ကမၻာ့ရြာ ႏွင့္ သဟဇာတ

ကမၻာ့ရြာ ႏွင့္ သဟဇာတ

ယေန႔အခိ်န္အခါတြင္ နည္းပညာ၏ အစြမ္းက အံ့မခန္းတိုးတက္ လာသည္ကို ေတြ႕ေနရသည္။ အထူးသျဖင့္ နည္းပညာ၏ ထုတ္ကုန္တစ္ခု ျဖစ္ေသာ ေဖ့စ္ဘြတ္သည္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ နိုင္ငံသားေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားအေပၚ သိသိသာသာ လႊမ္းမိုးလာခဲ့ျပီ ျဖစ္သည္။

ေငြက်ပ္ တစ္ေထာင့္ငါးရာတန္ ဆင္းကတ္တစ္ခု နွင့္ ေငြက်ပ္ ေလးေသာင္း၊ ငါးေသာင္းတန္ ဟန္းဆက္တစ္ခု အရင္းအနီွးျပဳရံုမွ်ျဖင့္ ကမၻာ့ရြာၾကီး အတြင္းသို့ တိုး၀င္ခြင့္ ရေနၾကျပီ။ ထိုမွ်လြယ္ကူလွသျဖင့္ ျမိဳ႕က ေဒးဗစ္ နွင့္ ရိုစီ တို႔ သာမကဘဲ ေတာက လွေမာင္ နွင့္ ေအးစိန္ တို႔ပါ ေဖ့စ္ဘြတ္သံုးစဲြ လာၾကေတာ့သည္။

ေကာ္ဖီတြင္ ပါ၀င္ေသာ ကဖိန္း

ရန္ကုန္ ၊ ၁၄-၆-၂၀၁၃

ေကာ္ဖီကုိ ကၽြန္ေတာ္တို႔သည္ ငယ္စဥ္မွစ၍ လူမမာစာ အျဖစ္ စတင္ ေတြ႕ဖူးသည္။ ေရာဂါ ရွိသူမ်ား ၊ မက်န္းမာ သူမ်ားကုိ လူမမာစာ အျဖစ္ ေကာ္ဖီမႈန္႔ ၊ သၾကား ႏွင့္ ႏုိ႔တုိ႔ကုိ ေရာစပ္ကာ တုိက္သည္။ ဆြမ္းေကၽြးမည္ ၊ အလွဴအဒါန္း ေပးမည္ ဆုိပါက ဆြမ္းကပ္ အၿပီးတြင္ ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ား ၊ သံဃာေတာ္ မ်ားအား အခ်ိဳပဲြကပ္ ရာတြင္ ေကာ္ဖီေဖ်ာ္၍ ကပ္ၾကသည္။ ေကာ္ဖီေရာင္းေသာ ဆုိင္ကုိ ကာကာဆုိင္ ဟု လည္း ေခၚသည္။

ေကာ္ဖီကုိ အာဟာရ စြမ္းအင္ ေပးစြမ္းႏုိင္ေသာ အာဟာရ အျဖစ္ သံုးေဆာင္ ၾကသည္။ ေနာက္ေတာ့ ေကာ္ဖီဆုိင္ ၊ လက္ဖက္ရည္ ဆုိင္မ်ား ေပၚလာသည္။ ေကာ္ဖီဆုိင္ သည္ လူစည္ကားရာ အရပ္ပင္ ျဖစ္လာသည္။ ေကာ္ဖီ ေသာက္သံုးျခင္းသည္ ယဥ္ေက်းမႈ တစ္ရပ္ ျဖစ္လာခဲ့သည္။

ယခုေတာ့ ေကာ္ဖီတြင္ လူအား အေထြေထြ အရပ္ရပ္ ဒုကၡေပး ႏုိင္သည့္ ကဖိန္းဟူေသာ ဓာတ္တစ္မ်ိဳး ပါ၀င္ေနသည္။ ထုိ ကဖိန္းဓာတ္ ၏ အစြမ္း သတၱိကုိပင္ လူမ်ား မက္ေမာစြာ သံုးစဲြၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ အထူးသျဖင့္ အခ်ဳိရည္မ်ား တြင္လည္း ကဖိန္းဓာတ္ကုိ ထည့္သြင္း၍ အဖုိးတန္ စားေသာက္ ဖြယ္ရာအျဖစ္ ထုတ္လုပ္ ေရာင္းခ်သည္။ ကဖိန္းဓာတ္ သည္ လူတို႔၏ အာ႐ံုကုိ ႏုိးၾကား ေစသည္မွာ အမွန္ျဖစ္သည္။

အျခား ဆုိးက်ိဳးမ်ားလည္း ရွိေၾကာင္း လူတုိ႔ သိလာၾကသည္။ လူကုိ ေသေစသည္ အထိ အႏၲရာယ္ ရွိေၾကာင္း သုေတသန ျပဳခ်က္မ်ား အရ သိရွိကာ ကမၻာတြင္ ကဖိန္းကုိ သုေတသန ျပဳလုပ္သည့္ လုပ္ငန္း ၄၀ ေက်ာ္ ရွိေၾကာင္း သိရသည္။ ကဖိန္းသည္ ေကာ္ဖီတြင္ အမ်ားအျပား ပါ၀င္သည္။ ေကာ္ဖီကုိ ၁၈ ရာစု အလယ္ေလာက္ မွစ၍ လူ႔ယဥ္ေက်းမႈ အသုိင္းအ၀ိုင္း ထဲ့သုိ႔ အဆင့္ျမင့္ သီးႏွံထြက္ စားေသာက္ကုန္မ်ား အျဖစ္ ၀င္ေရာက္ လာသည္။ ေကာ္ဖီေစ့ကုိ အမႈန္႔ ျပဳလုပ္ အေျခာက္ခံကာ ေရေႏြး ၊ သၾကား တုိ႔ႏွင့္ ေရာစပ္၍ လည္းေကာင္း ၊ မုန္႔ဖုတ္ရာတြင္ အနံ႔အရသာ အျဖစ္ လည္းေကာင္း ၊ အေဖ်ာ္ယမက မ်ား ခ်က္လုပ္ ရာတြင္ လည္းေကာင္း အသံုးျပဳ ခဲ့ၾကသည္။

၁၉ ရာစု အစဦးပုိင္းတြင္ ေကာ္ဖီႏွင့္ လူ႔အသိုင္းအ၀ုိင္း ရင္းႏွီး ကၽြမ္း၀င္မႈ က ပုိမုိ ခိုင္မာလာကာ ဥေရာပ ၊ အေမရိက တစ္လႊားတြင္ ကမၻာေက်ာ္ ေကာ္ဖီမႈန္႔ လုပ္ငန္းႀကီးမ်ား အၿပိဳင္းအ႐ုိင္း ေပၚထြက္ လာသည္။ ၁၉၂၀ ျပည့္ႏွစ္ ၀န္းက်င္တြင္ ေကာ္ဖီတြင္ အဓိက ပါ၀င္ေသာ ဓာတ္ပစၥည္းကုိ မ်ိဳး႐ုိး နာမည္ လုိက္ကာ ကဖိန္းဟု ခဲြထုတ္ၿပီး စစ္ပဲြႀကီး မ်ားတြင္ ဒဏ္ရာ အနာသက္သာ ေစသည့္ ေဆး၀ါးတစ္မ်ိဳး အျဖစ္ တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္ စတင္ အသံုးျပဳ ခဲ့ေၾကာင္း သိရသည္။

တစ္ဖက္တြင္လည္း ကဖိန္းေၾကာင့္ ေဆးမတုိးသည့္ လကၡဏာ မ်ားကုိ ေတြ႕ရွိခဲ့သည္။ သုိ႔ေသာ္ စစ္ပဲြကာလ အတြင္း ျဖစ္၍ ကဖိန္းက ေပးေသာ ဆုိးက်ိဳးထက္ ကဖိန္း၏ အသံုးတည့္မႈ ကုိ ပုိ၍ တန္ဖုိး ထားခဲ့သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ စစ္ပဲြမ်ား လြန္ေျမာက္ခ်ိန္ တြင္ ေဆးပညာ အသံုးခ် ကဖိန္း ထုတ္လုပ္မႈ မ်ားသာမက ေကာ္ဖီ ေသာက္သံုးသည့္ ဓေလ့က ခုိင္မာ သည္ထက္ ခုိင္မာစြာ အျမစ္တြယ္ ေနၿပီ ျဖစ္သည္။ ေကာ္ဖီ ထုတ္ကုန္ အမယ္သစ္မ်ား ၊ ေကာ္ဖီ ေစ်းကြက္ခ်ဲ႕ထြင္ မႈမ်ား ၊ ကဖိန္းပါ အစားအစာ ႏွင့္ ေဆး၀ါးမ်ားသည္ ကုန္ေခ်ာ ထုတ္ကုန္ အဆင့္ျဖင့္ ကမၻာအႏွံ႕ ဥဒဟုိ ကုန္သြယ္ ေနၿပီ ျဖစ္သည္။

ေကာ္ဖီသည္ ဒုတိယ ကမၻာစစ္ ၁၉၃၉ မတုိင္မီ ကာလအထိ ယဥ္ေက်းမႈ ၊ လူ႔ အဆင့္အတန္း ၊ ေခတ္မီ ေနထုိင္မႈ မ်ားႏွင့္ ကြင္းဆက္ ခ်ိတ္မိ ေနၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း သိသိသာသာ ေတြ႕ရွိရသည္။ ဂုဏ္သေရရွိ လူႀကီး လူေကာင္းမ်ားက အေကာင္းစား ေကာ္ဖီႏွင့္ ကဖိန္းအဆီ အႏွစ္ပါ စားေသာက္ဖြယ္ရာ မ်ားကုိ ဇိမ္ခံ ပစၥည္း တစ္ခုလုိ သေဘာထား ၾကသည္။ သူတုိ႔၏ ႀကီးက်ယ္ ခန္းနားမႈကုိ အေကာင္းစား ေကာ္ဖီျဖင့္ ဧည့္ခံကာ ထုတ္ေဖာ္ ျပသၾကသည္။ လူလတ္ တန္းစားႏွင့္ ေအာက္ေျခ လူတန္းစားမ်ား အတြက္လည္း ေကာ္ဖီက တန္ဖုိးႀကီး အစားအစာ အျဖစ္ ေသာက္သံုး ေနၾကသည္။ ထုိအခ်ိန္တြင္ ေကာ္ဖီ ယဥ္ေက်းမႈ အစပ်ိဳးခ်ိန္ဟု ဥေရာပ တြင္ သတ္မွတ္ ၾကသည္။

၁၉၅၀ ျပည့္လြန္ႏွစ္ မ်ားမွစ၍ ေကာ္ဖီ စီးပြားေရး ၊ ေကာ္ဖီ ယဥ္ေက်းမႈ တုိ႔က အရွိန္ အဟုန္ ေကာင္းေကာင္း ႏွင့္ ဆက္လက္ စီးဆင္း လာသည္။ လူတန္းစား အသီးသီး အတြက္ ေကာ္ဖီဆုိင္မ်ား သည္ စိတ္ကူးဥာဏ္ အသစ္အဆန္းမ်ား ၊ စီးပြားေရး ၊ လူမႈေရး အျမင္သစ္မ်ား စုေ၀းရာ ေနရာ တစ္ခု ျဖစ္လာ၍ လူအစုလုိက္ အေ၀းလိုက္ အေပါင္းမိဆံုး ေနရာ မ်ားထဲတြင္ ကမၻာ့ ေကာ္ဖီဆုိင္ မ်ားကုိ " တတိယေနရာ " ဟုပင္ သတ္မွတ္ ခဲ့သည္။

ယမကာဆုိင္ ၊ ကာစီႏုိ ေလာင္းကစား ၀ုိင္း ၊ ေၾကးတန္းစား လက္ေ၀ွ႔ပဲြမ်ား ၊ ညကလပ္ ေပ်ာ္ပဲြရႊင္ပဲြ မ်ား ၊ စေတာ့ရွယ္ယာ ေစ်းကြက္မ်ားက " ဒုတိယေနရာ " တြင္ အၿပိဳင္လု ေနသည္။ သုိ႔ေသာ္ ပထမေနရာမွ အားကစားပဲြမ်ား ( အထူးသျဖင့္ ေဘာလံုး ) ႏွင့္ တတိယ ေနရာမွ ကမၻာ့ ေကာ္ဖီဘားဆုိင္ မ်ားက ယေန႔တုိင္ အေျပာင္းအလဲ မရွိ ရပ္တည္ေနဆဲ ျဖစ္သည္။

FAO ၏ ၂၀၀၆ ခုႏွစ္ စစ္တမ္းအရ ကမၻာ့ လူဦးေရ သံုးပံုႏွစ္ပံု သည္ ေကာ္ဖီ သုိ႔မဟုတ္ ကဖိန္း ပါေသာ စားေသာက္ ဖြယ္ရာမ်ား ကုိ စားေသာက္ ေနေၾကာင္း သိရသည္။ ကဖိန္း ပ်ံ႕ႏွံ႔မႈ ကလည္း ေနရာအႏွံ႕ စိမ့္၀င္ေနၿပီး မုန္႔ ပဲသေရစာ စားေသာက္ဖြယ္ရာ ( အရက္ ၊ ယမကာမ်ား အပါအ၀င္ ) ၇၀ ရာခုိင္ႏႈန္း တြင္ ကဖိန္း အနည္းႏွင့္ အမ်ား ပါ၀င္ေနေၾကာင္း ေတြ႕ရွိရသည္။

WHO ကမူ ကဖိန္းသည္ ၂၀ ရာစု အဖ်က္လက္နက္ တစ္ခု ျဖစ္ေၾကာင္း ၊ ကဖိန္းေၾကာင့္ ေနာက္ဆက္တဲြ ဆုိးက်ိဳး ေပါင္းမ်ားစြာ ရွိၿပီး စမ္းသပ္ဆဲ ကဖိန္း သုေတသန ဌာန ၄၀ ခန္႔ က ဆုိသည္။ သို႔ေသာ္ ကမၻာအႏွံ႔ ေကာ္ဖီ ေသာက္သံုးသူ ဦးေရ က ပံုမွန္ တုိးပြား ေနဆဲပင္ ျဖစ္သည္။ စားေသာက္ ဖြယ္ရာ အေတာ္မ်ားမ်ား တြင္လည္း ကဖိန္းက တရား၀င္ ေၾကာ္ျငာ မေရးေသာ္လည္း ပါၿမဲ ပါေနသည္။

ကဖိန္း ပါ၀င္ေသာ စားေသာက္ ဖြယ္ရာ အမယ္သစ္ မ်ားကလည္း ေရတြက္လုိ႔ မကုန္ႏုိင္ေအာင္ ေဖာင္းပြေနၿပီး ကဖိန္းေၾကာင့္ ေသဆံုးသူ ဦးေရ ၊ အျခား က်န္းမာေရး ခ်ိဳ႕ယြင္းသူ ဦးေရက ဆယ္စုႏွစ္ တစ္ခုလွ်င္ ထက္၀က္ခ်ိဳး ျမင့္တက္ လာေၾကာင္း WHO က သတင္း ထုတ္ျပန္ ခဲ့ေၾကာင္း တင္ျပ လုိက္ရေပသည္။

( ခ်စ္စံ၀င္း ၊ လမင္းအိမ္ )

http://themyawadydaily.blogspot.com/2013/06/blog-post_5459.html

http://myawady-myawady.blogspot.com/2013/06/blog-post_3122.html

စိတ္ဖိစီးမႈကုိ ဘယ္လုိ စီမံကြပ္ကဲမလဲ ...?

" စိတ္ဖိစီးလုိက္တာ " ၊ " Stress " ဟူေသာ စကားလံုး တုိ႔မွာ အလုပ္ခြင္ ႏွင့္ ေန႔စဥ္ဘ၀ တြင္ ၾကားဖူး ေနက် စကားလံုးမ်ား ျဖစ္ေနျခင္း မွာ ယေန႔အခါ တြင္ မဆန္းၾကယ္ ေတာ့ပါ။ Stress သုိ႔မဟုတ္ စိတ္ဖိစီးမႈ ကုိ သင္ႏွင့္အတူ ဆုပ္ကုိမလား ၊ လႊတ္ဖယ္ မလား ဆုိသည္မွာ သင္၏ အနာဂတ္ ႏွင့္သာ သက္ဆုိင္ ေပလိမ့္မည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ စိတ္ဖိစီးမႈ ကုိ စြန္႔ပယ္ခ်င္သူ ၊ ဆုပ္ကုိင္ ထားခ်င္သူမ်ား အတြက္ Stress ကုိ စီမံ ကြပ္ကဲ နည္းေလးမ်ားကုိ မွ်ေ၀ ေပးလုိက္ ပါတယ္ ...

(၁) စိတ္ဖိစီးမႈ ျဖစ္ရေသာ အေၾကာင္းအရင္း ကုိရွာပါ

မိမိ ေလွာင္ပိတ္မိ ေနေသာ စိတ္ဖိစီးမႈ ၏ အေၾကာင္းအရင္း ခံကုိ ရွာေပးပါ။ တစ္စံု တစ္ေယာက္ေၾကာင့္ ေဒါသ ထြက္ရပါသလား ၊ မိမိကုိယ္ မိမိ ေဒါသ ထြက္ရသလား စသျဖင့္ မိမိ ဘာေၾကာင့္ ဤကဲ့သုိ႔ ခံစား ေနရေသာ အေၾကာင္းအရင္း ကုိ ေဖာ္ထုတ္ပါ။ Stress ျဖစ္ရေသာ အေၾကာင္းအရင္း ေပၚေပါက္ လာပါလွ်င္ အဆုိပါ ကိစၥမွာ အမွန္တကယ္ Stress ျဖစ္သင့္ေသာ ကိစၥ ဟုတ္ မဟုတ္ ျပန္လည္ ေ၀ဖန္ ဆန္းစစ္ပါ။ Stress ျဖစ္ေလာက္ဖြယ္ ကိစၥ ဟုတ္လွ်င္ ေလာေလာဆယ္ မဆံုးျဖတ္ ပါႏွင့္ ဦးေႏွာက္ ေအးသြားမွ ေသခ်ာ ျပန္စဥ္းစား ဆံုးျဖတ္ပါ။ Stress ျဖစ္ေလာက္ဖြယ္ ကိစၥမဟုတ္ လွ်င္ သီခ်င္း နားေထာင္ျခင္း ၊ လုပ္ေဖာ္ ကုိင္ဖက္ မ်ားႏွင္ စကားေျပာျခင္း စသျဖင့္ စိတ္ထြက္ေပါက္ တစ္ခုခု ေပးၿပီး ေျဖေလွ်ာ့ ပစ္လုိက္ပါ။ ဥေပကၡာ ျပဳပါ။

(၂) Stress ျဖစ္ေနေသာအခ်ိန္ ဘာလုပ္မလဲ

ေခါင္းမ်ားပင္ ကုိက္ေအာင္ Stress ျဖစ္ေနၿပီ ဆုိလွ်င္ ပထမဆံုး လုပ္သင့္သည္မွာ လူမ်ားႏွင့္ ေ၀းရာ ၊ ဆူညံသံမ်ား ႏွင့္ေ၀းရာသုိ႔ သြား၍ ေအးခ်မ္းစြာ ေနပစ္လုိက္ဖုိ႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ခႏၶာကုိယ္ ေျဖေလွ်ာ့ ႏုိင္ေသာ ထုိင္ခံု သို႔မဟုတ္ ခုတင္ တစ္လံုးတြင္ လွဲ၍ တစ္ကုိယ္လံုး ရွိ အေၾကာမ်ားကုိ နဖူးေၾကာ မွ ေျခမေၾကာ အထိ တင္းထားသမွ် အကုန္ေလွ်ာ့ ပစ္လိုက္ပါ။ ထုိသုိ႔ အေၾကာ ေလွ်ာ့ရာတြင္ မ်က္ခံုး ၊ မ်က္လံုး ၊ ႏႈတ္ခမ္း ၊ ေမး စသျဖင့္ အေသးစိတ္ တစ္ခုခ်င္း လိုက္ေလွ်ာ့ ေပးဖုိ႔ လုိပါတယ္။ တစ္ကုိယ္လံုး အေၾကာေတြ ေလွ်ာ့ၿပီး ေအးခ်မ္း သြားၿပီ ဆုိမွ စိတ္ကုိ ျပင္ဆင္ပါ။ အတိတ္ကုိ ဥေပကၡာ ျပဳ၍ လက္ရွိ အခ်ိန္ကုိ အေျခတည္ စဥ္းစားတတ္ေသာ အက်င့္ကုိ ပ်ိဳးေထာင္ သင့္ပါတယ္။ ခႏၶာကုိယ္ သာမက စိတ္ကုိပါ ေျဖေလွ်ာ့ ေစၿပီးၿပီ ဆုိရင္ေတာ့ အလုပ္ ဆက္လုပ္ ႏုိင္ပါၿပီ။

