အမွတ္ရျခင္းမွာ
မင္းသ႑ာန္ေလးကုိ
ေဘာင္ခတ္ခဲ့မိတဲ့
ငါ့ ႏွလံုးသားရဲ႕ တပ္မက္မႈပါ။
ျပန္မလာခ်င္ေတာ့မွန္း သိေပမယ့္
ေမွ်ာ္ေနတတ္တဲ့ အက်င့္ေဟာင္းတစ္ခုရဲ႕
ရင္မွာ ကပ္ထားမိတဲ့ ေဝဒနာကုိ
ျပန္ခြာလိုက္ဖို႔ ခက္ၿပီ …ေမ။
အေသခ်ာ စစ္ခင္းၿပီးမွ
မတုိက္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ရင္တြင္းစစ္မွာ
ငါကေတာ့ .. ..
ရာဇ၀င္ေလး တြင္ရစ္လို႔
အမႈိက္ေလးကစ
ျပႆဒ္ေခါင္ထိ
ဘ၀တစ္ခုလံုး ျပာက်ေအာင္
အခ်စ္က ေလာင္ကၽြမ္းေစၿပီလား .. .. ။
(တစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ် ရည္ရြယ္႐ုိး မရွိပါ)
5 comments:
ရုိးေတာ့ မရုိးဘူးေနာ္ :)
ကဗ်ာေလးေရးဖြဲ ့ထားတာေကာင္းတယ္။ဘယ္သူကိုမွ
ရည္ရြယ္ျခင္းမရွိပါလို ့ေရးစရာမလိုအပ္ဘူးေလ။
အႏုပညာဖန္တီးရာမွာရင္ထဲကစကားကိုစာဖတ္သူမ်ား
သိဖို ့ေဖၚထုတ္တာျဖစ္လို ့ဇာတ္လိုက္ဟာခ်စ္သူလည္း
ရွိရသလို၊ အိမ္ေထာင္က်လိုက္၊သားသမီးေမြးလိုက္၊
မိဘျဖစ္လိုက္နဲ့စိတ္ကူးယဥ္မွ အႏုပညာဆန္မွာေပါ့။
ရသစံုကိုဖန္တီးႏိုင္မယ္။စိတ္ကူးထဲမွာေျပာတာပါ။
Hi. very nice poem. :-)
အရင္က ကဗ်ာဖတ္မတတ္ေပမယ့္ ၀င္းေဇာ္ဘေလာ့ကို လာလည္ရင္းနဲ႔ ကဗ်ာဖတ္လို႔ တတ္သြားၿပီ။ ကဗ်ာတပုဒ္ ေကာင္းတယ္ မေကာင္းဘူးဆိုတာ ဘယ္လိုၾကည့္ၿပီး ဆံုးျဖတ္တယ္ဆိုတာ မသိေပမယ့္ အေပၚက ေကာင္းကင္ကိုရဲ့ very nice poem ဆိုတာကိုေတာ့ ေထာက္ခံပါတယ္။
အားမနာဘူး တစ္ခါမွအားမနာဘူး း)
ေကာင္းတယ္ ကဗ်ာ း)
Post a Comment