Tuesday, November 18, 2008

ငါ .. ႏုပ်ိဳဆဲပါ


ငါ .. ႏုပ်ိဳဆဲပါ

ရန္ကုန္ေဆာင္းကုိ ေတာ့ျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္ႏွစ္သက္တယ္။ ဘာလုိ႔လည္း ဆုိေတာ့ ရွမ္းျပည္မွာလုိ လြန္လြန္မင္းမင္း ေအးတာ မဟုတ္လုိ႔ပါ။ သာမန္ အေအးဓာတ္နဲ႔မုိ႔လုိ႔ သင့္တင့္တဲ့ အေႏြးထည္ေလး ၀တ္ၿပီး အားကစား လုပ္ႏုိင္တာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလလည္း အေႏြးထည္ထက္ အားကစားဆုစ္ နဲ႔ပဲ အားကစား လုပ္ျဖစ္ပါတယ္။ မရမ္းကုန္း ရွစ္မုိင္ကေန ကမၻာေအးေစတီလမ္း အတုိင္းေျပးၿပီး ကုကၠိဳင္းလမ္းဆံုက ဘံုေက်ာင္းမွာ ဘက္စကက္ေဘာ ဝင္ကစားတယ္။ အဲလုိ မကစားျဖစ္ရင္လည္း ကန္ေတာ္ႀကီး ကန္ေဘာင္ေပၚတက္ၿပီး ကုိယ္လက္ ေလ့က်င့္ခန္းေလး လုပ္ျဖစ္ပါတယ္။ ကန္ေဘာင္ေပၚမွာ အသက္ ၅၀ ေက်ာ္လူႀကီးပုိင္းနဲ႔ ၆၀ ေက်ာ္ ပင္စင္စားေတြ အမ်ားဆံုးေတြ႕ရ ပါတယ္။ ဒုတ္ေကာက္ ကုိယ္စီနဲ႔ ကုိယ္လက္လႈပ္ရွားရင္းကေန သန္႔စင္လတ္ဆတ္တဲ့ ေလကုိ တဝ႐ွဴသြင္းၿပီး က်န္းမာေရးနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ဗဟုသုတေတြ ေဆြးေႏြးေနၾကတာကုိ ၾကားေနရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း မလွမ္းမကမ္းကေန နားေထာင္ေနမိပါတယ္။

အသက္ႀကီးသူ အခ်င္းခ်င္း ေဖးမၿပီး စိတ္ဓာတ္ျမွင့္တင္ ေပးၾကတဲ့ စကား၀ုိင္းေလးပါ။ ငါတို႔ "မအုိၾကေသးပါဘူး" လုိ႔ ဆုိခ်င္ေနသလုိပါပဲ။ ဟုတ္ပါတယ္။ အသက္ႀကီးသူတုိင္း မအုိၾကေသးပါဘူး။ လူအုိေတြဟာ "ခ်ည့္နဲ႔အားနည္း" လာတာေတာ့ အမွန္ျဖစ္ပါတယ္။ လူငယ္ေတြလုိေတာ့ မသန္စြမ္းေတာ့ဘူးေပါ့။ လူငယ္ေတြက စိတ္သြားတုိင္း ကုိယ္ပါတယ္။ စိတ္ေဆာင္သလုိ လုပ္ႏုိင္တယ္။ လူငယ္ေတြရဲ႕ ခြန္အားနဲ႔ ခံႏိုင္မႈစြမ္းရည္ (သက္လံုေကာင္းမႈ)ကုိေတာ့ မမီေတာ့ပါဘူး။ လူငယ္ေတြက တာတုိ၊ တာလတ္၊ တာေ၀း ေျပးပဲြေတြကုိ ဆင္ႏႊဲႏုိင္ေပမယ့္ လူႀကီးပုိင္းကေတာ့ " ေအာက္ဆီဂ်င္ " မ်ားမ်ားလုိအပ္မယ့္ သြတ္လက္လႈပ္ရွားတဲ့ အားစကားနည္းေတြ ကုိေတာ့ျဖင့္ မသင့္ေတာ္ ေတာ့ပါဘူး။ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္စြမ္းလည္း နည္းသြားတာျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္လည္း အသက္ႀကီးသူေတြ အတြက္ အားသာခ်က္ေတြလည္း ရွိပါေသးတယ္။ အသက္ႀကီးသူေတြဟာ ဘဝအေတြ႕အႀကံဳေတြ မ်ားခဲ့ၿပီ ျဖစ္တယ္။ အေတြးအေခၚနဲ႔ ေဝဖန္ပုိင္းျခားမႈ စြမ္းရည္ေတြ အားေကာင္းလာတယ္။ အမွားအယြင္း နည္းနည္းနဲ႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြ ခိုင္မာလာတယ္။ ဘယ္လုိ ကိစၥမ်ိဳးမဆုိ ပုိမုိတိက်၊ ပုိမုိအေသးစိတ္ က်တဲ့ အကဲျဖတ္မႈေတြကုိ ေပးစြမ္းႏိုင္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ တစ္ခ်ိဳ႕ဆုိရင္ သက္ျပည့္ ပင္စင္ယူၿပီး ေပမယ့္ အဲဒီဌာနမွာပဲ အႀကံေပးအရာရွိ အျဖစ္န႔ဲ ျဖစ္ေစ၊ နည္းစနစ္မွဴး နဲ႔ျဖစ္ေစ ျပန္လည္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ ေနတာကုိ ေတြ႕ျမင္ရ ပါတယ္။ ေျပာရရင္ေတာ့ ေျခစံုၿမဲေအာင္ ရပ္ႏုိင္ၿပီ၊ ဒြိဟ သံသယေတြ ကုန္ၿပီ၊ ျပင္ပေလာကရဲ႕ ျဖစ္ပ်က္ ေျပာင္းလဲမႈ ေတြကုိ မတုန္လႈပ္ေတာ့ဘူးလုိ႔ ဆုိလုိတဲ့ အဓိပၸာယ္မ်ိဳးပဲ ျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္။ ဒါေတြဟာ အသက္ႀကီးသူမ်ားရဲ႕ အားသာခ်က္ေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