(၃) က်န္းမာေရး မထိခိုက္ေအာင္ Stress ကုိ ဘယ္လုိ ကြပ္ကဲမလဲ

Stress ျဖစ္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ျပႆနာကုိ လက္ငင္းရွင္းဖုိ႔ မႀကိဳးစားဘဲ စားစရာ ရွိက စား ၊ အိပ္စရာ ရွိက အိပ္စက္ျခင္း ျဖင့္ စိတ္ထြက္ေပါက္ ေပး ေပးပါ။ အိပ္ေရး မ၀လွ်င္ Stress ျဖစ္ေစေသာ ေဟာ္မုန္း ပုိမုိ ထြက္ရွိ တာေၾကာင့္ အိပ္ေရး ၀ေအာင္ အိပ္စက္ ထားသူဟာ Stress ဒဏ္ကုိ ပုိမုိ ခံႏုိင္ရည္ ရွိတာ ေတြ႕ရေၾကာင္း ႏုိင္ငံတကာ က်န္းမာေရး ပညာရွင္ မ်ားက ထုတ္ျပန္ ထားပါတယ္။

(၄) ကုိယ္လက္ လႈပ္ရွားလုပ္ပါ

နာရီ၀တ္ခန္႔ လမ္းေလွ်ာက္ ေပးျခင္း ၊ ေယာဂထုိင္ျခင္း မ်ားကလည္း Stress ကုိ သက္သာ ေစေၾကာင္းပါ။ ဒါေၾကာင့္ Stress ျဖစ္ခ်ိန္မွာ ေခတၱ လမ္းေလွ်ာက္ ထြက္ျခင္း မ်ိဳးလည္း သင့္ေလ်ာ္ ပါတယ္။

(၅) ဆန္႔က်င္ဘက္ ေတြးပါ

တစ္ခုခုကုိ စိတ္ပူပန္ ေနပါသလား။ ဥေပကၡာ ျပဳႏုိင္ေသာ စိတ္ႏွလံုးမ်ိဳး ေမြးရမွာပါ။ တစ္စံု တစ္ေယာက္ကုိ ေဒါသ ျဖစ္ေနပါ သလား။ ကုိယ္ခ်င္းစာ တတ္ေသာ စိတ္ႏွလံုး မ်ိဳး ေမြးရမွာပါ။ ပူေလာင္ရတဲ့ ခံစားခ်က္ မ်ားကုိ တရား သေဘာျဖင့္ ရွင္းထုတ္ ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစား သင့္ပါတယ္။

The Myawady Daily

ရွမ္းဟင္းထုပ္

ရွမ္းဟင္းထုပ္

ခရစၥမတ္နားနီးလာေတာ့ အေအးဓာတ္က အရင္ေန႔ေတြထက္ ပုိကဲလာတယ္လုိ႔ ထင္ရမိတယ္။ ေအးလြန္းေတာ့လည္း ဘယ္ေလာက္ထူတဲ့ ေစာင္ကုိပဲ ၿခံဳၿခံဳ ေႏြးလာတယ္ရယ္လုိ႔ မရွိပါဘူး။ ေကြးရင္း ေကြးရင္းနဲ႔ ခါးထဲက အ႐ုိးေတြေတာင္ ထံုက်ဥ္လာတယ္လုိ႔ ခံစားရမိတယ္။ တစ္လံုးတည္းေသာ Heater ကုိ ပ်ိဳပ်ိဳေဒၚေလးမ်ား ပ်ိဳပုိင္စီးထားတာေၾကာင့္ ဒီေဆာင္းအဖုိ႔ ကုိယ့္အလွည့္ ေရာက္လာေတာ့မယ္ မထင္ပါဘူး။ တစ္ေယာက္တည္း သမားအတြက္ ဒီလုိ ေအးစက္စက္ ေဆာင္းညရဲ႕ အထီးက်န္ဆန္မႈကုိ စာဖဲြ႕မယ္ဆုိရင္ ကုန္ႏုိင္မယ္ မထင္ပါဘူး။

လုပ္ေနက် မနက္ လမ္းထေလွ်ာက္ ရာကအျပန္ စာတုိက္ပံုးထဲ စစ္ၾကည့္ေတာ့ စာအိတ္ ၃ ခုေရာက္ေနတယ္။ စာ ၃ ေစာင္လံုး လိပ္စာက ျပည့္ျပည့္စံုစံု ေရးထားတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေဒၚေလးငယ္ တစ္ေယာက္ထဲ ရဲ႕ နာမည္ပဲေရးထားတာပါ။ စာအိတ္ကိုင္ၿပီး စဥ္းစားမိတာက ေဒၚေလးငယ္ တစ္ေယာက္ ဧကန္ဓ ေတာ့ အမွန္ဧကန္ဓ ပဲဆုိၿပီး အစ္, မလုိ႔ မီးဖုိေဆာင္ထဲ ၀င္လုိက္တယ္။ ေဒၚေလးငယ္ကုိ အခန္႔သင့္ေတြ႕တာနဲ႔ " ေဒၚေလးငယ္ေတာ့စြံၿပီ ဂုဏ္ယူပါတယ္ " ေျပာၿပီး စာေတြကမ္းေပး လုိက္တယ္။ အံ့ႀသဟန္လည္းမျပ၊ ျပာယာခတ္ တာလဲမရွိဘဲ စာအိပ္ကုိ ေအးေအးေဆးေဆးပဲ ေဖာက္ဖတ္တယ္။ ၿပီးတာနဲ႔ " @#$ ~^$# #@$* " အခ်ိဳးမေျပတဲ့ စကားလံုးေတြနဲ႔ ပစ္ေပါက္ၿပီး " ဟဲ့.. ညက်ရင္ ခ်က္စ္ေက်ာင္းက ကေလးေတြ ခရစၥမတ္အတြက္ သီခ်င္းလာဆုိဖုိ႔ အသိေပးတဲ့စာဟဲ့ @#$ ရဲ႕ " တဲ့။ ေစာေစာစီးစီး ထင္ထားသလုိ မဟုတ္ဘဲ ပယ္ပယ္နယ္နယ္ အတြယ္ခံလုိက္ရလုိ႔ ေနသာထုိင္သာေတာ့ ရွိသြားပါတယ္။

မနက္ေစာစာ စားၿပီးတာနဲ႔ ေစ်း၀ယ္သြားဖုိ႔ ေဒၚေလးငယ္က အေခၚေတာ္ လြတ္လုိက္တယ္။ ဆဲြျခင္းေတာင္းနဲ႔ ေစ်း၀ယ္စာရင္း ေပးၿပီး ျမန္ျမန္၀ယ္ၿပီး အျမန္ျပန္လာခဲ့ ခ်ည္တဲ့။ သြားေတာင္ မသြားရေသးဘူး .. ပ်ိဳပ်ိဳႀကီးေတြမ်ား စိတ္ဆိတ္တယ္ဆုိတာ အမွန္ပဲ ယံုၾကည္ မိလုိက္တယ္။ အတြန္႔မတက္၀ံ့တာနဲ႔ ႀကီးေမနဲ႔အတူ ေစ်း၀ယ္ထြက္ခဲ့တယ္။ ႀကီးေမဆုိတာက အိမ္မွာ ခ်က္ျပဳတ္သန္႔ရွင္းဖုိ႔ အခ်ိန္ပိုင္းေခၚထားတဲ့ အန္တီပါ။ ကေန႔ေတာ့ ႀကီးေမရဲ႕ ျခင္းေတာ္ဆဲြေပါ့ဗ်ာ။ ေစ်း၀ယ္စာရင္းကုိ ၾကည့္ေတာ့ ၾကက္သြန္ၿမိတ္ ၁ ပိႆာ၊ ၃ ထပ္သား ၁ ပိႆာ၊ ေမႊးဆန္မႈန္႔ ၁၀ ထုပ္၊ ေမႊးေကာ္မႈန္႔ ၁ ထုပ္၊ ၾကက္သြန္ျဖဴ တစ္လံုးဥ ၅၀ သား၊ ဂ်ဴးျမစ္ ၁ ပိႆာ၊ င႐ုပ္သီးခဲြျခမ္း ၅၀ သား၊ နံနံပင္ အစိတ္သား၊ Birdy ေကာ္ဖီမစ္ ၂ ပါကင္နဲ႔ တုိလီေမာက္စ ေတြေရးထားတယ္၊ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ကြင္းစကြင္းပိတ္ထဲမွာ ( ကုိ x x x x အိမ္က ငွက္ေပ်ာရြက္ ၁၀ ရြက္ ခုတ္ခဲ့) ဆုိတာပါပဲ။ ငွက္ေပ်ာရြက္ နဲ႔ ၾကက္သြန္ၿမိတ္ ဆုိတာကုိ ဖတ္မိမွ ဟင္းထုပ္ လုပ္စားမယ္ဆုိတာ ရိပ္မိသြားတယ္။ ဟင္းထုပ္ စားခ်င္တာနဲ႔ ခုမွလူက လန္းလန္းဆန္းဆန္း ရွိၿပီး ေစ်းအျမန္၀ယ္ဖုိ႔ အားထည့္ ျဖစ္သြားတယ္။

ရွမ္းဟင္းထုပ္ လုပ္စားနည္းက လြယ္ပါတယ္။ ပထမဆံုး အသားကုိ အရသာထည့္ၿပီး အရင္လံုးထားရပါမယ္။ (ဒီေနရာမွာ အရသာဆုိတာက ဆား၊ အခ်ိဳမႈန္႔၊ ၾကက္သြန္ျဖဴနဲ႔ ဂ်င္းေထာင္းတုိ႔ ေရာႏွယ္ၿပီး ေရသင့္႐ံုထည့္ လံုးတာပါ) ေနာက္ စတီးဇလံုႀကီးႀကီးထဲကုိ ဆန္မႈန္႔ေတြထည့္ လက္တစ္ဆစ္ သာသာလွီးထားတဲ့ ၾကက္သြန္ၿမိတ္ထည့္၊ အသားထူတဲ့ ခရမ္းခ်ဥ္သီး နည္းနည္းထည့္၊ အရသာထည့္ၿပီးတာနဲ႔ ေရသင့္႐ံုထည့္ၿပီး ႏွံ႕ေအာင္ ႏွယ္ေပးရပါမယ္။ ေရမ်ားရင္ ေပ်ာ့ႏုိင္တယ္၊ ေရနည္းရင္လည္း မာသြားႏုိင္တာေၾကာင့္ အေနေတာ္ေလး ျဖစ္ေအာင္ ဆၿပီး ထည့္ႏွယ္ ေပးရပါမယ္။ ႏွံ႕ေအာင္ႏွယ္ ၿပီးသြားရင္ လံုးထားတဲ့ အသားကုိ လက္ႏွစ္လံုးသာသာ ပါးပါးေလးျဖစ္ေအာင္ လွီးထားရပါမယ္။ ငွက္ေပ်ာဖက္ကုိလည္း မီးနည္းနည္းျပၿပီး အေနေတာ္ စိတ္ထားရပါမယ္။ အဆင္သင့္ျဖစ္ရင္ စားဆီသုတ္ထားတဲ့ ငွက္ေပ်ာဖက္ထဲကုိ ႏွယ္ထားတဲ့ ဟင္းထည့္ အသားထည့္ ၿပီးတာနဲ႔ ေပါင္းအုိးထဲ စီထည့္ၿပီး ေပါင္းေပးရပါမယ္။ ဟင္းထုပ္ကုိ ေပါင္းထားတဲ့ အခ်ိန္မွာ ငရုတ္ဆီအတြက္ ၾကက္သြန္ျဖဴကုိ စလံုးစခုေထာင္းၿပီး ဆီမ်ားမ်ားနဲ႔ ေၾကာ္ရပါမယ္။ ၾကက္သြန္က်က္ရင္ မီးေပၚကခ်ၿပီး ငရုပ္သီးခဲြျခမ္းကုိ အဲဒီၾကက္သြန္ေၾကာ္ ဆီထဲ ထည့္ေမႊရပါမယ္။ ဆီနဲ႔ ငရုပ္သီး ႏွံ႕သြားရင္ စတီးဇလံုအလြတ္ထဲ သြန္ခ်အေအးခံ လုိက္ရပါမယ္။ ဒီငရုတ္သီးေၾကာ္က ဟင္းထုပ္ထဲ ထည့္စားဖုိ႔ အကၡရာက်တဲ့ အစာပလာပါ။ ၃ နာရီ၀န္းက်င္ေလာက္ ေပါင္းလုိက္ရင္ ေမႊးႀကိဳင္ေနတဲ့ ရွမ္းဟင္းထုပ္ကုိ စားလုိ႔ရပါၿပီ။ ဟင္းထုပ္နဲ႔ အတူကပ္စားဖုိ႔ နံနံပင္ရယ္၊ ဂ်ဴးျမစ္ရယ္ အဆင္သင့္ ေရေဆးထားရင္ အားလံုး အဆင္ေျပပါၿပီ။ ဒီေနရာမွာ နည္းနည္းလုပ္စားခ်င္ သမားအတြက္ ေပါင္းအုိးမရွိရင္လဲ ႐ုိး႐ုိးထမင္းအုိးနဲ႔ ေပါင္းလုိ႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ထမင္းအုိး ေအာက္ေျခကုိ ေရထည့္လုိ႔ျဖစ္ေအာင္ ဇကာခံေပ့ါ၊ ဇကာမရွိလဲ ငွက္ေပ်ာရြက္အ႐ုိးကုိ အုိးနဲ႔အေနေတာ္ တုိင္းျဖတ္ၿပီး ခံလုိ႔ျဖစ္ပါတယ္။

ကဲ ညက်ရင္ သီခ်င္းလာဆုိမယ့္ ခ်က္စ္ေက်ာင္းက ေရာင္းရင္းေတြ ႀကိဳက္ မႀကိဳက္ေတာ့ မသိဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ မစားရတာ ၾကာၿပီျဖစ္တဲ့ ဟင္းထုပ္ကုိ မ်ားမ်ားေလး တြယ္ပစ္လုိက္တယ္။ ဘေလာဂ့္မိတ္ေဆြ ေတြလည္း ကရိကထ မမ်ားတဲ့ ရွမ္းဟင္းထုပ္ကုိ လုပ္စားၾကည့္ပါအုန္းလုိ႔ ...။ သက္သတ္လြတ္ စားခ်င္ရင္ေတာ့ အသားထည့္မေပါင္းလဲ အရသာရွိပါတယ္။ အားလုံးပဲ ေပ်ာ္ရႊင္ႏုိင္ပါေစ။

ေကာက္ညႇင္းက်ည္ေထာက္

ေကာက္ညႇင္းက်ည္ေထာက္

က်ိဳင္းတံုၿမိဳ႕နဲ႔ ရွစ္မုိင္ေ၀းတဲ့ ၀မ္၀ိန္းရြာမွာ ဖုိးဖြားေတြပုိင္တဲ့ လယ္နဲ႔ ယာခင္းေတြ ကေန႔ထက္ထိ ရွိတယ္။ ဖုိးေလးတုိ႔ ဖြားေလးတုိ႔နဲ႔ ရြာကအမ်ိဳးေတြ ကေန႔ထက္တုိင္ စပါးေတြ စုိက္ပ်ိဳး လုပ္ကိုင္ဆဲပဲ ျဖစ္တယ္။ ဧက ဘယ္ေလာက္က်ယ္က်ယ္ ရွိၿပီး မ်ိဳးစပါး ဘယ္ႏွတင္းႀကဲတယ္ ဆုိတာေတာ့ တစ္ခါမွ ေမးၾကည့္ဖူးျခင္း မရွိခဲ့ပါဘူး။ အေပၚယံအေနနဲ႔ လယ္ေတြရွိတယ္၊ ငယ္က အလည္ေရာက္ဖူးတယ္ ဆုိတာေလာက္ ပါပဲ။ ကိုယ္တုိင္ ကိုယ္က် စိုက္ပ်ိဳးတတ္ဖုိ႔ ဆုိတာ ေ၀းေသာ အေၾကာင္းပါ။ အထင္ႀကီးေအာင္ ေျပာရမယ္ဆုိရင္ လယ္ကန္စင္း႐ုိးေပၚေတာင္ ေျဖာင့္မွန္ေအာင္ လမ္းမေလွ်ာက္တတ္ ခဲ့ပါဘူး။

စပါးေပၚခ်ိန္မွာ ဖုိးေလးတုိ႔က စပါးကုိႀကိတ္ခဲြၿပီးမွ ဆန္ေတြကုိ ႏြားလွည္းနဲ႔ အိမ္တုိင္ရာေရာက္ လာပုိ႔ေပးတယ္။ က်ိဳင္းတံုအေခၚ ရွမ္းဆန္နဲ႔ ေကာက္ညႇင္းဆန္ ေတြျဖစ္တယ္။ ဒီလုိ ေဆာင္းဥတု စပါးေပၚခ်ိန္ပဲ လာပုိ႔တာ ျဖစ္တယ္။ ဆန္ေတြ ေကာက္ညႇင္းေတြနဲ႔ အတူ သပ္သပ္ခတ္ခတ္ ခုတ္ထားတဲ့ ၀ါးလံုးစိမ္း ပိုင္းေလးေတြလဲ အမ်ားႀကီး ပါတယ္။ အဲဒီ ၀ါးလံုးေတြကုိ ဘာလုပ္ရသလဲ ဆုိေတာ့ ေကာက္ညႇင္းက်ည္ေထာက္ ေပါင္းစားတာပါ။ ေကာက္ညႇင္းက်ည္ေထာက္ လုပ္စားနည္းကေတာ့ လြယ္ပါတယ္။ ညဘက္မွာ ေကာက္ညႇင္းကုိ ေရေဆးၿပီး ေရစိမ္ထားရတယ္။ ဒါမွမဟုတ္ ၀ါးလံုးထဲ တစ္ခါတည္း ထည့္စိမ္လုိ႔လည္း ရတယ္။ ေကာက္ညႇင္းဆန္နဲ႔ ေရကုိ ၀ါးလံုးေပါက္ မေရာက္ခင္ လက္ေလးလံုးစာေလာက္ ေနရာ ခ်န္ထားေပးရတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆုိေတာ့ ေကာက္ညႇင္းက်က္လာရင္ ပြတက္ၿပီး ေနရာယူလာလုိ႔ ေကာက္ညႇင္းပြစာအတြက္ ေနရာခ်န္ထားေပးတဲ့ သေဘာပါ။ ဆားကုိ သင့္႐ံုထည့္ေပးရပါတယ္။ ဒါမွ ေကာက္ညႇင္းက်ည္ေထာက္ကုိ ဒီအတုိင္း ကိုက္စားလဲ အရသာရွိေစ ပါတယ္။ ၀ါးလံုးအေပါက္ကုိ ငွက္ေပ်ာရြက္နဲ႔ လိပ္ၿပီး ဆုိ႔ထားရပါတယ္။ ဒီလုိနဲ႔ တစ္ညလံုး ၀ါလံုးကုိေထာင္ထားၿပီး ေကာက္ညႇင္းကုိ စိမ္ထားရပါတယ္။ ၀ါးက်ည္ေထာက္ကုိ မီးၿမိဳက္ဖုိ႔ အေနေတာ္ ေျမက်င္းေလးတူးေပးရတယ္။ ၀ါးလံုးအရွည္ကုိၾကည့္ၿပီး သင့္ေတာ္တဲ့ အနက္ကုိ တူးရပါမယ္။ ၀ါးလံုးအရွည္က ၃ ေပဆုိ က်င္းကုိ ၂ ေပခဲြေလာက္ တူးထားရင္ အဆင္ေျပပါတယ္။ (ၿမိဳ႕မွာေတာ့ အိမ္ေရွ႕ေျမာင္းကုိ ရွင္းၿပီး ေဆာ္ပစ္လုိက္တာပဲ)

