သီတင္းကြၽတ္လျပည့္ အဘိဓမၥာအခါေတာ္ေန႔

 

သီတင္းကြၽတ္လျပည့္ အဘိဓမၥာအခါေတာ္ေန႔

 

''ဘုရားရွင္ေတာ္၊ မပြင့္ေပၚလွ်င္၊ လူေတာ္အမ်ား၊ စိတ္ေကာင္းထားလည္း၊ ဤကား ကုသိုလ္၊ အကုသိုလ္ ဟု၊ ထုိထိုဘဝ၊ မသိရ၊ မ်ားလွအျပစ္ေတြ။'' ''ဘုရားရွင္ေတာ္၊ ပြင့္ထြန္းေပၚ၍၊ ေဟာေဖာ္မိန္႔ၾကား၊ ျမတ္တရားေၾကာင့္၊ ဤကားကုသိုလ္၊ အကုသိုလ္ႏွင့္၊ ထိုထို ဘံုဘဝ၊သိၾကားရ၊ မ်ားလွ ေက်းဇူးေပ။'' ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ မဟာဂႏၶာ႐ံု ဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီး  ဤသို႔ဖြဲ႕ဆိုခဲ့သည္ကို လူတိုင္းသိရွိၿပီး ျဖစ္သည္။  ဘုရားရတနာ၊ တရားရတနာ၊  သံဃာရတနာ  ရတနာသံုးျဖာ သည္ ကမၻာ့လူသားတို႔ အက်ဳိးငွာ ပြင့္ထြန္းခဲ့သည့္ အနက္ အဘိဓမၼာ တရားေတာ္သည္    အဖိုးမျဖတ္ ႏိုင္ေသာ အမိေက်းဇူးဆပ္ တရား ျဖစ္ပါ၏။

          အဘိဓမၼာဟူေသာ ေဝါဟာရမွာ မူရင္းပါဠိစကား အဘိဓမၼ ကို အာသရ ေပါင္းျခင္းျဖင့္ အဘိဓမၼာဟု သံုးႏႈန္းလာပါသည္။ အဘိဓမၼာ တရားေတာ္သည္ ပါဠိ၏ နက္နဲျခင္း၊ သေဘာ အဓိပၸာယ္၏ နက္နဲျခင္း၊ ေဟာၾကားပံု အစီအစဥ္၏ နက္နဲျခင္း၊ ဥာဏ္ေတာ္၏ နက္နဲျခင္းဟူေသာ ဂမၻီရေလးမ်ဳိး ႏွင့္ျပည့္စံု၏။ သေဘာတရား အေနျဖင့္ မည္မွ်ခက္ခဲ သနည္းဟူမူ သာမန္ပုဂၢိဳလ္ မဆိုထားဘိ။ အ႒ကထာ က်မ္းျပဳ ရွင္မဟာဗုဒၶေဃာသ မေထရ္ျမတ္ သည္ပင္ ဝိဘင္းပါဠိေတာ္လာ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ ေဒသနာ အဖြင့္ေရးသားရာ၌  ''ေဆာက္တည္ရာမရ   အလြန္ခက္ခဲလွေပစြတကား'' ဟု ညည္းတြား ေတာ္မူရ၏။

          အဘိဓမၼာ တရားေတာ္သည္ သုတၱန္ေဒသနာ၊ ဝိနည္းေဒသနာေတာ္ မ်ားကဲ့သို႔ လူတို႔၏ အခ်ိန္ကာလ တစ္ရက္အတြင္း အစ၊ အလယ္၊ အဆံုး  ၿပီးျပည့္စံု ေအာင္ေဟာၾကား၍ မျဖစ္ႏိုင္။ အဘိဓမၼာ တရားေတာ္၏ ရွည္လ်ားေသာ ေဒသနာအစဥ္ကို လူသားမ်ား ဣရိယာပုတ္ တစ္ခုတည္းျဖင့္ ၿပီးဆံုးေအာင္ နာယူႏိုင္စြမ္း မရွိ။ လူတို႔၏ ဝါတြင္းသံုးလ အခ်ိန္ကာလသည္ တာဝတႎသာ နတ္တို႔၏အခ်ိန္ကာလ တစ္ခဏသာ ျဖစ္၏။ ဤအေၾကာင္း မ်ားေၾကာင့္ ဘုရားရွင္တိုင္း အဘိဓမၼာ တရားေဒသနာကို   လူ႔ျပည္တြင္ မေဟာၾကားဘဲ  နတ္ျပည္၌သာ ေဟာရျခင္းျဖစ္၏။

