Thursday, January 22, 2009

မေမ့ႏုိင္တဲ့ တမ္းခ်င္း



တစ္ႀကိမ္ထဲ မကေတာ့ဘူး

မၾကာ မၾကာ ဒဏ္ရာေတြ ဗလပြနဲ႔ ငါ့အသည္း

မနာဘဲ ဘယ္ေနမလဲေနာ္ .. ..




ဒါေပမဲ့လည္း


ရင္းေနတဲ့ ဒဏ္ရာေလး


အနာက်က္ျမန္မွာစုိးလို႔


ဒဏ္ရာေတြ ေပးေပးတတ္တဲ့ မင္းေလးကုိ


ပုိပုိၿပီး အမွတ္ရေနမိတယ္ .. .. ။



20 comments:

Anonymous said...

ဒဏ္ရာေတြ ဗလပြနဲ႔ ငါ့အသည္း
မနာဘဲ ဘယ္ေနမလဲေနာ္ .. ..

ေသခ်ာျပီး ေဆးမတို္းေတာ့ဘူးျဖစ္မယ္ း) အေပၚကပံုနဲ႔ ေတာ္ေတာ္လို္က္တယ္ ဟဟား လက္ေတြနာကုန္မယ္ဗ် စိတ္ေလွ်ာ့ ။

mirror said...

ဒါမ်ိဳးလဲ ျဖစ္တာပဲ...။

ႏုေနလုိက္တာ..။

ျမတ္သြယ္ said...

ဒဏ္ရာေတြ ဗလပြနဲ႔ ငါ့အသည္း
မနာဘဲ ဘယ္ေနမလဲေနာ္ .. ..
နာေနျပီလား ....
သက္သာပါေစေနာ္
ကဗ်ာေလးဖတ္သြားပါတယ္ :)

Anonymous said...

ေရာက္တတ္ရာရာ ကဗ်ာေတာ့ မဟုတ္ေလာက္ဘူး။ တကယ္နာလို႔ နာတယ္ျဖစ္မယ္။ စာနာနားလည္မိပါရဲ႕။

Heart Breaker said...

ျပန္အမွတ္စရာေတြ
အဆံုးသတ္ႏုိင္ဖို႔
အခ်ိန္နဲ႔ပဲ ကုစားႏုိင္ပါေစ။
ကုိယ့္လုိ စုတ္ျပတ္ေနတဲ့ အသဲလုိ မျဖစ္ပါေစနဲ႔လုိ႔ ဆႏၵျပဳလုိက္တယ္။

Anonymous said...

ဒဏ္ရာေပးခဲ႔တဲ႔ မင္းကို ပိုျပီးသတိရေနတယ္..မိုက္တယ္ အကိုေရ
အဆင္ေျပပါေစဗ်ာ

စုိင္းေနာင့္ said...

အင္တာနက္ လိုင္းေကာင္းတုန္း အကုန္ဖတ္သြားတယ္အစ္ကုိ၀င္းေဇာ္ေရ၊ မန္႔ရတာလည္း တစ္ခါတစ္ေလ ၾကာလုိက္တာ။ အဆင္ေျပပါေစ.
http://s456.photobucket.com/albums/qq289/welcomeU2009/?action=view&current=000201C5.gif

Anonymous said...

ေအာ္.. ဒီလို ေမြးျမဴခ်င္မိတဲ့ ဒဏ္ရာမ်ိဳးလဲ ရွိတတ္ပါလား..။ ဘယ္လိုမ်ိဳးလဲ သိခ်င္တယ္ဂ်ာ.။ ႀကံဳခ်င္ေသးေတာ့..။ ( ဟဲဟဲ..) ..။ အဆင္ေျပပါေစ..။

Unknown said...

တစ္ရက္မေရာက္ျဖစ္တာနဲ႔ ဖတ္စရာေတြ ပံုသြားၿပီ၊ ခ်မ္းေျမ့ပါေစ။
ဒဏ္ရာေတြ သက္သာပါေစ။

WWKM said...

ေမာင္၀င္းေဇာ္ေရ..
ခံစားခ်က္ေတြရိွေနေတာ႔လဲ ကဗ်ာေကာင္းေလးေတြ
ဖတ္ရတာေပါ႔ကြယ္။ :D
ဒဏ္ရာေတြက မက်က္နိုင္ေသးဘူးေပါ႔။
အဆင္ေျပပါေစေနာ္။

အစ္မ၀ါ

mhyawlintchin.blogspot.com said...

