ကေယာက္ကယက္ ဒီဇင္ဘာေန႔မနက္

ကေယာက္ကယက္ ဒီဇင္ဘာေန႔မနက္

ညကတည္းက ျပင္ဆင္ထားတဲ့ ငွက္ခါးေရာင္ထြက္ဆြတ္ကုိ ၀တ္တယ္။ Walking shoe လဲၿပီး NY တံဆိပ္ပါတဲ့ သုိးေမႊးေခါင္းေဆာင္းကုိ စြပ္တယ္။ သကၠလပ္မာဖလာ ကုိပတ္ၿပီး ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ မွန္ထဲျပန္ၾကည့္ေတာ့ အားကစားလုပ္မယ့္သူက လည္စည္းနဲ႔ဆုိေတာ့ ၾကည့္ေကာင္းမယ္ မထင္တာနဲ႔ ျပန္ခၽြတ္တယ္။ လုိရမယ္ရ သုိးေမႊးလက္အိတ္ကိုေတာ့ ယူလုိက္တယ္။ ျပည့္စံုၿပီ ထင္ေပမယ့္ မသိစိတ္ထဲမွာ တစ္ခုခုလုိေနသလုိမ်ိဳး မတင္မက် ခံစားရမိတယ္။ ဒါနဲ႔ အိမ္သားေတြ မႏုိးခင္ ေအးစက္ေနတဲ့ သံပန္း ၿခံ၀င္းတံခါးကို အသာအယာပိတ္ၿပီး လမ္းေလွ်ာက္ဖုိ႔ ထြက္လာခဲ့တယ္။

ကုိယ္ထူကုိယ္ထ ကြန္ကရစ္လမ္းေလး နဲနဲ ေလွ်ာက္လိုက္တာနဲ႔ မင္းလမ္းမေပၚ ေရာက္တယ္။ မင္းလမ္းကေန ၿမိဳ႕မေစ်းဘက္ မ်က္ႏွာမူလုိက္တာနဲ႔ ႏုိင္လြန္ကတၱရာ အတတ္လမ္းေတြက ဆီးႀကိဳေနတယ္။ ဒီအတတ္လမ္းက ေအးသာယာၿမိဳ႕သစ္ အတက္ကေနစလုိက္တာ ေတာင္ႀကီးတကၠသိုလ္ အ၀င္၀ ေက်ာ္သည္အထိ အတက္လမ္းေတြပဲ ျဖစ္တယ္။ ေတာင္ႀကီးသား စစ္စစ္ မဟုတ္ေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ သက္တမ္းတစ္၀က္နီးပါးက ဒီေတာင္ႀကီးမွာပဲ ေနထုိင္ ႀကီးျပင္းလာတာေၾကာင့္ ကိုယ့္ၿမိဳ႕ ကိုယ့္ဌာန ကိုယ့္ေမြးရပ္ေျမနဲ႔မျခား သံေယာဇဥ္ ျဖစ္မိတယ္။ မွ်တတဲ့ ရာသီဥတုနဲ႔ သန္႔ရွင္းသပ္ရပ္တဲ့ ၿမိဳ႕ဖဲြ႕စည္းမႈေၾကာင့္ ဘယ္ေနရာေရာက္ေရာက္ ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕ေလာက္ စိတ္ႀကိဳက္မျဖစ္ မေပ်ာ္ပုိက္မိတာ အမွန္ပါ။

လတ္ဆတ္တဲ့ ေဆာင္းေလ ေအးျမျမကုိ ႐ႈ႐ႈိက္ရင္း ေခါင္းစြပ္ကုိ နားလံုေအာင္ ဆဲြခ်လုိက္တယ္။ ခ်ိန္းထားတဲ့ ေရႊအင္းေလး တည္းခုိခန္းေရွ႕ ေရာက္ေတာ့ စိုင္းေနာင့္ကုိ မေတြ႕ေသးတာနဲ႔ ၅ မိနစ္ေလာက္ ေသြးပူလုပ္ရင္း ေစာင့္ေနလုိက္တယ္။ သူထြက္လာမယ့္ လမ္းၾကားထဲ လႈပ္ရွားမႈ မေတြ႕တာနဲ႔ တစ္ေယာက္ထဲပဲ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ခဲ့တယ္။ လမ္းနဲနဲေျပရင္ ေျပးတယ္။ ကုန္းေမွာက္ရင္ လမ္းေလွ်ာက္တယ္။ တစ္ခါတေလ ဓာတ္တုိင္ ၂ တုိင္စာေျပးၿပီး ဓာတ္တုိင္ ၁ တုိင္စာ လမ္းေလွ်ာက္တယ္။ အားကစား မလုပ္ျဖစ္တာ ၾကာၿပီျဖစ္လုိ႔ ေျခသလံုးၾကြက္သား ေတြက တင္းေနတာေၾကာင့္ သိပ္လည္း မေျပးႏုိင္ပါဘူး ဒါေပမယ့္ ေဂါက္ကြင္းအ၀င္၀ထိ ေရာက္ေအာင္ေတာ့ လမ္းေလွ်ာက္ျဖစ္မယ္လုိ႔ အားခဲၿပီး လမ္းဆက္ေလွ်ာက္ ျဖစ္တယ္။ မင္းလမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ သူလုိ ကုိယ္လုိ အားကစား လုိက္စားတဲ့သူေတြ အရြယ္စံု အမ်ားႀကီးေတြ႕ရတယ္။ ရွမ္းစာေပနဲ႔ ယဥ္ေက်းမႈ အေဆာက္အဦေရွ႕ လမ္းအခ်ိဳးေနရာမွာ အနည္းငယ္ ေမွာင္ေနတာကလဲြရင္ နီယြန္မီးလံုးေတြနဲ႔ တစ္လမ္းလံုး လင္းထိန္ ေနပါတယ္။ စက္မႈလက္မႈ ေက်ာင္းေရွ႕ေရာက္ေတာ့ ျမဴေတြအုပ္ဆုိင္းၿပီး ပိန္းပိတ္ေအာင္ က်လာတာေၾကာင့္ ဒီဇင္ဘာရဲ႕ ေဆာင္းအလွကုိ ပုိအသက္၀င္ေစတယ္။ ေဂါက္ကြင္းဂိတ္ေပါက္ထိ ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ ေျခသလံုးနဲ႔ ေပါင္ကၾကြက္သားေတြ တင္းၿပီး အေတာ္ေလး နာေနတာေၾကာင့္ အျပန္လမ္းမွာ မေျပးႏုိင္ေတာ့ဘဲ မွန္မွန္ေလးပဲ လမ္းေလွ်ာက္ျပန္ခဲ့တယ္။

အိမ္မျပန္ခင္ ညေစ်းထဲ၀င္ၿပီး Breakfast အေနနဲ႔ ထုိ႔ဟူးေႏြး၀င္စားတယ္။ ေစာလြန္းေသးေတာ့ စားဖုိ႔ အဆင္သင့္ မျဖစ္ေသးပါဘူး။ ထုိင္လက္စနဲ႔ တစ္ခါတည္း စားသြားမွာျဖစ္လုိ႔ အခါးရည္ေသာက္ရင္း ေစာင့္ေနလုိက္တယ္။ ထုိ႔ဟူးေႏြး ၂ ပဲြ၊ ထုိ႔ဟူးေက်ာ္ ၁ ပဲြနဲ႔ ၀က္ေခါက္ ၂ ထုပ္ စားလုိက္တယ္။ သူ႔ေခါက္ဆဲြနဲ႔ သူအေၾကာ္ လုိက္ဖက္ညီတာေၾကာင့္ အာသာမေျပ ေသးေပမယ့္ ေလ်ာ့ေပါ့ေပါ့ပဲ စားလုိက္တယ္။ စားၿပီးလုိ႔ ေငြေခ်မယ္လုပ္ေတာ့မွ ဒိန္းကနဲဆုိ ကၽြန္ေတာ္ ေခါင္းနပန္းႀကီးသြားတယ္။ ေျခဖ၀ါး လက္ဖ၀ါးေတြမွာ ေခၽြးေစးေတြ ျပန္လာတယ္။ ေျပးေနတုန္းက ေခၽြးမထြက္ေပမယ့္ ခုမွ ေခၽြးေတြ တစုိ႔စုိ႔ ထြက္လာတယ္။ ေက်ာနဲ႔ ရင္ဘတ္မွာ ေခၽြးေတြ စီးက်လုိ႔ေတာင္ ေနတယ္။ အိမ္ကထြက္လာ ကတည္းက တစ္ခုခု လုိေနတယ္လုိ႔ မသိစိတ္က ႏုိးေဆာ္ေနေပမယ့္ သိစိတ္က အမွတ္မရတာနဲ႔ အေရးႀကီးတဲ့ ပိုက္ဆံအိတ္ ပါမလာမွန္း ခုမွ အသိ၀င္လာတယ္။ ပိုက္ဆံအိတ္ပါမလာဘူးလုိ႔ ေျပာရင္လည္း ဆုိင္ရွင္က ယံုမွာ မဟုတ္သလုိ မနက္ ေစ်းဦးေပါက္ အေၾကြးနဲ႔ေတာ့ လူကုိ ဒီအတုိင္း ျပန္လႊတ္လုိက္မယ္ မထင္ပါဘူး။ ကိုယ့္ေပ့ါေလ်ာ့မႈနဲ႔ ကုိယ္မုိ႔ ေျခမကိုင္မိ လက္မကိုင္မိ ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ ပလက္ေဖာင္းေပၚ ျဖတ္သြားျဖတ္လာနဲ႔ ေစ်း၀ယ္သူေတြထဲမွာ အသိတစ္ေယာက္ေယာက္မ်ား ပါေလမလားဆုိၿပီး မ်က္လံုးကၽြတ္မတတ္ ရွာေနေပမယ့္ ဆုိင္ရွင္ အစ္မႀကီး မရိပ္မိေအာင္ေတာ့ ဟန္ကုိယ့္ဖုိ႔မုိ႔ အခါးရည္ကိုပဲ တစ္ခြက္ၿပီးတစ္ခြက္ ငွဲ႕ေသာက္ေနမိတယ္။

