Friday, December 25, 2009

ငယ္ငယ္တုန္းခဏ

ငယ္ငယ္တုန္းခဏ

လူတုိင္းအတြက္ ကုိယ္တုိင္ ဖန္တီးခဲ့တဲ့ မွတ္မွတ္ရရ သမုိင္းေလးေတြ ကုိယ္စီရွိၾကမွာပါ။ ဒုိင္ယာရီ အေနနဲ႔ မွတ္တမ္း မတင္ျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္ ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ ငယ္ဘ၀ တစ္ေလွ်ာက္လံုးဟာ ကိုယ္ပုိင္သမုိင္း ေတြပဲျဖစ္မယ္လုိ႔ ယံုၾကည္ မိပါတယ္။ ကိုယ့္ရဲ႕ သမုိင္းေၾကာင္းေတြ လွခဲ့တယ္ မလွခဲ့ဘူး ဆုိတာကေတာ့ ဘ၀ေပး အေျခအေနေပၚမွာ မူတည္ပါမယ္။ ဒါေပမယ့္ အပူအပင္ မရွိခဲ့တဲ့ ငယ္ဘ၀ရဲ႕ သမုိင္းကေတာ့ အမ်ားအားျဖင့္ လွပၾကမယ္လုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္မိပါတယ္။

တဂ္ပုိ႔စ္တစ္ပုဒ္ ေရးရေတာ့မယ္ဆုိရင္ မ်ားေသာအားျဖင့္ ကိုယ့္ရဲ႕ ကိုယ္ေရး အခ်က္အလက္ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ခ်ျပလုိက္တာနဲ႔ အတူတူပဲလုိ႔ ထင္မိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ ငယ္ဘ၀၊ ငယ္အေၾကာင္း၊ ေက်ာင္းသားဘ၀နဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ လႈပ္ရွားမႈေတြကုိ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေရးခဲ့ၿပီး ျဖစ္ပါတယ္။ ထင္ရွား ေက်ာ္ေဇာတဲ့ လူသိသူသိ ပုဂၢိဳလ္ မဟုတ္ေတာ့ ဖတ္ေပ်ာ္တဲ့ အတၳဳပၸတၱိေတာ့ ျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အမွတ္တရ ရွိေနေအာင္ေတာ့ ဒီငယ္ဘ၀ဆုိတဲ့ တဂ့္ပုိ႔စ္ကုိ ေရးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

ေက်ာင္းမေနခင္ အခ်ိန္ထိေတာ့ ေ၀ေ၀၀ါး၀ါးမုိ႔ မွတ္မိတာ ဘာမွမရွိခဲ့ပါဘူး။ ငယ္ဘ၀မွာ အမွတ္အရဆံုး ေန႔ကေတာ့ မူလတန္းေက်ာင္း စတက္တဲ့ေန႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဖုိးနဲ႔ အဖြားက ေက်ာင္းခန္းထဲ အထိ လုိက္ပုိ႔ၿပီး ျပန္ေတာ့မယ္ လုိ႔ ေျပာတဲ့အခ်ိန္မွာ တျခား ကေလးေတြလုိ ငုိခ်င္ခဲ့ေပမယ့္ မငုိျဖစ္ေတာ့ ရင္ထဲမွာ တင္းက်ပ္က်ပ္ ျဖစ္က်န္ခဲ့တယ္။ အိမ္ကလူႀကီး ေတြနဲ႔ ပထဆံုး ခဲြေနရတဲ့ အခ်ိန္မုိ႔ အားငယ္စိတ္ေတာ့ ျဖစ္ခဲ့မိတာ အမွန္ပါ။ ဆရာမက စာေတြ စသင္ေတာ့မွ အဲဒီအားငယ္စိတ္ေတြ ေပ်ာက္သြားခဲ့တယ္။ ဒါက ပထမဆံုးရခဲ့တဲ့ အထီးက်န္ျခင္း အေတြ႕အႀကံဳသစ္ တစ္ခုပါ။

