ေရစီး ကမ္းၿပိဳ ေစတနာ

အိမ္ကေန ထြက္ေနက် အခ်ိန္ထက္ ကေန႔ေတာ့ ေစာၿပီး႐ံုးကုိ ထြက္လာခဲ့သည္။ တာေမြကေန ေရႊဂံုတုိင္ ၁၀၀ က်ပ္၊ ေရႊဂံုတိုင္ကေန ဆူးေလ ၁၀၀ က်ပ္ ဆုိၿပီး ကားဆရာေတြက လမ္းပိုင္းႏွစ္ခု ခဲြလုိက္တဲ့အတြက္ ၂၀၀ က်ပ္ ေတာင္းတာေၾကာင့္ အသြားအျပန္ အတြက္ ၄၀၀ က်ပ္ကုန္သည္။ ေရရွည္ အက်ိဳးအတြက္ စဥ္းစားၿပီး လုိင္းကားမစီးဘဲ ၿမိဳ႕ထဲသြားႏိုင္မယ့္ နည္းလမ္းေလး ညကတည္းက တစ္ကုိယ္တည္း ႀကိတ္ေတြးထားသည္။ တာေမြလမ္းမေပၚမွာ ဆူးေလ ေရာက္မည့္ ကားေတြ လုိင္းစံု၊ နံပါတ္စံု၊ အရြယ္အစား စံုလင္လွေပမယ့္ ရတဲ့၀င္ေငြနဲ႔ ကုန္က်မယ့္ ထြက္ေငြညီမွ်ေအာင္ ႀကိဳးစားတြက္ဆ သံုးစဲြရမွုာမုိ႔ လုိင္းကားကုိ တစ္ခ်က္ေစာင္းငဲ့ ၾကည့္ၿပီး တာေမြဘူတာကုိ ကုိခ်စ္ေဖတစ္ေယာက္ ခပ္သုတ္သုတ္ ေလွ်ာက္လာခဲ့သည္။ ၿမိဳ႕ပတ္ရထားလက္မွတ္ကုိ ၁၀ က်ပ္ နဲ႔၀ယ္ၿပီး ရထားဆုိက္ခ်ိန္ကုိ ၾကည့္ေတာ့ ေနာက္ ၅ မိနစ္ဆုိ ဆုိက္မည္ျဖစ္သည္။ လက္်ာရစ္ ပလက္ေဖာင္းေပၚ ရပ္ေစာင့္ရင္း ေဘးပတ္၀န္းက်င္ကုိ စနည္းနာၾကည့္ေတာ့ သူလုိကုိယ္လုိ ရံုးသမားေတြမ်ားသည္။ ၿမိဳ႕ထဲ ဆုိင္သြားဖြင့္မည့္ ေစ်းသည္ သံုး-ေလးေယာက္ပါသည္။ ေက်ာင္းသားေတြလည္း ပါသည္။ ယူနီေဖာင္း၀တ္ ေတြလည္း ပါသည္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေရာက္မွ ပထမဆံုး စီးျဖစ္တဲ့ ၿမိဳ႕ပတ္ရထားေပၚကေန မလွမပ႐ႈခင္းေတြ ခံစားရင္း ဘူတာႀကီးမွာ ဂိတ္ဆံုးသည္။ ပန္းဆုိးတန္း ဂံုးတံတားကုိ ေက်ာ္ေတာ့ ရံုးကအနီးကေလး ျဖစ္သြားသည္။ ၄၀၀ က်ပ္ကုန္မည့္ ခရီးကုိ ၂၀ က်ပ္နဲ႔ ေခၽြတာႏုိင္ခဲ့တာေၾကာင့္ ကုိခ်စ္ေဖ တစ္ေယာက္ အေက်နပ္ႀကီး ေက်နပ္ကာ ရင္ထဲ ေအးျမျမေလး ခံစားမိတာ အမွန္ျဖစ္သည္။

ေန႔ခင္း ၁၂ နာရီမွာ နယ္အေရာင္း ကုိယ္စားလွယ္ေနန႔ဲ လုပ္မည့္ အစည္းအေ၀းအတြက္ မနက္ကတည္းက ျပင္ဆင္ရသည္။ ရံုးေရာက္တယ္ ဆုိရင္ပဲ အစည္းအေ၀းအတြက္ လုိအပ္သည္မ်ား ညႊန္ၾကားရသည္။ မိမိကိုယ္တုိင္လည္း ေျပာစရာရွိသည္မ်ားကုိ ျပင္ဆင္ရသည္။ စာရြက္စာတမ္းမ်ား၊ ဖုိင္တဲြမ်ား၊ စာအုပ္မ်ားကုိ အဆင္သင့္ျဖစ္ေအာင္ စုစည္းရသည္။ သည္ၾကားထဲ ေန႔စဥ္ လုပ္ေဆာင္ေနက် ပံုမွန္အလုပ္ကုိလည္း လုပ္ေဆာင္ ေပးရေသးသည္။ အလုပ္မ်ားၿပီ ဆုိရင္ ျဖစ္ေနက် ဖုန္းက တဂြမ္ဂြမ္လာသည္။ စိတ္ပ်က္စရာ ျဖစ္ေပမယ့္ ေျဖၾကား ေပးေနရတာက ၀တၱရားတစ္ခု ျဖစ္သည္။ ဟန္းဖုန္းဆုိရင္ေတာ့ ပိတ္ထားလုိ႔ ျဖစ္ေသးသည္။ ပိတ္မရတဲ့ ႀကိဳးဖုန္းဆုိေတာ့ ေခၚသမွ်ဖုန္းကုိ ဒိုင္ခံေျဖရွင္း ေပးရသည္။ ၁၂ နာရီမတ္တင္းၿပီျဖစ္လို႔ ကုိခ်စ္ေဖတစ္ေယာက္ အစည္းအေ၀းခန္း သြားဖို႔ အခန္းထဲက ထြက္ဖုိ႔ ျပင္ဆင္လုိက္သည္။ အဲဒီခဏမွာပဲ စားပဲြေပၚက ဖုန္းျမည္လာလုိ႔ စိတ္အလိုမက်ေပမယ့္ ေကာက္ယူ ထူးလုိက္ပါသည္။