မိနစ္ ၂၀ ေလာက္ၾကာမွ ေသာကဗ်ာပါဒေတြ ႏုတ္ယူေပးမယ့္ ေက်းဇူးရွင္ စိုင္းေနာင့္ ေရာက္လာတယ္။ ေရာက္တာနဲ႔ ကိုယ္က ဦးေအာင္ ဆီးေဟာက္ လုိက္တယ္။ မင္းခ်ိန္းထားတဲ့ ေနရာကုိ နာရီ၀တ္ (အမွန္ေတာ့ ၅ မိနစ္ပါ) ၾကာေအာင္ ေစာင့္ေနေပမယ့္ မင္းမလာလုိ႔ ဒီ၀ုိင္းကုိ မင္းပဲ ရွင္းလုိက္လုိ႔ ေျပာကာရွိေသး သူ႔အျပစ္ကုိ သူ၀န္ခံသြားတယ္။ ညက ခ်က္တင္ (ျခင္၏ဦးေလး) ကိုက္လုိ႔ မနက္မထႏုိင္တဲ့ အေၾကာင္း ၿပံဳးဖားဖားနဲ႔ လုပ္ေနလုိ႔ မနည္း ခြင့္လႊတ္လုိက္ရတယ္။ ေငြရွင္းမယ့္သူ ေရာက္လာမွပဲ လူက ေနသာထုိင္သာ ပံုမွန္ျဖစ္သြားေတာ့တယ္။

ဒီေန႔ ဒီဇင္ဘာ ေဆာင္းမနက္ရဲ႕ ရာသီအေျခအေနဟာ ေအးစက္စက္ျဖစ္လုိက္ ေခၽြးၿပိဳက္ၿပိဳက္ က်လုိက္နဲ႔ လူကုိတကယ္ပဲ ကေယာက္ကယက္ ျဖစ္ေစတာ အမွန္ပါပဲ။ သြားသတိ စားသတိနဲ႔ မေမ့မေလ်ာ့ မျဖစ္ေစဖုိ႔ အားလံုးကို အသိေပးခ်င္ပါတယ္။ အားလံုးပဲ လွပေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ ဒီဇင္ဘာေန႔ေလးေတြ ပိုင္ဆုိင္ႏုိင္ပါေစလို႔ ဆႏၵျပဳလုိက္ပါတယ္။

အခ်ိန္ေတြ ႏွေျမာတတ္ပါေစ

အခ်ိန္ေတြ ႏွေျမာတတ္ပါေစ

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ ရခဲလွတဲ့ လူ႔ဘ၀ဆုိတာ အလြန္ပဲ တုိေတာင္းလြန္းတဲ့ အခ်ိန္ကာလေလး ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီတုိေတာင္းလွတဲ့၊ ရခဲလွတဲ့၊ တန္ဖုိးရွိလွတဲ့ အခ်ိန္ေလးမွာ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ၾကင္ၾကင္နာနာ ေနတတ္ဖုိ႔ နဲ႔ တစ္ေယာက္အေပၚ တစ္ေယာက္ အျပစ္မျမင္တတ္ဖုိ႔ အလြန္မွ အေရးႀကီးပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး တစ္ေယာက္အေပၚ တစ္ေယာက္ စိတ္ေကာင္း ေစတနာေကာင္း ထားတတ္ဖုိ႔လည္း အထူး လုိအပ္ပါတယ္။ စိတ္ေစတနာေကာင္း ရွိဖုိ႔ အဓိကက်တာကုိ ဒီလုိ ေလ့လာထားဖူး ပါတယ္။

(၁) စိတ္ေကာင္းရွိဖုိ႔က (ပထမ)
(၂) ၀ိနည္းေလးစားတတ္ဖုိ႔က (ဒုတိယ)
(၃) က်န္းမာဖုိ႔က (တတိယ)
(၄) သန္႔ရွင္းဖုိ႔က (စတုတၳ)
(၅) အ၀တ္အစား ၀တ္တတ္ဖုိ႔က (ပဥၥမ)
(၆) အေနအထုိင္တတ္ဖုိ႔က (ဆ႒မ)
(၇) အသြားအလာတတ္ဖုိ႔က (သတၱမ)
(၈) အေျပာအဆုိတတ္ဖုိ႔က (အ႒မ)
(၉) စည္းကမ္းလုိက္နာဖုိ႔က (န၀မ)
(၁၀) စာတတ္ဖုိ႔က (ဒသမ) ဆုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။

လူတုိင္းကိုယ္စီ စိတ္ေကာင္းရွိေနဖုိ႔ ပဓာနက်တယ္ဆုိတာ ဘယ္အခါမွ သံသယ မျဖစ္မိပါဘူး။ လူတစ္ေယာက္ဟာ စိတ္ေကာင္း ႏွလံုးေကာင္း ရွိေနမယ္ဆုိရင္ က်န္တဲ့အရာေတြမွာ အလုိက္သင့္ ျပည့္စံုလာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ စိတ္ေကာင္းရွိသူ တစ္ေယာက္ဟာ ကုိယ္က်င့္တရားပါ ေကာင္းမြန္ေနမယ္ဆုိရင္ က်န္လုိအပ္ခ်က္ ေတြကုိ ႀကိဳးစားျဖည့္ဆည္း လုိက္႐ံုနဲ႔ လူေတာ္တစ္ေယာက္ ျဖစ္လာမွာ ဧကန္အမွန္ျဖစ္ပါမယ္။

အၿမဲပဲ မိမိစိတ္ဟာ ေကာင္းတဲ့စိတ္လား၊ မေကာင္းတဲ့စိတ္လား ဆုိတာကုိ မၾကာမၾကာ ျပန္လည္ဆန္းစစ္ ၾကည့္ဖုိ႔လုိပါတယ္။ တကယ္လုိ႔ လမ္းလဲြေရာက္ေနတဲ့ အေတြးအေခၚ၊ အယူအဆ၊ အသိေတြျဖစ္ေနခဲ့ရင္ ဆင္ျခင္တံုဥာဏ္နဲ႔ လမ္းေၾကာင္းမွန္ေပၚ ျပန္တည့္မတ္ရင္းနဲ႔ စိတ္ေကာင္းသူ တစ္ေယာက္ျဖစ္ေအာင္ ကိုယ့္ကုိယ္ကုိယ္ ျပဳျပင္ယူႏုိင္ရပါမယ္။ မိမိရဲ႕ စိတ္ႏွလံုး ျဖဴစင္ေနမယ္၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေနမယ္ ဆုိရင္ သူတစ္ပါးကုိ ၾကည့္တဲ့အခါ အျပစ္ေတြကုိ ျမင္မိမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ မိမိရဲ႕စိတ္က ညစ္ႏြမ္းေနမယ္၊ မၾကည္မလင္ျဖစ္ေနမယ္ ဆုိရင္ ဘယ္အရာကို ၾကည့္ၾကည့္ အျပစ္ေတြပဲ ျမင္ေနမိမွာ သဘာ၀ပါ။ ဒါေၾကာင့္ မိမိရဲ႕စိတ္အစဥ္ကုိ သန္႔ရွင္းၾကည္လင္ ေနေစဖုိ႔ အၿမဲေမြးျမဴပါလုိ႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ဒီလုိဆုိရင္ ေလာကႀကီးဟာ အၾကည္းတန္ မေနေတာ့ဘဲ သာယာလွပၿပီး ေပ်ာ္ရႊင္စရာအတိနဲ႔ အျပစ္ကင္းစင္ေနတဲ့ မိမိပတ္၀န္းက်င္ကုိ ထာ၀ရ ျမင္ေတြ႕ႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။