မနက္ ၄ နာရီေလာက္ဆုိ တူးထားတဲ့က်င္းထဲ ထင္းမီးေမႊးၿပီး ညက ေကာက္ညႇင္းစိမ္ထားတဲ့ ၀ါးလံုးေတြကုိ အစီအရီစီထားၿပီး ခ်က္လုိ႔ရပါၿပီ။ အမွန္ေတာ့ ခ်က္တယ္ ဆုိတာထက္ ၀ါးက်ည္ေထာက္ကုိ မီးၿမိဳက္လုိက္တာပါ။ မီးအၿမိဳက္ညီေအာင္ ၀ါးလံုးကို လွည့္ေပးရပါတယ္။ ဒါမွလည္း ေကာက္ညႇင္းက အက်က္ညီမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ သတိထားဖုိ႔က မီးကင္ေနတဲ့ ၀ါးက်ည္ေထာက္ေတြ မီးမေလာင္ေအာင္ ဂ႐ုတစိုက္နဲ႔ လွည့္လွည့္ ေပးရပါတယ္။ ေကာက္ညႇင္း က်က္မက်က္ကုိ ငွက္ေပ်ာရြက္အဖံုး ဟဖြင့္ၿပီး လက္နဲ႔တုိ႔ စမ္းၾကည့္ရတယ္။ အမွန္ေတာ့ သာမန္မ်က္စိနဲ႔ ၾကည့္ရင္ေတာင္ က်က္မက်က္ သိႏုိင္ပါတယ္။ ၀ါးက်ည္ေထာက္ထဲ ေရလဲခမ္းၿပီ ၀ါးစိမ္းနံ႔နဲ႔ ေကာက္ညႇင္းနံ႔ သင္းေနၿပီဆုိရင္ က်က္ပါၿပီ။ ေနာက္ဆံုးအဆင့္အေနနဲ႔ မီးကင္ၿပီး က်က္ေနတဲ့ ၀ါးက်ည္ေထာက္ကုိ မီးကင္ထားတဲ့ အျပင္ဘက္ မီးေလာင္ထားတဲ့ ၀ါးလံုးမ်က္ႏွာစာကုိ ဓားထက္ထက္နဲ႔ စိပ္ထုတ္ပစ္လုိက္ ရပါမယ္။ လက္နဲ႔ ႏႊာလုိ႔ရေအာင္ ပါးလႊာသြားၿပီဆုိရင္ ၀ါးစြယ္ေတြ လက္မစူးမိေအာင္ အေခ်ာသင္ေပးရတယ္။ ဒါေလာက္ဆုိရင္ အသင့္စားလုိ႔ရတဲ့ ၀ါးစိမ္းနံ႔သင္းေနတဲ့ ပူပူေႏြးေႏြး ေကာက္ညႇင္းက်ည္ေထာက္ ရၿပီျဖစ္ပါတယ္။

၀ါစိမ္းနံ႔ေမြးေနတဲ့ ေကာက္ညႇင္းက်ည္ေထာက္ကုိ သူ႔အတုိင္း စားလည္း အရသာရွိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကေတာ့ (ထုိေနာက္)လုိ႔ ေခၚတဲ့ ပဲပုတ္ခ်ပ္အေျခာက္ကုိ မီးကင္၊ မႈန္႔ေနေအာင္ေထာင္း၊ စားနဲ႔ ၿငဳတ္သီးမုန္႔ နည္းနည္း ထည့္ၿပီး ေကာက္ညႇင္းက်ည္ေထာက္ နဲ႔ တုိ႔စားတာကုိ ႏွစ္သက္တယ္။ ေနာက္ၿပီး ထုိ႔ဟူးဆီစိမ္နဲ႔ စားလဲ လုိက္ဖက္တယ္။ ပုိလုိ႔ေကာင္းတာကေတာ့ မုန္ညႇင္းခ်ဥ္ (ခ်ဥ္ဖတ္)ကုိ အေနေတာ္ျဖစ္ေအာင္ ဓားနဲ႔လွီးၿပီး ႏွပ္ႏွပ္စင္း သံုးထပ္သားနဲ႔ ေက်ာ္ထားတဲ့ ၀က္သားမုန္ညႇင္းခ်ဥ္ေၾကာ္ က အေကာင္းဆံုး ျဖစ္ပါတယ္။ (သြားရည္က်သြားလို႔ ေဆာရီးဗ်ာ) ဒီဗမာျပည္ဘက္မွာေတာ့ ေကာက္ညႇင္းက်ည္ေထာက္ကုိ သၾကားနဲ႔ပဲ တုိ႔စားၾကတာ ေတြ႕မိတယ္။ သူ႔အရပ္နဲ႔ သူ႔အထာ ျဖစ္မွာပါ။ ေနာက္ၿပီး ၀ါးနံ႔သင္းေနတာမ်ိဳးလည္း မရွိဘူး။ ေကာက္ညႇင္းထက္ ဆန္ၾကမ္းေရာတာ မ်ားေတာ့ မုန္႔အသားက မာေတာက္ေတာက္ ျဖစ္ေနတတ္တယ္။ စားရတာ အာမစဲြလွပါဘူး။

ေဆာင္းမနက္ ခ်မ္းခ်မ္းမွာ မိသားစု ညီအစ္ကုိ ေမာင္ႏွမေတြ စံုစံုလင္လင္ ၀ုိင္းဖဲြ႕ၿပီး ေကာက္ညႇင္းက်ည္ေထာက္ ကင္ရင္းနဲ႔ မီးလည္း လွဳံႏုိင္တယ္။ နံနက္ေစာစာကုိလည္း ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္နဲ႔ အရသာရွိရွိ စားႏုိင္တယ္။ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့ ရွမ္းျပည္က ဓေလ့ေလးတစ္ခုပါ။ အခြင့္အခါသင့္ရင္ ဘေလာဂ့္ေပၚက ေရာင္းရင္းေတြကုိပါ ေကာက္ညႇင္းက်ည္ေထာက္ လုပ္ေကၽြးပါအုန္းမယ္။ ခုေတာ့ ဒီမွ်ပါပဲ။

သံသယစိတ္ေလး ကင္းေ၀းပါေစ

သံသယစိတ္ေလး ကင္းေ၀းပါေစ

ဘေလာဂ့္ကုိ ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ စဲြလမ္းေစတဲ့ အေၾကာင္းရင္းေတြေတာ့ အမ်ားႀကီးပါ။ ဘေလာဂ့္ဂင္း ေနရရင္ ထမင္းေမ့တယ္၊ ဟင္းေမ့တယ္၊ ေဆြေမ့ မ်ိဳးေမ့နဲ႔ အတိတ္ေရာ ပစၥဳပၸန္ပါ ေမ့ပစ္တတ္တယ္။  အဲလုိ အကုန္ေမ့ျဖစ္ေအာင္လည္း ထုိင္ရာကမထ စိတ္လြတ္ကုိယ္လြတ္ ဘေလာဂ့္ေနတတ္ လုိ႔ျဖစ္ပါတယ္။ မီးလည္းလာမယ္ ကြန္နက္ရွင္းလဲ ေကာင္းတယ္ ဆုိရင္ေတာ့ သာလုိ႔ဆုိးၿပီ မွတ္ပါ။ အလြန္အကၽြံ လုိ႔ပဲဆုိဆုိ သဲတယ္လုိ႔ပဲ ေျပာေျပာပါ ဘေလာဂ့္ဂင္း ေနရရင္ ေက်နပ္ေနတတ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္ပါ။ ဘေလာဂ့္ဂါစစ္စစ္ တစ္ေယာက္ မဟုတ္ေပမယ့္လည္း ဘေလာဂ့္ဂင္း တာကိုေတာ့ စိတ္၀င္စားတယ္ ေပ်ာ္ရႊင္မိတယ္။ ဒီဘေလာဂ့္ေတြကေန မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ ခံစားခ်က္ကုိ သိျမင္ႏုိင္တယ္။ သူတုိ႔ ေရးတဲ့စာ၊ သူတုိ႔ စပ္တဲ့ကဗ်ာ ကေန သူတုိ႔ရဲ႕ လတ္တေလာ ခံစားခ်က္ေတြကုိ သိႏုိင္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ စိတ္အားငယ္ေနမယ္ ထင္ရင္ ေပ်ာ္ရႊင္ေစဖုိ႔ အားေပးျဖစ္တယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ သူကုိေတြ႕ရင္ အေပ်ာ္ေတြကူးၿပီး ကိုယ္လဲ လုိက္ေပ်ာ္ျဖစ္ခဲ့တယ္။  ေနာက္ၿပီး ကုိယ္သိခ်င္တဲ့ အုိင္တီ နည္းပညာေတြကုိ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ေလ့လာ မွတ္သားႏုိင္တာကလည္း အျမတ္တစ္ခုပါ။ ဒါေၾကာင့္ ဘေလာဂ့္ကုိ ေလွကား အမ်ိဳးမ်ိဳးေထာင္ၿပီး မေရာက္ ေရာက္ေအာင္ သြားၿမဲ သြားျဖစ္ေနတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ကိုယ္ပိုင္ ဘေလာဂ့္ေလးက ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ကုိယ္ပြားတစ္ေယာက္ လုိ႔ပဲ ျမင္မိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာမထြက္ခဲ့တဲ့ စကားေတြနဲ႔ ရင္ထဲက ခံစားခ်က္ေတြကုိ တစ္ဖက္တစ္လမ္းကေန အျပင္ေရာက္ေအာင္ ကူညီေပးတယ္လုိ႔ ခံယူထားပါတယ္။ တစ္စံုတစ္ေယာက္ကုိ ရြယ္ရည္ၿပီး ရင္ဖြင့္စရာရွိရင္ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ရင္ဖြင့္လုိ႔ရတယ္။ အခက္အခဲနဲ႔ ၀မ္းနည္းစရာ အျဖစ္ေတြ ႀကံဳခဲ့ရင္လည္း ဒီေပၚမွာပဲ ေပါက္ကဲြျဖစ္တယ္။ ေမ့ေဖ်ာက္လုိ႔မရႏုိင္တဲ့ အမွတ္ရစရာေတြနဲ႔ မရွိခဲ့တဲ့ အခ်စ္ဆုိတာကုိ လြမ္းဖုိ႔ ျဖစ္လာရင္လည္း ကုိယ့္ဘေလာဂ့္မွာပဲ ငုိေၾကြးႏုိင္တာေၾကာင့္ ဘေလာဂ့္ကုိပဲ ခင္တြယ္ေနမိတာ အျပစ္မဟုတ္ေလာက္ ပါဘူးလုိ႔ ထင္မိပါတယ္။ (သံေယာဇဥ္ရွိတဲ့ အစ္မတစ္ေယာက္က ဆံုးမခဲ့ဖူးတယ္။ ဘေလာဂ့္ဆုိတာကုိ အစ္မေတာ့ နားမလည္ဘူး၊ အခ်ိန္လည္း မေပးႏုိင္ဘူးတဲ့။ ငါ့ေမာင္လည္း မိန္းမယူရင္ ဘေလာဂ့္ဂါထဲက ရွာမယူနဲ႔ေနာ္တဲ့။ အခ်ိန္ျပည့္ သူဘေလာဂ့္ ကုိယ္ဘေလာဂ့္နဲ႔ဆုိ ထမင္းငတ္မွာတဲ့ .... ခုေတာ့ အဲဒီအစ္မလဲ ဆူပါထက္ေက်ာ္ၿပီး မဂၢါဘေလာဂ့္ဂါ ျဖစ္ေနပါၿပီ။ ဘေလာဂ့္ကေပးတဲ့ ထူးျခားတဲ့ အႏွစ္သာရကုိ ခံစားတတ္သြားၿပီ ထင္ပါတယ္။ ဘာျဖစ္ျဖစ္ ဘေလာဂ္ဂါ အသစ္တစ္ေယာက္ တုိးလာတာကိုေတာ့ လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲ ၀မ္းသာစြာနဲ႔ ႀကိဳဆုိပါတယ္။)

ပုိလုိ႔ တန္ဖိုးထားေစတဲ့ အဓိကအေၾကာင္းကေတာ့ ဒီဘေလာဂ့္ေလးေၾကာင့္ စိတ္ခ်င္းနီး ဆႏၵခ်င္းႏြယ္ ရင္ခုန္သံစဥ္ခ်င္း တူညီတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ အမ်ားႀကီး ရလုိက္တာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ပုိလုိ႔ရင္းႏွီးေစတဲ့ အေၾကာင္းကလည္း ရွိပါေသးတယ္။ အဲဒါကေတာ့ အေၾကာင္းအရာ တစ္ခုကုိ ကုိယ့္အာေဘာ္ ကိုယ့္အေတြ႕အႀကံဳ ကိုယ္ခံစားမိသလုိ ၀ုိင္း၀န္းတဂ္ၾက တာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘေလာဂ့္အေပၚ ေပးရတဲ့အခ်ိန္နဲ႔ ျပန္ရတဲ့ အက်ိဳးအျမတ္ကုိ ဘယ္အခါမွ ႏႈိင္းယွဥ္တြက္ခ်က္ခဲ့တာ မရွိခဲ့ပါဘူး။ စာဖတ္သူေတြရဲ႕ မွတ္ခ်က္စကားေလး ေတြနဲ႔တင္ ပီတိေ၀ခဲ့ရတာပါ။ ဒီၾကည္ႏူးမႈေတြကုိပဲ တေလးတစားနဲ႔  အျမတ္ရယ္လုိ႔ မွတ္ယူပါတယ္။ ေတာ္လုိ႔ ထင္ေပၚခ်င္လုိ႔ ခ်ီးမႊမ္းခံခ်င္လုိ႔ အေရးပါ အရာေရာက္သူ ျဖစ္ခ်င္လို႔ ဘေလာဂ့္ကုိ ေရးခဲ့တာ မဟုတ္ပါဘူး။ တဆက္တည္း ေျပာခ်င္တာက (ဆုရည္ နာမည္နဲ႔) ေႏွာင္းအေၾကာင္းအရာ ေတြေၾကာင့္ တစ္စံုတစ္ေယာက္ ကုိ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ ျဖစ္ေစခဲ့မယ္ ဆုိရင္ အမွန္ပဲ စိတ္မေကာင္းစြာနဲ႔ ေတာင္းပန္ပါတယ္။ ဗဟုသုတ မၾကြယ္ခဲ့လို႔ စိတ္ကူးစိတ္သန္း အားနည္းခဲ့လို႔ အမွားအယြင္း ျဖစ္ရတယ္လုိ႔ပဲ နားလည္ခြင့္လႊတ္ေပးဖုိ႔ ေမတၱာရပ္ပါတယ္။ တစ္စံုတစ္ေယာက္ကုိ နစ္နာေစခ်င္လုိ႔ အသားယူခ်င္လုိ႔ (ဆုရည္ နာမည္နဲ႔) ေရးခဲ့တာ မဟုတ္တာကုိလဲ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ တင္က်န္ေနေသးတဲ့ သံသယ အမွားကုိလည္း ေနာင္အလ်ဥ္းသင့္ရင္ ၀န္ခံသြားဖုိ႔ ၀န္မေလးပါဘူးလုိ႔ ကတိေပးပါတယ္။ အားလံုးကုိ ေက်းဇူးတင္ရွိပါတယ္။

ခဏတာ ႏႈတ္ဆက္ခ်င္တယ္ ..

ခဏတာ ႏႈတ္ဆက္ခ်င္တယ္ ..

• အြန္လုိင္းေပၚက ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ား၊ မိတ္ေဆြမ်ား၊ သူငယ္ခ်င္းမ်ား၊ စာဖတ္သူမ်ား အားလံုး အားလံုး မဂၤလာပါ။

• အခ်ိန္ေပးၿပီး တကူးတက အိမ္လည္ ေရာက္လာတဲ့ အတြက္ ရင္ထဲကေန လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲနဲ႔ အားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ရွိပါတယ္။

• ကၽြန္ေတာ္ ဝါသနာထံုတဲ့ ဘေလာ့ဂ္ေရးျခင္းကုိ ေခတၱရပ္နားပါမယ္။

အားလံုးပဲ အစစ အရာရာ အဆင္ေျပ ရႊင္လန္း ခ်မ္းေျမ့ ၾကပါေစလုိ႔ ဆႏၵျပဳပါတယ္။

ေလးစားလ်က္နဲ႔ .. ..

စကားလက္ေဆာင္

လူႀကီး သူမေတြ အၿမဲေျပာဆုိ ဆံုးမတဲ့ စကားေလး တစ္ခြန္းရွိတယ္။ ဘယ္ကိစၥ ဘယ္အရာမဆုိ ဘာကုိပဲလုပ္လုပ္ " ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစားၿပီးမွ ဆံုးျဖတ္ပါ " ဆုိတဲ့ စကားေလး တစ္ခြန္းဟာ ေပါ့ေပါ့တန္တန္ ထားမယ္ဆုိရင္ တန္ဖုိးမရွိေပမယ့္၊ အေရးတယူ စဥ္းစားၾကည့္ရင္ေတာ့ အလြန္တန္ဖိုးႀကီးတဲ့ စကားေလး တစ္ခြန္းျဖစ္ပါတယ္။ ေစတနာအရင္းခံၿပီး ေျပာတဲ့ စကားေလးမုိ႔ ပုိတန္ဖုိး ႀကီးတာအမွန္ ျဖစ္ပါတယ္။ ကမၻာနဲ႔ယွဥ္ၿပီး စီးပြားေရး ျပႆနာေတြ သူသူငါငါ ရင္ဆုိင္ေနၾကရတာ လူတုိင္းအသိပါ။ တုိင္းျပည္ႀကီးရင္ ႀကီးသလုိ၊ တုိင္းျပည္ ငယ္ရင္ ငယ္သလုိ မ်ားမ်ားနဲ႔ နည္းနည္း ရုိက္ခတ္ခံရတာ ျငင္းႏုိင္စရာမရွိပါဘူး။

လြန္ခဲ့တ့ဲ ရွစ္လခန္႔က ျဖစ္ပါတယ္။ ဦးေလးရဲ႕သား၊ ကၽြန္ေနာ္ရဲ႕ တစ္ဦးတည္းေသာ ညီ၀မ္းကဲြတစ္ေယာက္ သူ႔သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ အဆြယ္ေကာင္း မႈေၾကာင့္ ႏုိင္ငံျခားထြက္ အလုပ္လုပ္ဖုိ႔ အပူကပ္ခဲ့တယ္။ မုိးတလံုး ေလတလံုး အေျပာေတြေၾကာင့္ လူႀကီးေတြကလည္း မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ ေပးခဲ့ရတယ္။ မဂၤလာဒံုေလဆိပ္က ထြက္သြားခ်ိန္ထိ ကႀကီး ကေန အ, အားလံုး ၁၀၀ ၀န္းက်င္ ကုန္က်ခဲ့သည္။ ႏုိင္ငံျခားမွာ ၄ လအတြင္း ႀကိတ္ၿပီး ေငြပုိ႔ခဲ့တာ ဒီစာရင္းထဲ မပါေသးဘူး ဆုိတာ သိရတယ္။ ခုေတာ့ မေယာင္မလည္နဲ႔ ကုိယ့္ေမြးရပ္ကုိ ျပန္ေရာက္လာပါၿပီ။ ရရွိတဲ့ အက်ိဳးအျမတ္ကေတာ့ ေငြကုန္ခဲ့တယ္၊ အခ်ိန္ေတြ အလဟႆ ျဖစ္ခဲ့တယ္၊ ဗဟုသုတ မရခဲ့ဘူး။ ဆံုး႐ႈံးသြားတယ္ဆုိတဲ့ သင္ခန္းစာ တစ္ခုပဲ အသားတင္ က်န္ရစ္ခဲ့တယ္။

ခုခ်ိန္မွာ ႏုိင္ငံရပ္ျခားသြားၿပီး အလုပ္လုပ္ရင္ ေကာင္းမလားလုိ႔ ေမးလာရင္ေတာ့ မသြားပါနဲ႔လို႔ေတာ့ မတားခ်င္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ မသြားခင္ ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစားဆံုးျဖတ္ပါ လုိ႔ေတာ့ အမွာစကား ေခၽြခ်င္ပါတယ္။ တားခ်င္တဲ့ အေၾကာင္းရင္းက စီးပြားေရးျပႆနာကုိ တုိင္းျပည္ႀကီးငယ္တုိင္း ႀကံဳေတြ႕ေနရတာေၾကာင့္ ကံေသကံမ အလုပ္အကိုင္ ရရွိလိမ့္မယ္လုိ႔ မေျပာႏုိင္သလုိ၊ အလြယ္တကူ ရရွိဖုိ႔လည္း မလြယ္ကူပါဘူး။ CNA သတင္းရဲ႕ Scroller Bar မွာ ဘယ္ကုမၸဏီက အလုပ္သမား ၀န္ထမ္း အေရအတြက္ ဘယ္ေလာက္ကုိ ေလ်ာ့ခ် လုိက္တယ္ဆုိတာကုိ စဥ္ဆက္မျပတ္ ဖတ္ေနရလုိ႔ ျဖစ္ပါတယ္။ လက္ရွိ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ ၀န္ထမ္းေတြကုိေတာင္ ညိွႏႈိင္းလစာနဲ႔ လုပ္အားခေလ်ာ့ခံၿပီး လုပ္ကိုင္ေနရတယ္။ ၀န္ထမ္းအင္အား ေလ်ာ့ခ်ေနတာေၾကာင့္ သူတုိ႔တေတြလည္း ဘယ္အခ်ိန္ အလုပ္ျဖဳတ္ခံရမလဲ ဆုိၿပီး ရင္တထိတ္ထိတ္နဲ႔ ေစာင့္ေနၾကရတာမုိ႔ စြန္႔စြန္႔စားစားနဲ႔ သြားဖုိ႔ မတုိက္တြန္းလုိတာ အမွန္ျဖစ္ပါတယ္။ လုပ္အားခေတြ ေလ်ာ့ခ်လုိက္ တာေၾကာင့္ လူေနမႈစရိတ္ ႀကီးျမင့္တဲ့ ႏိုင္ငံရပ္ျခား တုိင္းျပည္မွာ ေရရွည္ ရပ္တည္ဖုိ႔ မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး။ ေနထုိင္စားေသာက္စရိတ္၊ ခရီးစရိတ္ေတြ မကာမိတာေၾကာင့္ ျပည္ေတာ္ျပန္ လာၾကတာ ေတာ္ေတာ္မ်ား လာပါတယ္။ အိမ္ကေထာက္ပံ့ ေပးႏိုင္တယ္ထားအုန္း။ အလုပ္အကိုင္ အတည္တက် မရွိရင္ ေရရွည္ေနထုိင္ဖုိ႔ မျဖစ္ႏုိင္ ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ႏုိင္ငံျခားသြား အလုပ္လုပ္မွ ခ်မ္းသာႏုိင္မယ္ ဆုိတဲ့ ေတြးထင္ထားတဲ့ အယူအဆကုိ ခဏေတာ့ ေမ့ထားလုိက္ ေစခ်င္ပါတယ္။

