တစ္ဝက္အမွန္၊ ၅၀% က ဟန္

လွ်ပ္စစ္မီးလာရင္ ဘာပဲေျပာေျပာ ခါးခ်ိေအာင္ထုိင္ၿပီး နက္ေပၚမွာ ဆုိက္ကားနင္းလုိ႔ ရေသးတယ္။ မီးမလာေတာ့ ၿငိမ္းတာေပါ့လုိ႔ အလုိမက်တဲ့ စိတ္ကုိ သပ္ခ်ရင္းကြန္ပ်ဴတာေရွ႕က ခြာဖို႔ မခ်င့္မရဲ ထလုိက္တယ္။ ေအာက္ထပ္ဆင္းၿပီး မီးစက္သြားဖြင့္ရင္လည္း ေမးခြန္းေပါင္းမ်ားစြာကုိ ေစာေစာစီးစီး ေျဖရွင္းေနရမွာမုိ႔ မဖြင့္ျဖစ္ခဲ့ဘူး။ မီးလာရင္ ခ်က္ခ်င္းသိေအာင္ေတာ့ ups နဲ႔ speaker ကုိ မီးခလုပ္ ဖြင့္ထားလုိက္တယ္။ ေ၀းေ၀းလံလံလည္း မသြားျဖစ္ပါဘူး။ ကီးဘုတ္ကုိ ေနရာေရြ႕ၿပီး ေမာ္နီတာ ေရွ႕မွာပဲ စားပဲြခံုေပၚ ေမွာက္အိပ္ လုိက္မိတယ္။

= း = း =

ေမွးကနဲ အိပ္ေပ်ာ္႐ံုရွိပါေသးတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ဂ်ဳိင္းႏွစ္ဘက္ကေန ၾကမ္းတမ္းတဲ့ လက္အစံုက ဆဲြမၿပီး ေနာက္ျပန္ အေနအထားနဲ႔ ဒေရာေသာပါး အလ်င္စလုိ ေခၚယူသြားတာ ခံရတယ္။ သတိလစ္တာ မဟုတ္တာေၾကာင့္ မ ခ်ီသြားတဲ့ လူႏွစ္ေယာက္ကုိ မ၀ံ့မရဲၾကည့္လုိက္တာ့ အရပ္ ၁၀ ေပေလာက္ျမင့္ၿပီး၊ အစိမ္းေရာင္ အသားအေရ၊ ၾကမ္းတမ္း ခက္ထန္တဲ့ မ်က္ႏွာထားနဲ႔ ပါကြက္သားေတြ ျဖစ္ေနတာကုိ သိလုိက္ရတယ္။ အကူအညီ ေအာ္ေခၚဖုိ႔ လုပ္ေတာ့လည္း လည္ေခ်ာင္းကေနအသံက ထြက္မလာဘူး။ ႐ုန္းကန္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားျပန္ေတာ့လည္း အားအင္ကမရွိပါဘဲ ႏြမ္းေခြသလုိ ခံစားရတယ္။ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ ေခါင္းေအးေအးထားၿပီးအေျခအေနသံုးသပ္ဖုိ႔ ျပင္ဆင္ေနတုန္းမွာပဲ ေခ်ာက္ထဲကုိ ခုန္ခ်လုိက္သလုိ ေလဟုန္စီး ျပဳတ္က်သြားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း လုိဏ္ေခါင္းသံနဲ႔ အတူ ငယ္သံပါေအာင္ေအာ္ၿပီး ျပဳတ္က် သြားတယ္။ ရုတ္ကနဲရပ္သြားတာနဲ႔ ပိန္းပိန္းပိတ္ မည္းေမွာင္ေနၿပီး စိမ္းေရႊေရႊအနံ႕၊ ညီႇပုပ္ပုပ္အနံ႔ေတြန႔ဲ အတူ ကယ္ပါ ယူပါ အကူအညီေအာ္ေတာင္း ေနတဲ့ဆူညံသံ လႊမ္းၿခံဳေနတဲ့ ေနရာသစ္တစ္ခုကုိ ေရာက္လာရတယ္။ ပတ္၀န္းက်င္ အေျခအေနကုိ အကဲခတ္ခြင့္ မရခင္မွာဘဲ ေအးစက္မာေက်ာၿပီး ေဒါသသံအျပည့္နဲ႔ ေမးျမန္း အစြပ္စဲြခံရတယ္ .. ..