တခဏတာ ရရွိထားတဲ့ ဘ၀ေသးေသးေလး အခ်ိန္ေတြကုိ တစ္ေယာက္အေပၚတစ္ေယာက္ ရန္ေစာင္ ျငဴစူ ေစာင္းေျမာင္း ေကာက္က်စ္ ၀န္တုိမႈေတြ နဲ႔အဓိပၸာယ္မဲ့ မကုန္ဆံုးၾကပါေစနဲ႔လုိ႔ ဆႏၵျပဳလုိက္ပါတယ္။

မနာလုိ ၀န္တုိမႈ ကင္းပါေစ

မနာလုိ ၀န္တုိမႈ ကင္းပါေစ

ပုထုဇဥ္ လူသားေတြရဲ႕ သေဘာ သဘာ၀ဟာ သူတကာေတြထက္ ေတာ္ခ်င္တယ္၊ တတ္ခ်င္တယ္၊ ထင္ေပၚခ်င္တယ္၊ ေက်ာ္ေစာခ်င္တယ္၊ အခ်ီးမြမ္းခံ ခ်င္တယ္၊ အေရးပါ အရာေရာက္သူ ျဖစ္ခ်င္တယ္၊ ဘယ္ေနရာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ မိမိသည္သာ နံပါတ္တစ္ ျဖစ္ခ်င္တယ္။ ေလာဘစိတ္ မႊန္တယ္လုိ႔ ဆုိႏုိင္ပါတယ္။ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ေၾကာင့္ မိမိက နံပါတ္တစ္ ျဖစ္မလာခဲ့ရင္၊ အေရးမပါ အရာမေရာက္ဘဲ ေမွးမွိန္သြားခဲ့ရင္၊ အျပစ္တင္ ေ၀ဖန္ပုတ္ခတ္ ခံရင္ ထုိထုိေသာ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ အေပၚ မေက်မနပ္ ျဖစ္လာတတ္ပါတယ္။ မိမိရဲ႕ လုိအင္ဆႏၵကုိ မျဖည့္ဆည္းဘဲ ျငင္းပယ္ခံရတဲ့ အခါ အၿငိဳးအေတး ႀကီးစြာနဲ႔ လက္တုန္႔ျပန္ဖုိ႔ အခြင့္ေကာင္း အခ်ိန္အခါေကာင္းကုိ ေစာင့္ေနတတ္ပါတယ္။

ျဖစ္တည္လာတဲ့ မေက်နပ္စိတ္ကုိ အရင္းခံၿပီး မနာလုိစိတ္ ၀န္တုိစိတ္ေတြ တုိးလာတယ္။ အဆုိးျမင္လာတယ္၊ အျပစ္တင္ခ်င္လာတယ္၊ မေကာင္းေျပာလာမယ္၊ ေခ်ာက္တြန္းတာ အဆံုး ျပဳမူလာတတ္တယ္။ သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ကုိ မေကာင္းႀကံတဲ့ စိတ္ေမြးၿပီး သူ႔အက်ိဳး ပ်က္စီးေအာင္ နည္းမ်ိဳးစံုနဲ႔ ႀကံေဆာင္လာ တတ္တဲ့ အေမွာင္ထဲက ရန္သူေတြမုိ႔ ေၾကာက္ရြံ႕ တုန္လႈပ္စရာ ေကာင္းလွပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ခင္တြယ္ေနတဲ့ ဘေလာဂ့္ရပ္၀န္းမွာ ဘေလာဂ္ဂင္း ေနၾကတဲ့ ဦးေရပမာဏဟာ မေျပာေကာင္း မဆုိေကာင္း လက္ခ်ိဳး ေရတြက္ႏုိင္ေအာင္ပဲ နည္းပါးလွတဲ့ အစုအဖဲြ႕ေလးပါ။ ဒီဘေလာဂ္ရပ္၀န္း ငယ္ေလးကို ခုိင္ၿမဲေအာင္ တုိးပြားေအာင္ အခ်င္းခ်င္း ခ်စ္ၾကည္ရင္းႏွီးမႈ ရွိေအာင္ အျပဳသေဘာနဲ႔ တစ္ဖက္တစ္လမ္း ကေန ႀကိဳးစား ႀကံေဆာင္ေနၾကတဲ့ ပုဂၢိဳလ္မ်ားလည္း ရွိပါတယ္။ ၀မ္းသာ ဂုဏ္ယူစရာပါ။ ဒါေပမယ့္လဲ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ပေယာဂေၾကာင့္ ဘေလာဂ္ေလာကကေန ေပ်ာက္ကြယ္သြားရတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြလဲ ရွိပါတယ္။ လတ္တေလာဆုိ ေမ၊ ႐ံုေလးနဲ႔ ဂ်ပန္မေလး တုိ႔ျဖစ္ပါတယ္။ ႏွေျမာတသ ျဖစ္မိတာေတာ့ အမွန္ပါ။ အေပၚက ေျပာခဲ့သလုိ မိမိရဲ႕ မေက်နပ္စိတ္ တစ္ခုတည္းနဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္ေနတဲ့ တစ္ပါးသူရဲ႕ဘ၀ကုိ ညစ္ႏြမ္းေအာင္ စိတ္ဆင္းရဲ ကုိယ္ဆင္းရဲ ျဖစ္ေလာက္ေအာင္ မလုပ္သင့္ဘူးလုိ႔ ထင္ျမင္မိပါတယ္။ ကိုယ့္ဘေလာဂ္ကုိ အေ၀ဖန္ခံႏုိင္တဲ့ စြမ္းအားရွိၾကေပမယ့္ ပုဂၢိဳလ္ေရးအရ တုိက္ခုိက္လာရင္ျဖင့္ အရွက္ႀကီးတဲ့ မိန္းမသားေတြမုိ႔ မျမင္ႏုိင္တဲ့ အြန္လိုင္း မ်က္ႏွာစာေပၚမွာေတာင္ ဆက္လႈပ္ရွား၀ံ့မွာ မဟုတ္ဘူးလုိ႔ ယူဆရပါတယ္။

မိမိႀကံစည္ခဲ့သလုိ ေအာင္ျမင္ၿပီး မိမိ မနာလုိ၀န္တုိတဲ့သူေတြ ထိခုိက္ပ်က္စီးသြားေပမယ့္ ကဖ်က္ကယက္ လုပ္သူေတြအတြက္ ဘာအက်ိဳးအျမတ္မွ မရႏုိင္ပါဘူး။ အက်ိဳးအျမတ္ မရႏုိင္သလုိ သူကိုယ္တုိင္လဲ စိတ္ပန္းကိုယ္ႏြမ္း ျဖစ္ရတာပဲ အဖတ္တင္က်န္ခဲ့မွာပါ။ တစ္ပါးသူ ထိခုိက္ ပ်က္စီးသြားမႈမွာ သူလဲပဲၾကာရွည္ ၀မ္းသာႏုိင္မယ္ မထင္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ အက်ိဳးမရွိတဲ့ မနာလုိျခင္းအမႈကုိ သတိနဲ႔ဆင္ျခင္ ေရွာင္က်ဥ္ႏုိင္ၾက ပါေစလုိ႔ ဆႏၵျပဳလုိက္ပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀

ကာတြန္းေငြၾကည္မွ ...