          သဗၺညဳဗုဒၶ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အဘိဓမၼာတရား ေတာ္ကို ဝါတြင္းသံုးလ ရက္ေပါင္း ၉ဝ ၾကာေဟာေတာ္ မူ၏။ ဘုရားရွင္သည္ အဘိဓမၼာကို ဝါတြင္းသံုးလ ပတ္လံုး ေဟာၾကားေတာ္မူၿပီး  သီတင္းကြၽတ္ လျပည့္ေန႔တြင္ ၿပီးဆံုး၍ လူတို႔ေနရာ သကၤႆနဂိုရ္ျပည္ သို႔ ျပန္လည္ ဆင္းသက္၏။  နတ္ျပည္မွ  လူ႔ျပည္သို႔ဆင္း သက္ရာတြင္ နတ္ပရိသတ္ မ်ားက လက္ယာဘက္ေတာ္ ေရႊေစာင္းတန္း၊ ျဗဟၼာပရိသတ္မ်ားက လက္ဝဲဘက္ ေငြေစာင္းတန္း၊ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က အလယ္ပတၱျမား ေစာင္းတန္းမွ ဆင္းသက္ေတာ္မူ၏။ မာတလိနတ္သား သည္ ျမတ္စြာဘုရားအနီး ဝဲဘက္ေတာ္မွ ခစားလိုက္ပါ၍ ပၪၥသီခနတ္သား က ေစာင္းတီး၍ ပူေဇာ္ လိုက္ပါသည္။

          လူ၊ နတ္၊ ျဗဟၼာ ကုေဋေပါင္းမ်ားစြာတို႔ ကြၽတ္တမ္းဝင္ ၾက၏။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ တာဝတႎသာ နတ္ျပည္မွ သကၤႆနဂိုရ္ျပည္ သို႔ဆင္းသက္ရာ၌ မီးရွဴးတန္ေဆာင္ အလင္းေရာင္တို႔ျဖင့္ ထြန္းညႇိ ပူေဇာ္သည့္ ထံုးကို ႏွလံုး မူ၍ ဗုဒၶဘာသာဝင္ တို႔က သီတင္းကြၽတ္ အခ်ိန္တြင္ မီးျမင္းမုိရ္ပြဲမ်ား ျဖင့္ပူေဇာ္ၾက၏။ အဘိဓမၼာသည္ ဓမၼသဂၤဏီ၊ ဝိဘင္း၊ ဓာတုကထာ၊ ပုဂၢလပညတ္၊ ကထာဝတၴဳ၊ ယမိုက္၊ ပ႒ာန္းဟူ၍ အေရအတြက္ အားျဖင့္ ခုနစ္က်မ္းရွိ၏။ ''ဓမၼသဂၤဏီ၊ ဝိဘင္း၊  ဓာတုကထာ၊  ပုဂၢလပညတ္၊  ကထာဝတၴဳ၊ ယမိုက္၊ ပ႒ာန္းဟုဆိုအပ္ေသာ အလံုးစံုေသာအဘိဓမၼာ ခုနစ္က်မ္းကို အက်ဥ္းအားျဖင့္ သင္ၿပီးေသာ္။ ''ဟူ၍ ဒန္႔တိုင္ ဆရာေတာ္၏ မိလိႏၵပÓဝတၴဳ တြင္ပါရွိ၏။