" ဟလုိ "
" ေမာင္လား "

ရင္းႏွီးျခင္း မရွိတဲ့အသံ ျဖစ္တဲ့အျပင္ ငယ္ရြယ္တဲ့ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ရဲ႕ အသံခ်ိဳခ်ိဳေလးျဖစ္သည္။ အိမ္က ဇနီးသည္ မေအးၿငိမ္းကေတာ့ ကုိခ်စ္ေဖကုိ " ကုိခ်စ္ေဖ " လုိ႔သာ တံုးတိတိ ေခၚသည္။ တဖက္က ဖုန္းအသံရွင္သည္ မေအးၿငိမ္း တစ္ေယာက္ မဟုတ္သည္မွာ ေသခ်ာသည္။ ဖုန္းနံပါတ္ မွား၀င္လာတာ ျဖစ္မည္။ အေတြးေတြ ေ၀ေနတာေၾကာင့္ " ဟုတ္ " လုိ႔တစ္ခြန္း ၀င္ေထာက္လုိက္သည္။ ဒါနဲ႔ တစ္ဖက္ဖုန္းရွင္က ..

" ေမာင္ .. ညေနျပန္ရင္ မွာလုိက္တဲ့ ကေလးအားေဆးရယ္ ပါရာစီတေမာ ေဆးအရည္ရယ္ မေမ့နဲ႔ေနာ္"
" ေအးပါ "

အလုပ္မ်ားတဲ့ပံုနဲ႔ စကားစျဖတ္ၿပီး ဖုန္းကုိခ်မယ္ လုပ္ေတာ့ တစ္ဖက္ အသံရွင္က ဆက္ထြက္လာသည္

" ၿပီးေတာ့ ငယ္ သံုးေနက် ဟုိေဆးလည္း ကုန္ေနၿပီ .. သိလား "
" ဘာေဆးလည္း မသိ .. .."
" ေအာ္ ေမာင္ကလည္း .. ေသာက္ေနက် ေဆးလံုးအနီေလးပါဆုိ .. "

မိန္းကေလးရဲ႕ မခ်င့္မရဲ အသံစာစာေလးက ထြက္လာျပန္သည္

" ေအး .. ေအး .. ဟုတ္ပါၿပီ၊ ဒါပဲေနာ္ .. "

ကုိခ်စ္ေဖ တစ္ေယာက္ ေျပာေျပာဆုိဆုိ ဖုန္းကုိအတင္းခ်။ တုိင္ကပ္နာရီကုိ တစ္ခ်က္လွမ္းၾကည့္ရင္း အစည္းအေ၀းခန္းမ ဆီကုိ ကသုိက္ကရုိက္ အေျပးတပုိင္းနဲ႔ ထြက္လာခဲ့သည္။ အစည္းအေ၀းက ႐ံုးဆင္းခ်ိန္လြန္မွ အစသတ္ႏုိင္ခဲ့သည္။ စိတ္ေမာလူေမာ ျဖစ္သြားတာေၾကာင့္ ရံုးခန္းထဲ ထားစရာရွိတာ ထားၿပီးတာနဲ႔ အိမ္တန္းျပန္သည္။ ပန္းဆုိးတန္း ဂံုးတံတားေပၚအတက္ ရုပ္ရွင္ပုိစတာကုိ လွမ္းအၾကည့္မွာ အစည္းအေ၀းခန္း သြားခါနီး ဖုန္းမွား၀င္သည့္အေၾကာင္း ျပန္ေျပာင္း အမွတ္ရ မိလုိက္သည္။

"ကေလးအားေဆး၊ ပါရာစီတေမာ့အရည္ နဲ႔ ေနာက္ ေသာက္ေနက် ေဆးလံုးအနီေလး .. " တဲ့

ဇနီးသည္က လင္ေတာ္ေမာင္ကုိ သတိမရမွာ စုိးရိမ္စိတ္နဲ႔ ဖုန္းဆက္အသိေပး တာျဖစ္မယ္လုိ႔ ကိုခ်စ္ေဖ ေတြးမိသည္။ တစ္ဖက္ ဖုန္းဆက္သူ ကလည္း ဖုန္းနံပါတ္ကုိ ေသခ်ာမေမး မစူးစမ္း။ ကုိခ်စ္ေဖကလည္း အလုပ္႐ႈပ္ေနလုိ႔ ျပန္မရွင္းျပႏုိင္။ ေနာက္ၿပီး " ေဆးလံုးအနီေလး " တဲ့။ ဘာေဆးပါလိမ့္။ ကိုခ်စ္ေဖ တစ္ေယာက္ မဆီမဆုိင္ ေခါင္းစားမိသည္။

ဘယ္လုိပင္ ျဖစ္ပါေစ ညေနအိမ္အျပန္မွာ ဇနီးသည္ အထပ္ထပ္ အမွာေခၽြခဲ့တဲ့ ၾကားက " ေဆး ၃ မ်ိဳး " လံုး ၀ယ္မလာတဲ့ " ေမာင္ " ဆုိတဲ့ လူႀကီးမင္း တစ္ေယာက္ အတြက္ေတာ့ က်ဥ္းထဲၾကပ္ထဲ ခဏတာ ေရာက္သြားမယ့္ အျဖစ္အပ်က္ေလးကို ေတြးမိၿပီး ကုိခ်စ္ေဖ တစ္ေယာက္ ၿပံဳးလုိက္မိသည္။

(ပံုကုိ google image ကေနယူထားပါတယ္)