အေဖနဲ႔အေမက တာခ်ီလိတ္ မကာဟုိခမ္း ရပ္ကြက္မွာ ေရွးေဟာင္းပစၥည္းနဲ႔ ျမန္မာလက္မႈ လက္လုပ္ထည္ေတြ ေရႊခ်ည္ထုိးထည္ေတြ ေရာင္းတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က က်ိဳင္းတံု မဟာမုနိဘုရားနဲ႔ သိပ္မေ၀းတဲ့ ေလယာဥ္ကြင္း သြားတဲ့လမ္းမွာ အဖုိးနဲ႔အဖြားနဲ႔ ေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ထက္ ၅ တန္းႀကီးတဲ့ ေဒၚေလး ၂ ေယာက္ရွိတယ္။ အုတ္တံတုိင္း ျမင့္ျမင့္၊ သံျပားတံခါးထူထူ အပိတ္နဲ႔ ျခံ၀င္းက်ယ္ထဲမွာ စည္းကမ္းႀကီးၿပီး ေရွး႐ုိးဆန္တဲ့ ဖုိးဖြားေတြနဲ႔ႀကီးျပင္း လာတာေၾကာင့္ ျပင္ပသူငယ္ခ်င္းနဲ႔ ဗဟုသုတ နည္းခဲ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အရင္းႏွီးဆံုး အေဖာ္ေတြကေတာ့ ယုိးဒယားကလာတဲ့ သံပတ္အ႐ုပ္ေတြ၊ ျဖဳတ္/တပ္ ကစားႏုိင္တဲ့ ကစားစရာေတြနဲ႔ Puzzy အ႐ုပ္ဆက္တဲ့ ပန္းခ်ီကားေတြပဲျဖစ္တယ္။ ဒုတိယ အရင္းႏွီးဆံုး ကေတာ့ အဖုိးရဲ႕စာဖတ္ခန္းထဲက စစ္နဲ႔ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလုိ ဂႏၳ၀င္ စာအုပ္ေတြ၊ က႑စံုတဲ့ ဘာသာျပန္စာအုပ္ေတြ၊ တစ္ေထာင့္တစ္ည ပံုျပင္စာအုပ္ေတြ၊ ဆားပုလင္းႏွင္းေမာင္ လုိ ၀တၳဳအတဲြလုိက္ေတြနဲ႔ ျမန္မာ့စံုစြယ္က်မ္း စာအုပ္ေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ တတိယ အရင္းႏွီးဆံုး ကစားေဖာ္ေတြကေတာ့ အဖုိးရဲ႕ တပည့္ေတြျဖစ္တဲ့ ကားဆရာေတြ၊ စပါယ္ယာေတြ၊ စက္ျပင္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ (တစ္ခ်ိန္က်ရင္ ကၽြန္ေတာ့္ သင္ဆရာ ျမင္ဆရာေတြ ျဖစ္လာမယ့္ ကားရဲ႕ စက္ပိုင္းဆုိင္ရာ ဆရာေတြ ျဖစ္ပါတယ္) ကၽြန္ေတာ္ ဆုိးသမွ်ကုိျငဴစူျခင္းမရွိဘဲ ကၽြန္ေတာ့္အေပၚ အႏြံတာခံခဲ့တဲ့ ကၽြန္ေတာ္အႀကိဳက္ လုိက္ေပးတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ခုိင္းသမွ် အကုန္လုပ္ေပးတဲ့ ကားဆရာအဖဲြ႕ေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေက်ာင္းတက္ရင္ အဖုိးကိုယ္တုိင္ အေဒၚေတြနဲ႔အတူ ဂ်စ္ကားေလးနဲ႔ အႀကိဳအပုိ႔ လုပ္ခဲ့တာေၾကာင့္ ျပင္ပ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ မရခဲ့တဲ့ အထီးက်န္ဆန္မႈကုိ ထဲထဲ၀င္၀င္ ခံစားရခဲ့ပါတယ္။