          ဆရာေတာ္ အရွင္ဇနကာဘိဝံသ ၏ အေျချပဳ ပ႒ာန္း တရားေတာ္ စာအုပ္ပါ သဗၺညဳတ ဥာဏ္ေတာ္၏ စြမ္းအား က႑တြင္ ''ျမတ္စြာဘုရားက ပထမဆံုး ဘုရားျဖစ္ၿပီးေတာ့ ေနရာက မထေသးဘူး။ ခုနစ္ရက္ ဒီလုိသီတင္း သံုးၿပီးေနာက္မွ ေနရာကထၿပီး ပလႅင္ေတာ္ (တင္ပ်ဥ္ေခြ တဲ့ေနရာ) ၾကည့္ၿပီးေတာ့ ဒီေနရာမွာ ကိေလသာ ေတြအကုန္လံုး ကုန္ခဲ့တယ္။ ဒီေနရာမွာ သဗၺညဳတ ဥာဏ္ေတာ္ႀကီးကို ရခဲ့တယ္လို႔ ေတြးၿပီး ခုနစ္ရက္ လုံးလံုး မမွိတ္မသုန္ေသာ မ်က္စိျဖင့္ ၾကည့္ေတာ္မူ ေနတယ္။

အဲဒီလို ၾကည့္ၿပီးတဲ့ေနာက္ ခုနစ္ရက္ ေလးႀကိမ္ေျမာက္ က်ေတာ့ ဗုဒၶျမတ္စြာ တရားေတာ္ကို ဆင္ျခင္ေတာ္မူတဲ့ အထဲက     အဘိဓမၼာတရားကို ဆင္ျခင္တဲ့ အခန္းကို ေရာက္လာတယ္။  ဆင္ျခင္ေတာ္မူ လိုက္တာ၊ အဲဒီ ဆင္ျခင္ေတာ္မူတဲ့ အခါမွာ ေရွ႕အဘိဓမၼာ ေျခာက္က်မ္း ကေတာ့   ဗုဒၶျမတ္စြာရဲ႕ ဥာဏ္ေတာ္   မကြန္႔ျမဴး ေလာက္ဘူး။ တရားေတာ္ေတြက နိမ့္ေနတယ္။ တရား ေတာ္ေတြက က်ဥ္းေျမာင္း ေနတယ္။ ဥာဏ္ေတာ္ႀကီးက အင္မတန္ႀကီးက်ယ္ ေနတယ္။ ဓမၼသဂၤဏီ၊ ဝိဘင္းစတဲ့ ပထမေျခာက္က်မ္း အဘိဓမၼာ တရားေတာ္ ေတြကို ဗုဒၶျမတ္စြာက သံုးသပ္ေတာ္မူတယ္။ တရားေတာ္က က်ဥ္းေနတယ္၊ ဥာဏ္ေတာ္က က်ယ္ေနတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ခုနစ္က်မ္းေျမာက္ ပ႒ာန္း တရားေတာ္လည္း ေရာက္လာေရာ ဥာဏ္ေတာ္ႀကီး ကြန္႔ျမဴးလိုက္တာ တကတည္း ရႊင္လာေတာ္မူ လိုက္တာ၊ အဲဒီက်ေတာ့မွ သဗၺညဳတ ဥာဏ္ေတာ္ ရေတာ္မူတယ္။ အဲဒီသဗၺညဳတ ဥာဏ္ေတာ္ဓာတ္ဟာ ဘယ္ေလာက္မ်ား ႏွစ္သက္စရာ၊ အားရစရာ၊ ေက်နပ္စရာ ေကာင္းသလဲ ဆိုေတာ့ မိမိတို႔ သႏၲာန္မွာ သားကေလး တစ္ေယာက္ ဖြားလာေတာ့ ေမတၱာဆိုတဲ့ ဓာတ္ေပၚလာသလို သဗၺညဳတ ဥာဏ္ေတာ္ႀကီး ေသေသခ်ာခ်ာ ေပၚလာတယ္'' ဟူ၍ အဘိဓမၼာ တရားေတာ္မ်ား၏ အေလးအနက္ကို ဆင္ျခင္ဖြယ္ ေရးသား ထားပါသည္။