သံသယစိတ္ေလး ကင္းေ၀းပါေစ

သံသယစိတ္ေလး ကင္းေ၀းပါေစ

ဘေလာဂ့္ကုိ ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ စဲြလမ္းေစတဲ့ အေၾကာင္းရင္းေတြေတာ့ အမ်ားႀကီးပါ။ ဘေလာဂ့္ဂင္း ေနရရင္ ထမင္းေမ့တယ္၊ ဟင္းေမ့တယ္၊ ေဆြေမ့ မ်ိဳးေမ့နဲ႔ အတိတ္ေရာ ပစၥဳပၸန္ပါ ေမ့ပစ္တတ္တယ္။  အဲလုိ အကုန္ေမ့ျဖစ္ေအာင္လည္း ထုိင္ရာကမထ စိတ္လြတ္ကုိယ္လြတ္ ဘေလာဂ့္ေနတတ္ လုိ႔ျဖစ္ပါတယ္။ မီးလည္းလာမယ္ ကြန္နက္ရွင္းလဲ ေကာင္းတယ္ ဆုိရင္ေတာ့ သာလုိ႔ဆုိးၿပီ မွတ္ပါ။ အလြန္အကၽြံ လုိ႔ပဲဆုိဆုိ သဲတယ္လုိ႔ပဲ ေျပာေျပာပါ ဘေလာဂ့္ဂင္း ေနရရင္ ေက်နပ္ေနတတ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္ပါ။ ဘေလာဂ့္ဂါစစ္စစ္ တစ္ေယာက္ မဟုတ္ေပမယ့္လည္း ဘေလာဂ့္ဂင္း တာကိုေတာ့ စိတ္၀င္စားတယ္ ေပ်ာ္ရႊင္မိတယ္။ ဒီဘေလာဂ့္ေတြကေန မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ ခံစားခ်က္ကုိ သိျမင္ႏုိင္တယ္။ သူတုိ႔ ေရးတဲ့စာ၊ သူတုိ႔ စပ္တဲ့ကဗ်ာ ကေန သူတုိ႔ရဲ႕ လတ္တေလာ ခံစားခ်က္ေတြကုိ သိႏုိင္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ စိတ္အားငယ္ေနမယ္ ထင္ရင္ ေပ်ာ္ရႊင္ေစဖုိ႔ အားေပးျဖစ္တယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ သူကုိေတြ႕ရင္ အေပ်ာ္ေတြကူးၿပီး ကိုယ္လဲ လုိက္ေပ်ာ္ျဖစ္ခဲ့တယ္။  ေနာက္ၿပီး ကုိယ္သိခ်င္တဲ့ အုိင္တီ နည္းပညာေတြကုိ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ေလ့လာ မွတ္သားႏုိင္တာကလည္း အျမတ္တစ္ခုပါ။ ဒါေၾကာင့္ ဘေလာဂ့္ကုိ ေလွကား အမ်ိဳးမ်ိဳးေထာင္ၿပီး မေရာက္ ေရာက္ေအာင္ သြားၿမဲ သြားျဖစ္ေနတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ကိုယ္ပိုင္ ဘေလာဂ့္ေလးက ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ကုိယ္ပြားတစ္ေယာက္ လုိ႔ပဲ ျမင္မိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာမထြက္ခဲ့တဲ့ စကားေတြနဲ႔ ရင္ထဲက ခံစားခ်က္ေတြကုိ တစ္ဖက္တစ္လမ္းကေန အျပင္ေရာက္ေအာင္ ကူညီေပးတယ္လုိ႔ ခံယူထားပါတယ္။ တစ္စံုတစ္ေယာက္ကုိ ရြယ္ရည္ၿပီး ရင္ဖြင့္စရာရွိရင္ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ရင္ဖြင့္လုိ႔ရတယ္။ အခက္အခဲနဲ႔ ၀မ္းနည္းစရာ အျဖစ္ေတြ ႀကံဳခဲ့ရင္လည္း ဒီေပၚမွာပဲ ေပါက္ကဲြျဖစ္တယ္။ ေမ့ေဖ်ာက္လုိ႔မရႏုိင္တဲ့ အမွတ္ရစရာေတြနဲ႔ မရွိခဲ့တဲ့ အခ်စ္ဆုိတာကုိ လြမ္းဖုိ႔ ျဖစ္လာရင္လည္း ကုိယ့္ဘေလာဂ့္မွာပဲ ငုိေၾကြးႏုိင္တာေၾကာင့္ ဘေလာဂ့္ကုိပဲ ခင္တြယ္ေနမိတာ အျပစ္မဟုတ္ေလာက္ ပါဘူးလုိ႔ ထင္မိပါတယ္။ (သံေယာဇဥ္ရွိတဲ့ အစ္မတစ္ေယာက္က ဆံုးမခဲ့ဖူးတယ္။ ဘေလာဂ့္ဆုိတာကုိ အစ္မေတာ့ နားမလည္ဘူး၊ အခ်ိန္လည္း မေပးႏုိင္ဘူးတဲ့။ ငါ့ေမာင္လည္း မိန္းမယူရင္ ဘေလာဂ့္ဂါထဲက ရွာမယူနဲ႔ေနာ္တဲ့။ အခ်ိန္ျပည့္ သူဘေလာဂ့္ ကုိယ္ဘေလာဂ့္နဲ႔ဆုိ ထမင္းငတ္မွာတဲ့ .... ခုေတာ့ အဲဒီအစ္မလဲ ဆူပါထက္ေက်ာ္ၿပီး မဂၢါဘေလာဂ့္ဂါ ျဖစ္ေနပါၿပီ။ ဘေလာဂ့္ကေပးတဲ့ ထူးျခားတဲ့ အႏွစ္သာရကုိ ခံစားတတ္သြားၿပီ ထင္ပါတယ္။ ဘာျဖစ္ျဖစ္ ဘေလာဂ္ဂါ အသစ္တစ္ေယာက္ တုိးလာတာကိုေတာ့ လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲ ၀မ္းသာစြာနဲ႔ ႀကိဳဆုိပါတယ္။)

ပုိလုိ႔ တန္ဖိုးထားေစတဲ့ အဓိကအေၾကာင္းကေတာ့ ဒီဘေလာဂ့္ေလးေၾကာင့္ စိတ္ခ်င္းနီး ဆႏၵခ်င္းႏြယ္ ရင္ခုန္သံစဥ္ခ်င္း တူညီတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ အမ်ားႀကီး ရလုိက္တာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ပုိလုိ႔ရင္းႏွီးေစတဲ့ အေၾကာင္းကလည္း ရွိပါေသးတယ္။ အဲဒါကေတာ့ အေၾကာင္းအရာ တစ္ခုကုိ ကုိယ့္အာေဘာ္ ကိုယ့္အေတြ႕အႀကံဳ ကိုယ္ခံစားမိသလုိ ၀ုိင္း၀န္းတဂ္ၾက တာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘေလာဂ့္အေပၚ ေပးရတဲ့အခ်ိန္နဲ႔ ျပန္ရတဲ့ အက်ိဳးအျမတ္ကုိ ဘယ္အခါမွ ႏႈိင္းယွဥ္တြက္ခ်က္ခဲ့တာ မရွိခဲ့ပါဘူး။ စာဖတ္သူေတြရဲ႕ မွတ္ခ်က္စကားေလး ေတြနဲ႔တင္ ပီတိေ၀ခဲ့ရတာပါ။ ဒီၾကည္ႏူးမႈေတြကုိပဲ တေလးတစားနဲ႔  အျမတ္ရယ္လုိ႔ မွတ္ယူပါတယ္။ ေတာ္လုိ႔ ထင္ေပၚခ်င္လုိ႔ ခ်ီးမႊမ္းခံခ်င္လုိ႔ အေရးပါ အရာေရာက္သူ ျဖစ္ခ်င္လို႔ ဘေလာဂ့္ကုိ ေရးခဲ့တာ မဟုတ္ပါဘူး။ တဆက္တည္း ေျပာခ်င္တာက (ဆုရည္ နာမည္နဲ႔) ေႏွာင္းအေၾကာင္းအရာ ေတြေၾကာင့္ တစ္စံုတစ္ေယာက္ ကုိ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ ျဖစ္ေစခဲ့မယ္ ဆုိရင္ အမွန္ပဲ စိတ္မေကာင္းစြာနဲ႔ ေတာင္းပန္ပါတယ္။ ဗဟုသုတ မၾကြယ္ခဲ့လို႔ စိတ္ကူးစိတ္သန္း အားနည္းခဲ့လို႔ အမွားအယြင္း ျဖစ္ရတယ္လုိ႔ပဲ နားလည္ခြင့္လႊတ္ေပးဖုိ႔ ေမတၱာရပ္ပါတယ္။ တစ္စံုတစ္ေယာက္ကုိ နစ္နာေစခ်င္လုိ႔ အသားယူခ်င္လုိ႔ (ဆုရည္ နာမည္နဲ႔) ေရးခဲ့တာ မဟုတ္တာကုိလဲ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ တင္က်န္ေနေသးတဲ့ သံသယ အမွားကုိလည္း ေနာင္အလ်ဥ္းသင့္ရင္ ၀န္ခံသြားဖုိ႔ ၀န္မေလးပါဘူးလုိ႔ ကတိေပးပါတယ္။ အားလံုးကုိ ေက်းဇူးတင္ရွိပါတယ္။

ဝန္ခံတယ္

ဝန္ခံတယ္

မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကုိ ကုိယ့္အသက္ထက္ဆံုး ျမတ္ႏုိး တန္ဖုိးထားတယ္လုိ႔ မေျပာျဖစ္ခဲ့ ေပမယ့္လည္း ႏွစ္ဦးသား ရင္ခုန္သံခ်င္း ထပ္တူတာမုိ႔ ႏွစ္ကုိယ့္တစ္စိတ္ထဲ ရွိေနမယ္လုိ႔ ရင္နဲ႔အမွ် အ႐ုိးသားဆံုး ၀န္ခံမိပါတယ္။