ေခတ္မီတုိးတက္လာတဲ့ ကမၻာ့ရြာလုိ လူေနမႈ အဖဲြ႕အစည္း၊ ဆန္းသစ္တဲ့ နည္းပညာေတြနဲ႔ အတူ ကိုယ့္ဘ၀ တုိးတက္မႈအတြက္ ႀကိဳးစားစြန္႔ထြင္ လုိတဲ့ လူငယ္ေတြရဲ႕ ျမင့္မားတဲ့ဆႏၵရွိလုိ႔ တုိင္းတစ္ပါးမွာ အလုပ္လုပ္ၾက၊ ပညာေတာ္သင္ၾကတာကို အားေပးတယ္။ သူမ်ားတုိင္းျပည္မွာ အလုပ္သြားလုပ္၊ ပညာသြားသင္တာ ျဖစ္လို႔ သူမ်ားအိမ္မွာ သြားေနေနရသလုိ ျဖစ္ပါမယ္။ ကုိယ့္အိမ္မွာလုိ လြတ္လြတ္လပ္လပ္နဲ႔ ကိုယ့္ဆံုးျဖတ္ခ်က္နဲ႔ကုိယ္ ေနလို႔မရႏုိင္ ေတာ့ပါဘူး။ သူတုိ႔အိမ္မုိ႔ သူတုိ႔ဓေလ့ထံုးစံ အတုိင္းလုိက္နာ ေနထုိင္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ခဏတာဧည့္သည္ အျဖစ္နဲ႔ သြားေရာက္ေနထုိင္ ၾကတာေၾကာင့္ အိမ္ရွင္လုိေတာ့ ေနထုိင္သြားလာလုိ႔ ရမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အခ်ိန္အခါနဲ႔ အခြင့္အေရး ဆုိတာ ႀကံဳႏုိင္ပါေသးတယ္။ တုိင္းတစ္ပါးကုိ စြန္႔ထြင္ၿပီး အလုပ္လုပ္ဖုိ႔ မလုပ္ဖုိ႔ကိုေတာ့ " ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစားၿပီးမွ ဆံုးျဖတ္ပါ " လုိ႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ယေန႔ေခတ္ လူငယ္နဲ႔ အနာဂတ္ လူငယ္ေတြ အတြက္ ေစတနာ အမွာစကားေလးပါ။ အားလံုးပဲ ေပ်ာ္ရႊင္ႏုိင္ပါေစ။

သူ႔ေၾကာင့္ .. ..

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဆီမွာ ျပႆနာ တစ္ခုခုျဖစ္ရင္ ငယ္သည္ျဖစ္ေစ ႀကီးသည္ျဖစ္ေစ ျပႆနာရဲ႕ ရင္းျမစ္ကုိ မရွာဘဲ တစ္ပါးသူကိုပဲ လက္ညိဳးထုိးတတ္တဲ့ ဥာဥ္ဆုိးေလး ရွိတယ္။ သူ႔လက္ညိဳး ကုိယ့္ထုိး။ ကုိယ့္လက္ညိဳး သူ႔ထုိးနဲ႔ တခါမွ တရားခံ မမိတတ္ပါဘူး။ လူတစ္ဦးခ်င္းဆီနဲ႔ အဖဲြ႕အစည္းလိုက္ အားနည္းခ်က္ ေတြျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိမွ မဟုတ္ရင္လဲ ဂုဏ္သိကၡာအတြက္ အပံုႀကီးႀကီး ပံုေပးလုိက္လို႔ ျပႆနာေအးေအာင္ ေျဖရွင္းလုိက္တာလဲ ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ တရားသျဖင့္ ဆုိတာထက္ ေငြမ်က္ႏွာက ပုိႀကီး ေနတတ္ပါတယ္။ အရွိန္အ၀ါႀကီးသူ ျဖစ္ရင္ စည္းကမ္း သတ္မွတ္ခ်က္ေတြကုိ အလြယ္တကူ ေသြဖယ္ႏိုင္စြမ္း ပါတယ္။ တေလာက ဓာတုခ်ည္ထည္ ဆုိးေဆးေၾကာင့္ နာမည္ရွိတဲ့ လက္ဖက္ထြက္ ေရာင္းကုန္တံဆိပ္ (၄၃)မ်ိဳးကို စားေသာက္ကုန္ စာရင္းကေန ပယ္ဖ်က္လုိက္တာ ၾကားသိရပါတယ္။ ကုမၸဏီ တာ၀န္ရွိသူေတြ ေျပာစကားအရေတာ့ သူတို႔မွာ တာ၀န္မရွိဘဲ သူတို႔ကုိယ္စား ေစလြတ္ထားတဲ့ ကုန္သည္၊ ပဲြစားနဲ႔ လဖက္ထြက္ရာ ေတာင္ေပၚကုိပဲ လက္ညိဳးထုိးေနၾက တာကုိ တရားက်စြာ ဖတ္လုိက္ရတယ္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေန႔စဥ္စားေသာက္ေနတဲ့ အစားအစာေတြမွာ ဓာတုပစၥည္းနဲ႔ ရွင္းရွင္း လြတ္ကင္းတာ ရယ္လုိ႔ ခပ္ရွားရွားပါ။ အသီးအႏွံ၊ သားငါး၊ ေခါက္ဆဲြေျခာက္၊ ႏုိ႔မႈန္႔၊ ငါးေသတၱာ၊ ထုိးမုန္႔လမုန္႔၊ ေဖ်ာ္ရည္မ်ိဳးစံု၊ ငါးပိငါးေျခာက္၊ ပုဇြန္ေျခာက္၊ လက္ဖက္ ေတြနဲ႔ အသင့္စား အစားအေသာက္ေတြကုိ မူရင္း အရည္အေသြးထက္ ေရရွည္အထား ခံေအာင္နဲ႔ ပုိေကာင္းမြန္ေအာင္ ဆုိၿပီး ဓာတုေဆး၀ါး အကူအညီနဲ႔ အဆင့္ျမွင့္တင္ေလ့ ရွိၾကပါတယ္။ ဒါကို စားသံုးသူေတြက သိေနေပမယ့္ ေပါေခ်ာင္ေကာင္း ေနာက္ လုိက္ေနတာရယ္၊ ၀င္ေငြနဲ႔ ေလာက္ငေအာင္ ခ်င့္ခ်ိန္သံုးစဲြရတာရယ္ ေၾကာင့္ မေကာင္းမွန္းသိေပမဲ့ မ်က္စိစံုမွိတ္ ၀ယ္ယူစားသံုး ေနရတာလဲ ပါပါမယ္။ စားသံုးသူရဲ႕ အားနည္းခ်က္ကုိ သိတဲ့ထုတ္လုပ္သူ ေတြအေနနဲ႔လည္း လုပ္ရဲေနတဲ့ သေဘာမွာ ရွိပါတယ္။ လူကုိ အႏၱရာယ္ျဖစ္ေစတဲ့ ဓာတုေဗဒ ပစၥည္းေတြ ပါ၀င္တဲ့ အစားအစာေတြကို ေရရွည္စားသံုးမိရင္ အစာအိမ္ကင္ဆာ၊ အူကင္ဆာ တုိ႔လုိ ကင္ဆာေရာဂါကုိ ေနာင္ႏွစ္ေပါင္း ၂၀-၃၀ ၾကာေလာက္မွ ေရာဂါျဖစ္ေစ တတ္ပါတယ္။ ေနာက္ မ်ိဳးရုိးဗီဇကုိ ထိခုိက္ေစတဲ့ ဥာဏ္ရည္မမီတာ၊ ကိုယ္လက္အဂၤါ မျပည့္စံုတာေတြ ႀကံဳေတြ႕ ေစႏုိင္ပါတယ္။ လတ္တေလာ အေနနဲ႔ အစားအေသာက္ မသန္႔ရွင္းတာ စားမိရင္ အသည္းေရာင္ အသား၀ါေရာဂါ၊ ၀မ္းပ်က္ ၀မ္းေလ်ာေရာဂါ ေတြ ခ်က္ခ်င္း ခံစားရႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ စားသံုးသူေတြ အေနနဲ႔ ခ်ဳိတာ၊ ေမြးတာ၊ လွတာကို မမက္ဘဲ သဘာ၀ကေပးတဲ့ အစားအေသာက္ကုိ ပုိမုိေရြးခ်ယ္ စားသံုးသင့္ပါတယ္။ မျဖစ္မေန စားသံုးရမယ္ ဆုိရင္ေတာင္ ဓာတုေဆးအာနိသင္ ကင္းစင္ႏုိင္သမွ် ကင္းစင္ေအာင္ သန္႔စင္ပစ္ဖို႔ လုိေၾကာင္း အႀကံျပဳခ်င္ပါတယ္။

ခုခ်ိန္မွာ ေခတ္မီသူတုိင္း အငန္ေလ်ာ့စား ၾကတယ္။ အဆီေလ်ာ့စား ၾကတယ္။ သၾကား ေရွာင္ၾကတယ္။ ဟင္းခ်ိဳမႈန္႔ ေရွာင္ၾကတယ္။ အေရာင္ပါတဲ့ အစားအစာ ေရွာင္ၾကတယ္။ သားႀကီးငါးႀကီး ေရွာင္ၾကတယ္။ အဲဒါေတြ အစား ဟင္းသီးဟင္းရြက္ ပုိစားလာၾကတယ္။ က်န္းမာေရး လုိက္စားလာၾကတယ္။ လူႀကီးေတြသာ ဆားအငန္ ေလ်ာ့စားရတာ မဟုတ္ပါဘူး။ အိမ္သံုးဆားဟာ ကေလးေတြကုိလည္း ဆုိးက်ိဳး ျဖစ္ေပၚ ေစပါတယ္။ ကေလးေတြကို ဆားေပါ့ေပါ့ ေကၽြးေမြးျခင္းအားျဖင့္ အသက္ၾကီးလာတဲ့ အခါ ႏွလံုးေရာဂါ ျဖစ္ပြားမႈ အႏၱရာယ္ကုိ က်ဆင္းေစႏုိင္ ပါတယ္။ ၆ႏွစ္ အရြယ္ကေလး တစ္ေယာက္ရဲ႕ ဆားလုိအပ္ခ်က္က တစ္ေန႔ ၃ ဂရမ္ထက္ မပုိသင့္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ကေလးေတြအတြက္ ျပင္ဆင္ခ်က္ျပဳတ္ ရာမွာလည္း လုိတာထက္ ပုိၿပီး ဆားကုိ အသံုးမျပဳမိေစဖုိ႔ အေရးႀကီးပါတယ္။ ကေလးေတြအတြက္ အသင့္လုပ္ မုန္႔ထုတ္အခ်ိဳ႕မွာ ဆားနဲ႔ အခ်ိဳမႈန္႔ ပါ၀င္ႏႈန္းမ်ားတာကို စားၾကည့္တာနဲ႔ သိႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အလြယ္တကူ ရႏုိင္တဲ့ မုန္႔ထုတ္ေတြကို ခ်င့္ခ်ိန္ၿပီး ကေလးေတြကုိ ေကၽြးသင့္ပါတယ္။ အစေကာင္းမွ အေႏွာင္းေသခ်ာ ဆုိသလုိ ငယ္စဥ္ကေလး ဘ၀ကတည္းက အငန္ေလ်ာ့စား မွ အသက္ႀကီးလာတဲ့အခါ ေလျဖတ္ျခင္း၊ ႏွလံုးေရာဂါ ျဖစ္ျခင္းတုိ႔မွ ေရွာင္က်ဥ္ႏုိင္မွာ ျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း တင္ျပလုိက္ရ ပါတယ္။

( မွီျငမ္းတာက )

ေမာ္ဒန္သတင္းဂ်ာနယ္ (၂၀-၃-၂၀၀၉)။

Reader's Digest (2008, Feb) "Salt can be bad for kids too"။

စိတ္ဖိစီးမႈ ေျဖေဖ်ာက္ဖုိ႔

ခုတေလာ စိတ္ဖိစီးမႈေတြ မ်ားေနတယ္လုိ႔ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ ခံစားမိတယ္။ အလုပ္ေၾကာင့္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ နယ္ကုိ ေရာက္ေနတာ ျဖစ္လုိ႔ ကုိးနတ္ရွင္ကုိပဲ ပါးပါးေလး အျပစ္ျမင္မိတယ္။ ပုိက္ပုိက္ေပးေပမယ့္ ကုိယ္လုပ္ခ်င္သလုိ လုပ္လို႔ မရဘူးဆုိတာ သိရေတာ့ ပုိလုိ႔ စိတ္ညစ္ရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္နည္းတူ အေၾကာင္းေၾကာင္း ေၾကာင့္ စိတ္ဖိစီးမႈေတြ ႀကံဳေတြ႕ေနရတယ္ ဆုိရင္ စိတ္ဖိစီးမႈ ၊ စိတ္ပင္ပန္းမႈ ၊ စိတ္အလုိမက်မႈ ေတြကို သက္သာေအာင္ နဲ႔ ဘယ္လုိ ေျဖေဖ်ာက္ရမယ္ ဆုိတာေလး မွ်ေ၀ ေပးခ်င္ပါတယ္ .. ..

ခဏတျဖဳတ္နားပါ

• စိတ္မပါတဲ့ အလုပ္ကုိ ဆက္တုိက္ လုပ္ေနရသည္ ျဖစ္ေစ၊ စိတ္သြားတုိင္း ကုိယ္မပါဘဲ လုပ္ေနရသည္ ျဖစ္ေစ စိတ္ပန္းလူပန္း ျဖစ္ေနမွာ ေသခ်ာပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လုပ္လက္စ အလုပ္ကို ၅ မိနစ္ ျဖစ္ေစ၊ ၁၀ မိနစ္ျဖစ္ေစ နားလုိက္ပါ။ လမ္းထေလွ်ာက္ပါ၊ ေရထေသာက္ပါ။ ဒါေတြက စိတ္ဖိစီးမႈေတြကုိ ရွင္းလင္းေစၿပီး ဖိအားေတြကို ေလ်ာ့ေစပါတယ္။

အားကစားလုပ္ပါ

• အလုပ္ေတြၿပီးရင္ ခ်က္ခ်င္း အိပ္ယာထဲ ထုိးမအိပ္ သင့္ပါဘူး။ အားကစား စင္တာ တစ္ခုခုကုိသြားၿပီး စိတ္ပါလက္ပါ ကစားလုိက္ပါ။ (ကာရာအုိေက ကုိ စိတ္လြတ္ကုိယ္လြတ္ ဆုိလုိက္ ရင္လည္း အားကစား လုပ္သလုိပါပဲ ) ဒီလုိလုပ္ျခင္းျဖ့င္ စိတ္ဖိစီးမႈကုိ အထိုက္အေလွ်ာက္ ေမ့ေလ်ာ့ ေစပါတယ္။

အလုပ္ခ်ိန္ကုိ ခြဲျခားပါ

• မနက္ေစာေစာ လန္းဆန္း တက္ၾကြေနခ်ိန္မွာ ခက္ခဲၿပီး ဥာဏ္သံုးရတဲ့ အလုပ္ေတြ လုပ္ပါ။ ပင္ပန္းေနတဲ့ ညေနပိုင္း အခ်ိန္ေတြမွာ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး အလုပ္ေတြကုိ ေရြးခ်ယ္လုပ္ပါ။

သီခ်င္းနားေထာင္ပါ

• အလုပ္နားခ်ိန္မွာ မိမိႀကိဳက္ႏွစ္သက္ရာ သီခ်င္းတစ္မ်ိဳးမ်ိဳးကုိ နားေထာင္ၿပီး အပန္းေျဖပါ။

အလုပ္ခ်ိန္ကုိ ေျပာင္းၾကည့္ပါ

• ကိုယ္ပိုင္အလုပ္ျဖစ္ရင္ တစ္ခါတေလ မနက္အေစာႀကီး အလုပ္ထသြားၾကည့္ပါ။ တစ္ခါတေလ မုိးခ်ဳပ္သည္အထိ အခ်ိန္ပုိ လုပ္ၾကည့္ပါ။ အလုပ္ခ်ိန္ အေျပာင္းအလဲ ေလးေတြကလည္း ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ေနတဲ့ စိတ္ကုိ လန္းဆန္းေစပါတယ္။

( အမွားပါရင္ က်ယ္က်ယ္သာ ေအာ္သြားပါ။)
( Reader's Digest, 2008, March. " Five ways to Manage Workplace Stress " )

အၿမဲႏုပ်ိဳေနေစဖုိ႔

ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနေသခဲ ဆုိတဲ့ စကားပံုေလးလုိ အၿမဲတမ္း ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္နဲ႔ ေနႏုိင္ရင္ေတာ့ ေကာင္းပါတယ္။ လူတုိင္းကလည္း ဒီလုိ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကုိ ေတာင့္တၾကမွာ အမွန္ပါ။ တဒဂၤေလာက္ စိတ္လုိလက္ရ ရယ္ေမာ လိုက္ႏုိင္ရင္ေတာင္ တစ္ရက္ပုိၿပီး အသက္ရွည္တယ္ဆုိတာ ယံုၾကည္ထားၾကတယ္ မဟုတ္ပါလား။ အသက္တစ္ရက္ ပိုရွည္ဖုိ႔အတြက္ ရမယ္ရွာၿပီး ရယ္ျဖစ္ရင္ေတာင္ စိတ္ထဲမွာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ ဆုိတာ မရွိရင္ အသက္ပါတဲ့ ရယ္ေမာျခင္းေတာ့ ျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေပ်ာ္ရႊင္မႈနဲ႔ ေသာကကုိ မမွ်မတ ေရာေမႊထားတဲ့ ဒီဘဝထဲမွာ ေသာကစိတ္က ပိုမ်ားေနမွာပါ။ ကုိယ္လုိခ်င္တာ မရႏုိင္တဲ့အခါမ်ိဳးမွာ၊ ကုိယ္ျဖစ္ခ်င္တာ ျဖစ္မလာ ႏုိင္တဲ့ အခါမ်ဳိးမွာ တက္ရိပ္ျပေနတဲ့ ေသာကရဲ႕ ဒီေရကုိ ပုိျမင္မိမွာပါ။ ေသာကဗ်ာပါဒ စိတ္မ်ားေတာ့ အရြယ္မတုိင္ခင္ ႐ုပ္ရည္ရင့္တာတုိ႔၊ ရုပ္ရည္က်တာတုိ႔ ျဖစ္ဖုိ႔ အေထာက္အကူ ျဖစ္ေနမွာပါ။ ဒါေၾကာင့္ လ်င္ျမန္စြာနဲ႔ အုိမင္းျခင္းကုိ ေရွာင္ရွားေစႏုိင္မယ့္ နည္းလမ္းေလးေတြ မွ်ေ၀ေပးခ်င္ပါတယ္ ..

၁။ ဦးေႏွာက္ကုိ အလုပ္ေပးပါ ..

• စိတ္ကုိ အခ်ိန္နဲ႔အမွ် အလုပ္ေပးထားတာဟာ ဦးေႏွာက္ရဲ႕ တုံ႔ျပန္မႈ ေလ်ာ့နည္းလာတာကုိ ကာကြယ္ေပးၿပီး ဦးေႏွာက္ဆဲလ္ ေတြထဲမွာရွိတဲ့ အာ႐ံုေၾကာ မွ်င္ေတြကုိ အသစ္ဖံြ႕ၿဖိဳး လာေစတယ္လုိ႔ သိရပါတယ္။ ဒီအာရံုေၾကာမွ်င္ေတြက အသက္ႀကီးလာတဲ့အခါ ပ်က္စီးတတ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အေတြ႕အႀကံဳသစ္နဲ႔ စိတ္ကုိ ေလ့က်င့္ေပးရင္ အာရံုေၾကာမွ်င္ေတြ အသစ္ျပန္ျဖစ္ ေစပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ စာဖတ္ရင္ျဖစ္ေစ၊ တီဗြီ အစီအစဥ္ကုိ ၾကည့္သည္ျဖစ္ေစ ဦးေႏွာက္ကုိ ေတြးေတာစရာ၊ မွတ္သားစရာေတြ ေပးတဲ့ အစီအစဥ္ေတြကို ၾကည့္႐ႈသင့္တယ္လုိ႔ သိရပါတယ္။
  

၂။ ကိုယ္အေလးခ်ိန္ကုိ ပံုမွန္ျဖစ္ေအာင္ ထိန္းသိမ္းပါ ..

