အရင္းစစ္ေတာ့

ကုိခ်စ္ေဖဇနီး မေအးၿငိမ္းက အညာသူစစ္စစ္ပါ။ ေအးေဆးတည္ၿငိမ္ၿပီး နားေအးပါးေအး ေနတတ္တဲ့ အိမ္ေထာင္ရွင္မ တစ္ေယာက္ ျဖစ္တယ္။ နယ္မွာေနစဥ္ခါက ဆိတ္ၿငိမ္တဲ့ ၀န္းက်င္ေၾကာင့္ စိတ္ေနစိတ္ထားလည္း ႏူးႏူးညံ့ညံ့ ရွိလွပါတယ္။ အလုပ္ကုိ အေၾကာင္းျပဳၿပီး ကုိခ်စ္ေဖတုိ႔ ဇနီးေမာင္ႏွံ တာေမြကို ေျပာင္းလာၾကရတယ္။ ကုိခ်စ္ေဖတုိ႔ ေနတဲ့တာေမြက ေတာ္ေတာ္ေလးကုိ စည္ကားၿပီး အခ်က္အျခာက် လွပါတယ္။ မနက္ဖက္ဆုိ လမ္းေဘးေစ်းသည္ေတြ အစီအရီနဲ႔ ပလက္ေဖာင္း ေစ်းခင္းေလး ရွိတတ္သလုိ ညဖက္ လူေျခတိတ္ခ်ိန္ထိ အသြားအလာ ျပတ္တယ္ရယ္လုိ႔ မရွိတတ္ပါဘူး။ ဆုိက္ကားသံ၊ အမႈိက္သိမ္း တြန္းလွည္းသံ၊ ေရသန္႔ တြန္းလွည္းသံ၊ အလွဴခံေတြရဲ႕ ေအာ္သံေတြအျပင္ ဥဒဟုိ သြားလာေနတဲ့ လိုင္းကားအစံုစံုရဲ႕ ဟြန္းသံ၊ ဘရိတ္နင္းသံ၊ လီဘာညစ္သံ ေတြကုိ နိစၥဓူ၀ ၾကားေနရတဲ့ ဆူညံသံေတြေၾကာင့္ မေအးၿငိမ္းခင္မ်ာ သည္းမခံႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။ ႏူးညံ့တဲ့ စိတ္ေတြ ေပ်ာက္ၿပီး ၾကားသမွ် အသံေတြေနာက္ကုိ တုိက္ခန္းထဲကေန တဗ်စ္ေတာက္ေတာက္ ေရရြတ္ေနေတာ့တာပါပဲ။ ေျပာရခက္လုိ႔သာ ၾကည့္ေနရတာ၊ ႏုိ႔မဟုတ္ရင္ ေအာ္လႊတ္မယ့္ သူပါ။

တစ္ေန႔တစ္ေန႔ နားမခံသာတဲ့ ဆူညံသံေတြကုိ အေၾကာင္းျပဳၿပီး ဇနီးသည္ကုိ နားခ်ရတယ္။ သည္းခံပါ၊ ခြင့္လႊတ္ပါ၊ သူတုိ႔မွာလည္း သူတုိ႔မိသားစုရဲ႕ တစ္၀မ္းတခါး အတြက္ လႈပ္ရွား သြားလာ လုပ္ကိုင္ေနရတာ ျဖစ္လုိ႔ ခႏၶီတရားႏွလံုးသြင္းၿပီး နားလည္ေပးဖုိ႔ တုိက္တြန္းရတယ္။ ဒီလုိနဲ႔ စိတ္ရင္းမွန္တဲ့ မေအးၿငိမ္း တစ္ေယာက္ တရားသေဘာ ႏွလံုးသြင္းၿပီး တစ္ေယာက္ထဲ အလုိမက်ဘဲ ဗ်စ္ေတာက္ဗ်စ္ေတာက္ ေျပာတဲ့ ဥာဥ္ဆုိးေလး ေလ်ာ့သြားတယ္။ တစ္ေန႔ ရံုးအားရက္ တစ္ရက္မွာ ေန႔လည္စာစားၿပီး ကိုခ်စ္ေဖ တစ္ေယာက္ ေမွးကနဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္။ သိပ္ၾကာလုိက္မယ္ မထင္ပါဘူး။ ကေလးနဲ႔ လူငယ္လူရြယ္ သံုးေလးေယာက္ ေလာက္က သံၿပိဳင္ေအာ္လုိက္တဲ့ အသံေၾကာင့္ ကိုခ်စ္ေဖ လန္႔ႏုိးၿပီး ကျပာကယာ ထထုိင္လိုက္မိတယ္-