ျမတ္စြာဘုရား၏ ဗုဒၶဝင္အက်ဥ္းကို ဗုဒၶဘာသာ တရားေတာ္ (အေျခခံအဆင့္) တြင္ ဤသို႔ ေဖာ္ျပထား၏။ သတၱသတၱာဟ စံေနေတာ္မူျခင္းတြင္ အမွတ္စဥ္(၄)၌ ''ထို႔ေနာက္ ေဗာဓိပင္၏ အေနာက္ေျမာက္ အေတာင္ ၄ဝ အကြာအရပ္သို႔ ၾကြေတာ္မူကာ နတ္တို႔ ဖန္ဆင္းထား ေသာ ရတနာဃရ ရတနာ စံေက်ာင္းေတာ္၌ ခုနစ္ရက္ တိုင္ စံေနေတာ္မူကာ အလြန္ ေလးနက္ေသာ အဘိဓမၼာ တရားေတာ္မ်ားကို ဆင္ျခင္ေတာ္မူ ေသာအခါ စိတ္ေတာ္ အထူးၾကည္လင္ သျဖင့္ အေသြးအသားေတာ္ တို႔လည္း ၾကည္လင္လာကာ ကိုယ္ေတာ္ အစိတ္စိတ္မွ တဖိတ္ဖိတ္ တလက္လက္ ထြက္ေသာ    ေရာင္ျခည္ေတာ္ ေျခာက္ျဖာတို႔သည္ စၾကာဝဠာ အဆံုးတိုင္ တၿဖိဳင္ၿဖိဳင္ ကြန္႔ျမဴး ေတာ္မူၾက ေလသည္။ (ထိုခုနစ္ရက္ကို ရတနာ ဃရသတၱာဟ ဟု ေခၚသည္) ''ဟူေသာ ဗုဒၶဝင္ ဗဟုသုတ အရ အဘိဓမၼာ တရားေတာ္ မ်ား၏ ထက္ျမက္နက္နဲ ေသာသေဘာ သ႐ုပ္မွာ ကြက္ကြက္ ကြင္းကြင္း ထင္ရွား ေစပါသည္။

အဘိဓမၼာ တရား ေဟာၾကားပံု ေဟာၾကားနည္းမွာ သံုးမ်ဳိးရွိ၏။ သဗၺညဳ ျမတ္ဘုရားက တာဝတႎသာ နတ္ျပည္၌ နတ္ျဗဟၼာ ပရိသတ္တို႔အား အက်ယ္နည္းျဖင့္ ေဟာၾကား ေတာ္မူေသာ ေဒသနာေတာ္သည္ ''အတိဝိတၱာရ ေဒသနာ ေတာ္ျမတ္'' ျဖစ္၏။ ဟိမဝႏၲာ စႏၵကူးေတာ၌   ဘုရားရွင္သည္   အရွင္ သာရိပုတၱရာ အား အက်ဥ္းနည္းျဖင့္ ေဟာၾကား ေတာ္မူေသာ ေဒသနာေတာ္ သည္ ''အတိသေခၤပ ေဒသနာ ေတာ္ျမတ္'' ျဖစ္၏။ ဘုရားရွင္ ေဟာၾကားခဲ့သည့္ အဘိဓမၼာ တရားကို အရွင္သာရိ ပုတၱရာက မဇၩိမေဒသ တြင္ လင္းႏို႔သား ျဖစ္ခဲ့ဖူးေသာ မိမိ၏ တပည့္ရဟန္း ၅ဝဝ တို႔အား  မက်ဥ္းမက်ယ္ အလယ္အလတ္ နည္းျဖင့္   ေဟာၾကားေတာ္ မူေသာ ေဒသနာေတာ္သည္  ''နာတိဝတၱာ ရနာတိသေခၤပ ေဒသနာ ေတာ္ျမတ္'' ျဖစ္၏။ ယေန႔ေခတ္ ရဟန္းရွင္လူ တို႔ အဘိဓမၼာတရားကို သင္ၾကားခြင့္ ရေနျခင္းသည္ အရွင္သာရိပုတၱရာ ၏   ေက်းဇူးေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။