ဒီ႐ုိးသားမႈဟာ အေကာင္းဆံုး လိမ္ညာမႈ လုိ႔ထင္ၾကတာ အမွန္ေပမယ့္ မိတ္ေဆြ အေပါင္းအသင္း ေတြအေပၚမွာ အမွန္တရားကုိ ဖြင့္ဟ၀န္ခံဖုိ႔အတြက္ တကယ္ပဲ ႀကီးမားလြန္းတဲ့ စိတ္ဒုကၡတစ္မ်ိဳးပဲ ျဖစ္ေစပါတယ္။ တျခားတစ္ဖက္က ၾကည့္ျပန္ေတာ့လည္း လွ်ိဳ႕၀ွက္ခ်က္ႀကီးကုိ ၿမိဳသိပ္ထားရတာက ကုိယ့္အတြက္ ၀န္ထုပ္၀န္ပုိး ျဖစ္ေနျပန္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ မ႐ုိးသားတဲ့ အက်ိဳးဆက္ေတြနဲ႔ပဲ ဇြတ္မွိတ္ ေနလုိက္ေတာ့မယ္ ဆုိတာထက္စာရင္ အမွန္တရားကုိ ဖြင့္ေျပာ၀န္ခံလုိက္တာက ပုိၿပီး စိတ္လက္ေပါ့ပါးေစတာ အမွန္တရားပဲ ျဖစ္ပါမယ္။ အမွန္တရားကုိ ျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္ ဖြင့္ဟ၀န္ခံလုိက္လုိ႔ ကုိယ့္အေပၚ အခင္အမင္ ပ်က္သြားမွာစုိးတဲ့ အေနအထား ရွိခဲ့မယ္ဆုိရင္လည္း အမွန္ကုိပဲ ရင္ဖြင့္ျပဖုိ႔ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ ယံုၾကည္စိတ္ ရွိေနပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ေနျဖစ္ေန အမွန္တရားကုိ ဖြင့္ေျပာလုိက္တဲ့အတြက္ ဖိစီးစိတ္ေတြ၊ ေသာကစိတ္ေတြ အားငယ္စိတ္ေတြ သက္သာသြားေစတယ္လုိ႔ ထင္မိပါတယ္။

တစ္ေယာက္ေသာသူက အေရွ႕ကမၻာမွာရွိေနေပမယ့္ က်န္တစ္ေယာက္က အေနာက္ကမၻာမွာပါ။ တစ္ေယာက္က မနက္အ႐ုဏ္အလင္းမွာ ေမာနင္းလုိ႔ ႏႈတ္ခြန္းဆက္ ခ်ိန္မွာေတာ့ က်န္တစ္ေယာက္က ၾကယ္စင္စံုတဲ့ ညည့္နက္အလယ္မွာ ဂြတ္ႏိုက္လုိ႔ ႏႈတ္ဆက္လာတဲ့အတြက္ အမွန္ပဲ ရင္နင့္ေစခဲ့တာ အခါခါပါ။ ႏွစ္ေယာက္သား ေတြ႕ဆံုခ်ိန္ တဒဂၤေလးရယ္ ဆုိေပမယ့္ ထားရွိၾကတဲ့ သံေယာဇဥ္ေတြက ေ၀းလံသေလာက္ နက္နဲ ခုိင္ၿမဲလြန္းတယ္လုိ႔ သက္ေသထူ၀့ံပါတယ္။ လက္ေတြ႕မဆန္ေပမယ့္ တစ္ေယာက္အေပၚ တစ္ေယာက္ သဟဇာတျဖစ္ေနမႈဟာ ခ်စ္ခင္ ေပါင္းသင္းဖုိ႔အတြက္ အား ျဖစ္ေစပါတယ္။ ခုိင္ၿမဲတြယ္တာတဲ့ ခ်စ္ခင္ေပါင္းသင္းမႈ ေတြဟာ အျပန္အလွန္ ယံုၾကည္မႈနဲ႔ အျပန္အလွန္ နားလည္မႈေတြအေပၚ တည္ေဆာက္ ထားတာပါ။ ႏွစ္ဦးသား ခံယူခ်က္ခ်င္း ဒါမွမဟုတ္ ရင္ခုန္သံခ်င္း ထပ္တူျဖစ္ေနရင္ စိတ္ထဲမွာ လံုၿခံဳစိတ္ခ်မႈ ပုိျဖစ္လာတာနဲ႔အတူ အေတြးေတြကုိေရာ ခံစားခ်က္ေတြကုိပါ မွ်ေ၀လုိ႔ အေကာင္းဆံုး ျဖစ္လာလိမ့္မယ္လုိ႔ ယံုၾကည္ေနမိပါတယ္။

စိတ္ရင္းအမွန္

စိတ္ရင္းအမွန္

စိတ္ေအးလက္သာနဲ႔ ေအးေအးလူလူ ေနထုိင္ႏုိင္တဲ့အခ်ိန္ကုိ တစ္ခါတေလ ေတာင့္တမိပါတယ္။ ေနလုိ႔ မရဘူးလားလုိ႔ ေမးလာရင္ ေနႏုိင္ပါတယ္ လုိ႔ပဲ ႐ုိး႐ုိးသားသား ေျဖမိပါမယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း သမုဒၵရာ ၀မ္းတထြာအတြက္ သြားလာလႈပ္ရွား ႐ုန္းကန္ေနရတာကလည္း လူ႔သေဘာသဘာ၀ မဟုတ္လား။ တစ္ကုိယ္ေရ တစ္ကာယဆုိေပမယ့္ အခ်ိန္ရွိတုန္း အလုပ္လုပ္ႏုိင္တုန္း အေျခအေနအခ်ိန္အခါ ေပးတုန္း လုပ္ငန္းအေပၚ အာ႐ံုစူးစုိက္ လုပ္ကုိင္ခ်င္တာ လူငယ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ စိတ္အား ထက္သန္မႈပဲ မဟုတ္ပါလား။ ဒါေၾကာင့္ ေလာဘတက္တတ္တဲ့ ေလာကီသားရဲ့ စ႐ုိက္အတုိင္း အလုပ္ၿပီးအလုပ္ ေဇာကပ္လုပ္ေနမိတယ္။ ျပန္ဆန္းစစ္ၾကည့္ရင္ ရလဒ္ကေတာ့ က်န္တယ္၊ ဒါေပမယ့္ ႐ႈံးတယ္။ ႐ႈံးတယ္ ဆုိတာက လူမႈေရးနဲ႔ က်န္းမာေရးအပိုင္းပါ။

ခရီးၿပီး ခရီးသြားေနရတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ အထိုင္မ်ားၿပီး ဆီးေလမမွန္၊ အလုပ္မ်ားတဲ့ဒဏ္ ပိတယ္လုိ႔ပဲ ဆုိရမလား။ ခရီးမဆံုးခင္ အိမ္ကုိျပန္ရဖုိ႔ အေၾကာင္းဖန္လာတယ္။ ပထမေတာ့ ခါးနာတယ္လုိ႔ပဲ ကုိယ့္ကိုကုိယ္ လြယ္လြယ္ပဲ ထင္ထားမိပါတယ္။ အိမ္ကလူႀကီးေတြကေတာ့ ေက်ာက္ကပ္လုိ႔ ေျပာတယ္။ ေနာက္ ခါးမွာ အာ႐ံုေၾကာညႇပ္တယ္ လုိ႔လဲ ေျခာက္ျပန္တယ္။ တစ္ဆင့္ပုိၿပီး Medical checkup လုပ္ဖုိ႔ အတန္တန္ တြန္းအားေပးတာေၾကာင့္ တစ္ရက္ေတာ့ အခ်ိန္ေပးသြားခဲ့တယ္။ လူႀကီးေတြရဲ့ အေတြ႕အႀကံဳနဲ႔ မွတ္ခ်က္ေတြေၾကာင့္ စုိးရိမ္စိတ္ေတြ ႀကီးခဲ့ရၿပီး စိတ္လက္မသက္မသာ ျဖစ္မိတာေတာ့ အမွန္ပါ။ လူတစ္ေယာက္အတြက္ က်န္းမာေရးက အဓိကမုိ႔ လူႀကီးေတြရဲ့ စကားကုိ နာခံဖုိ႔ပဲ စိတ္ထဲ ျပင္ဆင္ထားလုိက္ပါတယ္။