Duplicate File Finder 3.5

ေနာက္ freeware ေလးတစ္ခုပါ။ 112 KB ေလးပဲရွိတယ္။ သူ႔ရဲ႕ စြမ္းေဆာင္ခ်က္ကေတာ့ ကြန္ပ်ဴတာထဲက ဖုိင္တစ္ခုဟာ ေနရာခဲြၿပီး ၂ ဖုိင္ ၃ ဖုိင္ ျဖစ္ေနရင္ စုစည္းၿပီး ရွာေပးပါတယ္။ ထပ္ေနတဲ့ ဖုိင္ေတြကုိ ဖ်က္ပစ္ႏုိင္တာေၾကာင့္ ကြန္ပ်ဴတာရဲ႕ free space ကုိပုိရေစပါတယ္။ မိမိရွာလုိတဲ့ ဖုိင္ရဲ႕ Extension (jpeg, doc, pmd, p65, xls, pdf .....etc ) နဲ႔ ရွာခ်င္တဲ့ Drive ကုိ ေရြးခ်ယ္ေပးယံုပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ကြန္ပ်ဴတာထဲ ထပ္ေနတဲ့ ဖုိင္ေတြကုိ မိနစ္ပိုင္းအတြက္ ရွာေပးႏိုင္တဲ့ freeware ေလးရဲ႕ Zip ဖုိင္ကုိ ဒီကႏွိပ္ ၿပီး ယူႏုိင္ပါတယ္။ အဆင္ေျပၾကပါေစ။

Neo's Safekeys 2008 2.3.0

စာေရးပ်င္းတာနဲ႔ ဖရီးရတာေလး ေျခဆန္႔မိတယ္။ 1.8 MB ပမဏရွိတဲ့ freeware ေလးပါ။ နက္ကဖီးဆုိင္သြားၿပီး သံုးေနရတဲ့ သူေတြအတြက္ ဆုိင္က ကြန္ပ်ဴတာထဲမွာ key logger ဆုိတဲ့ ပရုိဂရမ္ထည့္ထားရင္ မိမိ Keyboard ကေနရုိက္သမွ် ေတြကုိ မသမာတဲ့သူက အကုန္သိေနမွာပါ။ ကိုယ့္ရဲ႕ အေရးႀကီးတဲ့ သတင္းအခ်က္အလက္ ေတြအတြက္ မလံုၿခံဳေတာ့တာ အမွန္ပါပဲ။ ေငြေၾကးန႔ဲ ဆုိင္တဲ့ အခ်က္အလက္ ေတြသာမက ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ အတြက္ သံုးတဲ့ ဂ်ီေမးလ္ အေကာင့္ေတြကိုပါ keyboard ကေန ရိုက္မထည့္ပဲ ခု freeware ကရလာမဲ့ ကီးေလးေတြကို mouse နဲ႔ ကလစ္ႏွိပ္ၿပီး ဖြင့္ယူပါ။ key word ေတြကုိ သူက (*) အကၡရာ အေနနဲ႔ ထုတ္ေပးမွာပါ။ ကီးဘုတ္ကုိ အသံုးျပဳတာ မဟုတ္တဲ့အတြက္ keylogger ကုိေၾကာက္စရာမလုိေတာ့ပါဘူး။ ဒီ freeware ရဲ႕ zip ဖုိင္ကုိ ဒီကႏွိပ္ ၿပီး ယူႏိုင္ပါတယ္။ အဆင္ေျပၾက ပါေစ။

ေန႔သစ္ရဲ႕ မနက္မ်ားစြာ ..

waiting for .......... .com လုိ႔တစ္မ်ိဳး၊ connection to .......... .com လုိ႔တစ္နည္း transferring data from .......... .com လို႔ အမ်ိဳးမ်ိဳး လူကုိ၀မ္းခ်ေနၿပီး ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ The requested URL could not be retrieved ဆုိတာနဲ႔ တစ္ေနသာ ကုန္သြားတယ္ ကုိယ့္ရဲ႕ ဘေလာ့စာမ်က္ႏွာေပၚ မေရာက္ခဲ့ရပါဘူး။ Connection မေကာင္းေတာ့ ဆုိင္ရွင္ တရုတ္ႀကီးကုိ လွမ္းလွမ္း႐ႈိးရတယ္။ သူကလည္း သေဘာေပါက္စြာနဲ႔ ေငြသြားရွင္းရင္ အမ်ားႀကီး သက္ညာခြင့္ ေပးခဲ့လုိ႔သာ နက္ေပၚတက္ဖုိ႔ သက္ဆုိးပုိရွည္ ေစခဲ့ပါတယ္။ ဒါလုိနဲ႔ စိတ္အစဥ္ကုိ ဆဲြေဆာင္ေစတဲ့ ဘေလာဂ့္ကုိ ေရာက္ႏုိင္ႏုိးႏုိး ေစာင့္ေပမယ့္ ထူးျခားမလာ ခဲ့တာေၾကာင့္ အိပ္ယာထဲ ေစာေစာ၀င္ျဖစ္တယ္။ ခရီးထြက္ေနတာျဖစ္လို႔ အိမ္မွာလုိ ကုိယ့္အိပ္ခန္းထဲမွာ ခုတင္ေပၚ သက္ေတာင့္သက္သာ အိပ္ရတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ယာဥ္ေမာင္းရဲ႕ ေနာက္ခန္း ဆုိဖာခုံေလးက ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ လတ္တေလာ နိဗာန္ဘံု ျဖစ္ပါတယ္။ ခံုတန္းဆုိေပမယ့္ လူတစ္ေယာက္ က်ယ္က်ယ္လြင့္လြင့္ အိပ္လုိ႔ရႏုိင္တယ္။ ေကာင္းေကာင္း ေျခဆန္႔ထုတ္လုိ႔ ျဖစ္ပါတယ္။ အေညာင္းမမိပါဘူး။ ဇိမ္က်မယ့္ inn ေတြ guest house ေတြမွာ တကူးတက သြားမအိပ္ျဖစ္ပါဘူး။ ကုိယ္က သိကၡာဘယ္ေလာက္ပဲ ရွိတယ္ေျပာေျပာပါ။ ကားသမားဆုိတာနဲ႔ လူတုိင္းက ႏွာေခါင္း႐ႈံ႕ၾကတယ္။ သူငယ္ခ်င္း အေပါင္းအသင္းေတြက အစ လူကုိၾကည့္တဲ့ မ်က္လံုး၊ ေျပာထြက္လာတဲ့ စကားေတြက လူတစ္ေယာက္အတြက္ မခံခ်ိ မခံသာ ျဖစ္ေစေလာက္ ပါတယ္။ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္နဲ႔ ခင္မိရင္ တစ္ဖက္သားအျမင္မွာ အဲဒီ မိန္းကေလးကုိ ကုိယ္ကပဲ ေသြးေဖာက္ေသာက္ ေလမလားဆိုၿပီး မိန္းကေလးအတြက္ စုိးရိမ္ေပးေနတတ္တဲ့ ေစတနာ စကားေတြ အတြက္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတာ အမွန္ပါ။ ဘာျဖစ္ျဖစ္ ကားေစာင့္ၿပီးသားလည္း ျဖစ္ေအာင္ ကားေပၚပဲ အၿမဲ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ အိပ္ျဖစ္တယ္။