ယေန႔   ေထရဝါဒ ဗုဒၶဘာသာ၌   ထင္ရွားေနေသာ အဘိဓမၼာ ေဒသနာကား အရွင္ သာရိပုတၱရာ မေထရ္က တပည့္ရဟန္း ၅ဝဝ အား တစ္ဆင့္ျပန္၍ ေဟာၾကားေသာ  ''နာတိ ဝိတၱာရ နာတိသေခၤပ''  မက်ဥ္းလြန္း မက်ယ္လြန္း အဘိဓမၼာ ေဒသနာေတာ္ ျဖစ္ပါသည္။

အဘိဓမၼာ၏ အနက္ဖြင့္ဆိုခ်က္ တြင္ နက္နဲခက္ခဲေသာ အေတြးအေခၚ၊ သေဘာတရားဟု ပါရွိသည္ႏွင့္ အညီ နက္နဲေသာ အဘိဓမၼာကို လူသာမန္တို႔ သေဘာမွ် ေလာက္သိေစရန္ ဗုဒၶဘာသာ တရားေတာ္ စာအုပ္တြင္လည္း ေဖာ္ျပထား၏။ အေျခခံ အဘိဓမၼာ အခန္းက႑တြင္ ''ပုဂၢိဳလ္ သတၱဝါမဖက္၊ ႐ုပ္နာမ္ဓမၼ သက္သက္ ျဖစ္ေသာ တရားသည္ အဘိဓမၼာ မည္၏။ ႐ုပ္နာမ္ဓမၼ ဟူသည္ အမွန္တကယ္ ရွိေနေသာ သဘာဝတရားမ်ား ျဖစ္သည့္ စိတ္၊ ေစတသိက္၊ ႐ုပ္၊ နိဗၺာန္တို႔ ျဖစ္ၾကသည္ ဟု အဘိဓမၼာ အဓိပၸာယ္ အက်ဥ္းကို ျပဆိုထား၏။

စိတ္ကိုဖြင့္ဆို ရာတြင္ ''သိစရာ အားလံုးကို သိတတ္ေသာ သေဘာသည္   စိတ္မည္၏။   အဆင္းကိုျမင္လွ်င္ သိျခင္း၊ အသံကို ၾကားလွ်င္ သိျခင္း၊ အနံ႔နံလွ်င္ သိျခင္း၊ အရသာကို စားလွ်င္ သိျခင္း၊ အေတြ႕အထိကို ေတြ႕ထိလွ်င္ သိျခင္းႏွင့္ ထိုငါးပါးမွ တစ္ပါးေသာ တရားမ်ား ကိုသိျခင္းဟု ေဖာ္ျပသည္။ ဤကား စိတ္အေၾကာင္း အက်ဥ္းတည္း။ အက်ယ္တြင္ ကာမာဝစရစိတ္ ၅၄ ပါး၊ ႐ူပါဝစရစိတ္ ၁၅ ပါး၊   အ႐ူပါဝစရစိတ္ ၁၂ ပါး၊ ေလာကုတၱရာစိတ္ အက်ဥ္းရွစ္ပါး၊   အက်ယ္   ၄ဝ၊  စိတ္အက်ဥ္း ၈၉ ပါး၊  အက်ယ္ ၁၂၁ ပါးဟုေျပာ၏။