ယမမင္း

• အသင္ လူ႔ဘဝမွာ ကုိယ့္ဘ၀မွန္ကုိ ဖံုးကြယ္ၿပီး လူေတြကုိ လိမ္လည္ လွည့္ျဖားခဲ့တယ္။ သြားငရဲျပည္ .. .. ။ ဒုန္း .. .. ။

ကၽြန္ေတာ္

• ေနပါအုန္း ယမမင္းခင္ဗ်ား။ ကၽြန္ေတာ္ လူ႔ဘ၀မွာ ဘေလာဂ္ နည္းနည္းပါးပါး ေရးပါတယ္။ ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္ ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ အေပ်ာ္တမ္းပါ။ ဒီအတြက္နဲ႔အျပစ္ယူမယ္ဆုိရင္ တရားမွ်တမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အက်ိဳးျပဳ စာေတြပဲ ေရးပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေရးတဲ့ စာေတြကုိ ေက်းဇူးတင္တယ္ ဆုိတဲ့ ေထာက္ခံခ်က္ (ကြန္မင့္) နည္းနည္းပါးပါး ရွိပါတယ္။ ထပ္ေရးပါဆုိတဲ့ ေထာက္ခံခ်က္ လည္း ရွိထားပါေသးတယ္။ ျပန္လည္ စစ္ေဆးေပးဖို႔ ေမတၱာရပ္ခံပါတယ္။ ယမမင္း ႀကီးခင္ဗ်ား။

ယမမင္း

• ေရးတာ ခၽြတ္တာကုိ ေျပာတာမဟုတ္။ ကုိယ့္ဘ၀မွန္ကုိ ဖံုးကြယ္ထားတာ ပုိအျပစ္ႀကီးတယ္။ သြားငရဲျပည္ .. .. ။ ဒုန္း .. .. ။

ကၽြန္ေတာ္

• သည္းခံပါအုန္း ယမမင္းခင္ဗ်ား။ ဒါကေတာ့ ဒီလုိရွိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ ဘ၀အမွန္ တစ္၀က္ကုိ ေဖာ္ျပထားၿပီး ျဖစ္ပါတယ္။၊ က်န္ ၅၀%ကိုေတာ့ မလိမ္မညာဘဲမသိေစခ်င္တဲ့ သေဘာနဲ႔သာ ခ်န္လွပ္ထားတာပဲ ရွိပါတယ္။ ခ်န္လွပ္ထားတဲ့ ဘ၀တစ္၀က္ကေန လူတစ္ဖက္သား နစ္နာေအာင္လည္း မေျပာ၊ မဆုိ၊ မေရး၊ မဆြယ္၊  မက်ဴ၊ မယူ ခဲ့ပါဘူး။ ေနာင္ေတာ့္ ေနာင္ေတာ္ ဘေလာဂ့္ဂါမ်ား က်င့္သံုးတဲ့ လမ္းစဥ္ကုိပဲ မေသြမတိမ္း ေလွ်ာက္ခဲ့တာ ၀န္ခံပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕မ်ားဆုိရင္ ဘ၀မွန္ကုိ ၁၀၀% ထိဖုံုးကြယ္ထားတာ ရွိပါတယ္။ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ နာမည္အမွန္ ဘယ္သူဘယ္၀ါ၊ ေယာက္်ား/ မိန္းမ၊ ေနရာေဒသ၊ အလုပ္အကိုင္ ေတြအထိ လွ်ိဳ႕၀ွက္ထား တာလည္း ရွိပါတယ္။ ခၽြန္တာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ပင့္ေပးတာလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ နားလည္ေပးဖို႔ ေတာင္းဆုိတာပါ။
• ဘေလာဂ့္ေလာက မွာထက္ ခ်က္တင္းေလာကမွာ သာလုိ႔ုဆုိးတဲ့ လူေတြပုိမ်ားပါတယ္။ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ မသိပါဘဲနဲ႔ ၀င္၀င္ေရာၿပီး ကုိယ္ေရးအခ်က္ အလက္ေတြ မသိမသာ ေမးေမး သြားတတ္ပါ ေသးတယ္။ invite လုပ္ မိတ္ဖဲြ႕လာေတာ့လည္း ကုိယ္က ဘေလာဂ့္မိတ္ေဆြေတြ အမွတ္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ဘယ္သူပါ၊ ဘေလာဂ့္လိပ္စာ ကေတာ့ဒီမွာပါ၊ ဒီၿမိဳ႕၊ ဒီၿမိဳ႕နယ္မွာ ေနပါတယ္၊ ဘာအလုပ္ လုပ္စားတယ္ပါလုိ႔ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ မိတ္ဆက္ပါတယ္။ ျဖစ္သင့္ တာကေတာ့ invite လုပ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္လည္းပဲ နာမည္မေျပာခ်င္ေနပါ။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ က်ား/မ ပါ၊ ဘယ္မွာေနပါတယ္၊ ဘယ္အေၾကာင္းေၾကာင့္ ခင္မင္ခ်င္လုိ႔ မိတ္ဆက္ပါတယ္။ ဒီအေျခအေနဆုိ မဆုိးေသးပါဘူး။ ခုေတာ့ အထက္စီးကေနပဲ ေက်ာေက်ာသြားလုိ႔ မတတ္ႏုိင္တဲ့အဆံုး ကၽြန္ေတာ္လည္း ခ်က္တင္းတဲ့ မိတ္ေဆြေတြကုိ အားလုံး Block လုပ္ထားမိပါတယ္။ အျပစ္ကေတာ့ ေသးေသးေလးပါ ယမမင္း။