ငယ္ဘ၀က အ႐ုိးစဲြခဲ့တဲ့ ဒီအထီးက်န္ဆန္မႈရဲ႕ ေနာက္ဆက္တဲြ ရလဒ္ဆုိးကေတာ့ သူငယ္ခ်င္း အေပါင္း အသင္းေတြ နည္းပါးခဲ့တယ္။ ကိုယ့္ေၾကာင့္ သူတစ္ပါး နာက်င္ခဲ့တာကုိလဲ ဂ႐ုဏာ မသက္မိတတ္ဘူး။ သူမ်ားနဲ႔ စကားေျပာ ေတာ့လည္း အေျပာ မတတ္ေတာ့ ေဘထုတ္နဲ႔ ပစ္ေပါက္လုိက္သလုိ အျဖစ္မ်ိဳး ခဏခဏ ႀကံဳခဲ့ရတယ္။ သူတစ္ပါးရဲ႕ ေျပာစကားေတြနဲ႔ အမူအရာကုိ ဘ၀င္မက်ခဲ့ရင္ စိတ္အလုိမက် ျဖစ္ၿပီး သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္လုိ မျမင္မိေတာ့ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ေပါင္းသင္း ဆက္ဆံေရးဘက္မွာ အားနည္းခ်က္ေတြ ရွိတယ္ဆုိတာကုိ ၀န္ခံတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ငယ္ဘ၀ ကေတာ့ ဒီမွ်ပါပဲ။ ဇာတ္ေပါင္းလုိက္ရင္ ေကာင္းတာနည္းၿပီး လုိအပ္ခ်က္က ခပ္မ်ားမ်ားရယ္ပါ။ တဂ္ထားတဲ့ ညီမငယ္ ေန႔အိပ္မက္ လည္း ေက်နပ္ ႏုိင္လိမ့္မယ္လုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။




41 comments:

myawady said...

ငယ္ဘ၀ ဆုိတာ အရြယ္ေသးေသးေလးကုိ ေျပာတာ မဟုတ္လား နာလဲ သိတယ္။

Merry X'mas & Happy New Year

myawady said...

ငယ္ဘ၀ ဆုိတာ အရြယ္ေသးေသးေလးကုိ ေျပာတာ မဟုတ္လား နာလဲ သိတယ္။

Merry X'mas & Happy New Year

Unknown said...

ငယ္ဘ၀ေလး ဖတ္သြားပါတယ္။
ခု ႀကီးလာေတာ့ ရင့္က်က္သြားၿပီလား

ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ခရစ္စမတ္ပါေနာ္

ေန႕အိပ္မက္ said...

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ငယ္ငယ္တုန္းကအေၾကာင္းကိုျပန္စဥ္းစားရင္ အမွတ္ရစရာေတာ႕ ျဖစ္ေနေသးတာပဲေလ.. ေရးေပးတာ က်ဴးေဇး..... ေက်းဇူးအမ်ားၾကီးတင္ပါေၾကာင္း

shwezinu said...

တခါတေလေတာ႔ ရုိးရွင္းတဲ႔ ဘဝေတြက ေကာင္းပါတယ္

ဒ႑ာရီ said...

ငယ္ဘ၀ေတြကေတာ့ ေပ်ာ္စရေတြနဲ႔ေပ့ါေနာ္... ခင္မင္စရာ ေကာင္းတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ပါေစ..။

ခင္မင္ေလးစားလွ်က္

မမသီရိ said...

စိတ္၀င္စားစရာ ငယ္ဘ၀ေလးပါပဲ

~ဏီလင္းညိဳ~ said...

ကို၀င္းေဇာ္ေရ...
ဒီပို႔စ္ေလးဖတ္ၿပီးေတာ့ အဲ့ဒီထဲက ကေလးေလးကို ကၽြန္ေတာ္တစ္ကယ္သနားသြားတယ္ဗ်ာ...။ ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ငယ္ငယ္ကဆို ႐ြာ႐ိုးကိုးေပါက္ ေလွ်ာက္သြား..၊ မီးကုန္ယမ္းကုန္ေဆာ့ခဲ့တာေၾကာင့္ပါပဲ...။
ခင္မင္တဲ့
ဏီလင္းညိဳ

ပန္းခင္းေလး said...