အသက္ႀကီးလာတာနဲ႔ လူအုိစာရင္းထဲ သြင္းလုိက္တာမ်ိဳးကုိလည္း သူတုိ႔ ေက်နပ္ဟန္ မရွိတာကုိ ေတြ႕ရပါတယ္။ သက္ႀကီးရြယ္အုိနဲ႔ ဒြန္တဲြေနတဲ့ စကားလံုး ရွိပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ "အသက္ႀကီးေတာ့ ေရာဂါမ်ားလာတယ္" ဆုိတာပါ။ ဒီလုိ "အသက္ႀကီး" တာနဲ႔ "ေရာဂါမ်ားတာ" ကုိ အတင္းအဓမၼ ေရာေထြးၿပီး မေျပာဆုိေစခ်င္၊ မေျပာဆုိသင့္ပါဘူး။ အသက္အရြယ္ရလာလုိ႔ ခႏၶာကုိယ္တြင္း ခုခံအားနည္းသြားတာမုိ႔ ေရာဂါနည္းနည္း ပုိလာတာနဲ႔ပဲ အဲဒီစကားလုံးေတြကုိ တြင္တြင္ႀကီး မသံုးစဲြသင့္ဘူးလုိ႔ ထင္မိလုိ႔ပါ။ ကုိယ္တြင္းအဂၤါေတြရဲ႕ လုပ္ေဆာင္မႈေတြ အားနည္းလာတာေၾကာင့္ ေရာဂါပုိရလြယ္တာ ေတာ့ မျငင္းႏုိင္ေပမယ့္ ဒီ "ေရာဂါ" နဲ႔ "ညီမွ်ျခင္း" ဆဲြဖုိ႔ မသင့္ပါဘူးလုိ႔ ျမင္မိပါတယ္။