ယမမင္း

• ေတာ္တိတ္၊ ဖံုးကြယ္တာေတာ့ ဖံုးကြယ္တာပဲ။ သြားငရဲျပည္ .. .. ။ ဒုန္း .. .. ။

ကၽြန္ေတာ္

• စဥ္းစားပါအုန္း ယမမင္းခင္ဗ်ား။ ကၽြန္ေတာ္ google မွာ register လုပ္ကတည္းကုိက အတည္ျဖစ္ခဲ့ၿပီမုိ႔ လက္ခံသူက အျပစ္ပုိႀကီး .. .. ႀကီး .. ႀကီး.. .....

ယမမင္း

• ပါးကြက္သားေတြ အျပစ္သားကုိ ခုခ်က္ခ်င္း ဆီပူမီးတုိက္လုိက္ .. .. ။ ဒုန္း .. .. ။

ေျဖရွင္း ေလွ်ာက္လဲခ်က္ မၿပီးခင္မွာပဲ ပါးကြက္သားေတြရဲ႕ ဆဲြေခၚရာေနာက္ကုိ ဒရြတ္တုိက္ ပါသြားတယ္။ ဒီလုိ လုိက္ပါလာရင္းကေန လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ေတြ႔ရာ အျပစ္သားေတြကုိ ၾကည့္မိေတာ့ အလုိေလး .. ..ျမင္ဖူးတယ္ .. .. ျမင္ဖူးတယ္ .. .. လုိ႔လွမ္းၿပီး ႏႈတ္အဆက္မွာ ေျခေထာက္ကုိ မီးဟပ္မိလုိ႔ လန္႔ျဖန္႔ၿပီး ႐ုန္းအထြက္ ပါးကြက္သားေတြက လက္အလြတ္မုိ႔ ဆူပြတ္ေနတဲ့ ဆီအုိးထဲကုိ ျပဳတ္က်သြားတယ္။ လြတ္လုိလြတ္ျငား ကုိယ္ကုိ လွိမ့္ထြက္လုိက္တာ ဗုန္း .. ဆုိ ထုိင္အိပ္ေနတဲ့ ကြန္ပ်ဴတာ ခံုေပၚကေန ေအးစက္စက္ ပါေကးၾကမ္းေပၚ ျပဳတ္က်သြားမွ အိမ္မက္မက္ေနမွန္း သိရေတာ့တယ္။ ေအးစိမ့္တဲ့ မနက္ခင္းရဲ႕ အေအးဓာတ္ေအာက္မွာ ေဇာေခၽြးေတြကုိ သုတ္ရင္းနဲ႔ မီးလင္းေနတဲ့ ups နဲ႔ speaker ကို မ၀ံ့မရဲ ၾကည့္ျဖစ္မိတယ္။ ဆက္ၿပီး ဘေလာဂ့္ဂင္း ျဖစ္ပါအုန္းမလား။ ဘေလာဂ့္မိတ္ေဆြ ေတြရဲ႕ အိမ္ေလးေတြကုိ မ်က္စိထဲ အစီအရီ ျမင္ေယာင္ေနမိတယ္။ ကုိယ့္ရဲ႕ မဆင္မျခင္ အတၱစိတ္ မွိန္မွိန္ေလးေၾကာင့္ တစ္ပါးသူအေပၚ အျပစ္လုပ္မိေလၿပီလား ?၊ လူေတြမွာ ႐ုိးသားတဲ့ စိတ္ကေလးေတြ ဘာလုိ႔ မ်က္ကြယ္ ျပဳထားႏုိင္ၾကတာလည္း ေပါ့ေနာ္။ ကုိယ့္အေၾကာင္းနဲ႔ကုိယ္ ဆုိေပမယ့္ တစ္ဦးနဲ႔ တစ္ဦးေပါင္းသင္း ဆက္ဆံေရးမွာ မရွိမျဖစ္ လုိအပ္တဲ့ ႐ုိးသားမႈနဲ႔ ပြင့္လင္းတဲ့ အျမင္ေလးရွိရင္ အားလံုးေပ်ာ္ရႊင္ အဆင္ေျပ ႏုိင္မွာပါ။ ခုိးလုခုိုးလု နဲ႔ မတင္မက်တဲ့ စိတ္အစဥ္ကေန အားလံုးေသာ မိတ္ေဆြမ်ား စိတ္ရွင္းသန္႔ႏုိင္ေစဖုိ႔ ဆႏၵျပဳလုိက္ပါတယ္။