အခ်စ္ေၾကာင့္ၿဖစ္တည္က်န္ခဲ့တဲ့
ဒဏ္ရာက ခံစားလို႕ပိုေကာင္းေနတဲ့ဟန္ေလးပါလား
ေရးထားပုံကေတာ့ေတာ္ေတာ္ေလးကိုထိထားတယ္နဲ႕
တူတယ္ဗ် :) ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ကဗ်ာကေကာင္းေနေတာ့
အနားက်က္ေလာက္ပါတယ္ :)
အလည္လာသြားပါတယ္ဗ်ိဳ႕ ........

reddevil lover said...

အင္း နာေနတာေလး ကိုက စြဲလမ္းစရာ ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ နိုင္စရာ ျဖစ္ေနတာကိုးဗ်.။

sait phay yar said...

ကဗ်ာေလးအရမ္းေကာင္းတယ္ေနာ္ ေလ့လာသြားတယ္ေနာ္

ကုိတုိး said...

ကဗ်ာေလးက အရမ္းေကာင္းတယ္ေနာ္။ဒဏ္ရာ ဗလပြနဲ႕အသည္းနာေနတာေတာင္မေမ့နုိင္ပဲ ထပ္ျပီးေတာ့ ေတာင္းတေနတယ္ဆုိပါလား။ အခ်စ္ဆုိတာကုိ တကယ္ခံစားတတ္သြားျပီလားမသိဘူးေနာ္ အဟီး............ စတာေနာ္အကုိ။ ကဗ်ာေလးေကာင္းပါတယ္ဗ်ာ ေနာက္လည္းမ်ားမ်ားေရးနုိင္ပါေစဗ်ာ။

ေရႊအင္းသူ said...

ကဗ်ာေရးေကာင္းတဲ့ အစ္ကုိ၀င္းေဇာ္
လာဖတ္သြားတယ္
ဒဏ္ရာေတြ အျမန္ သက္သာပါေစ

Anonymous said...

ေဘာ္ဒါႀကီး
ငါးႀကီးကုိက္လုိ႔ ရတဲ႔ဒဏ္ရာဆုိေတာ႔ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ ေပ်ာက္မွာမဟုတ္ဘူး၊ အကုိက္ခံရတာလည္း မၾကာေသးတဲပုံဘဲ၊ အခု ေဆာင္းတြင္းဆုိေတာ႔ အနာကပုိကုိက္မွာေပါ႔၊ ခံစားဘူးလုိ႔ ကုိယ္ခ်င္းစာ နားလည္ေပးလုိ႕ ရတယ္။

Anonymous said...

ကဗ်ာေကာင္းေလးတစ္ပုဒ္ပါပဲက်ု၀င္းေဇာ္ေရ...
အထူးႏွစ္ခ်ိဳက္မိပါတယ္....

Unknown said...

ဒီပုိ႔စ္နဲ႔ေတာ့ မပတ္သက္ပါဘူး။ အေပၚက ေနာက္ဆံုးပုိ႔စ္ အတြက္ပါ။ ဘယ္သူနဲ႔မ်ား အဆင္မေျပျဖစ္ခဲ့သလဲ ေပါ့ေနာ္။
ဆီေဘာက္မွာ ကုိကုိေမာင္ ေျပာသြားသလိုပဲ
ေစတနာက ေ၀ဒနာျဖစ္တယ္။ ေစတနာကုိ လက္မခံတတ္သူ ျဖစ္တယ္ ဆုိတာပါ။ ဘေလာဂ့္ေလာကထဲက အခ်င္းခ်င္းပဲ။
ညီအစ္ကုိေမာင္ႏွမေတြလို ရင္း၂ႏွီး၂ ျဖစ္သင့္ တာေပါ့ေနာ္။
မႏွစ္သက္ရင္လည္း ေရးထားတဲ့ ကြန္မင့္ကုိ ဖ်က္ပစ္လုိက္ေပ့ါ။ ဒီလုိ မႏွစ္သက္ေၾကာင္း ေျပာတာကိုေတာ့ ဆုိးလြန္းပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဘေလာဂ့္ မလုပ္ျဖစ္ဘူး။ ေမးလ္ပဲ သံုးျဖစ္တယ္။
အဆင္ေျပပါေစ။

ဖိုးဂ်ယ္ said...

ကို၀င္းေဇာ္ေရ အစိတ္ေလ်ာ့ အစိတ္ေလ်ာ့
အဲ့ေလာက္ နာေနတာကို ၾကမ္းျပင္ကို
လက္သီးနဲ႔ ထုႏိုင္ေသးတယ္ေပါ့

ႏွင္းဆီနီ said...

ကဗ်ာေလးဖတ္သြားတယ္။
ျဖစ္တတ္တဲ့သေဘာေလးေပါ့ေနာ္။
ဒဏ္ရာက်က္မွာ ေၾကာက္ေနမဲ့အတူတူ
ဆားျဖဴးထားလုိက္၊ ႏုိ႔မဟုတ္ရင္ ေလာက္တက္ေတာ့မယ္ အဟီး၊ ။