ကၽြန္ေတာ္ေက်ာင္းသားဘ၀ (၁)

ဆယ္တန္းေအာင္ၿပီးကတည္းက ေမြးရပ္ေျမျဖစ္တဲ့ က်ဳိင္းတံုၿမိဳ႕ကုိ ျပန္မေရာက္ ျဖစ္ခဲ့တာ အေတာ္ၾကာခဲ့ပါၿပီ။ က်ိဳင္းတံုၿမိဳ႕ဟာ ရွမ္းျပည္နယ္အေရွ႕ပုိင္းမွာ တည္ရွိၿပီး တုိင္းရင္းသား ေပါင္းစံုေနထုိင္ၿပီး ေအးခ်မ္းတဲ့ ၿမိဳ႕ငယ္ေလး တစ္ၿမိဳ႕ျဖစ္ပါတယ္။ က်ဳိင္းတံုၿမိဳ႕မွာ ထင္ရွားတဲ့ ၀ိေသသေတြ ကေတာ့ မမ်ားေပမယ့္ ေရာက္ဖူးသူတုိင္း ေမ့မရႏိုင္တဲ့ ေနရာေလးေတြျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒါေတြ ကေတာ့ ၿမိဳ႕လယ္ေခါင္မွာ တည္ထားတဲ့ မဟာမုနိဘုရားႀကီး၊ ေနာင္တံုကန္၊ ပါလွ်ံၿမိဳ႕တံခါး၊ ၿမိဳ႕မေစ်းႀကီး၊ ေရွး ရွမ္းေစာ္ဘြား မ်ားေနထိုင္သြားတဲ့ ေဟာ္နန္း၊ သစ္တစ္ပင္ေတာင္စတာေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ ၃၀ က အထင္ကရေတြပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အဘုိး၊ အဘြား လက္ထက္က က်ဳိင္းတံုၿမိဳ႕နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဆုိရုိးစကားေတြ အမ်ားႀကီး ရွိခဲ့ပါတယ္။ ယေန႔အခ်ိန္မွာဆုိရင္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားၿပီျဖစ္တဲ့ အေဆာက္အဦ၊ ေနရာေတြရွိသလုိ ထပ္မံတုိးပြားလာတဲ့ အေဆာက္အဦ ေနရာသစ္ေတြလည္း အမ်ားသားပါ။ ပညာေရးနဲ႔ဆုိင္တဲ့ အေဆာက္အဦ ေတြပါ။ ေနာင္လာေနာက္သား လူငယ္လူရြယ္ေတြအတြက္ တအားျဖစ္ေစပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေခတ္အခါက က်ဳိင္းတံုၿမိဳ႕မွာ ေကာလိပ္မရွိပါဘူး။ ရွမ္းျပည္နယ္ရဲ႕ၿမိဳ႕ေတာ္ျဖစ္တဲ့ ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕ မွာေတာင္ ဒီဂရီေကာလိပ္ အဆင့္ပဲရွိခဲ့ပါတယ္။ က်ဳိင္းတံုကေန ဆယ္တန္းေအာင္ရင္ ေတာင္ႀကီးမွာ ဒီဂရီေကာလိပ္ ၂ ႏွစ္တက္ရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေကာလိပ္တက္တဲ့ႏွစ္မွာ ဒီဂရီေကာလိပ္မဟုတ္ေတာ့ဘဲ စနစ္သစ္ပညာေရးရဲ႕ ေရစီးေၾကာင္းတစ္ခု ျဖစ္တဲ့ ေတာင္ႀကီးေကာလိပ္ အသြင္ျဖစ္ၿပီး၊ major ေခတ္ျဖစ္ပါတယ္။ ေတာင္ႀကီးေကာလိပ္မွာ ၂ ႏွစ္တက္ၿပီးလို႔ ရန္ကုန္တကၠသုိလ္ ဒါမွမဟုတ္ မနၱေလးတကၠသုိလ္ တစ္ခုခုကုိ ေရြးခ်ယ္ရပါမယ္။ အမ်ားအားျဖင့္ ေတာ့ မနၱေလးတကၠသုိလ္ပဲ တက္ၾကရတယ္။ ရန္ကုန္တကၠသုိလ္တက္ခ်င္ရင္ေတာ့ မႏၱေလးမွာမရွိတဲ့ စက္မႈ တကၠသုိလ္၊ စီးပြားေရး တကၠသုိလ္ အစရွိတာေတြေပါ့။ တစ္ခ်ိဳ႕က်ေတာ့လည္း စိတ္ပညာဘာသာရပ္နဲ႔ ရန္ကုန္ တကၠသုိလ္ကုိ ေျပာင္းတက္ၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔လုိ မအူမလယ္ ေတာသားေတြက ေတာ့ မႏၱေလးလည္းၿမိဳ႕ႀကီးပဲ၊ ရန္ကုန္လည္းၿမိဳ႕ႀကီးပဲ ဆုိၿပီး ေရြးခ်ယ္မေနဘဲ မႏၱေလးမွာပဲ တက္ျဖစ္တယ္။ မႏၱေလး တကၠသုိလ္မွာ ၂ ႏွစ္ေပါ့။ ဒီလုိနဲ႔ ေက်ာင္းၿပီးလုိ႔ B.Sc ဘဲြ႕ရခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ ---------- ၿပီး ကြန္ပ်ဴတာ ဘာသာရပ္ကုိ MCC မွာ စတင္ဆည္းပူးခဲ့ပါတယ္။ ျပဴတင္းေပါက္ ၉၅ လုိ႔ အမည္တြင္တဲ့ Window's 95 နဲ႔စခဲ့တယ္။