မခမ္းနားတ့ဲ ၿငီးေငြ႔ဖြယ္ အိပ္ယာအေၾကာင္းကုိ ေယာင္ေနတာနဲ႔ ဆုိလုိရင္း အေၾကာင္းအရာကို မေရာက္ႏုိင္ဘူး ျဖစ္တယ္။ ေရးခ်င္တာက တစ္ညတာ အိပ္စက္ၿပီး ေနာက္တစ္ရက္ ေန႔သစ္မနက္မွာ ဘယ္လုိအိပ္ယာထတယ္ ဆုိတာကုိ ေျပာျပခ်င္တာပါ။ ဘ၀သမား တစ္ေယာက္အတြက္ေတာ့ ေနဖင္ထုိးေအာင္ မအိပ္ျဖစ္တာေတာ့ အမွန္ပါ။ ညဖက္ ဘယ္ေလာက္ပဲ အလုပ္မ်ားၿပီး ညည့္နက္ေအာင္ အိပ္ျဖစ္ပါေစ။ မနက္ အာရံုမတက္ခင္ ေလးနာရီခဲြ နဲ႔ ငါးနာရီ ေလာက္ပံုမွန္ အိပ္ယာထျဖစ္ ပါတယ္။ ဆင္းရဲတဲ့ ကံဇာတာ ပါလာတာလည္း ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ နာရီႏုိးစက္ အကူအညီလည္း မလုိခဲ့ပါဘူး။ တစ္ေယာက္ေယာက္ကုိ ဘယ္အခ်ိန္မွာ လာႏုိးပါ ဆုိတဲ့ စကားႀကံဳလည္း မကမ္းလွမ္းခဲ့ ဖူးပါဘူး။ ႏုိးၾကားေနတတ္တဲ့ အာရံုအသိက အိပ္ယာကႏုိးလုိ႔ လက္ပတ္နာရီကုိ ၾကည့္လုိက္ရင္ ထေနက် အိပ္ယာထခ်ိန္ ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ ဒါက ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ ေန႔စဥ္ ရုိးရွင္းတဲ့ မနက္အိပ္ယာထခ်ိန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

'' မနက္မွာဘယ္လိုအိပ္ယာကထလဲ '' လို႔ Tag ခံထားတာ ၿပီးခဲ့တဲ့အပတ္ ကတည္းကပါ။ အဆင္မေျပတဲ့ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ခ်က္ခ်င္း မေရးႏုိင္ခဲ့ပါဘူး။ ေရးၿပီးျပန္ေတာ့လည္း ေကာင္းမြန္ျခင္း မရွိတဲ့ ကြန္နက္ရွင္ေၾကာင့္ ပုိ႔စ္အျဖစ္ မတင္ျဖစ္ ႏိုင္ခဲ့ျပန္ပါဘူး။ Tag ထားတဲ့ လမင္းငယ္ တုိ႔ ကုိလည္း အားနာပါတယ္။ လမင္းငယ္ တုိ႔ရဲ႕ မနက္ခင္းတုိင္းမွာ ေႏြးေထြးၿပီး ၾကင္နာမႈအျပည့္ပါတဲ့ အိပ္ယာထ ဆည္းလည္းသံေလးကို အားက်မိတာေတာ့ အမွန္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္လဲပဲ ဘယ္ေတာ့မွမ်ား လမင္းငယ္တုိ႔လုိ စိတ္လက္ေပ့ါပါးၿပီး မဂၤလာေတြနဲ႔ ျပည့္စံုေနတဲ့ နံနက္ခင္းေလးကို ပုိင္ဆုိင္ႏုိင္မလဲ ေလလို႔ အေတြးေတြ ပြားရပါတယ္။ အားလံုးကုိပဲ ေပ်ာ္ရႊင္ေစခ်င္ပါတယ္။