ပါရဂူဆရာမ ဆုိေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔အသက္ခ်င္းက မတိမ္းမယိမ္းရယ္ပါ။ လူနာေတြက ပါရဂူဆရာမကုိ ေဒါက္တာ၊ ပါရဂူ ဆုိၿပီ ေခၚၾကေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္က အစ္မလုိ႔ ရင္းရင္းႏွီးႏွီးေခၚလုိက္ေတာ့ ေက်နပ္တဲ့ပီတိအၿပံဳးကုိ သူမရဲ့ ပါ၀ါမ်က္မွန္ကတစ္ဆင့္ ေဖာက္ၿပီး ျမင္လုိက္မိတယ္။ Medical checkup မလုပ္ခင္ ကၽြန္ေတာ္ရဲ့ ေနထုိင္ သြားလာ စားေသာက္တဲ့ အေလ့အထကုိ ေမးတယ္။ သူမရဲ့ ဘ၀င္မက်ေစတဲ့ ေကာက္ခ်က္ကေတာ့ အသင့္စားသံုးႏုိင္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္ရဲ့ စားေသာက္စာရင္းေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ၾကာရွည္အထားခံေအာင္ စီမံထားတဲ့ အဆင့္ျမင့္ အသင့္စား အစားအစာ ေတြေၾကာင့္ ကင္ဆာေရာဂါ အမ်ိဳးမ်ိဳး ျဖစ္ႏုိင္တာကုိ က်န္းမာေရး အသိအေနနဲ႔ ၾသ၀ါဒစကားေခၽြခဲ့ပါတယ္။ ကင္ဆာျဖစ္ေစႏုိင္တဲ့ အမူအက်င့္ေတြကုိ ႐ုိး႐ုိးရွင္းရွင္း ေနထုိင္ၿပီး ေရွာင္ရွားႏုိင္ဖုိ႔ ဗဟုသုတအေနနဲ႔ နားေထာင္ၾကည့္ပါအုန္း။ ပါရဂူရဲ့ အဆုိအရ ကင္ဆာအားလံုးရဲ့ သံုးပံု တစ္ပံုက ေလထုမသန္႔ရွင္းတာရယ္နဲ႔ ေဆးလိပ္ေၾကာင့္ ျဖစ္ရတယ္လုိ႔ ေျပာပါတယ္။ ေဆးလိပ္ေသာက္တာကုိ ျဖတ္ႏုိင္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ ကင္ဆာျဖစ္မႈ သံုးပံုတစ္ပံုကို ကာကြယ္ၿပီးသားျဖစ္တယ္လုိ႔ ဆုိတဲ့သေဘာပါ။ ကၽြန္ေတာ္က ေဆးလိပ္ေသာက္တတ္သူ မဟုတ္တာေၾကာင့္ စုိးရိမ္စိတ္ေတာ့ နည္းနည္း က်သြားပါတယ္။ ဆက္ေျပာတာကေတာ့ ကိုယ္လက္လႈပ္ရွားတာ နည္းမယ္၊ ခြန္အားတုိးေစတဲ့ အစာေတြ (ယမ္းစိမ္းမ်ားတဲ့ ၀က္အူေခ်ာင္း၊ အသားေျခာက္၊ အသားကင္) အေရာင္ပါတဲ့ အားျဖည့္ အခ်ိဳရည္ေတြနဲ႔ တာရွည္ခံေအာင္ စီမံထားတဲ့ အစားအေသာက္ေတြ (အထူးသျဖင့္ ေခါက္ဆဲြေျခာက္) လြန္လြန္ကၽြံကၽြံ စားေသာက္ရင္ေတာ့ ကင္ဆာျဖစ္ေစတဲ့ႏႈန္း ပုိျမင့္ေစတယ္လုိ႔ သိရပါတယ္။

ေနာက္ဆံုး ပါရဂူအႀကံျပဳတာကေတာ့ ကုိယ္လက္လႈပ္ရွားတာ တစ္ေန႔ ၂ ႀကိမ္လုပ္ရမယ္။ စနစ္က်တဲ့ ေလ့က်င့္ခန္းကုိ အခ်ိန္မွန္ လုပ္ေပးရမယ္။ လမ္းမ်ားမ်ား ေလွ်ာက္ေပးရမယ္။ အစားအေသာက္ဆုိရင္ အဆီ အဆိမ့္ အငန္ ေလ်ာ့ၿပီး ျဖစ္ႏုိင္ရင္ ၀မ္းတြင္းသား၊ အသားစိမ္း ကုိ ေရွာင္ရမယ္။ ပင္လယ္စာနဲ႔ သစ္သီးမ်ားမ်ား စားေပးရမယ္။ သားႀကီးငါးႀကီးထက္ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ကုိ ပုိစားေပးရမယ္။ ဒါဆုိရင္ ကင္ဆာ ၁၂ မ်ိဳးျဖစ္တဲ့ ပါးစပ္ခံတြင္း၊ လည္မ်ိဳ၊ အစာမ်ိဳျပြန္၊ အဆုပ္၊ ပန္ကရိယ၊ အစာအိမ္၊ အူ၊ သည္းေျခ၊ အသည္း၊ ရင္သား၊ သားအိမ္နံရံ၊ ဆီးက်ိတ္နဲ႔ ေက်ာက္ကပ္ ကင္ဆာေတြကုိ တင္ႀကိဳကာကြယ္ႏုိင္တဲ့အေၾကာင္း စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ရွင္းျပခဲ့တယ္။ ေက်းဇူးတင္ရွိစြာနဲ႔ ျပန္မယ္လုပ္ေတာ့ သူ႔ဆလင္းဘတ္ ထဲကေန ေရႊေရာင္ လိပ္စာကတ္ေလး တစ္ခုထုတ္ေပးပါတယ္။ စိတ္ထဲ က်ိတ္ေက်နပ္မဆံုးခင္ေလးပဲ ရွစ္မုိင္မွာ သူ႔အမ်ိဳးသားဖြင့္ထားတဲ့ Fitness Center မွာ Member ၀င္ၿပီး ေလ့က်င့္ခန္း မွန္မွန္လုပ္ဖုိ႔ တုိက္တြန္းခဲ့ပါတယ္။ တစ္ကုိယ္လံုး နင္သလုိလုိ ခံစားလုိက္ရေပမယ့္ ဟုတ္ကဲ့ သြားပါမယ္လုိ႔ ကတိေပးခဲ့ရတယ္။ အိမ္နဲ႔လည္း သိပ္မွ မေ၀းတာ အမွန္ပဲ သြားျဖစ္မွာပါ။

ေဆးခန္းမွာ ၂ ညတက္ခဲ့တယ္။ Medical Checkup ရဲ့ အေျဖကုိ မသိရေသးခင္မွာ လူက ေပါ့ပါးလန္းဆန္းျခင္းေတာ့ မရွိေသးပါဘူး။ သုိ႔ေလာ သုိ႔ေလာ အေျခအေနမွာ နက္ေပၚလည္း အရင္လုိ အေညာင္းခံၿပီး အခ်ိန္ျပည့္ ထုိင္ေနႏုိင္မယ္ မထင္ပါဘူး။ ဘေလာဂ့္ထဲ လြန္လြန္က်ဴးက်ဴး အလည္လြန္တတ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ရ့ဲေျခလွမ္းကုိလည္း နည္းနည္းေတာ့ ထိန္းခ်ဳပ္ရအုန္းမွာဆုိေတာ့ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းေတြရ့ဲအိမ္ကို ခဏခဏ ေရာက္မလာႏိုင္တာကုိ နားလည္ခြင့္လႊတ္ ေပးေစခ်င္ပါတယ္။ ခရီးသြားေနတဲ့ အခ်ိန္အေတာအတြင္း အခင္မင္မပ်က္ အခ်ိန္မွန္ လာလာလည္တဲ့ မိတ္ေဆြေတြရ့ဲ မွတ္ခ်က္စကားေလးေတြကုိ ျပန္ဖတ္ရေတာ့ အမွန္ပဲ မ်က္ရည္လည္မိတယ္။ မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းေတြရ့ဲ ကၽြန္ေတာ့္ အေပၚထားရွိတဲ့ သံေယာဇဥ္ေတြကုိ အေလးမထားလုိ႔ မရပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ခဏခဏ ေျပာျဖစ္တဲ့ စကားကေတာ့ အျပင္မွာထက္ နက္ေပၚမွာက စိတ္ရင္းမွန္နဲ႔ ခင္မင္တဲ့ မိတ္ေဆြေရာင္းရင္းေတြ အမ်ားႀကီး ရွိေနတာကုိပါပဲ။ ဘာျဖစ္ျဖစ္ အားလံုးကုိ ေက်းဇူးတင္တယ္လုိ႔ပဲ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ အားလံုးပဲ ကိုယ္စိတ္ႏွလံုး ရႊင္လန္းႏုိင္ၾကပါေစလုိ႔ ဆႏၵျပဳပါတယ္။

ျပန္လာပါ ..

ျပန္လာပါ

အခ်စ္တဲ့လား
အခ်စ္ကုိ မသိတတ္ခင္မွာ
လူေတြကုိခ်စ္ခဲ့ဖူးတယ္
အေလ်ာ္အစားမရွိတဲ့ အခ်စ္က
ပူေဆြးေစတယ္
၀မ္းနည္းေစတယ္
ေသာကပြားေစတယ္
ေလွာင္ခ်ိဳင့္နဲ႔တူတယ္ နဲ႔
အခ်စ္ကုိ ေက်ာခိုင္းခဲ့တယ္ .. ..

အခ်စ္တဲ့လား
အခ်စ္ကုိ အခ်စ္မွန္းသိလာေတာ့
အခ်စ္က
ႏူးညံ့တယ္
ခ်ိဳၿမိန္တယ္
ရင္ခုန္တယ္
ေပ်ာ္ရႊင္တယ္
ၾကည္ႏူးတယ္
ခံစားခ်က္ေတြလည္း အမ်ားႀကီး
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြလည္း တသီႀကီးနဲ႔
ဆက္ရန္ေတြလည္းရွိေနဦးမယ္
အခ်စ္ကုိထိမွ
အခ်စ္ဆုိတာကုိ
ခ်စ္တတ္လာတယ္
ဒါေပမယ့္ အခ်စ္က ေ၀းတစ္ေနရာဆီမွာ .. ..