အစ္ကိုေတာ္ငယ္ငယ္တုန္းက
ေကာင္းေကာင္းမကစားရဘုူးေပါ ့ေနာ္
ညီမေလးတို ့နဲ ့မ်ား ေတာ္ေတာ္ကြာတာပဲ
ညီမေလးတို ့ဆို ေမာင္ႏွမမ်ားေတာ ့
အျပင္သူငယ္ခ်င္းေတာင္မလိုဘူး
ကိုယ္ ့အမ်ိဳးနဲ ့ကိုယ္ စည္ကားေနတာေလ
အိမ္ေရွ ့မွာ ညီမေလးတို ့ေမာင္ႏွမေတြ ထြက္ကစားတိုင္း ရပ္ကြက္ထဲက ကေလးေတြပါ
လာကစားၾကေတာ ့ အိမ္ကအဖြားကေျပာတယ္
“နင္တို ့ေတြ တည္ခ်က္မလုပ္နဲ ့ေနာ္”ဆိုၿပီး
ခဏခဏ လူစုခြဲခံရတာ ...
အဲ ့လိုမ်ိဳး ... :P

ခင္မင္စြာနဲ ့

ညီမေလး

ပန္းခင္း

Unknown said...

ကုိ၀င္းေဇာ္

အခုႀကီးလာေတာ့ေရာ ေဘာ္ဒါေတြ မ်ားရဲ႕လား
ေရးတဲ့စာေတြ ဖတ္ရတာေတာ့ မိတ္ေဆြေတြ ေတာ္၂ ေလးမ်ားမယ္ထင္ပါတယ္။

ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ ခရစၥမတ္နဲ႔ ႏွစ္သစ္ ျဖစ္ပါေစေနာ္

Unknown said...

စာေလးဖတ္ၿပီး ငယ္ကအေၾကာင္းေတြ ျပန္ေတြးမိတယ္
ဆယ္စုႏွစ္ ႏွစ္ခုေလာက္ ၾကာခဲ့ေပမယ့္ ခဏေလးလုိ႔ပဲထင္ ရတယ္၊ ကို၀င္းေဇာ္ေျပာသလုိပဲ ကုိယ့္သမုိငး္ေလးေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ေက်းဇူးပါ

ႏွစ္သစ္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြနဲ႔အတူ ဘ၀တက္လမး္ေတြ ရယူပိုင္ဆုိင္ႏုိင္ပါေစေနာ္

မု္;သုင္ခဳ, said...

ဖတ္သြားတယ္ ေဘာ္ဒါႀကီး

flowerpoem said...

ငယ္ဘ၀ကေတာ့ မ်ိဳးစံုပဲ တစ္ေယာက္တစ္မ်ိဳးစီ ဖတ္ရတာေကာင္းတယ္ ကို၀င္းေဇာ္

မု္;သုင္ခဳ, said...

အထီးက်န္တဲ့ အတိတ္ကုိ ခ၀ါခ်ဖုိ႔ ခုကတည္းက မိသားစု ႀကီးႀကီးတစ္ခုပိုင္ဆုိင္ႏုိင္ေအာင္ စီမံကိန္း ျမန္ျမန္ခ်သင့္ၿပီ။

စုိင္းေဆးေနာ္

မိုးသား said...

လူတုိင္းက ကုိယ့္သမုိင္းကုိ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ ေရးခဲ့ၾကတာ မွန္ပါတယ္။ အထၱဳပၸတိၱ တစ္ပုဒ္မဟုတ္ႏုိင္ေပမယ့္ သမုိင္းစာအုပ္ပါးပါးေလးေတာ့ ျဖစ္ခဲ့မွာအမွန္ပါ။

ေပ်ာ္၇ႊင္ပါေစ

ကာရံမဲ့ said...

ကိုဝင္းေဇာ္ငယ္ဘဝကို ဖတ္မိေတာ့ ကိုယ့္ရဲ႕ ငယ္ဘဝကို ကိုျပန္စဥ္းစားမိတယ္.။ ဘာမွ မမွတ္မိေတာ့ဘူး. ဟဲ..ဟဲ... :) :)

Merry Christmas to you!!!

Unknown said...

လူတစ္ကုိယ္ သမုိင္းတစ္ခု ဆုိတာ မွန္ပါတယ္

ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ ႏွစ္သစ္ျဖစ္ေစဖုိ႔ ဆႏၵျပဳပါတယ္။

Unknown said...