အရင္းစစ္ေတာ့

ကုိခ်စ္ေဖဇနီး မေအးၿငိမ္းက အညာသူစစ္စစ္ပါ။ ေအးေဆးတည္ၿငိမ္ၿပီး နားေအးပါးေအး ေနတတ္တဲ့ အိမ္ေထာင္ရွင္မ တစ္ေယာက္ ျဖစ္တယ္။ နယ္မွာေနစဥ္ခါက ဆိတ္ၿငိမ္တဲ့ ၀န္းက်င္ေၾကာင့္ စိတ္ေနစိတ္ထားလည္း ႏူးႏူးညံ့ညံ့ ရွိလွပါတယ္။ အလုပ္ကုိ အေၾကာင္းျပဳၿပီး ကုိခ်စ္ေဖတုိ႔ ဇနီးေမာင္ႏွံ တာေမြကို ေျပာင္းလာၾကရတယ္။ ကုိခ်စ္ေဖတုိ႔ ေနတဲ့တာေမြက ေတာ္ေတာ္ေလးကုိ စည္ကားၿပီး အခ်က္အျခာက် လွပါတယ္။ မနက္ဖက္ဆုိ လမ္းေဘးေစ်းသည္ေတြ အစီအရီနဲ႔ ပလက္ေဖာင္း ေစ်းခင္းေလး ရွိတတ္သလုိ ညဖက္ လူေျခတိတ္ခ်ိန္ထိ အသြားအလာ ျပတ္တယ္ရယ္လုိ႔ မရွိတတ္ပါဘူး။ ဆုိက္ကားသံ၊ အမႈိက္သိမ္း တြန္းလွည္းသံ၊ ေရသန္႔ တြန္းလွည္းသံ၊ အလွဴခံေတြရဲ႕ ေအာ္သံေတြအျပင္ ဥဒဟုိ သြားလာေနတဲ့ လိုင္းကားအစံုစံုရဲ႕ ဟြန္းသံ၊ ဘရိတ္နင္းသံ၊ လီဘာညစ္သံ ေတြကုိ နိစၥဓူ၀ ၾကားေနရတဲ့ ဆူညံသံေတြေၾကာင့္ မေအးၿငိမ္းခင္မ်ာ သည္းမခံႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။ ႏူးညံ့တဲ့ စိတ္ေတြ ေပ်ာက္ၿပီး ၾကားသမွ် အသံေတြေနာက္ကုိ တုိက္ခန္းထဲကေန တဗ်စ္ေတာက္ေတာက္ ေရရြတ္ေနေတာ့တာပါပဲ။ ေျပာရခက္လုိ႔သာ ၾကည့္ေနရတာ၊ ႏုိ႔မဟုတ္ရင္ ေအာ္လႊတ္မယ့္ သူပါ။

တစ္ေန႔တစ္ေန႔ နားမခံသာတဲ့ ဆူညံသံေတြကုိ အေၾကာင္းျပဳၿပီး ဇနီးသည္ကုိ နားခ်ရတယ္။ သည္းခံပါ၊ ခြင့္လႊတ္ပါ၊ သူတုိ႔မွာလည္း သူတုိ႔မိသားစုရဲ႕ တစ္၀မ္းတခါး အတြက္ လႈပ္ရွား သြားလာ လုပ္ကိုင္ေနရတာ ျဖစ္လုိ႔ ခႏၶီတရားႏွလံုးသြင္းၿပီး နားလည္ေပးဖုိ႔ တုိက္တြန္းရတယ္။ ဒီလုိနဲ႔ စိတ္ရင္းမွန္တဲ့ မေအးၿငိမ္း တစ္ေယာက္ တရားသေဘာ ႏွလံုးသြင္းၿပီး တစ္ေယာက္ထဲ အလုိမက်ဘဲ ဗ်စ္ေတာက္ဗ်စ္ေတာက္ ေျပာတဲ့ ဥာဥ္ဆုိးေလး ေလ်ာ့သြားတယ္။ တစ္ေန႔ ရံုးအားရက္ တစ္ရက္မွာ ေန႔လည္စာစားၿပီး ကိုခ်စ္ေဖ တစ္ေယာက္ ေမွးကနဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္။ သိပ္ၾကာလုိက္မယ္ မထင္ပါဘူး။ ကေလးနဲ႔ လူငယ္လူရြယ္ သံုးေလးေယာက္ ေလာက္က သံၿပိဳင္ေအာ္လုိက္တဲ့ အသံေၾကာင့္ ကိုခ်စ္ေဖ လန္႔ႏုိးၿပီး ကျပာကယာ ထထုိင္လိုက္မိတယ္-

• " ေက်းဇူးရွင္ ဦးဦး ေဒၚေဒၚ ကုိကုိ မမ တုိ႔ခင္ဗ်ာ၊ အသံုးမလုိေတာ့တဲ့ ႏို႔ဆီဗူးခြံမ်ား၊ ေရသန္႔ဗူးခြံမ်ား၊ ေဆးပုလင္းခြံ၊ ကတၱီပါ ဖိနပ္ပ်က္မ်ား၊ မီးေခ်ာင္း အကၽြမ္းမ်ား၊ မီးသီး အကၽြမ္းမ်ား ရွိရင္ စြန္႔ႀကဲေပးပါ။ ေက်းဇူးရွင္ ဦးဦး ေဒၚေဒၚ ကုိကုိ မမ မ်ားခင္ဗ်ား "

လုိ႔ အိမ္ေနာက္ေဖး လမ္းၾကားကေန သံၿပိဳင္ေအာ္သံကုိ ၾကားလိုက္ရတာေၾကာင့္ ကုိခ်စ္ေဖ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ဒီကေလးေတြ ငါ့မိန္းမနဲ႔ေတာ့ ေတြ႕ေတာ့မွာပဲ ဆုိၿပီး စုိးရိမ္စိတ္ ၀င္သြားမိတယ္။ ဒါနဲ႔ မေအးၿငိမ္းကုိ ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ဘုရားခန္းထဲမွာ ဘုရားပန္းအုိးေတြ တုိက္ခၽြတ္ေနတာ ေတြ႕ရလုိ႔ အနည္းငယ္ စိတ္ေအး သြားရတယ္။ အရင္လုိ ဒီလုိအနီးကပ္ ဆူညံပူညံသံ ၾကားလုိ႔ကေတာ့ ဗ်စ္ေတာက္ဗ်စ္ေတာက္ တင္မကေတာ့ဘူး အသားကုန္ ကေလာ္တုပ္ အဟုတ္လုပ္ခဲ့တယ္။ ဒါနဲ႔ ကုိခ်စ္ေဖ တစ္ေယာက္ ဇနီးဆီ သြားၿပီး

• " မိန္းမေရ၊ ခုတခါေတာ့ တယ္ၿငိမ္ပါလားေနာ္။ ေအးေပါ့ေလ စိတ္တုိစရာေတြ ႀကံဳတုိင္းသာ ေအာ္ဟစ္ ေနမယ္ ဆုိရင္လည္း ပတ္၀န္းက်င္က ကဲ့ရဲ႕ပါမယ္။ တရားသေဘာနဲ႔သာ စိတ္ကုိေျဖပါ"