ေစတသိက္တြင္ စိတ္ကိုမွီတြယ္၍ စိတ္ကုိျခယ္လွယ္ေသာ သေဘာမွာ ေစတသိက္ဟု ဖြင့္ဆိုသည္။ စိတ္သည္ တစ္စံုတစ္ခုကို သိျခင္းမွ်သာ ျဖစ္၍ စိတ္ခ်ည္း သက္သက္ျဖင့္   အေကာင္း၊   အဆိုးအမ်ဳိးမ်ဳိး မကြဲျပားေသး။   ေစတသိက္ အမ်ဳိးမ်ဳိးႏွင့္ ေပါင္းစပ္ ျခယ္လွယ္ျခင္း ခံရမွသာ စိတ္သည္ အေကာင္း၊ အဆိုးအမ်ဳိးမ်ဳိး  ကြဲျပား လာရသည္'' ဟု ေရးသားေ ဖာ္ျပ၏။ ႐ုပ္တြင္ အေအး၊ အပူ   စေသာ ဆန္႔က်င္ဘက္ အေၾကာင္းတို႔ေၾကာင့္   ေျပာင္းလဲ ေဖာက္ျပန္သည့္ သေဘာမ်ားကို ႐ုပ္ဟု ေခၚေၾကာင္း၊    ႐ုပ္ ၂၈ ပါးရွိေၾကာင္း ရွင္းလင္းၿပီး နာမ္အပိုင္းတြင္   ''နာမ္ဟူေသာ တရားမွာ   စိတ္၊ ေစတသိက္ႏွင့္ နိဗၺာန္တို႔ ျဖစ္ၾက၏။ ထိုတရားမ်ားတြင္ စိတ္ႏွင့္ ေစတသိက္ တို႔သည္ အာ႐ံုသို႔ ၫြတ္တတ္၍ အာ႐ံုကို ယူတတ္၊ သိတတ္ေသာေၾကာင့္ နာမ္မည္ၾက၏'' ဟုဆိုသည္။ နိဗၺာန္မွာမူ အာ႐ံုျပဳတတ္ေသာ တရားတို႔ကို မိမိသို႔ ၫြတ္ေစတတ္ေသာ ေၾကာင့္ နာမ္မည္၏ ဟု ဖြင့္ဆိုပါသည္။  ယင္းသို႔    အေျခခံ အဘိဓမၼာ သေဘာတို႔ကို    ေဟာၾကား ေဖာ္ျပ ထားသည္မွာ  ဗုဒၶဘာသာဝင္ တိုင္း အေလးဂ႐ုမူ အပ္သည္ သာတည္း။

ဤသို႔ျဖင့္ ''ေပ်ာ္ရာေဒဝိန္၊ တာဝတႎဝယ္၊ ေဟာခ်ိန္လည္းသိ၊ အဘိဓမၼာ၊ ေဒသနာလည္း၊ တံထြာမခြၽတ္'' ဟု   ရွင္မဟာရ႒သာရ ၏ ကိုးခန္းပ်ဳိ႕မွ  လာသည့္ အဘိဓမၼာ ေဒသနာေတာ္ သည္ အတိဂမၻီနက္နဲ သည္ အမွန္၊ ခက္ခဲသည္ ဧကန္ျဖစ္ေတာ့သည္။ အဘိဓမၼာ တရားကို အေၾကာင္းျပဳ၍ ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ား အေနျဖင့္ သီတင္းကြၽတ္ အခါ၌ မီးျမင္းမိုရ္ပြဲ ဆင္ႏႊဲၾကသည္မွာ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈ အစဥ္အလာေကာင္း လည္းျဖစ္ေခ်သည္။ သဗၺညဳ ျမတ္စြာဘုရား သည္ အဘိဓမၼာ တရားကို ဝါတြင္း သံုးလပတ္လံုး ေဟာၾကား ေတာ္မူရာ သီတင္းကြၽတ္ လျပည့္ေန႔တြင္ ၿပီးဆံုးေသာေၾကာင့္ လူတို႔ေနရာ သကၤႆနဂိုရ္ ျပည္သို႔    သက္ဆင္း ေတာ္မူခ်ိန္တြင္ ဗုဒၶအရွင္ေတာ္ကို ဖူးေတြ႕လိုက္ရ သူမ်ားသည္ ကုေဋ ေပါင္းမ်ားစြာ ကြၽတ္တမ္းဝင္ လိုေၾကာင္း ဆုပန္ၾကသည္ ဟု အဆိုရွိ၏။ ျမတ္စြာဘုရား တာဝတႎသာ နတ္ျပည္မွ ဆင္းသက္ရာ၌ မီးရွဴးတန္ေဆာင္ အလင္းေရာင္ တို႔ျဖင့္  ထြန္းညႇိပူေဇာ္သည့္ ထံုးကို ႏွလံုးမူ၍လည္း သီတင္းကြၽတ္ မီးထြန္းပြဲမ်ား ဆင္ယင္က်င္းပ ၾကျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

