေလာက္က လူတစ္ေယာက္နဲ ့ ပတ္သက္ တာေတြကို ေကာင္းေကာင္း မွတ္မိ ေနေပမယ့္ အဲဒီလူ အခု ဘယ္မွာေနတယ္ ဆိုတာကို မသိေတာ့ပါဘူး။ အဆိုးဆံုး ကေတာ့ မနက္ အိပ္ရာႏိုး လိုက္တိုင္း အဲဒီေန႔မနက္ သြားဆရာဝန္ဆီ သြားဖို႔ ျပင္ဆင္ သလိုပဲ ျပင္ဆင္ ေနတတ္ၿပီး သြားဆရာဝန္ဆီ သြားရမယ္ လို႔ ေျပာေျပာ ေနတာပါပဲ။ ဝီလ်ံ ဟာ အဲဒီေန႔ ေနာက္ပိုင္းကို မမွတ္မိႏိုင္ ေတာ့ဘဲ မနက္ မိုးလင္းလို႔ ထလိုက္တိုင္း အဲဒီ ေနာက္ဆံုး မွတ္ဉာဏ္ပဲ ျပန္ေပၚေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ သူ႔ဇနီးက သူ႔တစ္ေန႔တာ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့ သမွ်ကို သူ႔စမတ္ဖုန္းထဲ ေရးသြင္း ေပးေနမွသာ သူျပန္ဖတ္ၿပီး မေန႔က ဘာျဖစ္ခဲ့တယ္ ဆိုတာကို အသစ္ မွတ္သား ရရွာ ပါတယ္။

ဘာမဟုတ္တဲ့ သြားအျမစ္ ျဖတ္တဲ့ ခြဲစိတ္မႈဟာ ဝီလ်ံရဲ႕ ဦးေႏွာက္ကို ဘာေၾကာင့္မ်ား ဒီေလာက္ ဆိုးရြားတဲ့ အက်ဳိး သက္ေရာက္မႈ ျဖစ္ေစခဲ့တာ ပါလိမ့္။ ဆရာဝန္ရဲ႕ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ဝီလ်ံကို ခြဲစိတ္ ေနတုန္းမွာ တစ္စံုတစ္ရာ မွားယြင္းမႈ ျဖစ္တယ္လို႔ မထင္ခဲ့ပါဘူး။ ခြဲစိတ္မႈၿပီးလို႔ ဝီလ်ံရဲ႕ မ်က္ႏွာကို ကာကြယ္ထားတဲ့ မွန္အနက္ႀကီးကို ဖယ္လိုက္မွ ဝီလ်ံဟာ ျဖဴဖပ္ျဖဴေရာ္ ျဖစ္ေနတာကို သတိထား မိခဲ့ၾကတာပါ။ မတ္တတ္ရပ္ ခိုင္းလိုက္ေတာ့ ယိမ္းထိုး ေနပါၿပီ။ ၿပီးေတာ့ သူ႔မ်က္လံုး ေတြက ေငးေၾကာင္ ၾကည့္ေနၿပီး သြားစိုက္ ဆရာဝန္ကို အခုမွ ေရာက္လာတဲ့ အတိုင္း ျပန္ႏႈတ္ဆက္ ေနပါတယ္။ သူ႔ကို ေဆး႐ံုတင္ လိုက္ရပါတယ္။ ေဆး႐ံုကုိ သုံးရက္ တက္လိုက္ရ ေပမယ့္ ဘာကိုမွ မိနစ္အနည္းငယ္ ထက္ပိုၿပီး မမွတ္မိ တာကိုေတာ့ ကုစားလို႔ မရေတာ့ပါဘူး။

ပထမေတာ့ ဝီလ်ံဟာ ထံုေဆးနဲ႔ မတည့္လို႔ ျဖစ္တာ၊ ဦးေႏွာက္ထဲ ေသြးယိုစီး တာလို႔ ယူဆခဲ့ ေပမယ့္ ဦးေႏွာက္ထဲ ေသြးယိုစီးတဲ့ အေထာက္ အထား မေတြ႕ခဲ့ပါဘူး။ ဆက္လက္ စမ္းသပ္ စစ္ေဆးမႈ အရ ဝီလ်ံ ဟာ မွတ္ဉာဏ္ အသစ္ကို ေမ့ေလ်ာ့ေသာ ေရာဂါ anterograde amnesia ကို ခံစားေနရတယ္ ဆိုတာ ေတြ႕ရွိခဲ့ ပါတယ္။ ဝီလ်ံ ဝက္႐ူးျပန္ တုန္းက သူ႔ ဦးေႏွာက္ထဲက မီးခိုးေရာင္ အပိုင္း အေတာ္ မ်ားမ်ားကို ျဖတ္ထုတ္ ခဲ့ရပါတယ္။ ဒီ မီးခိုးေရာင္ အပိုင္းေတြဟာ ဦးေႏွာက္ရဲ႕ ပံုႏွိပ္တိုက္ ႏွယ္ အလုပ္လုပ္ ေပးပါတယ္။ သတိရစရာ ေတြကို အခန္းလိုက္ ပရင့္ထုတ္ ေပးပါတယ္။ ဒီ မီးခိုးေရာင္ အပိုင္းေတြ မရွိဘဲ ဝီလ်ံဟာ ဘာကိုမွ မမွတ္မိ ႏိုင္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ထူးထူးျခားျခား ဆိုသလိုပဲ ဝီလ်ံရဲ႕ ဦးေႏွာက္ဟာ တစ္ပိုင္းနဲ႔ တစ္ပိုင္း အခ်ိတ္အဆက္ မိေနခဲ့ ပါတယ္။ ဒါျဖင့္ရင္ အခု သြားအျမစ္ ျဖတ္မွ ဘာျဖစ္လို ့ မွတ္ဉာဏ္အသစ္ မွတ္သား ႏိုင္စြမ္း ေပ်ာက္သြားတာ ပါလိမ့္။