လုိ႔ တုိက္တြန္း လိုက္ပါတယ္။ ဒီအခါမွာ ဇနီးသည္ျဖစ္သူ မေအးၿငိမ္း ျပန္ေျပာ လုိက္တာကေတာ့ -

• " ေၾသာ္ ကုိခ်စ္ေဖ၊ ရွင္က ဘာသိလို႔လဲ၊ အရင္တုန္းက အမႈိက္ပံုးထဲ လႊင့္ပစ္ခဲ့တဲ့ ဗူးခြံ၊ ပုလင္းခြံေတြ ေရာင္းစားရမွန္း သိလုိ႔ အခု လႊင့္မျပစ္ေတာ့ဘဲ ေရာင္းစား ေနတာပါေတာ္၊ ဒီေကာင္ေလးေတြရဲ႕ ေက်းဇူးေၾကာင့္ပဲ ရွင္ႀကိဳက္တတ္တဲ့ အရြက္ဟင္းတစ္ခြက္ ပုိခ်က္ႏုိင္တာ။ အမႈိက္ထဲကေန ေငြျဖစ္ေအာင္ သူတုိ႔ေလးေတြ သင္ေပးထားတာေလ။ သူတုိ႔က မိန္းမတုိ႔ရဲ႕ ေက်းဇူးရွင္ေလးေတြ ဆုိလည္း မမွားဘူးေပါ့ " တဲ့ဗ်ာ။

ဘာေၾကာင့္ ကမၻာႀကီး ဒီေလာက္ ၿငိမ္းခ်မ္းေနမွန္း ခုမွအေၾကာင္းစံု သိရေတာ့တယ္။ ေအာ္ .. ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့ ကမၻာေျမ၊ ေအးခ်မ္းတဲ့ ကမၻာေျမ .. ။

'' ေကာင္မေလးအတြက္ကဗ်ာ”

လွပခြင္ ့မရတဲ ့ ညေနခင္းတစ္ခုမွာ
ေကာင္မေလးနဲ ့ငါ မဆံုႏိုင္ေအာင္ေ၀းခဲ ့
အခ်စ္မဲ ့ေနၿပီျဖစ္တဲ ့ ေနရာေဟာင္းေလးေတြ ျပန္ေရာက္တိုင္း
မ်က္၀န္းထဲ ေကာင္မေလးရဲ ့ပံုရိပ္ေတြျမင္တိုင္း
ရင္မွာ သြက္သြက္ခါေအာင္ လြမ္းတယ္ . . .

ေ၀းရၿပီဆိုေပမယ့္လည္း သူႏွစ္သက္တဲ ့
သီခ်င္းေတြ ငါျပန္ဆိုမိေနတုန္းပဲ
အလြမ္းဆိုတာ စကားလံုးေလးလွသေလာက္
သစ္ရြက္ေၾကြလို ေ၀ျပဖို ့က
ရင္နင့္လြန္းလွပါတယ္ ေကာင္မေလးရယ္ . . .

သတိရစိတ္နဲ ့ တိတ္တိတ္ကေလးသို၀ွက္ထားတဲ ့
ေမွ်ာ္လင္ ့ခ်က္ေလးေတြလည္း ၿပိဳပ်က္ခဲ့ၿပီ
တကယ္ဆို သူျပန္မလာႏိုင္ေတာ့ဘူး
“ ဆံုႏိုင္ခြင့္ ”ဆိုတဲ ့ စကားလံုးေလးကိုပဲ
တိတ္တိတ္ကေလး ရြတ္ဆိုရင္း
ေလလိႈင္းၾကားက ေကာင္မေလးရဲ ့ အသံေတြ
ငါ ့နားစည္ထက္ ပ်ံ ႔လႊင့္ေနတယ္ . . .

( ပန္းခင္းေလး )

ကြန္နက္ရွင္မေကာင္းလုိ႔ ဘေလာဂ့္ေပၚ တင္မျဖစ္ေသးတဲ့ ပန္းခင္းေလး ရဲ႕ ကဗ်ာေလးပါ။

ကံေလးက ခပ္မွိန္မွိန္

သၾကၤန္အခါရက္က နီးလာၿပီ ဆုိေတာ့ ပရုိမုိးရွင္းလုပ္တဲ့ အေနနဲ႔ စတုိးဆုိင္ေတြေရာ မီနီမားကက္ ေတြကပါ ဒစၥေကာင့္နဲ႔ (ေစ်းေလ်ာ့ၿပီး) ေစ်းပဲြေတာ္ေတြ လုပ္ၾကတာ အစဥ္အလာ တစ္ရပ္လုိ ျဖစ္ေနပါၿပီ။ ဒီလိုအခ်ိန္ကုိ ပစၥည္းေတြ ေစာင့္၀ယ္ေနၾကတဲ့ သူေတြ ရွိတတ္ပါတယ္။ ကုိခ်စ္ေဖ မေဟသီလည္း အပါအ၀င္ပါ။

"ေမာင္ .. .. ေမာင္ေရ .. လုိ႔ .. ။ ဟုိစတုိးဆုိင္ေတြမွာ ပစၥည္း၀ယ္ရင္ ဒစၥေကာင့္ ေပးတဲ့အျပင္ အပုိဆုအေနနဲ႔ လက္ငင္း ကံစမ္းမဲ ေပးေသးတယ္တဲ့။ အဲဒါ သြားၾကည့္ရေအာင္ ေနာ္ . ေမာင္ .. ေနာ္ .. လုိ႔ "