အဘိဓမၼာ တရားေတာ္ကို   ရြတ္ဖတ္ ပူေဇာ္ျခင္း၊ သင္ၾကားနာယူ ရျခင္းေၾကာင့္ လင္းႏို႔သား ျဖစ္ခဲ့ဖူးေသာ ရဟန္းေတာ္မ်ား ကဲ့သို႔ နာမ႐ူပ ပရိေစၧဒဥာဏ္ ရင့္သန္ေစ ပါသည္။ မဂ္ဖိုလ္နိဗၺာန္ ေရာက္ရန္ လမ္းေၾကာင္း အေထာက္အပံ့ ေကာင္းရႏိုင္သည္။ ေဘးဥပဒ္ အႏၲရာယ္ ကင္းေဝးျခင္း၊ က်က္သေရ မဂၤလာ အျဖာျဖာႏွင့္ ျပည့္စံုျခင္း ဟူေသာ အက်ဳိးတရားမ်ား ရရွိခံစားႏိုင္ ပါသည္။

သို႔ျဖစ္ရာ အဘိဓမၼာ ေဒသနာေတာ္ကို နတ္ပရိသတ္ တို႔အား အက်ယ္ ေဟာၾကားၿပီးဆံုးသည့္ ေန႔သည္  သီတင္းကြၽတ္ လျပည့္ေန႔၊ စႏၵကူးေတာ ၌ အရွင္သာရိ ပုတၱရာအား ဘုရားရွင္က အက်ဥ္း ေဟာၾကားၿပီးဆံုး သည့္ ေန႔သည္ သီတင္းကြၽတ္ လျပည့္ေန႔။ အရွင္ သာရိပုတၱရာ က  တပည့္ငါးရာတို႔အား  မက်ဥ္းမက်ယ္  အလယ္အလတ္ နည္းျဖင့္ သင္ၾကားပို႔ခ် ၿပီးဆံုးသည့္ ေန႔သည္ သီတင္းကြၽတ္ လျပည့္ေန႔ ျဖစ္ပါသည္။  

ထို႔ေၾကာင့္ ဤမည္ေသာ ေန႔ထူးေန႔ျမတ္ ''သီတင္းကြၽတ္ လျပည့္ေန႔'' ကို ''အဘိဓမၼာ အခါေတာ္ေန႔'' အျဖစ္ ႏွလုံးသြင္း ဂါရဝထားလ်က္ ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ား အ႐ိုအေသ ပူေဇာ္ေနမည္မွာ မလြဲဧကန္ ျဖစ္ပါေတာ့ သတည္း။   ။

 

ပါေမာကၡခုိင္ခုိင္ရီ

ဓာတ္ပံု - အင္တာနက္

Crd : mwd daily