လူေတြမွာ "ေမြး၊ အုိ၊ နာ၊ ေသ" ဆုိတဲ့ သဘာဝနိယာမ တရားရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ "အုိျခင္း" ကုိ အခ်ိန္ေရႊ႕ဆုိင္းလုို႔ ရႏုိင္ပါတယ္။ "နာျခင္း" ကုိလည္း ေလ်ာ့နည္းသြားေအာင္ ေဆာင္က်ဥ္းႏုိင္ပါတယ္။ ဒါမွမဟုတ္ ေရွာင္ကြင္းႏုိင္ပါတယ္။ ဘာလုိ႔လဲဆုိေတာ့ မိမိရဲ႕ ေနထုိင္ စားေသာက္မႈေတြကုိ အၿမဲမျပတ္ သတိျပဳ ဂ႐ုစုိက္ယူမႈ ပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအခ်က္ေလးက လူငယ္ေတြထက္ ပုိအေရးႀကီးပါတယ္။ ဒီလုိဆုိရင္ အသက္ႀကီး႐ံုနဲ႔ ေရာဂါရမယ္ ဆုိတဲ့ အေတြးမ်ိဳး ခံစားစရာ မလုိေတာ့ဘူးလုိ႔ ဆုိခ်င္ပါတယ္။

ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ "ငါ က်န္းက်န္းမာမာနဲ႔ အသက္ရွည္ေနႏုိင္သားပဲ" ဆုိတာေလးနဲ႔ တင္းတိမ္ မေနဘဲ " ငါတုိ႔ က်န္းက်န္းမာမာနဲ႔ အသက္ရွည္ၾကတယ္ " လို႔ ဆုိႏုိင္ေအာင္ အခ်င္းခ်င္း "ႏုိးေဆာ္ အားေပး" သင့္ပါတယ္။ သက္ႀကီးရြယ္အို ေတြအခ်င္းခ်င္း တူညီတဲ့ အေၾကာင္းအရာကုိ ေျပာဆုိ ေဆြးေႏြးမယ္၊ ညိႇႏႈိင္းတုိင္ပင္မယ္၊ ေပ်ာ္ရႊင္စရာ ေတြကုိမွ်ေ၀ၾကမယ္၊ ၀မ္းနည္းစရာ ရွိရင္လည္း မွ်ေ၀ခံစားၾကမယ္၊ အခ်င္းခ်င္း စာနာေထာက္ထားၾကမယ္၊ အျပန္အလွန္ ႐ုိင္းပင္းကူညီၾကမယ္၊ အဓိပၸာယ္ရွိတဲ့ လူမႈ၀န္ထမ္းအလုပ္ကုိ ကူညီၾကမယ္၊ အရည္အေသြးျမင့္တဲ့ ဘ၀ေနထုိင္မႈမ်ိဳးနဲ႔ ရွင္သန္မယ္၊ သိပၸံနည္းက်တဲ့ ေနထုိင္မႈပံုစံကုိ ထူေထာင္ၿပီး ဘဝဆည္းဆာကုိ ဆဲြဆန္႔ႏုိင္ၾကဖို႔နဲ႔ အခ်င္းခ်င္း အားေပးစကားေတြၾကား ခ်ိဳ႕တဲ့သြားတဲ့ ခႏၶာစြမ္းအားေတြကုိ ျပန္လည္ ျဖည့္တင္းႏုိင္ၾကပါေစလုိ႔ ဆႏၵျပဳလုိက္ပါတယ္။


4 comments:

ကဗ်ာမေလး said...

ခႏၶာ စြမ္းအားတင္မက စိတ္စြမ္းအားလည္း ျဖည့္တင္းေပးသင့္တယ္ လို႕ ထင္ပါတယ္ ..... ေျပာၾကည့္တာ မွားသြားရင္ ခြင့္လႊတ္ေနာ္...။

Heart Breaker said...

ေစာစာထလမ္းေလွ်ာက္ၿပီး ခႏၶာကုိယ္အတြက္ ေလ်ာ့သြားတဲ့ energy ေတြ ျပန္ျဖည့္မွ ျဖစ္မယ္၊ ေမြးေန႔ပဲြလည္း မလုပ္ေတာ့ဘူး၊ အသက္ႀကီးတာ လူေတြသိမွာ ေၾကာက္တယ္။

စုိင္းေနာင့္ said...

ဗဟုသုတရေစတဲ့ စာေတြ အေရာက္လာဖတ္ပါတယ္

su wai said...

အသက္ႀကီးေပမယ္႔ က်န္းမာေရး လိုက္စားၿပီး တရားအသိနဲ႔ စိတ္ကို ႏုပ်ိဳေအာင္ထားမယ္ဆုိရင္ ဘ၀ရဲ႕ ဆည္းဆာခ်ိန္က တည္ၿငိမ္ရင္႔က်က္စြာနဲ႔ လွပေနမယ္ထင္ပါတယ္။