ကၽြန္ေတာ္ေက်ာင္းသားဘ၀ (၁၂)

ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ရက္က ကေလးဘ၀အတြက္ ေပ်ာ္စရာအတိပါ။
သႀကၤန္ၿပီးသြားေတာ့လည္း အိမ္ကုိ ကပ္တယ္ရယ္လုိ႔မရွိပါဘူး။
သူငယ္ခ်င္းေတြက ရဲကုန္းေပၚက မ်ားတယ္။ ရဲလုိင္းထဲကုိ ခဏခဏ ေရာက္ျဖစ္တယ္။ အ၀င္၀က လံုးခ်င္းတုိက္မွာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔နဲ႔ တစ္တန္းတည္း တက္ေနတဲ့ ဆုရည္ဆုိတဲ့ ေကာင္းမေလးရွိတယ္။ သူ႔အေဖက ရဲမွဴးလား၊ စခန္းမွဴးလားေတာ့မသိဘူး။ ႏႈတ္မဆက္ရဲ ပါဘူး။ သူ႔အေဖက အရာရွိႀကီး ဆုိေတာ့ ႏွစ္လံုးျပဴးနဲ႔ အပစ္ခံရမွာ ေၾကာက္တယ္။ လုိင္းထဲက သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔အတူ ရဲကုန္းအေနာက္ ကေတာထဲသြားၾကတယ္။ ဓားကုိယ္စီနဲ႔ပါ။ ဘာခုတ္ၾကသလဲဆုိေတာ့ တံျမက္စည္းပင္ေတြပါ။ ခုတ္ႏုိင္သေလာက္ခုတ္ၿပီး မလွမ္းမကမ္းမွာ အေျခာက္လွမ္းတယ္။ ေနာက္ မယ္ဆိုင္ေခ်ာင္းထဲ ငါးမုိင္းခဲြတယ္။ မုိင္းခဲြေတာ့ ငါးေတြနားအူၿပီး မူးကုန္ေရာ။ ဒါနဲ႔ အလြယ္တကူ ငါးေတြဖမ္းၾကတယ္။ ယုိးဒယားငါးေတြက ေငြေရာင္တစ္လက္လက္ နဲ႔ပါ။ အရသာသိပ္မရွိပါဘူး။ ျပန္စဥ္းစားရင္ ငါးမုိင္းခဲြတာ အႏၱရာယ္ ေတာ္ေတာ္မ်ားပါတယ္။ လူႀကီးေတြကလည္း မပါဘူးေလ။ မုိင္းကလည္း out of date ျဖစ္ေနတယ္။ မုိင္းခဲြတဲ့ေနရာနဲ႔ မလွမ္းမကမ္းမွာ ဟုိဘက္ကမ္း ေဒသခံေတြ အ၀တ္ေလွ်ာ္ ေရခ်ိဳး ေနၾကတယ္။ ျပႆနာရွာရင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က ကေလးေတြပဲ ရွိတယ္။ အဲဒီနား တစ္၀ိုက္မွာ ေနတဲ့တုိင္းရင္းသားေတြက ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ က်ိဳင္းတံုဘက္က “အခါ”လူမ်ိဳးေတြပါ။ ယုိးဒယားအခါလူမ်ိဳးေတြ ျဖစ္မွာပါ။

ေခ်ာင္းေရထဲ တစ္ေနကုန္ကစားၿပီး အျပန္က်ေတာ့ မနက္ပုိင္းက ခုတ္ၿပီးအေျခာက္လွမ္းထားတဲ့ တံျမက္စည္းပင္ ေတြကုိထမ္းျပန္ၾကတယ္။ ဘာလုပ္တယ္မသိလုိ႔ ေမးၾကည့္ေတာ့ ဟုိဘက္ကမ္းမွာ တစ္ကီလုိ ၁၅ ဘတ္နဲ႔ သြားသြင္းရတယ္တဲ့။
အျပန္က်ေတာ့ ဆန္ေတြေရာင္းတဲ့ ဆုိင္ထဲ ၀င္သြားတယ္။ ျပန္ထြက္ လာေတာ့ သတင္းစာစကၠဴလိပ္ႀကီးနဲ႔ ေနာက္ကၽြတ္ကၽြတ္အိတ္ တစ္ထုတ္နဲ႔ ထြက္လာတယ္။ လုိင္းထဲေရာက္ေတာ့ ကၽြတ္ကၽြတ္အိတ္ ထဲက ေကာ္မႈန္႔ကုိက်ဳိတယ္။ ညေနေစာင္းေတာ့ အိမ္ေရွ႕ကြပ္ပစ္မွာ ခုနကထမ္းလာတဲ့ သတင္းစာစကၠဴကုိ အိတ္ပံုေခါက္ၿပီး ေကာ္ကပ္ေတာ့တာပဲ၊ အေထြေထြသံုး သတင္းစာစကၠဴအိတ္ေတြပါ။ ေစ်း၀ယ္သူေတြကုိ ပစၥည္းထည့္ေပးပုိ႔ပါ။ မနက္က်ေတာ့ အိတ္ေတြကို ရာစည္းလုိက္ထုတ္ပုိးၿပီး ကုန္စံုဆုိင္ကုိ ျပန္သြင္းရတယ္။ ဘယ္ေလာက္ ရတယ္ရယ္လုိ႔ေတာ့ မစပ္စုလုိက္ေတာ့ဘူး။ ဒါက
ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ ဟုိဘက္ကမ္းနဲ႔ Export/ Import လုပ္ တဲ့က႑ပါ။

တာခ်ီလိတ္မွာ တစ္ႏွစ္ပဲေက်ာင္းတက္လုိက္ရတယ္။ အဖြားက ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ပ်က္စီးမွာစုိးလုိ႔ က်ဳိင္းတံုေက်ာင္းျပန္တက္ဖုိ႔ ျပင္ဆင္တယ္။ အင္း ေနာက္ တစ္ႏွစ္ေလာက္ေနရင္ သူ႔အလုိလုိ ပ်က္စီးသြားႏုိင္ပါတယ္။ လူေတြဟာ စီးပြားေရးေနာက္ကုိပဲ လုိက္ၾက တယ္။ စီးပြားေရးအတြက္ ေကာင္းသည္ျဖစ္ေစ၊ မေကာင္းသည္ျဖစ္ေစ ေငြရဖုိ႔အတြက္ သည္းႀကီးမဲႀကီး ရွာၾကတယ္။ တုိးတက္မႈနဲ႔ ဆုတ္ယုတ္မႈ က ဒြန္တဲြေနတယ္လုိ႔ ထင္မိပါတယ္။

ဆက္ေရးပါအုံုးမည္…