• အသက္ႀကီးလာရင္ ကုိယ္လက္ လႈပ္ရွားမႈ နည္းလာၿပီး ခႏၶာကုိယ္တြင္း ဇီ၀ျဖစ္စဥ္လည္း ေႏွးေကြး လာပါတယ္။ ကယ္လုိရီလုိအပ္မႈလည္း နည္းလာပါတယ္။ ဒီအတြက္ေၾကာင့္ ကုိယ္အေလးခ်ိန္ ေလ်ာ့က်လာေစ ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သင့္တင့္ေလွ်ာက္ပတ္တဲ့ ကုိယ္လက္လႈပ္ရွားမႈကုိ ပံုမွန္လုပ္ေပးသင့္ပါတယ္။
  

၃။ မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္း မ်ားမ်ားထားပါ ..

• ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရး ေကာင္းမြန္ၿပီး မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္း မ်ုားတဲ့သက္ႀကီး ပိုင္းေတြဟာ ရွိရင္းစဲြ အသက္အရြယ္ထက္ ပိုၿပီး ႏုပ်ိဳလန္းဆန္း ေစတယ္လုိ႔ သိရပါတယ္။ တစ္ဦးအေပၚတစ္ဦး ပုဂၢိဳလ္ေရး ဆက္ဆံမႈ ေကာင္းေတြက စိတ္ဖိစီးမႈကုိ ကာကြယ္ေပးပါသတဲ့။
  

၄။ ေဆးလိပ္နဲ႔ မီးခိုးေငြ႕ေတြကုိ ေရွာင္ပါ ..

• ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ ေဆးလိပ္ေသာက္သံုးျခင္း မရွိေပမယ့္ ေဆးလိပ္ေငြ႔ကုိ တစ္ဆင့္ခံ ႐ွဴရႈိက္မိရင္ေတာင္ အုိမင္း ရင့္ေရာ္ေစတယ္လို႔ သိရပါတယ္။ ေဆးလိပ္ေငြ႕ေတြရွိတဲ့ေနရာမွာ ၄ နာရီေလာက္ရွိေနရင္ ရွိရင္းစဲြ အသက္ထက္ ၇ ႏွစ္စာေလာက္ အုိစာသြားေစပါတယ္။ အသက္ ၄၀ အရြယ္ ေဆးလိပ္ေသာက္သံုးသူရဲ႕အသားအရည္ ဟာ ေဆးလိပ္မေသာက္တဲ့ အသက္ ၆၀ အရြယ္ရဲ႕ အသားအရည္နဲ႔ အတူတူပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆုိေတာ့ ေဆးလိပ္မွာ ပါ၀င္တဲ့အဆိပ္ဓာတ္က အသားအရည္အတြက္ ေအာင္ဆီဂ်င္ရရွိမႈကုိ အားနည္းေစၿပီး တစ္ရွဴးေတြကို ပ်က္စီးေစတယ္လုိ႔ သိရပါတယ္။
  

၅။ အိပ္ေရး၀၀ အိပ္ပါ ..

• မိမိရဲ႕ ရုပ္ရည္အတြက္ေရာ၊ က်န္းမာေရး အတြက္ပါ အခ်ိန္မွန္ အိပ္ဖုိ႔နဲ႔ အိပ္ေရး၀၀ အိပ္ဖုိ႔ အေရးႀကီး ပါတယ္။ ေကာင္းမြန္တဲ့ အိပ္စက္ျခင္းက ကိုယ္ခံအားကုိ ျမင့္တက္ေစၿပီး အာရံုစူးစိုက္မႈကုိ ေကာင္းမြန္ေစပါတယ္။ စိတ္ဖိစီးမႈကိုလည္း အထိုက္အေလွ်ာက္ ကာကြယ္ေပးပါတယ္။
  

၆။ စိတ္ဖိစီးမႈကုိ တုိက္ဖ်က္ပါ ..

• စိတ္ဖိစီးမႈက လူကုိ အုိမင္းေစပါတယ္။ စိတ္ဖိစီးမႈက လူကုိ ႏွလံုးေရာဂါ ျဖစ္ပြားေစႏုိင္ၿပီး၊ စိတ္တင္းၾကပ္မႈ တာရွည္လာရင္ ကုိယ္ခံအားကို ေလ်ာ့ပါးလာေစ ပါတယ္။ အေကာင္းဆံုး ေျဖရွင္းနည္း ကေတာ့ တရားထုိင္ျခင္းနဲ႔၊ ေယာဂက်င့္စဥ္လုိမ်ိဳး စိတ္ကုိ တည္ၿငိမ္ေစမယ့္ ေလ့က်င့္မႈမ်ိဳးကုိ လုပ္ေဆာင္ ေပးသင့္ပါတယ္။
  

၇။ အိမ္ေထာင္ေရးသုခကုိ ခံစားပါ ..

• အိမ္ေထာင္ေရး သုခကုိ အျပည့္အ၀ ရရွိတဲ့ အိမ္ေထာင္သည္ ေတြဟာ အိမ္ေထာင္ေရး သုခ အျပည့္မ၀ မရရွိတဲ့ အိမ္ေထာင္သည္ ေတြထက္ ၇ ႏွစ္ပုိၿပီး ႏုပ်ိဳေစတယ္လုိ႔ မွတ္သားရ ပါတယ္။ (အုိမင္းရင့္ေရာ္ တာကေန ေရွာင္လဲြႏုိင္ေအာင္ ျမန္ျမန္ အိမ္ေထာင္ထူသင့္တယ္လုိ႔ ေျပာခ်င္ တာမ်ားလား မသိ...၊ အေတြးေတြ ပြားသြားရပါတယ္)။

အားလံုးပဲ ေပ်ာ္ရႊင္ႏုိင္ပါေစ။

သံေယာဇဥ္အမွ်င္ တန္းတယ္ .. ..

တိမ္ေတာက္ေနတဲ့ ေကာင္းကင္ကုိ ျမင္ေတာ့ ရင္ကုိ ပုိအုိက္လာေစတယ္။ ဒီလုိ ၿပိဳးျပက္တဲ့ အလင္းေရာင္ဟာ လြမ္းက်န္ခဲ့တဲ့ ကိုယ့္အဖို႔ ဘယ္လုိမွ ခံႏုိင္ရည္ မရွိဘူးဆုိတာ မင္းေလး ယံုႏုိင္မလားပဲ။ မင္းနဲ႔ အတူရွိေနခဲ့တဲ့ ခဏတာ အခ်ိန္ေလးမွာ ရာသီဥတုေလးက တကယ့္ကို ထာ၀ရ အုိေအစစ္ေလးပါ။ ဒီအခ်ိန္ေလးကုိပဲ ဖမ္းဆုပ္ထားႏိုင္မယ္ ဆုိရင္ ကိုယ့္အတြက္ အတုိင္းထက္ အလြန္ ေက်နပ္မႈကုိ ျဖစ္မေစမွာ အမွန္ပါ။ ေႏြးေနတဲ့ ေရမႈန္ေလးေတြရယ္၊ ေျမသင္းရနံ႔ေလးရယ္၊ တိမ္ကင္းတဲ့ ေကာင္းကင္ျပာျပာ ႀကီးရယ္က မင္းေလးကုိ ဒီေႏြရက္မွာ ေျပာျပ ပါလိမ့္မယ္ .. ကုိယ္မင္းကုိ သံေယာဇဥ္ ရွိေနတယ္ ဆုိတာကုိပါ။

မဟာဆန္တဲ့ မ်က္ႏွာေလးနဲ႔ အျပံဳးေတြ ေ၀ေနတဲ့ မင္းေလးကို မ်က္စိထဲကေန မထြက္ႏုိင္ခဲ့ဘူးေလ။ မင္းေလးရဲ႕ ဂုဏ္ပုဒ္ေတြက အခ်စ္ကဲ့သို ့ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႔ၿခင္း ေတြနဲ႔ အတူ အမ်က္ေဒါသ ကင္းသူလည္း ၿဖစ္တယ္။ အလြန္ႏူးညံ့သိမ္ေမြ ့တတ္သူတစ္ဦးၿဖစ္ၿပီး ႏႈတ္ထြက္ စကားေတြတိုင္းက တစ္ပါးသူအတြက္ ပ်ားသကာလို ခ်ိဳၿမိန္ေစတယ္။ မင္းေလးရဲ ့ဂရုတစိုက္ လုပ္ကိုင္ေပးတတ္မႈေတြ အၿမဲပဲ တစ္ဘက္လူအေပၚ အကာအကြယ္ ေပးတတ္မႈေတြနဲ႔ ေက်နပ္မႈေတြေၾကာင့္ လူခ်စ္လူခင္ ေပါမ်ားသူၿဖစ္တယ္။ ဒါေပမဲ ့လည္း ကိုယ္တိုင္မွာေတာ့ အၿမဲခံစားက်ိဳးပဲ့ လြယ္တတ္တဲ ့ စိုးရိမ္ပူပန္ၿခင္းေတြနဲ ့ ခ်စ္စရာ အလြန္ေကာင္းသူ တစ္ဦးပါတဲ့။ ဒီလုိ စုိးရိမ္ ေၾကာင့္က်စိတ္ ေၾကာင့္ပဲ ကိုယ့္ကုိ အျပည့္အ၀ မယံုၾကည္ခဲ့ တာေလလားပဲေနာ္။

ကိုယ္မင္းကုိ လြမ္းတယ္။ ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ လြမ္းတာမဟုတ္ပါဘူး။ ရင္မွာျဖစ္တဲ့ ႏွလံုးသားနဲ႔ လြမ္းတယ္ ဆုိတာကုိ ယံုေစခ်င္တယ္။ တစ္ေန႔ေန႔ ဆုိတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေလးနဲ႔ မင္းေလးကုိ ေစာင့္ေနမိတယ္။ မင္းဆီက ႏူးညံ့တဲ့ အျပံဳးတစ္ပြင့္နဲ႔အတူ ေႏြးေထြးတဲ့ လက္တစ္စံုရဲ႕ အင္အားကုိ ကိုယ္တမ္းတ ေနမိတယ္။ ကုိယ္ညည္းဖုိ႔ မင္းေလး ေပးထားတဲ့ သီခ်င္းေလးေတြကုိ ေကာင္းကင္ေပၚ ၾကယ္ေတြစံုတဲ့ ညမွာ မင္းေလးရွိေနမယ့္ ေနရာကုိ ေရာ္ရည္မွန္းၿပီး ညည္းခ်င္းထပ္ ေနမိတယ္။ ကုိယ့္သံေယာဇဥ္ေတြဟာ အေဖာ္မပါတဲ့ လမ္းမေပၚ ရွင္သန္လ်က္ပါ။ အလြမ္းေတြနဲ႔ ေ၀းေစမယ့္ ေနရာသစ္ဆီကုိ ေခၚသြားႏုိင္မယ့္ သူဟာ မင္းေလးပဲ ျဖစ္တယ္ဆုိတာ ကုိယ္ယံုၾကည္တယ္။

အျဖဴသက္သက္ ကုိယ့္ႏွလံုးကုိ ပံုရိပ္ထင္ေစတာ မင္းေလးပဲဆုိ ယံုမွားသံသယ မျဖစ္မိပါဘူး။ အလတ္ဆတ္ဆံုး နဲ႔ အသန္႔ရွင္းဆံုး ရင္ခုန္သံေတြကုိ ပထမဆံုး ျဖစ္ေပၚ ေစခဲ့တာလည္း မင္းေလးပဲ ျဖစ္တယ္ဆုိ ၀န္ခံပါရေစ။ မင္းေလးကုိ သံေယာဇဥ္ရွိ တယ္ဆုိတာကုိ ကိုယ္ အပြင့္လင္းဆံုး ၀န္ခံခဲ့ပါၿပီ။ ပကတိ ရုိးသားတဲ့ စကားလံုးေတြရဲ႕ ေနာက္မွာ အစစ္မွန္ဆံုး ရင္ခုန္သံေတြကုိ မင္ေလး ေမ့ႏုိင္မွာလား။ ကုိယ့္ဘ၀မွာ အျမတ္ႏုိးဆံုး ဆုိတဲ့ ေနရာေလးမွာ ရွိေနေစဖို႔ ရည္ရြယ္ရင္း၊ ေမွ်ာ္လင့္ရင္း မင္းေလးနဲ႔ ေ၀းရမွာ ေၾကာက္မိတဲ့ ကိုယ့္ရဲ႕ စုိးရိမ္စိတ္နဲ႔အတူ မင္းေလး ေျပာဖုိ႔က်န္ေနေသးတဲ့ စကားေလး တစ္ခြန္းကုိ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနလ်က္ပါ။

မိတ္ေကာင္းေဆြမြန္

ကိုယ္ကုိယ္တုိင္က စီးပြားေရးသမား ျဖစ္တဲ့အျပင္ လူအမ်ားနဲ႔ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံ ေနရတဲ့ ကားသမား တစ္ေယာက္ ျဖစ္တယ္။ မတူညီတဲ့ လူအမ်ိဳးမ်ိဳး၊ ျခားနားတဲ့ စိတ္အေထြေထြ ရွိေနၾကတဲ့ ေလာကသားေတြနဲ႔ ေန႔စဥ္ ေျပာဆုိ ဆက္ဆံ ေပါင္းသင္းေနရတဲ့ အေျခအေန ျဖစ္ပါတယ္။ ကုိယ္ကေတာ့ လူငယ္ပီပီ ေဖာက္သည္ေတြကုိ အၿမဲပဲ ဦးညြတ္ၿပီး တေလးတစား ဆက္ဆံပါတယ္။ ဟင္းသီး ဟင္းရြက္သည္ ကုိလည္း အလုိက္အထုိက္ ဆလံေပး ဆက္ဆံပါတယ္။ ကုန္တုိက္ မန္ေနဂ်ာနဲ႔လည္း လည္တၿငိမ့္ၿငိမ့္ ႐ုိေသတာမုိ႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကုိယ္ တစ္ခါတေလ ေပါေတာေတာ ျဖစ္ေနသလားလုိ႔ ဆန္းစစ္မိပါတယ္။ လုပ္ငန္းရဲ႕သေဘာ သဘာ၀မုိ႔ ေပါေနရင္လည္း ခြင့္လြတ္ႏုိင္မယ္ ထင္ပါတယ္။ လူေတြထဲက လူတစ္ေယာက္မုိ႔ ေန႔ေတြထပ္လုိ႔ ရက္ေတြ ဆက္လာေတာ့လည္း အဆင္မေျပရင္ မေျပသလုိ ဘုစကားေတြ ေျပာျဖစ္မိတယ္။ စိတ္ထဲက ပါလုိ႔ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ မိတ္ေဆြ အေပါင္းအသင္းေတြကုိ လုိခ်င္ တပ္မက္ပါတယ္။ စိတ္သေဘာျခင္း ထပ္တူသည္ ျဖစ္ေစ စိတ္အျမင္ျခင္း ဆန္႔က်င္သည္ ျဖစ္ပါေစ လူတုိင္းနဲ႔ မိတ္ေဆြ ျဖစ္ခ်င္ပါတယ္။ မွန္ကန္တဲ့ မိတ္ေဆြစစ္ တစ္ေယာက္ရဖုိ႔ ႏွစ္ေတြ အၾကာႀကီးေစာင့္ရပါေစ ေစာင့္ရက်ိဳးနပ္တယ္လုိ႔ပဲ ျမင္မိပါတယ္။

မိတ္ေဆြေကာင္းဆုိတာ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ကၽြန္းကုိကိုင္းမွီ၊ ကုိင္းကုိကၽြန္းမီွ ဆုိသလုိ အျပန္အလွန္ မွီခုိ၊ အျပန္အလွန္ ေလးစားမႈရွိၾကရ ပါမယ္။ တစ္ေယာက္ရဲ႕ ေကာင္းျမတ္တဲ့ အရည္အခ်င္းေတြကုိ တစ္ေယာက္က ေလးစား အသိအမွတ္ျပဳၿပီး တစ္ေယာက္ရဲ႕ အားနည္းခ်က္ကုိ တစ္ေယာက္က ေဖးမကူညီ ျဖည့္စြမ္းေပး ရပါမယ္။ တစ္ေယာက္ရဲ႕ ေဘးအႏၱရာယ္ကုိ တစ္ေယာက္က ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ၿပီး တစ္ေယာက္ရဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈကုိ တစ္ေယာက္က ၀မ္းေျမာက္ ၀မ္းသာ ဂုဏ္ယူတတ္ ရပါမယ္။ တစ္ေယာက္က ေကာင္းစားရင္ က်န္တစ္ေယာက္က မနာလုိ ၀န္တုိျခင္း မရွိပါဘဲ မုဒိတာစိတ္ ထားရွိတတ္ ရပါမယ္။ တစ္ေယာက္ရဲ႕ အမွားကုိ တစ္ေယာက္က သည္းခံခြင့္လႊတ္ၿပီး တစ္ေယာက္ရဲ႕ အက်ိဳးကုိ တစ္ေယာက္က ေဆာင္ရြက္ေပးျခင္းဟာ မိတ္ေကာင္း ေဆြေကာင္းေတြရဲ႕ က်င့္ႀကံအပ္တဲ့ ေကာင္းျမတ္တဲ့ လကၡဏာ ျဖစ္ပါတယ္။

မိတ္ေကာင္း ေဆြေကာင္း သူငယ္ခ်င္းေကာင္း ဆုိတာကေတာ့ တစ္ကုိယ္ေကာင္း မဆန္တဲ့သူ။ ေစတနာမွန္ကန္တဲ့သူ၊ အက်ိဳးတူ ကိစၥရပ္မ်ားကုိ သတၱိရွိရွိ ပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္ ကူညီလုိစိတ္ရွိသူ၊ အခက္အခဲ အၾကပ္အတည္းေတြနဲ႔ အေရးႀကံဳ လာတဲ့အခါ ေခါင္းေရွာင္ ေသြဖီ မသြားပါဘဲ မိမိေရွ႕ကေန မားမားမတ္မတ္ရပ္ၿပီး ကူညီ ေျဖရွင္းေပးတာေတြ ပဲျဖစ္ပါတယ္။ လူတစ္ေယာက္ဟာ အျခားတစ္ေယာက္ရဲ႕ အမွားအယြင္းနဲ႔ အျပစ္ေတြကုိပဲ ၾကည့္ေျပာေနမယ္၊ အားနည္းခ်က္ေတြကုိပဲ ျမင္ေနမယ္ ဆုိရင္ေတာ့ အဲဒီပုဂၢိဳလ္ကုိ သူ႔အေပါင္း အသင္း မိတ္ေဆြေတြက ေရွာင္ရွားဖယ္ျပန္ သြားၾကမွာ ဓမၼတာပါ။ အဲဒီနည္းနဲ႔ လူေတြကုိ စည္း႐ံုးသိမ္းသြင္းလုိ႔ မရႏုိင္ပါဘူး။ လူတုိင္းလူတုိင္းမွာ ခ်ိဳ႕ယြင္းမႈနဲ႔ ျပစ္ခ်က္ဆိုတာ အနည္းနဲ႔အမ်ားေတာ့ ရွိတတ္ၾကတာ သဘာ၀ပါ။ ပုထုစဥ္ လူသားမုိ႔ ေျခာက္ပစ္ကင္း သဲလဲစင္ တယ္ဆုိတာ မရွိႏိုင္ပါဘူး။ လူတစ္ေယာက္ဆီကေန အေကာင္းေတြခ်ည္း ေမွ်ာ္လင့္လုိ႔ မရစေကာင္း တာကုိေတာ့ နားလည္ထားၿပီးသား ျဖစ္ပါတယ္။

ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ စိန္ေကာင္း ေက်ာက္ေကာင္း တစ္ပြင့္ရဖုိ႔ ေငြေၾကးဥစၥာနဲ႔ ပံုေအာေပးၿပီး ရႏုိင္ေပမဲ့လည္း မိတ္ေကာင္း ေဆြေကာင္း သူငယ္ခ်င္းေကာင္း တစ္ေယာက္ကုိ ရရွိႏုိင္ဖုိ႔ အတြက္ေတာ့ ေငြကုိပံုေအာေပးလို႔ မရႏုိင္ေကာင္းပါဘူး။ စိန္ေကာင္း ေက်ာက္ေကာင္းထက္ မိတ္ေကာင္း ေဆြေကာင္းက ပုိၿပီး ရွားပါတယ္။ ပုိၿပီး တန္ဖုိးႀကီးပါတယ္။ စိန္ေကာင္း ေက်ာက္ေကာင္းကုိ တန္ဖုိးထား သတ္မွတ္လို႔ ရႏုိင္ေပမယ့္ မိတ္ေကာင္း ေဆြေကာင္း သူငယ္ခ်င္းေကာင္းမွာ တန္ဖုိးျဖတ္လုိ႔ မရႏုိင္တဲ့အေၾကာင္း ေျပာၾကား ခ်င္ပါတယ္။ အားလံုးကုိ ေလးစားခင္မင္လ်က္ပါ။