အစ္ကုိ၀င္းေဇာ္ရဲ႕

အထီးက်ံဆန္တဲ့ ငယ္ဘ၀ေလးကုိ ဖတ္ၿပီး စိတ္မေကာင္း ျဖစ္မိတယ္။ ခ်မ္းသာၿပီး စည္းကမ္းႀကီးတဲ့ အိမ္မွာ ကေလးျဖစ္ရတာ ျပည့္စံုမႈေတြ ရွိေပမယ့္ ခုလုိ စိတ္ဒဏ္ရာ ရေစတာေတာ့ မေကာင္းဘူးေပါ့ေနာ္။ သိမ့္တုိ႔က ေမာင္ႏွစ္မ ၃ ေယာက္ရွိတယ္။ ေပ်ာ္စရာေကာင္းေပမယ့္ ခနခန ရန္ျဖစ္လုိ႔ ေဖနဲ႔ေမနဲ႔ စိတ္ညစ္ရတယ္။ အဟဲ

ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစေနာ္

Unknown said...

ခုေရာ အထီးက်န္ေသးလားဗ်
အထီးက်န္မယ္ထင္ရင္ အမရွာလုိက္
အဲ အဲ စတာေနာ္
သူငယ္ခ်င္းလုိ မခင္ေတာ့ရင္ စိတ္ေကာက္လုိက္မွာ

ေနေန

myawady said...

စိတ္ထားကုိ ျဖဴစင္ေအာင္ထားမယ္ဆုိရင္ အရာရာတုိင္း လူတုိင္းနဲ႔ အဆင္ေျပမွာပါ။

အထီးက်န္တာေတြ ကုန္ဆံုးႏုိင္ပါေစ

Unknown said...

ကုိ၀င္းေဇာ္ေရ ေရာက္ပါတယ္
ဘ၀တုိက္ပဲြမွာ ေအာင္ပဲြအလီလီ ရပါေစေနာ္

စုိင္းေနာင့္ said...

ျပန္စဥး္စားၾကည့္ေတာ့ ကုိ၀င္းေဇာ္ ငယ္ဘ၀က တစ္ေယာက္ထဲ ဆုိေတာ့ ေတာ္၂ေလး ပ်င္းစရာေကာင္းတာပဲ၊ ဒါေပမယ့္ ေအးေအးေနတတ္ သမားကေတာ့ အဆင္ေျပမယ္ ထင္ပါတယ္။

ၿမတ္မြန္ said...

ကေလးဘဝဆိုတာ ၿဖဴစင္ဆံုးဘဲ
ငယ္ဘဝကိုေရးမယ္ဆိုရငေတာ႔ ..
ေရလို႔မကုန္နိဳင္ပါဘူး။
အကိုေရ....လာဖတ္သြားတယ္ရွင္႔။

YoungGun said...

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ မတူညီတဲ့ အေရာင္တစ္ခုကေန ငယ္ဘဝကို ျဖတ္သန္းခဲ့တာပဲ..ေက်နပ္စရာပါ။

Unknown said...

နင့္လုိ တစ္ဦးတည္းေသာ သားအတြက္ေတာ့ လူႀကီးေတြရဲ႕ ပူပန္မႈကုိ တစ္ေန႔ နားလည္လာမွာပါ

ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ

Unknown said...

မလွပခဲ့ဘူးလို႔ ထင္ခဲ့အတိတ္စာမ်က္ႏွာေတြ သမုိင္းမွာ ထားခဲ့ၿပီး

လွပတဲ့ အနာဂတ္ကုိ ပိုင္ဆုိင္ႏုိင္ေစဖုိ႔ အေကာင္းဆံုး ဖန္တီးယူႏုိင္ပါေစဗ်ာ

ေရႊအင္းသူ said...

ငယ္ကစည္းကမ္းႀကီးခဲ့တာ ခုေရာ လူလိမၼာေလးပဲလား

အျဖဴေရာင္ဒ႑ာရီ said...