ဝီလ်ံရဲ႕ ျပႆနာဟာ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ျပႆနာလို႔ ယူဆ ၾကျပန္တယ္။ အျပင္းအထန္ နာက်င္မႈကို ခံစားခဲ့ရတဲ့ လူနာေတြဟာ အဲဒီ နာက်င္ေစတဲ့ ကိစၥေတြကို ျပန္မေတြးခ်င္ ေတာ့ဘဲ ေမ့ေလ်ာ့ပစ္ လိုက္ေလ့ရွိတယ္။ ဒါဟာ ေရာဂါေတာ့ မဟုတ္၊ အက်င့္တစ္ခု ေပါ့။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီ အက်င့္ဟာ အျဖစ္အပ်က္ အသစ္ေတြကို မမွတ္မိ ႏိုင္ေအာင္ လို႔ေတာ့ အေႏွာင့္အယွက္ ေပးေလ့ မရွိပါဘူး။ ေနာက္ၿပီး ဝီလ်ံမွာ ဒီလို နာက်င္စြာ ခံစားခဲ့ရတဲ့ အျဖစ္ဆိုး မ်ဳိးလဲ မရွိခဲ့ပါဘူး။

ဒီ အေနအထား အရ ဝီလ်ံရဲ႕ ဦးေႏွာက္ဟာ အာ႐ံုေၾကာ ဆက္ေၾကာင္း ငယ္ေလးေတြ ျပတ္ေတာက္ သြားၿပီး ကြန္ပ်ဴတာ ပရင္တာ ဟာ ပံုမွန္ လႈပ္ရွားေန ေပမယ့္ မင္မလိုက္ေတာ့ သလို ခံစားလိုက္ရ တာပါ။ ဒါေၾကာင့္ မိနစ္ ၉ဝ ေလာက္ ၾကာသြားရင္ကို ခုနက ကိစၥေတြက ကိုယ္ေပ်ာက္ မင္လိုပဲ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ လြင့္ပါး ေပ်ာက္ကြယ္ သြားတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး ဒီ အာ႐ံုေၾကာ မွ်င္ေတြ ျပတ္ေတာက္မႈဟာ သြားအျမစ္ ျဖတ္ထုတ္မႈနဲ႔ ဘာေၾကာင့္ ဆက္ႏႊယ္ ေနတယ္ဆိုတာ ထံုးစံအတိုင္း သိပၸံ ပညာရွင္ မ်ားက အေျဖရွာ အုံးမယ္လုိ႔ ေျပာပါတယ္။ ၿဗိတိန္ႏိုင္ငံ ေဆးေလာက သမိုင္းမွာ ဦးေႏွာက္ မပ်က္စီးဘဲ မွတ္ဉာဏ္ ေပ်ာက္ဆံုးတဲ့ လူ ငါးဦး ရွိတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ သူတို႔အားလံုးဟာ သြားဆရာဝန္နဲ႔ ခြဲစိတ္မႈ ျပဳလုပ္ေနတုန္း မွတ္ဉာဏ္ ေပ်ာက္ဆံုး ခဲ့တာေတာ့ မဟုတ္ေပမယ့္ ေဆး႐ံုမွာ ခြဲစိတ္ကုသမႈ ခံယူေနတုန္း တစ္ပံုစံတည္းပဲ ႀကံဳေတြ ့ ခဲ့ၾကတာလို႔ ဆိုပါတယ္။

ဒါဆိုရင္ေတာ့ အာ႐ံုေၾကာမွ်င္ ေလးေတြ ျပတ္ေတာက္ သြား႐ံုနဲ႔လည္း ဦးေႏွာက္ရဲ႕ပင္မလုပ္ငန္း ေတြကို ပံ့ပိုးေပးေနတဲ့ ပ႐ိုတိန္း စီးေၾကာင္း ျပတ္ေတာက္ သြားႏုိင္ၿပီး မွတ္ဉာဏ္ ေပ်ာက္ဆံုးတာေတြ ျဖစ္လာႏုိင္တဲ့ အတြက္ အျခား အာ႐ံုေၾကာ မွ်င္ေတြ ျပတ္ေတာက္ ပ်က္စီးဖို႔ ဆိုတာ ကိုယ္က ဒဏ္ရာ အနာတရ ရမွ ျဖစ္လာမွာမို႔ တားဆီး ကာကြယ္ဖို႔ ဆိုတာ သတိထား႐ံု ကလြဲလို႔ သိပ္မတတ္ ႏိုင္ေပမယ့္ သြားႏုတ္မယ္ ၊ မႏုတ္ဘူး ဆိုတာကိုေတာ့ ကိုယ္က ထိန္းခ်ဳပ္လို႔ ရတန္သေလာက္ ရတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ မလိုအပ္ရင္ သြားမႏုတ္ဖို႔ ေလ့လာ ေရးသား တင္ျပ လိုက္ရပါတယ္။