ဟုိမေရာက္ ဒီမေရာက္ ေန႔မ်ား

အလုပ္ကိစၥနဲ႔ ပဲခူးကုိ ေရာက္ေနတာ ၄ ရက္ရွိသြားၿပီ။ ပ်ားပန္းခတ္ေနတဲ့ ၿမိဳ႕ေသးေသးေလးမွာ ပူျပင္းတဲ့ ရာသီဥတုဒဏ္နဲ႔ ေလပူနဲ႔အတူ လိပ္လိပ္ၿပီး တက္လာတတ္တဲ့ ဖုန္မႈန္႔ေတြရဲ႕ဒဏ္ကုိ မခံစားႏိုင္တာေၾကာင့္ နက္ကဖီးဆုိင္ကုိပဲ အေၾကာင္းမရွိ အေၾကာင္းရွာ ေရာက္ေနမိတယ္။ အေၾကာင္းျပခ်က္ကေတာ့ ေမးလ္ေတြ သြားရွင္းလုိက္ အုန္းမယ္။ ေမးလ္ေတြ အ၀င္မ်ားရင္ အေကာင့္ ပ်က္သြားႏုိင္တယ္ ဆုိၿပီး မသိတဲ့သူကုိ ဘာမွနားမလည္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္ကပဲ ရႊီးခဲ့ပါတယ္။ ဒါမွလည္း နားေအး ပါးေအး လြတ္ရာကၽြတ္ရာ ျဖစ္မွာမုိ႔ပါ။ ဒီလုိနဲ႔ ဖက္တန္းေစ်းကေန ၿမိဳ႕ထဲကုိ ဒုိးခဲ့တယ္။

နယ္က နက္ေကာ္နက္ရွင္ဆုိေတာ့ ဘေလာဂ့္စေပါ့ထဲကုိ ၀င္လုိ႔ရတစ္ခ်က္ မရႏွစ္ခ်က္မုိ႔ စိတ္ရွည္စရာ အေၾကာင္းမရွိပါဘူး။ ဒါနဲ႔ အလြယ္တကူ ၀င္လည္လုိ႔ ရတဲ့ ဖုိရမ္ေတြျဖစ္တဲ့ ေတာင္ေပၚသားတုိ႔ ဆံုဆည္းရာေျမ (ရွမ္းျပည္နယ္ေတာင္ပိုင္း)၊ ၾကယ္စင္စုရပ္၊ GreenHill နဲ႔ Taunggyi Youth ေတြဆီပဲ ၀င္လည္ျဖစ္တယ္။ ၾကယ္စင္စုရပ္ ကေတာ့ အစည္ကားဆံုးလုိ႔ ျမင္မိပါတယ္။ Taunggyi Youth ဖုိရမ္လည္းပဲ အြန္လိုင္းေပၚမွာ အနည္းဆံုး ၁၅ ေယာက္ေလာက္ေတာ့ အၿမဲ ရွိေနတတ္ပါတယ္။ ကနဦးဆံုးဖြင့္ခဲ့တဲ့ MBS ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးကို မန္းဘား မ်ားေပမယ့္ ခုေတာ့ ၿငိမ္ခ်က္သား ေကာင္းလြန္းတယ္လုိ႔ ျမင္မိပါတယ္။ ကုိယ္ဖန္တီးခဲ့ ဖုိရမ္တစ္ခု အၿမဲ active ျဖစ္ေနဖုိ႔အတြက္ ေပးရတဲ့ အခ်ိန္ကုိလည္း နားလည္ပါတယ္။

ဖုိရမ္ေတြ လည္ၿပီးလုိ႔ ၿငီးေငြ႕လာေတာ့ ဂိမ္းဖက္ကုိ ဦးတည္လုိက္တယ္။ အင္တာနက္ဆုိင္နဲ႔ ဂိမ္းဆုိင္ တဲြဖြင့္ထားတာေၾကာင့္ ဆုိင္ထဲကုိ တစ္ခ်က္ ေ၀့ၾကည့္ေတာ့ ေက်ာင္းသားေလးေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားပါတယ္။ အငယ္တန္းေလးေတြ အတန္းတင္ စာေမးပဲြ ၿပီးသြားတာေၾကာင့္လုိ႔ ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္ကအထိ ေတြ႕သမွ်ဂိမ္း လက္မေရွာင္တမ္း ကစားျဖစ္ခဲ့တယ္။ ထမင္းေလ်ာ့စားတယ္ ေကာ္ဖီမ်ားမ်ား ေသာက္တယ္။ မ်ားမ်ားထုိင္တယ္၊ နည္းနည္းပဲအိပ္တယ္။ ဒီလုိ ဂိမ္းကုိ တမ္းတမ္းစဲြ ကစားခဲ့ပါတယ္။ ဂိမ္းအေဟာင္းေတြကုိ ႏုိင္ၿပီးရင္ ဂိမ္းအသစ္ေတြကို အၿမဲ စိတ္၀င္စားတယ္။ ဘယ္လုိ စိတ္လႈပ္ရွားမႈကို ေပးမလဲ၊ ဘာျဖစ္လာမလဲ ဆုိတဲ့ ေမးခြန္း ေတြနဲ႔ မရပ္မနားကစားျဖစ္တယ္။ ဂိမ္းကုိ အခ်ိန္အၾကာႀကီး ေရရွည္စဲြ ေဆာ့ရင္ေတာ့ (level မကုန္မခ်င္း ထခ်င္စိတ္မရွိေတာ့ရင္) ေခါင္းမူးမယ္၊ လက္အံေသတယ္၊ မ်က္စိက်ိန္းစပ္တယ္၊ ႏွလံုးနာတယ္၊ ကိုယ္လက္ မအီမသာ ျဖစ္တယ္၊ အိပ္ေနရင္ေတာင္ နားထဲမွာ ဂိမ္းထဲက music ေတြက ကုိယ့္ကုိယ္ စိုးမုိးထားတယ္။ ပစ္ပယ္လုိ႔ မရႏုိင္ခဲ့တဲ့ ဆုိးက်ိဳးေလး ေတြပါ။ ခုေတာ့ အတုိက္အခုိက္ အပစ္အခတ္ ၾကမ္းၾကမ္းဂိမ္းေတြ မကစားျဖစ္ေတာ့ ေပမယ့္ Mario ကုိေတာ့ ကစားေနတုန္းပါပဲ။

ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ဂိမ္းကစားျခင္းဟာ တျဖည္းျဖည္းက်ယ္ျပန္႔ လာတာေၾကာင့္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္းမွာတင္ ဂိမ္းဆုိင္ေပါင္း ၂၀၀ ၀န္းက်င္ေလာက္ ရွိပါမယ္။ ေခတ္နဲ႔အညီ တုိးတက္ လာတဲ့ ကစားနည္းျဖစ္ေပမယ့္ အလြန္အကြ်ံစကားရင္ ပညာေရး၊ စီးပြားေရးသာမက က်န္းမာေရးကုိပါ ထိခုိက္ေစႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဂိမ္းကစားတာကုိ လူငယ္ေတြၾကားမွာ ေဖ်ာ္ေျဖေရးတစ္ခု အေနနဲ႔ သာမက အားကစားနည္း တစ္ရပ္အေနနဲ႔လည္း ကစားလာၾကပါတယ္။ ( Counter ၿပိဳင္ပဲြလုိမ်ိဳးပါ) ဂိမ္းကစားတာဟာ လူငယ္ေတြရဲ႕ စူးစမ္းလုိစိတ္၊ ထူးျခားဆန္းသစ္တဲ့ ဂရပ္ဖစ္ေတြရဲ႕ ဆဲြေဆာင္မႈေတြေၾကာင့္ ဂိမ္းကစားဖုိ႔ကုိ ဖမ္းစားႏုိင္ခ့ဲပါတယ္။ ေခတ္သစ္ဂိမ္းေတြဟာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ ရသကုိ အျပည့္အ၀ ေပးႏုိင္စြမ္းပါတယ္။ ဂိမ္းကစားတာေၾကာင့္ ဆုိးက်ိဳးေတြ ရႏုိင္သလုိ မိမိကစားတဲ့ ဂိမ္းကစားနည္း အမ်ိဳးအစားအေပၚ မူတည္ၿပီး ဥာဏ္ထက္ျမက္ေစတယ္၊ ျဖတ္ထုိးဥာဏ္ ကြန္႔ေစတယ္၊ သြတ္လက္ ခ်က္ခ်ာေစတယ္၊ ကြက္ေက်ာ္ ျမင္တတ္ေစတယ္၊ အႏုိင္ရလုိစိတ္ကုိ ျပင္းျပေစတယ္၊ အဂၤလပ္ ေ၀ါဟာရေတြ ၾကြယ္၀လာေစတဲ့ ေကာင္းက်ိဳးေလးေတြ လည္းရရွိေစပါတယ္။

ျမန္မာႏုိင္ငံမွာေတာ့ ဂိမ္းကစားရာကေန ေသဆံုးတာတုိ႔၊ စိတ္ေဖာက္ျပန္တာတုိ႔ မရွိေသးေပမယ့္ ခ်က္ခ်င္း လက္ငင္း မသိႏုိင္ေသးတဲ့ မ်က္စိအာ႐ံုေၾကာမ်ား ထိခုိက္ျခင္း၊အလြန္အကၽြံ ကစားတာေၾကာင့္ ဦးေႏွာက္ အာ႐ံုေၾကာမ်ား အားနည္းျခင္း ေတြေတာ့ ျဖစ္ေပၚတတ္ပါတယ္။ ဂိမ္းကစားျခင္းေၾကာင့္ အႏၱရာယ္ဆုိးေတြကုိ ေက်ာ္လႊားႏုိင္ဖုိ႔ အတြက္ ဂိမ္းကစားတဲ့ လူငယ္ေတြအေနနဲ႔ တစ္ေန႔ကုိ အနည္းဆံုး ၆ နာရီထက္ ပိုမကစားသင့္ပါဘူး။ ဂိမ္းရဲ႕ အတုိက္အခုိက္ေတြ ဆဲြေဆာင္အား ေကာင္းတယ္ ဆုိေပမယ့္ လူငယ္ေတြရဲ႕ စိတ္ကုိ လႊမ္းမုိးႏိုင္စြမ္း ရွိတာေၾကာင့္ ျပည္ပႏုိင္ငံေတြလုိမ်ိဳး ဂိမ္းဆင္ဆာ အဖဲြ႕မ်ားက လူငယ္မ်ား အသက္အရြယ္အလုိက္ ကစားသင့္တဲ့ ဂိမ္းအမ်ိဳးအစား မ်ားကုိသာ ေရြးခ်ယ္ ကစားသင့္ေၾကာင္း ေျပာခ်င္ပါတယ္။ (ဂိမ္းေခြ cover မွာေတာ့ ဂိမ္းအဆင့္သတ္မွတ္ခ်က္ ေတြေရးထားပါတယ္)

မည္သုိ႔ျဖစ္ပါေစ ဂိမ္းကစားျခင္းဟာ လူငယ္လူရြယ္ေတြအၾကား ပုိမုိက်ယ္ျပန္႔လာႏုိင္တဲ့အတြက္ ဂိမ္းမ်ားကုိ အလြန္အကၽြံ ကစားျခင္းထက္ ဂိမ္းထဲကေန ေကာင္းတဲ့ အခ်က္ေတြကုိ ထုတ္ယူ ေျပာင္းလဲ ကစားမယ္ဆုိရင္ လူငယ္မ်ားရဲ႕ အနာဂတ္ တုိးတက္ေရးအတြက္ အသံုးတည့္လာႏုိင္တဲ့ ပညာရပ္တစ္ခု အျဖစ္ အေထာက္အကူ ျဖစ္ေစမယ္ ထင္မိပါတယ္။ ဂိမ္းကစားတာဟာ လူငယ္မ်ားရဲ႕ လူမႈေရးလုိအပ္ခ်က္ တစ္ခုအျဖစ္ပါ ေျပာင္းလဲ လာတဲ့အတြက္ ကေလးငယ္မ်ားကုိ ဂိမ္းလံုး၀ မကစားေစဖုိ႔ ထိန္းခ်ဳပ္ျခင္းထက္စနစ္တက် အခ်ိန္ဇယားတစ္ခု ေရးဆဲြကစားေစျခင္းျဖင့္ ကေလးမ်ားရဲ႕ ပညာေရးနဲ႔ က်န္းမာေရးကို မွန္ကန္ေတာ္တည့္စြာ လမ္းညႊန္ေပးႏုိင္မွာ ျဖစ္ၿပီး ဆုိးက်ိဳးကို နဲေစႏုိင္မွာ ျဖစ္ေၾကာင္း တင္ျပခ်င္ပါတယ္။

ပံုေတြကုိ google images ကေန ယူထားတယ္ေနာ္ ... ...

မိန္းမစကား နားေထာင္သင့္ - မသင့္

အိမ္ေထာင္ျပဳတယ္ ဆုိတာ အေျခခံအေနနဲ႔ ေယာက္်ားေလးနဲ႔ မိန္းကေလး ခ်စ္ၾက ႀကိဳက္ၾကလုိ႔ပါ။ အၾကင္သူႏွစ္ဦး ခ်စ္သူေတြ ျဖစ္ၾကၿပီးမွ လက္ထပ္ၾကတာ ရာခိုင္ႏႈန္းမ်ားတတ္ ပါတယ္။ ရာခိုင္ႏႈန္း အနည္းငယ္ ေလာက္သာ အိမ္က လူႀကီးေတြ ေပးစားလုိ႔ ယူျဖစ္ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ခ်စ္ၾကတယ္ ဆုိတဲ့ ေနရာမွာ တစ္ေယာက္ အက်ိဳးကုိ တစ္ေယာက္က လုိလားတယ္ ႏွစ္သက္တယ္ စိတ္တူ ကုိယ္တူ ျဖစ္တယ္ ဆုိတဲ့ သေဘာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္ပဲ ခ်စ္ၾကတယ္ေျပာေျပာ အိမ္ေထာင္တစ္ခု ထူေထာင္လုိ႔ အတူေနၾကၿပီ ဆုိတာနဲ႔ တစ္ေယာက္က အျခားတစ္ေယာက္ကုိ မိမိလုိလားတဲ့စိတ္နဲ႔ အားနည္းခ်က္ေတြကုိ ေ၀ဖန္ ေထာက္ျပမွာ အမွန္ပါပဲ။ (ဥပမာအားျဖင့္ သြားတုိက္ေဆးဘူးကုိ ညႇစ္တဲ့ ေနရာခ်င္း မတူတာတုိ႔၊ ဆပ္ျပာကုိ အသံုးျပဳၿပီး ေရျပန္ မေဆးထားတာတုိ႔ ေတြကအစေပါ့) လူဟာ ဘယ္ေသာအခါမွ ၿပီးျပည့္စံုတယ္ ဆုိတာ မရွိပါဘူး။ ေယာက္်ားေလးမွာ မရွိတဲ့ အရည္အခ်င္းက မိန္းကေလးမွာ ရွိေနတတ္ပါတယ္။ ကိုယ္မေတြးမိတဲ့ အေတြးအေခၚေကာင္းေတြ သူေတြးမိတာေတြလည္ ရွိတတ္ပါတယ္။

ေယာက္်ားေလးနဲ႔ မိန္းကေလးေတြ မ်ားေသာအားျဖင့္ ျပႆနာတစ္ခုအေပၚမွာ ႐ွဳျမင္တဲ့ အျမင္ေတြ သံုးသပ္ပံုေတြ မတူတတ္ၾကပါဘူး။ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး၊ အေထြေထြ ကိစၥ ေတြမွာပဲျဖစ္ပါေစ ေယာက္်ားေလးေတြရဲ႕ အားနည္းခ်က္၊ ဟာကြက္ေတြကို ေထာက္ျပႏုိင္စြမ္း တဲ့ မိန္းကေလးေတြ ရွိတယ္။ ဒါကုိလက္ခံတတ္ရင္ သာယာတဲ့ အိမ္ေထာင္ တစ္ခု ျဖစ္လာမွာပါ။ ဒီလုိမွ မဟုတ္ဘဲ ငါသာ ေစ့စပ္ေသခ်ာတယ္။ ငါလုိ ေယာက္်ားဆုိတဲ့ မဟာဖုိ၀ါဒ သမားေတြအတြက္ ဘယ္မိန္းမစကားကုိမွ နားမေထာင္သင့္ဘူး လုိ႔ ထင္မွတ္ၿပီး ကုိယ္ထင္ရာ ကိုယ္စုိင္းရင္ျဖင့္ အိမ္ေထာင္ေရး အမွားအယြင္းေတြ ျဖစ္တတ္ၾကပါတယ္။ လူတုိင္း ကုိယ့္စိတ္ႀကိဳက္ ျပဳမူေနထုိင္ႏုိင္တယ္ ဆုိေပမယ့္ အိမ္ေထာင္တစ္ခု ျဖစ္လာရင္ေတာ့ ညိႇႏိႈင္းယူရတဲ့ အပိုင္းကုိ ဦးစားေပးရမွာေပါ့ေနာ္။

ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကုိ အေျခခံၿပီး အိမ္ေထာင္ထူေထာင္ ထားတဲ့ မိသားစုတစ္ခုမွာ မိန္းမေတြအေနနဲ႔ ကိုယ့္ေယာက္်ားကုိ မေကာင္းတဲ့ ဒုစရုိက္အလုပ္ေတြကုိ လုပ္ခိုင္းမယ္ မထင္ပါဘူး။ ျခြင္းခ်က္ေတာ့ ရွိခ်င္ရွိမွာပါ။ ဒါေပမယ့္ မ်ားေသာအားျဖင့္ေတာ့ မိန္းမေတြဟာ ကုိယ့္ေယာက္်ားရဲ႕ အက်ိဳး၊ ကုိယ့္မိသားစုရဲ႕ အက်ိဳးကုိေရွး႐ွဳၿပီး ေျပာတာ ျဖစ္တယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ယံုၾကည္ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ေယာက္်ားက မိန္းမေျပာတုိင္း ယံုၾကည္နာခံမွာလား ဆုိၿပီး စုိးရိမ္စရာ မရွိပါဘူး။ ေယာက္်ားကလည္း ဘယ္စကားက ငါ့အက်ိဳးစီးပြား၊ ငါ့က်န္းမာေရး အတြက္ေျပာတယ္။ ဘယ္စကားကျဖင့္ ငါ့မိသားစု တစ္ခုလံုးရဲ႕ အက်ိဳးစီးပြား အတြက္ ေျပာတယ္ ဆုိတာကုိ ေ၀ဖန္ ခ်င့္ခ်ိန္အုန္းမွာပါ။ သက္သက္ ဒီမိန္းမ အစိုးရိမ္လြန္ၿပီး ေျပာေနတာ ဆုိရင္လည္းပဲ မိန္းမက စိတ္ရင္း အမွန္နဲ႔ ေစတနာနဲ႔ ေျပာတာျဖစ္လုိ႔ သူေရွ႕မွာေတာ့ ေလးေလးစားစား နားေထာင္သင့္ပါတယ္။ စကားပံုေတာင္ ရွိပါတယ္။ မိန္းမစကားနားေထာင္ရင္ အုိေတာင္ မဆင္းရဲဘူးတဲ့။ ဒါေၾကာင့္ ကုိယ့္မိန္းမက ကုိယ့္အက်ိဳးကုိ လုိလားတဲ့ စိတ္နဲ႔ အစစအရာရာကုိ ေျပာမွာျဖစ္လုိ႔ အိမ္ေထာင္ရွင္ ေယာက္်ားတုိင္း ကုိယ့္မိန္းမစကားကုိ နားေထာင္သင့္တယ္လုိ႔ ဒီလုိ ေတြးထင္မိ ပါတယ္။ ဒီအထဲမွာ ကုိယ္မပါေသးေပမယ့္ နည္းနည္းေတာ့ က်င့္သားရေအာင္ အင္ထရုိ၀င္ၿပီး ပရယ္ဒီကယ္ လုပ္ထားရတာပါ။ အားလံုးပဲ ေပ်ာ္ရႊင္ ႏုိင္ပါေစ။

