ကၽြန္ေတာ္ေက်ာင္းသားဘ၀ (၂)

ေမြးရပ္ေျမ က်ဳိင္းတံုၿမိဳ႕ကေနခြာလုိ႔ ေတာင္ႀကီးေကာလိပ္ကုိတက္တယ္။ [[ ေျပာရအုန္းမယ္ က်ဳိင္းတံုမွာက လွ်ပ္စစ္မီးမရဘူး၊ အရင္တုန္းကရတယ္ဆုိတာ ဒီဇယ္ဆီနဲ႔ စက္လည္ပတ္တယ္။ ဆီကုန္ရင္ မီးမရေတာ့ဘူး။ က်ဳိင္းတံုၿမိဳ႕ရဲ႕ တစ္ခုတည္းေသာ ကုန္စည္စီးဆင္းမႈက ေကာင္ဘြိဳင္ေတြလုိ႔ လူသိမ်ားတဲ့ ဟီးႏုိး TE 11 ဂ်ပန္ေလ်ာ္ေၾကးရ ကားႀကီးေတြပဲျဖစ္တယ္။ မုိးတြင္းဆုိရင္ ဟီးႏုိး ကားႀကီးေတြမလာႏုိင္ေတာ့ဘူး။ က်ဳိင္းတံု-ေတာင္ႀကီး လမ္းအေျခအေနေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္။ ဒီလုိအခ်ိန္ဆို ဒီဇယ္ျပတ္ၿပီး လွ်ပ္စစ္မီးမရေတာ့ဘူး။ လွ်ပ္စစ္မီးမေပါေပမယ့္ စစ္ေၾကာင္းႀကီးေတြ ထုိးစစ္ဆင္ဖုိ႔ တစ္ေထာက္နားတဲ့ၿမိဳ႕မုိ႔လုိ႔ ရိကၡာထုတ္ေတြ၊ ေရွ႕တန္းသံုး စည္သြပ္ဗူးေတြ၊ ရိကၡာဆန္ေတြ၊ ကုလားပဲေတြ၊ မတ္ပဲေတြ ေပါမ်ားလွပါတယ္။ ]] ေတာင္ႀကီးေရာက္ေတာ့ ၂၄ နာရီမီးရတယ္။ ခင္းထားတဲ့ ႏုိင္လြန္ကတၱရာလမ္းမ ႀကီးကုိၾကည့္ၿပီး က်ယ္ျပန္႔လွတဲ့ ေလးလမ္းသြား ဗုိလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းမင္းလမ္းႀကီးကုိ အေခါက္ေခါက္ အခါခါ လမ္းသလားေနပါေတာ့တယ္။ ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕ကုိ နတ္နန္းသမွ်အထင္ႀကီး ေလးစားမိပါေတာ့တယ္။ ဒါကေတာ့ ၿမိဳ႕ေရာက္စ ေတာသားေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ျမဴမႈန္ေလာက္သာသာ အေတြးေလးပါ။ ဓာတ္ခဲြေဗဒ ဘာသာရပ္နဲ႔ ေက်ာင္းတက္တယ္။ အေဒၚအိမ္မွာေနတယ္။ ၿမိဳ႕မရပ္ကြက္ထဲမွာပါ။ ကုလားေတြကခပ္မ်ားမ်ားပါ။ တစ္ေန႔ ၅ ႀကိမ္ေလာက္ေအာ္တဲ့ တာ၀ါေတြလည္းရွိတယ္။ ဒုိ႔မ်ား ဗမာေတြထက္ေတာ့ ၀ီရိယေကာင္းၾကတယ္၊ စည္းလံုးၾကတယ္၊ ကူညီေဖးမၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဆင္းရဲသူနည္းၿပီး ေခ်ာင္လည္သူေပါတယ္။ အတုယူအားက်စရာပါ ဒုိ႔ျမန္မာမ်ား။ ေတာင္ႀကီးေကာလိပ္မွာ ၂ ႏွစ္တက္တယ္။ အလုအယက္ IC တန္း၀င္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားပါေသာ္လည္း အမွတ္မေကာင္းခဲ့ပါ။ ဒါေၾကာင့္ ရန္ကုန္တကၠသုိလ္ မေရာက္ဘဲ မႏၱေလးတကၠသုိလ္ပဲ တက္ခဲ့ ရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တက္တဲ့ႏွစ္မွာပဲ မႏၱေလး၀ိဇၹာႏွင့္သိပံၸတကၠသုိလ္ MASU မာဇူးလို႔မေခၚ ေတာ့ဘဲ မႏၱေလးတကၠသုိလ္ လုိ႔ပဲေခၚတြင္ေတာ့တယ္။ တတိယႏွစ္တက္ေတာ့ ရတနာပံုေဆာင္မွာေနတယ္။ အဂၤလိပ္ေခတ္ ေဆးရံုႀကီးေပါ့။ ေျခာက္လုိက္တဲ့သရဲ မယံုမရွိနဲ႔။ ကုိယ္ေတြ႕ပါ။ အဲဒီအခ်ိန္ အေဆာင္ေၾကး ၁၂၅ိ/- က်ပ္ပဲသြင္းရတယ္။ အိမ္ကေန တစ္လ ၃၀၀ိ/- က်ပ္ပဲပုိ႔ေပးတယ္။ ေလာက္ေနတာပဲ။ အသံုးအစဲြကမရွိ၊ ၿခိဳးၿခံေခၽြတာၿပီး ပညာသင္ခ့ဲ တယ္။ မႏၱေလးေရာက္ေတာ့ ေခါင္းနပန္းႀကီးသြားတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆိုေသာ နတ္နန္းသမွ် ႀကီးက်ယ္ခမ္းနား တယ္လုိ႔ထင္ခဲ့တဲ့ ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕ဟာ မႏၱေလးၿမိဳ႕နဲ႔ယွဥ္လိုက္ေရာ ဆီနဲ႔ေရလုိပါပဲ။ ေတာင္ႀကီးမွာက မင္းလမ္းတစ္ခုတည္း စည္ကားတာ။ မႏၱေလးက်ေတာ့ ၇၈ လမ္း၊ လမ္း ၈၀၊ ၈၄ လမ္း၊ ေအလမ္း၊ ဘီလမ္း၊ က်ဳံးပတ္လမ္း စံုလို႔။ ေစ်းခ်ိဳႀကီးနားေရာက္ ေတာ့ လူေတြက အုတ္အုတ္ကၽြတ္ကၽြတ္။ ၿမိဳ႕ခံေတြကုိၾကည့္ရတာ ရာသီဥတုနဲ႔အဆင္ေျပေနပံု ရေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔လုိ႔ ေတာင္ေပၚသားေတြ အတြက္ေတာ့ မီးကင္ေနသလုိပဲခံစားရတယ္။ အရာရာ အသစ္အဆန္းေတြခ်ည္းမုိ႔ အံ့ဘနန္းေတြ ႀကံဳေတြ႕ခဲ့ရတယ္။ ……