အဆုိးထဲကေန ေကာင္းတာကုိ သင္ခန္းစာယူတတ္ရင္ တန္ဖုိးနည္းမယ္မထင္ပါဘူး။

အေပါင္းအသင္းမရွိရင္ေျပာေနာ္ မိတ္ဆက္ေပးဖုိ႔ အသင့္ပဲ

ႏွင္းဆီနီ said...

သီခ်င္းေတြ နားေထာင္ၿပီး ငယ္ဘ၀ကုိ ဖတ္သြားတယ္
ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ ႏွစ္သစ္ျဖစ္ပါေစ

Unknown said...

:)
ရီလည္း ရီခ်င္တယ္ း)
စိတ္လည္းမေကာင္းဘူး
ခုေကာ အထီးက်န္တုန္းပဲလား

ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ

ညလင္းအိမ္ said...

ကေလးဘ၀ဆိုတာ အျပစ္ကင္းစင္တယ္ဗ်ာ..
ဘာလုပ္လုပ္လူၾကီးေတြကလည္း ခြင္႔လႊတ္ၾကတာမ်ားတယ္ေလ...
ဒါေၾကာင္႔ ေပ်ာ္စရာကေလးဘ၀ေတြကို သတိရမိတယ္ဗ်ာ..
ေပ်ာ္စရာမရိွခဲ႔လည္း လူတိုင္းမွာေတာ႔ သတိရစရာေတြ ရိွေနမွာပါ..ေနာ႔...

Unknown said...

ညအခါ
လသာသာ
ကစားမလား
နားမလား ..

ျပန္သတိရမိတယ္
စိတ္သြားတုိင္းကုိယ္ပါ ပါေစ

Unknown said...

ကုိ၀င္းေဇာ္ရဲ႕ ငယ္ဘ၀ေလးကုိ လား႐ႈိးသြားတယ္

မငံု said...

ငယ္ငယ္တုန္းက ဦးခ်စ္ေဖ ဘ၀ရယ္..ေပ်ာ္စရာေကာင္းလို႔ ေအာက္ေမ႔တယ္။ :))

Unknown said...

လွပတဲ့ အနာဂတ္ ပုိင္ဆုိင္ႏုိင္ပါေစ

Anonymous said...

အဓိပၸာယ္ျပည့္စံုတဲ့ ႏွစ္သစ္ျဖစ္ပါေစေနာ္

Unknown said...

အေပ်ာ္က်ဴးခဲ့တဲ့ ငယ္ကအေၾကာင္းေတြ ျပန္သတိရ ေစပါတယ္။ သယ္ရင္းလည္း အဆင္ေျပပါေစ

Unknown said...

ေႏြရာသီမွာ မယ္ဆုိင္ေခ်ာင္းထဲ ေရသြားစိမ္တာ
တံတားေပၚကေန မယ္ဆုိင္ေခ်ာင္းထဲ ခုန္ခ်တာ
cat globe ေပၚမွာ ဗီဒီယုိသြားၾကည့္တာ
အဲဒါေတြ မပါပါလားဟ င့ါညီရ

လွပတဲ့ အနာဂတ္ေတြ ပိုင္ဆုိင္ပါေစ

မိုးခါး said...

ခုေတာ့ ရင့္က်က္ေနျပီ ထင္တာပဲ .. း))
ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ း)

Beautifulmusic said...

အရမ္းကို ကြာၿခားတဲ့ ငယ္ဘ၀ကို ပိုင္ဆိုင္ခဲ့တာပဲ
ေထြးငယ္တုန္းက မိန္းကေလးတန္မဲ့ ေမ်ာက္မူးလဲေလ
ေထာပတ္ပင္ဆိုရင္ ဘယ္သူမွမတက္ရဲတဲ့ ထိပ္ဖ်ားထိကို ေရာက္ေအာင္တက္တာ (လိုက္တမ္းေၿပးတမ္းေဆာ့တာေလ) :D
ေနာက္လဲလာဖတ္ပါအံုးမယ္
ေထြးငယ္

ေထြးငယ္ said...

ေထြးငယ္ဆီကို အလည္လာမယ္ဆိုရင္
blogspot မွာအေကာင့္ပဲရွိၿပီး မေရးၿဖစ္လုိ႔ပါ