" .. ဒံုရင္း .. "

" .. ဒံုရင္း .. "

'' သြားမေတြ႔ရင္ အသိပဲ '' ဆုိတဲ့ ပ်ိဳပ်ိဳေဒၚေလး ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ တစ္ခ်က္လြတ္အမိန္႔ေၾကာင့္သာ မဟုတ္ရင္ သြားဖုိ႔ဆႏၵမရွိတာ အမွန္ပါ။ ေျပာပံုကုိလည္း နားေထာင္ၾကည့္ ပါအုန္း '' နင့္ ဒီအသက္ ဒီအရြယ္အထိ မူးရင္ ရွဴစရာေတာင္ မရွိလုိ႔ ငါတုိ႔က ရွာထားေပးရတာ၊ ခုသြားေတြ႔ေခ် ... တဲ့ " ခရီးေရာက္မဆုိက္ ပင္ပန္းေနတဲ့ ခႏၶာကုိယ္ကုိ အနားေပးခ်င္ေပမယ့္ ခုေတာ့ ဆက္လႈပ္ရွားရအုန္းမယ္ ထင္ပါတယ္။ သူမ်ားကုိသာ မစြံဘူးနဲ႔ ဘာညာ ေျပာခ်င္တာ။ သူတုိ႔ကုိယ္၌လည္းပဲ ခုခ်ိန္ထိ ေဂၚမစြံေသးတာေတာ့ သတိေမ့ ေနပံုရပါတယ္။ ထားလုိက္ပါ၊ လူႀကီးကုိ ေစာဒကတက္ရင္ ကိုယ့္ပဲ အျပစ္ရွိပါမယ္။ လူႀကီးက လက္နဲ႔ေရးေတာ့ ကုိယ္က ေျခနဲ႔ဖ်က္ဖုိ႔ မာန္မထားႏုိင္ခဲ့ပါဘူး။

အမွန္အတုိင္း ၀န္ခံရရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က မစြံေသးတာ မဟုတ္ပါဘူး။ မစြံခ်င္ေသးတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာလုိ႔လဲ ဆုိေတာ့ ဘ၀လက္တဲြေဖာ္ ရယ္လုိ႔ တစ္သက္လုံး ၾကင္နာသြားရမယ့္ မိန္းကေလးဟာ ကုိယ္လုိခ်င္တဲ့ " စံ " ျဖစ္ပါ့မလား ဂ်ီးမ်ားေနတာရယ္၊ သံသယစိတ္နဲ႔ စုိးရိမ္စိတ္ မ်ားေနတာရယ္ေၾကာင့္ လြတ္လြတ္သြားတာေတြ မ်ားခဲ့ပါၿပီ။ ဒီလုိ ရင္ခံစရာ အေၾကာင္းေတြက ထပ္ထပ္လာေတာ့ ႏွလံုးသားအေရးကုိ အနားေပးထားတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ခုေတာ့ မရွိတာကုိပဲ အျပစ္တင္စရာ ျဖစ္ေနတာမုိ႔ မခံခ်ိ မခံသာ ျဖစ္မိတာေတာ့ အမွန္ပါ။ ကုိယ့္မွာလည္း လက္ဆုပ္လက္ကုိင္ အထုတ္နဲ႔ အထည္နဲ႔ ျပစရာမရွိေလေတာ့ ကုိယ့္အျပစ္နဲ႔ကုိယ္မုိ႔ အတြန္႔မတက္ေတာ့ဘဲ အိမ္ေထာင္ဖက္ေတြ႕ဖုိ႔ ဆံုးျဖတ္လုိက္ပါတယ္။ ေတြ႕တယ္ဆုိတာလည္း ယာယီသေဘာ မဟုတ္ပါဘူး အတည္ပါ အမွန္အတည္ပါ .. ။

၀တ္ေနက်မဟုတ္တ့ဲ နက္ျပာေရာင္ အေနာက္တုိင္း၀တ္စံုကုိ၀တ္ၿပီး မွန္ထဲၾကည့္မိတယ္။ ခရီးကပန္းလာေတာ့ အသားကညိဳ၊ မ်က္တြင္းကက်ေနတဲ့ အျပင္ အေမႊးအမွ်င္ေတြကုိလည္း မသ ႏိုင္ေသးေတာ့ ႐ုပ္ၾကမ္းႀကီးနဲ႔ပါ။ ဘယ္လုိပံုပဲ ျဖစ္ေနပါေစ ဖူးစာမွန္ရင္ေတာ့ ရြာလည္မွာ အေသအခ်ာပဲလုိ႔ စိတ္ထဲတင္းထားလုိက္မိတယ္။ ေတြ႕ဖို႔ခ်ိန္းထားတဲ့ ေနရာက (၃)လမ္း မွတ္တုိင္နဲ႔ မနီးမေ၀း ရွမ္းကန္ မွာပါ။ ကားကုိ ပလက္ေဖာင္းမွာတင္ ရပ္ထားၿပီး ဆုိင္ထဲ၀င္ေတာ့ ပန္းေရာင္၀တ္ထားတဲ့ မိန္းကေလးကုိ ရွာၾကည့္တယ္။ ဆုိင္ရဲ႕အတြင္းဘက္ ေထာင့္က်တဲ့ စားပဲြမွာႀကိဳေရာက္ေနတဲ့ မိန္းကေလးကုိ အရန္သင့္ေတြ႕ရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ကၽြန္ေတာ္ မိတ္ဆက္ဖုိ႔လွမ္းအသြားမွာ ေကာင္မေလးက .. ရည္မြန္စြာနဲ႔ပဲ ..

" ဒီမွာထုိင္ပါ အစ္ကုိ၀င္းေဇာ္ " လုိ႔ မတ္တပ္ရပ္ၿပီး ဖိတ္မႏၱျပဳလာပါတယ္။
" အရင္က သိခဲ့ဖူးလားမသိဘူး " လုိ႔ သံသယစိတ္နဲ႔ ေမးၾကည့္မိေတာ့ .. (ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ မလံုမလဲလည္း ျဖစ္မိပါတယ္)
" သိတယ္ေလ အစ္ကုိ၀င္းေဇာ္ ရဲ႕အန္တီေတြက ေျပာထားလုိ႔ေလ " တဲ့၊ ေလပူတစ္ခ်က္ေတာ့ မသိမသာ မႈတ္ထုတ္လုိက္ မိတယ္။ တင္းၾကပ္တယ္ ထင္မိတဲ့ နက္တုိင္ကုိ နည္းနည္းလႈပ္ၿပီး ဆဲြေလ်ာ့ထားမိတယ္။ ေနာက္ၿပီး ေကာင္မေလးရဲ႕ နာမည္ ေမးတယ္၊ ႐ုိင္းတယ္ထင္ေပမယ့္ အသက္ေမးမိတယ္၊ ပညာအရည္အခ်င္း၊ အလုပ္အကုိင္၊ ဖုန္းနံပတ္နဲ႔ လိပ္စာေတြပါ မွတ္ထားလုိက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ လိပ္စာကတ္ေလးပဲ ကမ္းေပးလုိက္တယ္။ ေကာင္မေလးက အသားလည္းျဖဴတယ္၊ အရပ္အေမာင္းလည္း ေကာင္းတယ္၊ ဆံေကသာက တင္ပါးေက်ာ္တယ္၊ စကားေျပာ ေတာ့လည္း ကၽြန္မ ကၽြန္မနဲ႔မုိ႔ ယဥ္ေက်းတယ္။ သိခ်င္တာေတြကုိ သိမ္သိမ္ေမြ႕ေမြ႕နဲ႔ ၿပံဳးၿပံဳးေလး ျပန္ေျဖတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ဘက္ကေတာ့ ႏုတ္မွတ္မရွိဘဲ အမွတ္ျပည့္ေပးေနမိတယ္။ အင္ထ႐ုိ၀င္တာ မ်ားၿပီမုိ႔ ညေနစာစားဖုိ႔ ကၽြန္ေတာ္က ကမ္းလွမ္းလုိက္တယ္။ ဒါနဲ႔ မီႏူးကတ္ေတာင္းၿပီး ေကာင္မေလးကုိပဲ ဟင္းေရြးေစပါတယ္။ ဟင္းေတြလာမခ်ခင္မွာ စကားဆက္ေျပာေနမိတယ္။
" ရင္းရင္းႏွီးႏွီး အစ္ကုိလုိ႔ပဲေခၚမယ္ေနာ္ "
" ရတယ္ေလ၊ အဆင္ေျပသလုိ ေခၚပါ "
" ဒါနဲ႔ .. .. အစ္ကုိ ရည္စားထားဖူးလား " ဒဲ့ဒုိးႀကီးဆုိေတာ့ ..
" ေအာ္ .. အင္း .. အလုပ္မွာပဲ အာ႐ံုစိုက္ေနရလုိ႔ မထားအားပါဘူး၊ မထားျဖစ္ခဲ့ပါဘူး "
" မယံုခ်င္ေပမယ့္ အၿမီးမေပါက္ေသးဘူးဆုိတဲ့ သေဘာေပါ့ေနာ္ "
" ဘာကုိ ဆုိလုိတာလဲ မသိဘူးေနာ္ "
" ဘာမွ မဟုတ္ပါဘူး၊ အေပါင္းအသင္းနည္းတယ္ ဆုိေတာ့ေလ "
" ဟုတ္၊ အျပင္မွာ အေပါင္းအသင္း နည္းတယ္ဆုိေပမယ့္ အြန္လုိင္းေပၚမွာေတာ့ စိတ္ခ်င္းဆက္ေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္ "
" ဘယ္လုိ သူငယ္ခ်င္းမ်ိဳးလဲ .. ေျပာျပေလ .. စိတ္၀င္စားတယ္ "
" သာမန္ခင္တယ္ဆုိေပမယ့္ စိတ္ရင္းအမွန္နဲ႔ ခင္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြပါ "
" ဟုတ္ပါၿပီ၊ မိန္းကေလးေတြလား ေယာက္်ားေလးေတြလား ၊ ဘာေတြေျပာၾကတာလဲ "
" ေယာက္်ားေလးနည္းၿပီး မိန္းကေလးေတြ မ်ားတယ္၊ အေယာက္ ၃၀ ေက်ာ္ ၄၀ ေလာက္ရွိမယ္၊ အင္း .. ေျပာစရာေတြေတာ့ မကုန္ႏုိင္ပါဘူး၊ အေၾကာင္းအရာက စံုလင္ေတာ့ တစ္ေနကုန္အျပင္ ညညဆုိ တစ္နာရီ၊ ႏွစ္နာရီ ေလာက္မွ အိပ္ျဖစ္တယ္၊ ျဖတ္မရတဲ့ သံေယာဇဥ္ အမွ်င္တန္းေတြဆုိရင္ မမွားပါဘူး "
ေကာင္မေလး မ်က္ႏွာအေရာင္နဲ႔ အေနအထားေျပာင္းသြားတာကုိ သတိထားလုိက္မိတယ္။ တစ္ခုခုေတာ့ လႊဲေနၿပီဆုိတာ သေဘာေပါက္လုိက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္က်သြားၿပီ ..