အဆင္ေျပ ပါေစ ၾကယ္ပိန္

Sent at 10:17 AM on Tuesday

thinstar1: hi
Win: မဂၤလာပါ၊ ဘယ္သူမ်ားပါလဲ၊ ေတြ႕ရတာ ၀မ္းသာပါတယ္
thinstar1: hi
Win: ေျပာပါ၊ say something pls
thinstar1: ခင္ခ်င္လြန္းလို့ပါရွင့္၊ အဟိ
Win: ခင္တတ္ပါတယ္၊ ဘယ္သူမ်ားလဲ မသိဘူးေနာ္
thinstar1: မသိဘူး
Win: မ-သိဘူး နဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္
thinstar1: အင္း
Win: နာမည္တူေတြ မ်ားတယ္ေနာ္
thinstar1: အဲဒါကိုေတာ့သိတယ္
Win: ခင္ခ်င္တာပဲ နာမည္ေလးေတာ့ ေျပာသင့္တာေပါ့
thinstar1: မေျပာခ်င္လို့ပါ
Win: ဒါမွလည္း စကားေျပာရတာ အဆင္ေျပတာေပါ့၊ ဒါဆုိ ဘေလာဂ့္ရွိလား
thinstar1: ဘေလာ့လ္ဆိုတာဘာလဲ၊ မသိ
Win: ဒါဆုိ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ဘယ္လုိသိၿပီး ဘာလုိ႔ ခင္ခ်င္တာလဲေတာ့ မသိဘူး
thinstar1: အျမင္ကပ္လို့
Win: အန္
thinstar1: အေၾကာင္းသိခ်င္လို့
Win: ေကာင္းပ
thinstar1: ဘာေကာင္လဲလို့၊ တကယ္ေျပာတာ
Win: ဘာမွ မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ၊ သာမန္လူထဲက လူပါပဲ
thinstar1: ဟုတ္ေလာက္ပါတယ္
Win: ခုပဲ ေဗဒင္တြက္လာတာ၊ လူမုန္းမ်ားတယ္တဲ့၊ မွန္တာေတာ့ မွန္ေနၿပီ
thinstar1: တကယ္ဟုတ္ေလာက္တယ္
Win: ေျပာပါအုန္း
thinstar1: အရမ္းမွန္တယ္၊ ေဗဒင္ဆရာကိုအိမ္မွာပူေဇာ္ထား သိလား
Win: အျမင္ကပ္တာ ဘာေၾကာင့္လဲ၊ အေၾကာင္းေတာ့ ရွိမွာပါ
thinstar1: အေျခၾကီးတယ္လို့ ေျပာာသံၾကားလို့
Win: နံပတ္ ၁၁ ပဲစီးတာပါ
thinstar1: ဟင္၊ အဲဒါေၾကာင့္ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မွာပါ
Win: ဘယ္သူက ေျမာက္ေပးလုိက္တာလဲ မသိဘူးေနာ္

• ကေန႔အထိေတာ့ ဘယ္သူ႔ကိုမွ အမွား မလုပ္ခဲ့ေသးပါဘူး
• အထင္လဲြတာ ျဖစ္ပါမယ္
• ေတာင္းပန္ပါတယ္
• နစ္နာ ထိခိုက္တာမ်ား ရွိရင္
  

thinstar1: ဟင္၊ နင္ကို ငါ ခုမွသိတာ၊ ဘာထိခိုုက္မွု့မွ မရွိဘူး
Win: ဒါဆုိ ဘာလုိ႔ အျမင္ကတ္တာလဲ
thinstar1: စိတ္ထဲ တမ်ိဳးျဖစ္ေနလို့၊ အင္ဗိုက္လုပ္လိုက္တာ
Win: ေျပာမွားဆုိမွားရွိရင္ ခြင့္လႊတ္ေစခ်င္ပါတယ္ဗ်ာ
thinstar1: မာန ၾကီးတယ္လို့ ေျပာသံၾကားလို့ပါဆိုဟာ
Win: ကၽြန္ေတာ္က အားလံုးကုိ ခင္တတ္ပါတယ္
thinstar1: ဟုတ္ကဲ့ရွင့္၊ ဟုတ္၊ ယံုပါတယ္ရွင့္
Win: မာနဆုိတာ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာခ်င္ပါတယ္၊ ခုလုိမ်ိဳးေပါ့၊ ခင္ခ်င္တယ္ေျပာၿပီး

• နာမည္ေတာင္မေျပာျပႏုိင္တာ
• ဘယ္လုိ သူငယ္ခ်င္းေကာင္းျဖစ္လာမလဲေနာ္
  

thinstar1: နင္အသိဆံုးေနမွာေပါ့ဟာ
thinstar1: မေျပာခ်င္လို့ေပါ့
Win: ဒါဆုိ ဘယ္လုိလုပ္ ဆက္ခင္မလဲ၊ စဥ္းစားၾကည့္ပါအုန္း
thinstar1: ထင္ခ်င္သလို ထင္နိုင္တယ္
Win: ကၽြန္ေတာ္က မ်က္ႏွာမရွိတဲ့သူနဲ႔ စကားေျပာေနရမွာလား
thinstar1: မစဥ္းစားခ်င္ဘူး
Win: သယ္ခ်င္းတုိ႔ဘက္က မာန ေလ်ာ့သင့္တယ္မဟုတ္လား
ခင္မင္ခ်င္စိတ္ တကယ္ရွိခဲ့ရင္ ေျပာပါတယ္
thinstar1: မေျပာရင္ ခင္လို့မရဘူးဆို၊ သေဘာအတိုင္းပဲ
Win: အဲဒီ သေဘာ မဟုတ္ပါဘူး

• သယ္ခ်င္းတုိ႔က
• ကုိယ့္ဘက္ပဲကိုယ္ၾကည့္တတ္တာပဲ
• ကၽြန္ေတာ့္ သယ္ခ်င္းေတြ အမ်ားဆံုးက blogger ေတြ ျဖစ္တယ္
• ဒီလုိ ဘုမသိ ဘမသိ နဲ႔ေတာ့ စကားေျပာရတာ တစ္မ်ိဳးႀကီးပါပဲ
• ေမးလုိ႔လည္း အဆင္မေခ်ာ
• ေျပာေတာ့လည္း ဘုနဲ႔ေဘာက္
• ေတာင္းပန္ေတာ့လည္း အထက္စီးက မဆင္းခ်င္ဘူး
• အစကတည္းက မခင္နဲ႔ေပါ့ဗ်ာ
• ဒါကုိ ကၽြန္ေတာ္ကပဲ မာနႀကီးတယ္ျဖစ္ရတယ္။
  

---------------------------------------------------------------

thinstar1@gmail.com လိပ္စာနဲ႔ မေန႔က ကၽြန္ေတာ့္ကုိ အရင္လာၿပီး Invite လုပ္ထားခဲ့တယ္။ ဒီမနက္ အဲဒီကေလးမ ကပဲ အရင္၀င္ၿပီး အေပၚကအတုိင္းပဲ စကားေျပာျဖစ္ခဲ့တယ္။ စကားစေျပာကတည္း လူတဖက္သားကုိ အေကာင္းမျမင္ ခဲ့ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ကပဲ အတတ္ႏုိင္ဆံုး လုိက္ေလ်ာၿပီး စကားေျပာခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဆင္မေျပတာေတာ့ အမွန္ပါပဲ။ ကုိယ့္ဘ၀ ကိုယ့္အေၾကာင္းကုိ လွ်ိဳ႕လွ်ိဳ႕၀ွက္၀ွက္ ေနခ်င္သူေတြ အေနနဲ႔ သူမ်ားေတြကုိလည္း မိတ္ေဆြဖဲြ႕ေနစရာမ်ား လုိေသးလားလုိ႔ ေမးခ်င္ပါတယ္။ နာမည္ေလး တစ္လံုးေလာက္ေတာင္ မေျပာျပ ႏုိင္ေလာက္ေအာင္ လွ်ိဳ႕၀ွက္ထား ခ်င္တယ္ဆုိရင္ ဒါဟာ ရုိးသားမႈ မရွိဘူးလုိ႔ သံုးသပ္မိပါတယ္။ ဒီလုိ ဒီအေၾကာင္းေတြ မၾကာခဏ ျဖစ္တတ္လြန္းလို႔ Invite လုပ္လာရင္ အၿမဲပဲ No ေပးခဲ့မိပါတယ္။ လူတုိင္းကုိ သူငယ္ခ်င္းလုိ၊ မိတ္ေဆြေရာင္းရင္းလုိ ေဖာ္ေဖာ္ေရြေရြ ခင္မင္ တတ္ပါတယ္။ ခင္လည္း ခင္ခ်င္ပါတယ္။ လုိအပ္တဲ့ အကူအညီကုိ အတတ္ႏုိင္ဆံုး ကူညီေျဖရွင္းေပး တတ္ပါတယ္။ (အိပ္စိုက္ၿပီးေတာ့ပါ) ဒါေပမယ့္ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ စိတ္ရင္းအမွန္နဲ႔ ခင္မင္ဖုိ႔ေတာ့ လုိအပ္မယ္ ထင္ပါတယ္။ ေစာေစာစီးစီး ႏွလံုးနာစရာျဖစ္လုိ႔ ဒီလုိ ေရးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ နစ္နာသူမ်ားရွိရင္ ဒီကပဲ ေတာင္းပန္ပါရေစ။

လုိအင္ေလး ျပည့္စံုေစ

ကုန္ျမန္တဲ့ ရန္ကုန္ေဆာင္း ရယ္ပဲလား။ ဒါမွမဟုတ္ ကုိယ့္အတြက္ ေဆာင္းဆုိတဲ့ အရသာကုိ မခံစားလုိက္ရတာပဲလား။ ေဆာင္းတြင္းသာ ကုန္သြားတယ္ အေႏြးထည္ေတြ တကူးတက ထုတ္မ၀တ္ လုိက္ရပါဘူး။ ပံုမွန္ မနက္ ၆ နာရီ အိပ္ယာထတာနဲ႔ ေရခ်ိဳးခန္း၀င္ ေရခ်ိဳးေနက်မုိ႔ ေအးရင္ေတာင္မွ ေစာေစာေရခ်ိဳးလုိ႔ ေအးတာပဲဆုိၿပီး စိတ္ထဲဒီအတုိင္းပဲ ေတြးမိပါတယ္။ ခပ္လြင္လြင္ေလးနဲ႔ ဖုန္ေတြသယ္လာတဲ့ ေလကုိ႐ွဴ႐ႈိက္မိေတာ့ ေအာ္ .. ေႏြကုိေတာင္ ကူးေနပါလားလို႔ ေႏြရနံ႔ သင္းသင္းေလးကုိ ခံစားရင္း သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ခ်ိန္းထားတဲ့ ဘူေဖးဆုိင္ကုိ ထြက္လာခဲ့တယ္။ တနဂၤေႏြေန႔မုိ႔ ကားရပ္ဖုိ႔ ေနရာမရတတ္ပါဘူး။ လြတ္တဲ့ေနရာမွာ ရပ္ရတာမုိ႔ ဆုိင္နဲ႔ အလွမ္းေ၀းပါေသးတယ္။ သိမ္ႀကီးေစ်းရဲ႕ စတုဂံ ခံုးေက်ာ္တံတားေဘးနား ကားကပ္ရပ္ၿပီး ဆုိင္ဘက္ကုိ ေအးေအးလူလူ လမ္းေလွ်ာက္ လာလုိက္တယ္။

ႏုိင္ငံျခားသေဘၤာလုိင္းမွာ အင္ဂ်င္နီယာပညာနဲ႔ သေဘၤာလုိက္ေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ မေတြ႕ျဖစ္တာ ၂ ႏွစ္ေက်ာ္ခဲ့ပါၿပီ။ ကၽြန္ေတာ့္လုိ ေကာ္မစြံေသးတဲ့ လူပ်ိဳသုိးပါပဲ။ ဘူေဖးဆုိင္ေရွ႕မွာ စီးကရက္ခဲၿပီး ႀကိဳေစာင့္ေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းကုိေတြ႕ေတာ့ ေနေလာင္တယ္လုိ႔ ထင္ရတဲ့ အသားအရည္နဲ႔ ၾကည့္လုိ႔ေတာ့ ေကာင္းပါတယ္။ က်ားက်ားလ်ားလ်ား သေဘၤာသားႀကီးနဲ႔ေတာ့ လုိက္ဖက္ပါတယ္။ အလာပ သလာပေျပာၿပီး ဆုိင္ထဲ ၀င္ျဖစ္တယ္။ ကုိယ္ယူကုိယ္ရ ဘူေဖးထံုးစံအတုိင္း ေရာက္တာနဲ႔ စတီးပံုစံခြက္ကုိ လွမ္းယူတယ္။ ကုန္ႏုိင္သေလာက္ေလး ထမင္းထည့္တယ္။ ဟင္းေကာင္တာ ဖက္ေရာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္၀သီအတုိင္း အသားေတြ ငါးေတြထက္ ပဲႀကီးႏွပ္ခ်က္ကုိ လက္ၿငိဳးထုိုးတယ္။ ပဲျပားနဲ႔ ပဲပင္ေပါက္ေၾကာ္ကုိ ျပတယ္။ ေနာက္ ေျပာင္းဖူးေၾကာ္ကုိ ေတာင္းတယ္။ လံုေလာက္ပါၿပီ။ သူငယ္ခ်င္းက သက္သတ္လြတ္လား ေမးေတာ့ မဟုတ္ဘူး ဒီလုိပဲ စားတတ္လုိ႔ပါလုိ႔ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ျပန္ေျပာလုိက္တယ္။ လူေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား အမ်ားအားျဖင့္ေတာ့ အျပင္ထြက္ ထမင္းစားၾကရင္ ေကာင္းေပ့ ညႊန္႔ေပ့ ဆုိတဲ့ ပုဇြန္ခ်က္တုိ႔၊ ငါးခူေၾကာ္ဆီျပန္တို႔၊ ၾကက္သဲၾကက္ျမစ္တုိ႔၊ ဆိတ္သား ဆတ္သားေတြ စားၾကတာပါ။ အိမ္မွာ တကူးတက မခ်က္စားျဖစ္တဲ့ ဟင္းေတြကုိ ဒီလုိေနရာမွာ ေကာ့တက္ေနတဲ့ ထမင္းနဲ႔ ဇိမ္ရွိရွိ ေလြးၾကတာပါ။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အသီးအရြက္ျပဳတ္သုပ္နဲ႔တင္ တင္းတိမ္ႏုိင္၊ စားေနက်မုိ႔ သားႀကီး ငါးႀကီးေတြ မစားျဖစ္ပါဘူး။ လူထူး လူဆန္းမဟုတ္ေပမယ့္ သူမ်ားအိမ္ ဧည့္သည္သြားလုပ္ရင္ အလုပ္႐ွဳပ္ ေစတတ္တာကိုေတာ့ အားနာမိပါတယ္။ ကုိယ့္အတၱေလးကုိ တခါတေလလည္း ခဏေလာက္ျဖစ္ျဖစ္ေတာ့ ေလ်ာ့ေပးမိခ်င္ပါရဲ႕။

ပံုစံခြက္နဲ႔ အစားအေသာက္ေတြ ထည့္စားေနရင္းနဲ႔ မန္းေလးမွာ ေက်ာင္းတက္တုန္းက အေဆာင္ေက်ာင္းသား ဘ၀ကို ျပဳန္းစားပဲ ျပန္အမွတ္ရမိတယ္။ အေဆာင္ေရာက္စ အေဆာင္ေနထုိင္ခြင့္ ပံုစံေတြျဖည့္ေတာ့ အစားအေသာက္စာရင္းမွာ အမဲမစား၊ ၀က္မစား လုိ႔ပဲ ေရးရမွာ ျဖစ္ေပမယ့္ မွတ္ခ်က္ကြက္မွာ ငါး/ငါးေျခာက္ မစားလုိ႔ အတြန္႔တက္ခဲ့တယ္။ အခန္းေဖာ္ ပင္းဒယသားက ဟင္းသီးဟင္းရြက္နဲ႔ အသီးအႏွံမစားတဲ့။ ေနာက္ အင္းသားေဘာ္ဒါက ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းသား မေရွာင္လုိ႔ ကြန္႔တယ္။ ေတာင္ႀကီးသား တ႐ုတ္ကေတာ့ အကုန္စား(မနဲေစနဲ႔) ဆုိၿပီးတင္ခဲ့တယ္။ ဒီေတာ့ ထမင္းစားေဆာင္ ေလးေယာက္စား စားပဲြတစ္လံုးမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေလးေယာက္အတူတူ က်တယ္။ ထမင္းစား စားပဲြေဘးမွာ စာေလးတစ္ေၾကာင္း ေရးၿပီးကပ္ထားတယ္။ လူထူးလူဆန္း ေက်ာင္းသား ေလးေယာက္ ဆုိၿပီးေတာ့ပါ။ ထပ္ထားတဲ့ ပံုစံခြက္ေလးခြက္ကုိ အုပ္ထားတဲ့ ထမင္းအုပ္ကုိ ဖြင့္ၾကည့္လုိက္ရင္ အၿမဲပဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေလးေယာက္အတြက္ ဟင္းက ဘရာေက်ာ္ကုိ ခရမ္းခ်ဥ္သီး မ်ားမ်ားနဲ႔ ခ်က္ထားတဲ့ ဟင္းပဲ အၿမဲရတယ္။ တစ္ခါပဲ စားျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အရသာပ်က္ေနတဲ့ ဘရာေက်ာ္ဟင္းနဲ႔ ကာလာတက္ၿပီး မာကေလာင္ေနတဲ့ ထမင္းကုိ မ၀ါးႏုိင္ ခဲ့လို႔ပါ။ ကင္တင္းက ထမင္း ၂ ထုပ္၀ယ္တယ္။ အိမ္ကထည့္ေပးလုိက္တဲ့ အေၾကာ္အေလွာ္နဲ႔ပဲ စခန္းသြားျဖစ္တယ္။ ၿငီးေငြ႔လာရင္ ကင္တင္းက ကုလားမေလးဆုိင္မွာ အ၀စားလုိက္တယ္။ အေျပာင္းအလဲေလးလည္း ျဖစ္ေအာင္ပါ။

အသားဟင္းေတြ ထည့္မစားဘဲ သက္သတ္လြတ္စားေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ဟင္းေကာင္တာက မမေလး ေတြက စာနာစိတ္နဲ႔ သရက္ခ်ဥ္သုပ္နဲ႔ ျမင္းခြာရြက္သုပ္ အပုိဆု လာခ်ေပးေသးတယ္။ ေနာက္ၿပီး ေျပာပါေသးတယ္။ ကၽြန္မတို႔ဆုိင္က အသားငါးဟင္းေတြကုိ လတ္ဆတ္တဲ့ ပစၥည္းေတြနဲ႔ အရသာရွိေအာင္ ကၽြမ္းက်င္တဲ့ စားဖုိမွဴးႀကီးေတြ ကိုယ္တုိင္ ခ်က္ျပဳတ္ထားတာေၾကာင့္ စိတ္ခ်စြာနဲ႔ စားေသာက္ႏုိင္ပါေၾကာင္း ခ်ဳိသာတဲ့ အသံနဲ႔ ေမတၱာရပ္ခံေနတာေၾကာင့္ အရမ္းပဲ အားနာမိ ပါတယ္။ အက်ိဳးအေၾကာင္းေျပာၿပီး ေတာင္းပန္လုိက္ေပမယ့္ ဆုိင္ေကာင္တာက မမေလးရဲ႕ ေစတနာနဲ႔ ၀က္သားအခ်ိဳခ်က္ တစ္ပဲြ ဖရီးကစ္ ထပ္စားလုိက္ရတယ္။ ဒါကုိ သူငယ္ခ်င္းက သိပ္ၾကည္ခ်င္ပံုမရဘဲ ေဘးကေန စကားနာ ထုိုးေနပါေတာ့တယ္။ ဒါနဲ႔ သူႏုိင္ငံျခားက ျပန္လာတာ ဘာလက္ေဆာင္မွ ပါမလာလုိ႔ လုိခ်င္တာ တစ္ခုခု ေျပာရင္ ၀ယ္ေပးမယ့္အေၾကာင္း စကားကမ္းလာပါတယ္။ ကုိယ္ကလည္း ကေလးမဟုတ္ ေနာက္ၿပီး ရန္ကုန္က လက္ေဆာင္ပစၥည္းပဲမုိ႔ စိတ္ေတာ့ သိပ္မ၀င္စားလွပါဘူး။ ႏုိင္ငံျခားျပန္မုိ႔ ႏုိင္ငံျခားက ေဘာလ္ပင္ေလးျဖစ္ျဖစ္၊ ဒုိင္ယာရီ စာအုပ္ေလး ျဖစ္ျဖစ္ လက္ေဆာင္ရခဲ့ရင္ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ တန္ဖုိးရွိခဲ့မွာ အမွန္ပါ။ ခုေတာ့ ဒီေရာက္မွ စိတ္ႀကိဳက္၀ယ္ေပးမယ္ဆုိေတာ့ သိပ္ဘ၀င္မက်လွပါဘူး။ အလုိမက်တဲ့ စိတ္ကုိ ရင္ထဲမွာပဲ သုိ၀ွက္ထားရင္းပဲ စိတ္ေပါက္ေပါက္နဲ႔ ဆုိင္ေငြရွင္း ေကာင္တာက ေကာင္မေလးကုိ ေမးေငါ့ျပရင္း "" ငါအဲဒီ ေကာ္ပတ္႐ုပ္ေလးကုိ လုိခ်င္တယ္.. ၀ယ္ေပးပါ "" လုိ႔ ေျပာလုိက္တာ့။ မင္းကလည္း မင္းအစြမ္းအစနဲ႔ မင္းဖာသာ ၀ယ္ေတာ့ ငါေတာ့ လုပ္မေပးႏုိင္ဘူးဆုိၿပီး ေဒါတေသာေသာနဲ႔ ေငြရွင္းၿပီး ထြက္သြားေလပါရဲ႕။ ေအာ္ ေကာ္ပတ္႐ုပ္ေလး က်မွ တြန္႔တုိရန္ေကာလုိ႔ စိတ္ထဲေတြးၿပီး ၿပံဳးမိပါတယ္။ အားလံုးပဲ ေက်နပ္ႏုိင္ပါေစ။