• " ေက်းဇူးရွင္ ဦးဦး ေဒၚေဒၚ ကုိကုိ မမ တုိ႔ခင္ဗ်ာ၊ အသံုးမလုိေတာ့တဲ့ ႏို႔ဆီဗူးခြံမ်ား၊ ေရသန္႔ဗူးခြံမ်ား၊ ေဆးပုလင္းခြံ၊ ကတၱီပါ ဖိနပ္ပ်က္မ်ား၊ မီးေခ်ာင္း အကၽြမ္းမ်ား၊ မီးသီး အကၽြမ္းမ်ား ရွိရင္ စြန္႔ႀကဲေပးပါ။ ေက်းဇူးရွင္ ဦးဦး ေဒၚေဒၚ ကုိကုိ မမ မ်ားခင္ဗ်ား "

လုိ႔ အိမ္ေနာက္ေဖး လမ္းၾကားကေန သံၿပိဳင္ေအာ္သံကုိ ၾကားလိုက္ရတာေၾကာင့္ ကုိခ်စ္ေဖ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ဒီကေလးေတြ ငါ့မိန္းမနဲ႔ေတာ့ ေတြ႕ေတာ့မွာပဲ ဆုိၿပီး စုိးရိမ္စိတ္ ၀င္သြားမိတယ္။ ဒါနဲ႔ မေအးၿငိမ္းကုိ ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ဘုရားခန္းထဲမွာ ဘုရားပန္းအုိးေတြ တုိက္ခၽြတ္ေနတာ ေတြ႕ရလုိ႔ အနည္းငယ္ စိတ္ေအး သြားရတယ္။ အရင္လုိ ဒီလုိအနီးကပ္ ဆူညံပူညံသံ ၾကားလုိ႔ကေတာ့ ဗ်စ္ေတာက္ဗ်စ္ေတာက္ တင္မကေတာ့ဘူး အသားကုန္ ကေလာ္တုပ္ အဟုတ္လုပ္ခဲ့တယ္။ ဒါနဲ႔ ကုိခ်စ္ေဖ တစ္ေယာက္ ဇနီးဆီ သြားၿပီး

• " မိန္းမေရ၊ ခုတခါေတာ့ တယ္ၿငိမ္ပါလားေနာ္။ ေအးေပါ့ေလ စိတ္တုိစရာေတြ ႀကံဳတုိင္းသာ ေအာ္ဟစ္ ေနမယ္ ဆုိရင္လည္း ပတ္၀န္းက်င္က ကဲ့ရဲ႕ပါမယ္။ တရားသေဘာနဲ႔သာ စိတ္ကုိေျဖပါ"

လုိ႔ တုိက္တြန္း လိုက္ပါတယ္။ ဒီအခါမွာ ဇနီးသည္ျဖစ္သူ မေအးၿငိမ္း ျပန္ေျပာ လုိက္တာကေတာ့ -

• " ေၾသာ္ ကုိခ်စ္ေဖ၊ ရွင္က ဘာသိလို႔လဲ၊ အရင္တုန္းက အမႈိက္ပံုးထဲ လႊင့္ပစ္ခဲ့တဲ့ ဗူးခြံ၊ ပုလင္းခြံေတြ ေရာင္းစားရမွန္း သိလုိ႔ အခု လႊင့္မျပစ္ေတာ့ဘဲ ေရာင္းစား ေနတာပါေတာ္၊ ဒီေကာင္ေလးေတြရဲ႕ ေက်းဇူးေၾကာင့္ပဲ ရွင္ႀကိဳက္တတ္တဲ့ အရြက္ဟင္းတစ္ခြက္ ပုိခ်က္ႏုိင္တာ။ အမႈိက္ထဲကေန ေငြျဖစ္ေအာင္ သူတုိ႔ေလးေတြ သင္ေပးထားတာေလ။ သူတုိ႔က မိန္းမတုိ႔ရဲ႕ ေက်းဇူးရွင္ေလးေတြ ဆုိလည္း မမွားဘူးေပါ့ " တဲ့ဗ်ာ။

ဘာေၾကာင့္ ကမၻာႀကီး ဒီေလာက္ ၿငိမ္းခ်မ္းေနမွန္း ခုမွအေၾကာင္းစံု သိရေတာ့တယ္။ ေအာ္ .. ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့ ကမၻာေျမ၊ ေအးခ်မ္းတဲ့ ကမၻာေျမ .. ။