အီသီသီနဲ႔ ခ်စ္ဇနီးေလးရဲ႕ အာလုပ္သံေၾကာင့္ စာဖတ္ေနတဲ့ ကုိခ်စ္ေဖ တစ္ေယာက္ စာဆက္မဖတ္ျဖစ္ ေတာ့ပါဘူး။ ရံုးအားရက္လည္း ျဖစ္ေတာ့ ဇနီးေလး အလုိက် လက္ကေလးကုိဆဲြၿပီး ကံစမ္းမဲ ေပးတယ္ဆုိတဲ့ စတိုးဆုိင္ကုိ ဆုိက္ဆုိက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ ေရာက္လာၾကတယ္။ လက္ငင္း " ကံစမ္းမဲ " စနစ္နဲ႔ ေရာင္းတာဆုိတာ့ ၀ယ္ယူအားေပးတဲ့ သူေတြ ေျခခ်င္းလိမ္ေနတာ ေတြ႔ရတယ္။ လက္ေဆာင္ေကာင္းေကာင္းေတြ လြတ္သြားမွာစုိးတဲ့ ဇနီးေခ်ာက

"ေမာင္ .. ေမာင့္အတြက္ ရံုးတက္၀တ္ဖုိ႔ ပုဆုိးေလး တစ္ထည္ေလာက္ ၀ယ္ရေအာင္ေလ"
ဇနီးျဖစ္သူက ေလာကြတ္ျပဳ လာေတာ့လဲ ကုိခ်စ္ေဖ ဟန္မေဆာင္ႏုိင္
"ေအာ္ .. ေအး ဟုတ္သားပဲ၊ ဘယ္အဆင္ထဲက ကုိယ္နဲ႔လုိက္မလဲ ၾကည့္ေပးအုန္းေလ"
"ဟုိး ေအာက္ဆံုး နီတာရဲ႕နဲ႔ အဆင္က ေမာင္နဲ႔လုိက္တယ္ သိလား၊ ကံစမ္းမဲနဲ႔ ျပန္တြက္လုိက္ရင္ ကိုက္ပါတယ္ေမာင္ရဲ႕၊ ယူလုိက္ၾကေအာင္ေနာ္"
"ေအး .. ေအး ခ်စ္ေလး ႀကိဳက္ရင္ ကိုယ္လည္း ႏွစ္သက္ပါတယ္ "

စတုိင္းဆုိင္ေတြမွာ ပစၥည္းတန္ဖုိးအလုိက္ ကံစမ္းမဲထည့္ထားတာမုိ႔ ၀ယ္သူ မ႐ႈံးႏုိင္ဘူးဆုိတာ သိထားၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ပစၥည္းတိုင္း အေရာင္းစြံဖုိ႔ရာ ကံစမ္းမဲ နဲ႔ ဆြယ္ေရာင္း ေနၾကတာေၾကာင့္ လူတုိင္း စိတ္၀င္စားၾကတာ မဆန္းပါဘူး။

" သမီးေရ ဦးကုိ ၄၅၀၀ိ တန္ထဲက ဟုိ .. ပုဆုိးေလး ျပပါအုန္း၊ ေရာ့ ၄၅၀၀ိ "

သူမ်ားဦးသြားမွာစုိးလုိ႔ ဇနီးေခ်ာက ပုဆုိးမရခင္ကတည္းက ပိုက္ပုိက္ကုိ ပစ္ေပးၿပီးသား။ ေအာ္ ကံစမ္းမဲ မ်က္ႏွာက ဒီလုိႀကီးတာ။ အေရာင္းေကာင္တာက ေကာင္မေလးက ေငြကုိ ေရတြက္ယူၿပီး၊ ပုဆုိးကုိ အိပ္နဲ႔ထုတ္ေပးတယ္၊ (ကံစမ္းမဲႏႈိက္ရန္) ဆုိတဲ့ ေငြဖလားႀကီးထဲကေန မဲလိပ္တစ္လိပ္ ေမႊေႏွာက္ၿပီး ဦးခ်စ္ေဖကုိ ကုိရီးယားမင္းသမီးလုိ ေခါင္းေလးငံု႔ၿပီး တရုိတေသလွမ္းေပးသည္။ သူက ေျပာေသးတယ္ ဦး နံပတ္က (၃၂)ေပါက္တယ္၊ ေဟာဟုိ ပစၥည္းေလးပဲ ဆုိၿပီး တစ္ေပပတ္လည္ေလာက္ရွိတဲ့ packing paper အျပာေရာင္နဲ႔ ထုတ္ထားတဲ့ ဗူးတစ္ဗူးကုိ ကမ္းေပးတယ္။ ကံစမ္းမဲ ဗူးကုိယူၿပီး ဦးခ်စ္ေဖ တုိ႔ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ ေက်းဇူးတင္စကား ေတာင္ေလာကြတ္မျပဳ ႏုိင္ေအာင္ အေလာတေကာနဲ႔ အိမ္ကုိ တန္းျပန္လာၾကတယ္။

" ေမာင္ .. ေမာင္ .. မီးတုိ႔ သိပ္ကုိ ကံေကာင္းတာပဲေနာ္၊ အိမ္ေရာက္မွ ဖြင့္ၾကည့္ၾကရေအာင္"
" ေအးကြာ ဒီမနက္ ကုိယ္ဘုရားရွိခုိးတာ နည္းနည္း ၾကာသြားလုိ႔ထင္တယ္၊ ကံေတြ ဇြတ္တက္ေနတယ္"
" ဟုတ္တာေပါ့ ေမာင္ရယ္ .. ..ဟီဟိ " အိမ္ေရာက္ေတာ့
" ေမာင္ .. ဟုိ ကံစမ္းမဲေလး ဖြင့္ၾကည့္ရေအာင္"
" ေအးပါ သည္းေလးရာ။ ေလာလုိက္တာ။ အိမ္ေရာက္ၿပီပဲ ဖြင့္ၾကတာေပါ့ "
" အုိ .. အဖိုးတန္ လက္ေဆာင္ဆုိတာ ရခဲတယ္ေနာ္၊ ေပးပါ မီးပဲ ေဖာက္လုိက္ပါမယ္ "
" ကဲကဲ ေဖာက္ေစဗ်ား " Lady first ဆုိတဲ့အတုိင္း ဇနီးေခ်ာကုိ ဦးစားေပးလုိက္ရတယ္။