ေလွ်ာက္လမ္းေလး

လမ္းကေလး ဆုိတဲ့ စကားလံုးဟာ တစ္မ်ိဳးတမယ္ ထူးျခားမႈ ရွိလုိ႔ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆုိေတာ့ ေျမာက္ျမားစြာေသာ လမ္းေလးေတြကုိ အားလံုးပဲ ေလွ်ာက္လွမ္းဖူး တာေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေျမနီလမ္း၊ ေက်ာက္ခင္းလမ္း၊ ကတၱရာလမ္း၊ ကြန္ကရစ္လမ္း နဲ႔ ေျဖာင့္ေသာ၊ ေကာက္ေသာ၊ ေ၀့၀ုိက္ေသာ လမ္းကေလးေတြ စသည္ စသည္မ်ားပါ။ ပန္းခင္းတဲ့ လမ္းကေလးမ်ားကုိလည္း ေလွ်ာက္ဖူးသူတုိ႔ ရွိၾကပါမယ္။ ထပ္တူ ထပ္မွ် ၾကည္ႏူးေပးႏုိင္ဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ၾကမ္းတမ္းတဲ့ ခေရာင္းလမ္းကုိလည္း ေလွ်ာက္ခဲ့ဖူးသူေတြ ရွိၾကမွာပါ။ သူတုိ႔အတြက္ေတာ့ အမွန္ပဲ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္မိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေနရာတုိင္းမွာ လူတုိင္းက ေလွ်ာက္ခဲ့ရတဲ့ လမ္းကေလးေတြကုိ ေမ့ထားလုိ႔ ရမယ္ မထင္ပါဘူး။

ဒီလမ္းကေလး တစ္နည္းအားျဖင့္ ဒီကန္ပတ္ လမ္းကေလးကုိ ေလွ်ာက္ခဲ့တာ ဆယ္စုႏွစ္ တစ္ခုေက်ာ္ၾကာခဲ့တယ္။ ဆူညံေပမယ့္လည္း စည္ကားၿပီး မ်က္စိ ပသာဒရွိလွပါတယ္။ လတ္ဆတ္တဲ့ေလနဲ႔ အတူ တခါတခါ တံငါသည္ရဲ႕ ပံ့ပုိးမႈနဲ႔ ညီႇစုိ႔စုိ႔ငါးန႔ံကုိပါ ခံစားရတတ္ပါတယ္။ လြယ္အိတ္ကုိ ပုခံုးသိုင္းၿပီး ေၾကာင့္က်မႈ ကင္းစြာနဲ႔ ေက်ာင္းတက္ခ်ိန္အမီ အေျပးတစ္ပိုင္းနဲ႔ ေလွ်ာက္ခြင့္ရခဲ့တဲ့ လမ္းကေလး ျဖစ္တယ္။ ေက်ာင္းအိမ္စာေတြကုိ တနင့္တပုိးနဲ႔ မႏုိင္၀န္ထမ္းစဥ္က နာက်င္ ႐ႈိက္ငိုရင္းနဲ႔ လမ္းမေပ်ာက္ခဲ့တဲ့ လမ္းကေလး ျဖစ္တယ္။ ဒီေျမနီ ကန္ပတ္လမ္းေလးေပၚမွာ ခင္မင္ရာ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေခါက္တုန္႔ ေခါက္ျပန္ ေလွ်ာက္ခဲ့ဖူးတယ္။ တစ္နယ္ တစ္ေက်းကုိ ၾကင္သူနဲ႔ ေျပာင္းသြားတဲ့ ဆရာမေလးတစ္ေယာက္ကုိ ဒီလမ္းကေလးမွာ ျမင္ေနက်ျဖစ္တယ္။ အယူအဆ မတူပါဘဲ ဘ၀အေဖာ္ ျဖစ္ခ်င္သူေလးနဲ႔အတူ ဒီလမ္းကေလးေပၚ စက္ဘီးေလးတြန္းရင္ အတူယွဥ္ ေလွ်ာက္ခဲ့ဖူးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီလမ္းကေလးမွာ ကၽြန္ေတာ့္အေပၚ စာနာနားလည္ ၿပီး ေထြးေပြ႕မဲ့သူ တစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ ရွိခဲ့ပါရဲ႕လားလုိ႔ ဆန္းစစ္ခဲ့ျခင္းေတာ့ မရွိပါဘူး။

ဒီလမ္းကေလး တစ္နည္းအားျဖင့္ ဒီလမ္းသြယ္ေလးကုိ ကၽြန္ေတာ္ ျဖတ္ေလွ်ာက္ခဲ့တာ ႏွစ္အနည္းငယ္ ခန္႔ ၾကာျမင့္ခဲ့ပါၿပီ။ မာက်ဴရီမီးနဲ႔ ထိန္ညီး ေနေပမယ့္ ႐ႈပ္ေထြးေပြလီၿပီး အၿမဲပဲ သတိနဲ႔ေလွ်ာက္ေနရတဲ့ လမ္းကေလးပါ။ လႊင့္ပ်ံ႕ေနတဲ့ ျပဴတင္းလုိက္ကာရဲ႕ ဖဲြ႕တည္မႈကုိ မခံစားႏုိင္ဘဲ လႈပ္လီလႈပ္လွည့္ ပလက္ေဖာင္းအံဖံုးေပၚ ကၽြံမက်ေအာင္ ေလွ်ာက္ရတဲ့ လမ္းကေလးပါ။ ကားမွတ္တုိင္ ႏွစ္ခုဟာ မ်က္ေစာင္းထုိး အေနအထားမွာရွိေနၿပီး လမ္းေဘး လဘက္ရည္ဆုိင္ ရွိေနတတ္လို႔ ဣေျႏၵရရ ေလွ်ာက္ခြင့္ မရတဲ့ လမ္းသြယ္ေလးကို ျဖတ္ေလွ်ာက္ရတာ အႀကိမ္ႀကိမ္ပါ။ အေမွာင္နဲ႔အတူ လူျပတ္တတ္တဲ့ မီးကင္း႐ံုနံေဘးဟာ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ စုိးရြ႔ံစိတ္ကုိ ေပးတတ္ပါေသးတယ္။ ရင့္က်က္ခ်င္ ဟန္ေဆာင္မႈနဲ႔ အမႈိက္ပံု ကမူေလးကုိေက်ာ္ၿပီး ျပည္လမ္းမႀကီးရဲ႕ မီးအလင္းေရာင္ကုိ ျမင္မိမွ် အနည္းငယ္ စိတ္သက္သာရာ ရေစတဲ့ လမ္းသြယ္ကေလးပါ။ ဒါေပမယ့္ ဒီလမ္းကေလးမွာ ကၽြန္ေတာ့္အေပၚ သံသယအၾကည့္နဲ႔ နာက်င္ မုန္းတီးေနေလသူ တစ္စံုတစ္ေယာက္က တိတ္တဆိတ္ ၾကည့္ေနမလားဆုိတာတာ အၿမဲပဲ ေသာကေ၀ေနမိပါတယ္။

အထက္တန္း ေက်ာင္းသားဘ၀ ေက်ာင္းတက္တုိင္း ေလွ်ာက္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ေနာင္တံုကန္ ကန္ပတ္ လမ္းကေလးရဲ႕ အမွတ္ထင္ထင္ ရွိခဲ့တာေလး နဲ႔ ခုေရာက္ေနတဲ့ ရွစ္မုိင္အလြန္ တစ္မွတ္တုိင္ ေလာက္က လမ္းသြယ္ေလးရဲ႕ တဒဂၤျမင္ကြင္းေလးကုိ ခံစားမိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေလွ်ာက္ခဲ့တဲ့ လမ္းကေလးေတြမွာ ကုိယ္ပိုင္ ေရြးခ်ယ္ပိုင္ခြင့္ မရခဲ့သည္ျဖစ္ေစ၊ ကိုယ္တုိင္ေရြးခ်ယ္ ေလွ်ာက္ခဲ့ရတဲ့ လမ္းပဲျဖစ္ေစ ေလွ်ာက္ရတဲ့ ဘ၀လမ္းကေလးတုိင္း သာသာယာယာ ရွိေစခ်င္တဲ့ ဆႏၵနဲ႔ .. .. ။

အစ္မသက္ေ၀ရဲ႕ လမ္းကေလးမ်ားအေၾကာင္း ကိုဖတ္ႏုိင္ပါေသးတယ္ ။

တန္ျပန္ေသာက

တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ႏႈတ္ဆက္ ၾကတဲ့အခါမွာ ၀င္းပတဲ့ အၿပံဳးမ်က္ႏွာ၊ ခ်ဳိသာတဲ့ စကားသံနဲ႔ "မဂၤလာနံနက္ခင္းပါ" "က်န္းမာ ခ်မ္းသာၾကပါေစ" ဆုိတဲ့ ပဋိသႏၶာရ စကားေတြနဲ႔ ေန႔သစ္ကုိ စတင္ၾကပါတယ္။ ကုိယ့္ရဲ႕ အပူမီး၊ ေသာက ပရိေဒ၀မီးေတာက္ ေတြကုိေတာ့ ဘယ္သူမွ မရိပ္မိေအာင္ ဖံုးကြယ္ ထားၾကတာ ဓမၼတာပါ။ ေလာကႀကီးထဲမွာ ပရိေဒ၀မီး မေတာက္ေလာင္ ခဲ့ဖူးသူ ရယ္လုိ႔ ရွိမယ္ မထင္ပါဘူး။ နည္းနည္းေလာင္ တာနဲ႔ မ်ားမ်ား ေတာက္ေလာင္တာပဲ ကြာျခားမွာပါ။ ကၽြန္ေတာ္တင္ျပ ခ်င္တာကေတာ့ ႀကံဳေတြ႕လာတဲ့ ေသာကေတြကုိ ဘယ္လုိ ေက်ာ္ျဖတ္သင့္တယ္ ဆုိတာေလးပါ။

လူေတြဟာ မိမိတို႔ ႀကံဳေတြ႕ေနရတဲ့ ေသာကအပူကုိသာ အႀကီးမားဆံုး အပူမီးအျဖစ္နဲ႔ ထင္ျမင္ယူဆ တတ္ၾကပါတယ္။ မိမိေလွ်ာက္လွမ္း ရတဲ့ ဘ၀ခရီးလမ္းကုိ ျဖတ္သန္းရာမွာ ႀကံဳေတြ႕ရတဲ့ ေဒါမနႆ၊ စိတ္ဖိစီးမႈ (Stress)၊ ပူပင္ ေၾကာင့္ၾကမႈ၊ စိတ္ေသာက မ်ားသည္ လူတုိင္းခံစားရၿမဲ ေသာကမ်ား ျဖစ္ပါတယ္။ ထုိထုိေသာ ေသာကမ်ား ဖိစီးႏွိပ္စက္မႈဒဏ္ကုိ ခံေနရမယ္ ဆုိရင္ ထုိေသာကဟာ မိမိ တစ္ဦး တစ္ေယာက္ထဲကုိပဲ ေရြးျဖစ္တာ မဟုတ္ပါဘူး၊ လူသားတုိင္း ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် ႀကံဳေတြ႕ေနၾကရတာပဲ လုိ႔ ဆင္ျခင္ႏွလံုးသြင္းႏုိင္ရင္ အနည္းနဲ႔ အမ်ားေတာ့ စိတ္သက္သာရာ ရႏုိင္ပါတယ္။

"ယူတတ္ရင္ေဆး၊ မယူတတ္ရင္ေဘး" ဆုိတဲ့ စကားပံုရွိပါတယ္။ ျဖစ္တည္လာတဲ့ ေသာက (ဒါမွမဟုတ္) စိတ္ဖိစီးမႈ အႏၱရာယ္ကုိ အေလးထားၿပီးေတာ့ အဲဒီေသာကကုိပဲ မိမိအတြက္ အက်ိဳးရွိေအာင္ ဘယ္လုိျပန္ၿပီး အသံုးခ်ရမယ္ ဆိုတာကုိ ေလ့လာသင့္ပါတယ္။ ပူပင္ေသာက လံုး၀မရွိဘဲနဲ႔ လူျဖစ္ရတာေတာ့ အေကာင္းဆံုးပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ မိမိေသာကကင္းစင္ေရး တစ္ခုထဲကုိပဲ ဦးတည္ၿပီး အတၱဆန္ဆန္ အမ်ားရဲ႕ အက်ိဳးကုိ လ်စ္လ်ဴ႐ႈမယ္၊ ေသာကနည္းလြန္းၿပီး မိမိအက်ိဳး၊ သူတစ္ပါးအက်ိဳး အတြက္ စုိးရိမ္ပူပန္မႈ မရွိဘူး၊ ႀကံဳရာေန၊ က်ရာစားဘ၀နဲ႔ ဘ၀ကုိ ေပါ့ေပါ့တန္တန္ ေနထုိင္သြားမယ္ ဆုိရင္ ထုိသူအတြက္ ေကာင္းေကာင္းႀကီး ကုိ ပ်က္စီးေစပါတယ္။ တစ္ကုိယ္ေကာင္း သမားအျဖစ္နဲ႔ ပတ္၀န္းက်င္ရဲ႕ ၀ုိင္းပယ္ျခင္းကုိ ခံရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ျဖစ္တည္လာတဲ့ ေသာကေတြကုိ ႏုိင္ႏိုင္နင္းနင္း ကိုင္တြယ္ၿပီး ေသာကေ၀ဒနာနဲ႔ အသားက်စြာ ေနထုိင္တတ္မယ္ ဆုိရင္ ထုိသူရဲ႕ ဘ၀ဟာ အညႊန္႔တလူလူနဲ႔ ရွင္သန္ တုိးတက္ လာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ေလာကမွာ လူအခ်ိဳ႕ဟာ မိမိက မေျပာင္းလဲႏုိင္တဲ့၊ မျပဳျပင္ႏုိင္တဲ့ ကိစၥရပ္ေတြအတြက္ ပူပင္ေသာက ေရာက္ေနတတ္ၾက ပါတယ္။ အုိျခင္း၊ နာျခင္း၊ ေသျခင္း တုိ႔ဟာ တားဆီးပစ္ဖုိ႔၊ ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲပစ္ဖုိ႔ မျဖစ္ႏုိင္တဲ့ သဘာ၀ နိယာမ တရားေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ ေရွာင္လြဲမရႏုိင္တဲ့ ကိစၥေတြအတြက္ ေသာကေရာက္ ေနမယ့္အစား မအုိခင္၊ မနာခင္၊ မေသခင္ အခ်ိန္ကေလးမွာ အတၱ နဲ႔ ပရ ညီမွ်တဲ့ အက်ိဳးကိစၥမ်ားကုိ ေဆာင္ရြက္ေပးျခင္းက ေလာကီ ေလာကုတၱရာ အတြက္ အက်ိဳးျဖစ္ေစမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ မိမိတတ္ႏုိင္၊ စြမ္းေဆာင္ႏုိင္တဲ့ ကိစၥရပ္ေတြအတြက္ ပူပင္ျခင္းဟာ အေၾကာင္းမဟုတ္ပါဘူး။ မိမိ တတ္ႏုိင္သေလာက္ ကူညီ ေျဖရွင္းေပးျခင္း အားျဖင့္ အမ်ားရဲ႕ ခ်စ္ခင္ ေလးစားမႈ၊ အားကုိး ယံုၾကည္မႈတုိ႔ကုိ ခံယူ ရရွိႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘဘာ၀ ေဘးအႏၱရာယ္ဆုိးေတြနဲ႔ ကံၾကမၼာဆုိး ေတြကသာ မိမိ မျမင္စြမ္းႏိုင္ေသာ၊ မေျဖရွင္းႏုိင္ေသာ ေသာက တုိးပြားေစတဲ့ အေျခခံ အေၾကာင္းရင္းေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီကိစၥရပ္ေတြကို မ်က္ႏွာလြဲထားႏုိင္ရင္ အေကာင္းဆံုး ျဖစ္ပါတယ္။

အဓိကကေတာ့ ေသာကကုိ အေကာင္းျမင္ ႐ႈေထာင့္ကေန ၾကည့္ျမင္တတ္ဖုိ႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ရွိသင့္သည္ထက္ ပုိလြန္တဲ့ ေသာကမီးေၾကာင့္ စိတ္ဒုကၡ ႀကီးမားစြာနဲ႔ ဘ၀ခရီးကုိ ေလွ်ာက္လွမ္းေနသူ တစ္ဦး မျဖစ္သင့္ပါဘူး။ ယထာဘူတက်တဲ့ အျမင္နဲ႔ ဆင္ျခင္ပိုင္းျခားၿပီး ျဖစ္သင့္တဲ့ ကိစၥေတြမွာ ရွိသင့္တဲ့ ေသာကကုိ အရင္းျပဳၿပီး အက်ိဳးရွိရွိ အသံုးခ်တတ္ၾကပါလို႔ တင္ျပခ်င္ပါတယ္။ အားလံုးကုိပဲ ေသာက ကင္းေ၀းေစခ်င္ပါတယ္။ ေသာက ကင္းေ၀းႏုိင္ၾကပါေစ။

Charles Robert Darwin (1809-1882)

၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၁၂ ရက္ေန႔ဆုိရင္ သမုိင္းမွာ အထင္ရွားဆံုး သိပၸံပညာရွင္ တစ္ဦးျဖစ္တဲ့ ခ်ားလ္စ္ဒါ၀င္ရဲ႕ ႏွစ္ ၂၀၀ ျပည့္ ေမြးေန႔ျဖစ္ပါတယ္။ အမွတ္ရေနေစဖုိ႔ တင္ျပလုိက္ပါတယ္။ ခ်ားလ္စ္ဒါ၀င္ရဲ႕ စာေပေပါင္းခ်ဳပ္ကုိ အြန္လိုင္းေပၚမွာ ဖတ္႐ႈ ေလ့လာႏိုင္ ပါတယ္။ ခ်ားလ္စ္ဒါ၀င္ရဲ႕ အြန္လုိင္း ပေရာဂ်က္ကုိ ကိန္းဘရစ္ တကၠသုိလ္က ေဆာင္ရြက္ခဲ့ပါတယ္။ မူရင္း စာမ်က္ႏွာေပါင္း ၅၀၀၀၀ နဲ႔ ႐ုပ္ပံုေပါင္း ၄၀၀၀၀ တုိ႔ကုိ Digital format ေျပာင္းၿပီး အားလံုးကုိ အင္တာနက္ ေပၚမွာ ဖတ္႐ႈႏိုင္ ပါတယ္။ ဘ၀ဆင့္ကဲ ေျပာင္းလဲပံုနဲ႔ စပ္လ်ဥ္းတဲ့ ဒါ၀င္ရဲ႕ သီအုိရီနဲ႔ ဒါ၀င္အေၾကာင္း စိတ္၀င္စားသူတုိင္း ေလ့လာႏုိင္ပါတယ္။ ခ်ားလ္စ္ဒါ၀င္ရဲ႕ ဝက္ဘ္ဆုိက္ကုိ သမုိင္းပညာရွင္ Dr. Van Wyhe က ေလးႏွစ္ၾကာ ကမၻာပတ္ၿပီး ဒါ၀င္ရဲ႕ ကုိယ္ပုိင္ စာမူပြားမ်ားနဲ႔ သူ႔ရဲ႕ အေတြးအေခၚနဲ႔ သူ႔အေၾကာင္း ေရးသားထားတဲ့ စာေပမ်ားကုိ ရွာေဖြခဲ့ပါတယ္။ ခ်ားလ္စ္ဒါ၀င္ရဲ႕ ဝက္ဘ္ဆုိက္မွာ ယင္းပညာရွင္ႀကီးကုိယ္တုိင္ ေရးတဲ့ တစ္ခါမွ်ထုတ္ေ၀ရျခင္း မရွိေသးတဲ့ စာမူမ်ားလည္း ေဖာ္ျပေပးထား ပါတယ္။ ဂ်ာမန္၊ ဒိန္းမတ္နဲ႔ ႐ုရွာဘာသာျပန္ မ်ားကုိလည္း ေတြ႕ရွိရပါတယ္။ ခ်ားလ္စ္ဒါ၀င္ရဲ႕ အြန္လုိင္းလိပ္စာကေတာ့ www.darwin-online.org.uk ျဖစ္ပါတယ္။