" ကၽြန္မကေတာ့ ကၽြန္မကုိယ္ကၽြန္မ အစြန္းအထင္းမရွိေအာင္ ေနထုိင္ျပဳမူတယ္၊ ျဖဴစင္ေအာင္ ႀကိဳးစားတယ္၊ ျဖဴစင္တဲ့ ကၽြန္မဘ၀ကုိလည္း အျပစ္အနာဆာ ကင္းတဲ့သူဆီကုိပဲ အပ္ႏွံခ်င္တယ္၊ အစ္ကုိ၀င္းေဇာ္ကုိ အျပစ္တင္တာ မဟုတ္ပါဘူး၊ ကၽြန္မ ေျပာမွားဆုိမွားတာရွိရင္ ေဗြမယူပါနဲ႔၊ ကၽြန္မအလုပ္ရွိေသးလုိ႔ အရင္ ျပန္ႏွင့္ေတာ့မယ္ " ဆုိၿပီး အေျပးတစ္ပုိင္းနဲ႔ ထြက္သြားတဲ့ ေကာင္မေလးရဲ႕ေက်ာျပင္ကုိ ဒီအတုိင္းၾကည့္ေနမိတယ္။ ေအာ္ .. ႐ုပ္ကေလး လွသေလာက္ သေဘာထားေလး ႏုလုိက္တာလုိ႔ မွတ္ခ်က္ျပဳမိပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ လိပ္စာကတ္ေတာင္ ယူမသြားႏုိင္ ေလာက္ေအာင္ဘဲ အလ်င္လုိၿပီး ျပန္သြားေလရဲ႕။ အေျပာင္းအလဲျမန္ၿပီး ခန္႔မွန္းရခက္တဲ့ မိန္းကေလးေတြရဲ႕ စိတ္ကုိ နားမလည္ႏုိင္ခဲ့တာ ကၽြန္ေတာ့္အားနည္းခ်က္ ဆုိတာ ၀န္ခံပါတယ္။ တဒဂၤ အခ်ိန္အတြင္းမွာ ေကာင္မေလးအဖုိ႔ စိတ္ခုစရာ ၀မ္းနည္းစရာ စိတ္ဒဏ္ရာရစရာ ႀကံဳခဲ့ရင္ျဖင့္ ကၽြန္ေတာ့္အျပစ္ရယ္လုိ႔ပဲ ပံုေစခ်င္ပါတယ္။ ျဖဴစင္တဲ့ သူ႔ဘ၀ေလးကုိ အျပစ္အနာအဆာကင္းတဲ့၊ အေႏွာင္အဖဲြ႕ကင္းတဲ့ သူအတြက္ ေပးဆပ္ခ်င္တဲ့ သူ႔ဆႏၵကုိ ေလးစားပါတယ္။ စားသူမဲ့သြားေပမယ့္ တဖဲြဖဲြ လာခ်ေနတဲ့ ဟင္းပန္းကန္ေတြကုိၾကည့္ရင္း အိမ္ျပန္ေရာက္ရင္ ေဒၚေလး ေတြကုိ ဘယ္လုိ ေျဖရွင္းခ်က္ေပးရမယ္ဆုိတာ ေတြးရင္း ရင္ေလးမိတာ အမွန္ပါ။ အလာတုန္းက ေျခလွမ္းေတြ သြက္ခဲ့ေပမယ့္ အျပန္လမ္းမွာေတာ့ .. ေလးကန္တဲ့ ေျခလွမ္းေတြနဲ႔ပါ .. .. ။

( အျပစ္မဟုတ္ေပမယ့္ အျပစ္ျမင္တတ္တဲ့ သူေတြကုိ အမွန္ပဲ ေျဖရွင္းေပးရ ခက္လွပါတယ္။ ကုိယ့္လုပ္‌ရပ္‌က မွန္တယ္ထင္ၿပီး လုပ္ေနေပမယ့္ တစ္ဖက္သား အျမင္မွာေတာ့ အမွားေတြ ျဖစ္ေနတတ္တယ္။ မလိမ္မညာဘဲ ေျပာတတ္တဲ့ ကုိယ့္ရဲ႕ စကားလံုးတုိင္းဟာ တစ္ဖက္သားအတြက္ ၀မ္းနည္းမႈနဲ႔ စိတ္ထိခုိက္စရာေတြ ျဖစ္ေစတတ္တယ္ ဆုိတာကုိ ဆင္ျခင္စရာ သင္ခန္းစာယူစရာ အျဖစ္နဲ႔ .. .. )

ခဏေလးေပမယ့္ ေက်းဇူးကမၻာ ပါ ..

• ေခၽြးစုိလက္နဲ႔ အိမ္ခန္းတံခါးကုိ ဖြင့္အ၀င္မွာ မွိန္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ မီးေရာင္ေၾကာင့္ တစ္ခန္းလံုး ပုိလုိ႔ ၿငိမ္သက္ၿပီး တိတ္ဆိတ္လြန္းတယ္ လုိ႔ ခံစားရမိတယ္။ 

• အိမ္ရွင္ မရွိတဲ့ အခုိက္အတန္႔မွာ အိမ္လည္လာတဲ့ ဧည့္သည္ေတြကုိ အိမ္ရွင္ကုိယ္စား တစ္စံုတစ္ေယာက္ ေသာသူကုိ ရည္ရြယ္ထားတဲ့ ေလးျဖဴရဲ႕ သီခ်င္းသံေလးက ဆီးႀကိဳၿမဲ ရွိေနမွာပါ။ 

• မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ သံေယာဇဥ္ႏြယ္တဲ့ ႏႈတ္ဆက္စကား ေတြေၾကာင့္ ရင္အေမာကုိ ေျပေပ်ာက္ေစတဲ့ အတြက္ အတုိင္းမသိ ၾကည္ႏူးရပါတယ္။ အလံုးစံုေသာ သံေယာဇဥ္ေတြနဲ႔ အခ်ိန္တုိင္း အိမ္လည္ ေရာက္ေရာက္ လာတတ္တဲ့ အတြက္လည္း ရင္နဲ႔အမွ် ၀မ္းသာမိပါတယ္၊ ေက်းဇူးလည္း တင္မိပါတယ္။ တစ္ဦးခ်င္းစီရဲ႕ ေႏြးေထြးတဲ့ ေစတနာကုိ အေလးအနက္ ထားတယ္၊ တန္ဖိုးထား ေလးစားတယ္လုိ႔ ထပ္ေလာင္း ေျပာခ်င္ပါတယ္။
  

• သြားသုတ္သုတ္ လာသုတ္သုတ္ ဘ၀သမားမုိ႔ အားလံုးေသာ သူငယ္ခ်င္းေတြကုိ အိမ္ေပါက္ေစ့ ႏႈတ္ဆက္ဖုိ႔ အခ်ိန္မေပး ႏုိင္ေသးတာကုိ နားလည္ေပးဖုိ႔ ေမတၱာရပ္ပါတယ္။ ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ပါး ေအးခ်မ္းႏုိင္ၾကပါေစ ..