ဇနီးျဖစ္သူက စိတ္ဆႏၵေစာစြာနဲ႔ ကံစမ္းမဲဗူးကုိ အလ်င္အျမန္ပဲ ေဖာက္လုိက္တယ္။ Packing paper ကုိခြာေတာ့ စတီးဒယ္အုိး ဗူးခြံကို ေတြ႕လုိက္ေတာ့ ႏွစ္ေယာက္သား တစ္ေယာက္ကုိ တစ္ေယာက္ေက်နပ္တဲ့ သေကၤတနဲ႔ လက္ဖ၀ါးခ်င္း ရုိက္လုိက္ၾကေသးတယ္။ စတီးဒယ္အုိး ဗူးခြံြကုိ ဖြင့္လုိက္ေတာ့ ေဖာ့တုံုးေတြနဲ႔မုိ႔ လူကုိ စိတ္ကေယာက္ကယက္ ျဖစ္ေစတယ္။ ေဖာ့ဘူးကုိခြာေတာ့ ကြမ္းလိပ္ေတြနဲ႔ အထပ္ထပ္ ပတ္ထားတဲ့ ပလပ္စတစ္ ဘူးနီနီေလး ထြက္က်လာတယ္။ (ေရႊ၀ယ္ရင္ ထည့္ေပးတတ္တဲ့ ပလိပ္စတစ္ဗူးလို မ်ိဳးပါ) ကၽြန္ေတာ္ေရာ မိန္းမပါ တဒဂၤေတာ့ မွင္ေသေသသြားတယ္။ ႏွစ္ေယာက္သား ရင္ထဲမွာ ေရႊလက္စြပ္၊ ေရႊေလာ့ကက္သီး၊ ေရႊနားကပ္ တစ္ခုခုေတာ့ တစ္ခုခုပဲေပါ့။ ရင္ေတြ တုန္ေနၾကတယ္။ မ၀ံ့မရဲလည္း ျဖစ္မိၾကတယ္။ ဒါနဲ႔ ပလပ္စတစ္ဗူးကုိ ပတ္ထားတဲ့ တိပ္ကုိ ခြာလုိက္တယ္။ လက္ကတုန္ေနတာေၾကာင့္ ဗူးကလြတ္က်သြားၿပီး အဖံုးပြင့့္သြားတယ္။ ဗူးထဲကေန စာရြက္ေခါက္ကေလး ထြက္က်လာတာေၾကာင့္ ႏွစ္ဦးသား တစ္ေယာက္ကုိတစ္ေယာက္ ဖက္ထားမိ လုိက္တယ္။ မယံုၾကည္စိတ္ မ်ားစြာနဲ႔ပါ။ ကုိခ်စ္ေဖကပဲ အရဲစြန္႔ၿပီး စာရြက္ေခါက္ေလးကုိ ေကာက္ယူၿပီး ဖြင့္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ .. ..

" အုိ အသင္ သူေတာ္ေကာင္း၊ သင္သည္ စန္းပြင့္ေနေသာ အခါသမယ ျဖစ္သည္။ ေနာက္တုိး အခ်စ္သစ္ တစ္ခု ဆံုရကိန္းႀကံဳမည္ "

ႏွစ္ဦးသား တုိင္ပင္ျခင္းမရွိပါဘဲ

" ေအာင္ေမေလး " လုိ႔သာ တစ္ခြန္းတည္းသာ ၿပိဳင္တူေအာ္ၿပီး ဖက္ရက္သား လွဲက်သြားရသည္။ လူေတြရဲ႕ လုိခ်င္ တပ္မက္တဲ့ ေလာဘစိတ္ကုိ ေလာကသဘာ၀ရဲ႕ ရြဲ႕ေစာင္းေစာင္း တုန္႔ျပန္မႈေၾကာင့္ တစ္ေယာက္ကုိ တစ္ေယာက္ အားေပးစကားေတာင္ မေျပာႏုိင္ေတာ့ ပါဘူး။ ဤမွ်သာ။

ိ

ေတာင္ငူေရာက္တုန္း ခဏတျဖဳတ္ အခ်ိန္ရတာနဲ႔ နက္ကဖီးဆုိင္ကုိ ေနရာစံုစမ္းၿပီး နက္ေပၚ တက္ျဖစ္တယ္။ ping ၾကည့္လုိက္ေတာ့ connection က 20 ms နဲ႔ 30 ms ၾကားပဲ ေျပးေနတာေၾကာင့္ လုိင္းကေတာ့ သိပ္မေကာင္းပါဘူး။ ဘေလာဂ့္စေပါ့ ထဲေတာ့ ၀င္လုိ႔ ရမယ္မထင္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ ထင္တဲ့ အတုိင္းပါပဲ ဂူဂဲလ္ကိုေတာင္ မမွတ္မိခ်င္ဘူး။ ခရီးထြက္ေနေပမယ့္ ဘယ္ေနရာကုိ ေရာက္ေရာက္ ကုိယ္ဖန္တီးထားတဲ့ ဘေလာ့ဂ္ေလးကုိေတာ့ သံေယာဇဥ္ ရွိတယ္။ ဒါနဲ႔ google reader ကေနပဲ သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ ဘေလာဂ့္ေတြကုိ ဖတ္ျဖစ္တယ္။ Tag ထားတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ အေျဖကုိ ဖတ္ျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း စကားေလးတစ္ခြန္းမွ မေျပာျဖစ္ရလုိ႔ စိတ္မေကာင္းတာေတာ့ အမွန္ပါ။ နားလည္ေပး ႏိုင္မယ္ထင္ပါတယ္။ ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္မွ အေသအခ်ာ ျပန္ႏႈတ္ဆက္ပါမယ္၊ အားလံုးကိုပါပဲ။ ခုစာေလးကုိလည္း igoogle ကေန တင္လုိက္တာပါ။ အဆင္ေျပ မေျပ ေနာက္မွ ျပန္ၾကည့္ပါမယ္။ အားလံုးပဲ ေပ်ာ္ရႊင္ႏုိင္ ပါေစ။

ဝါသနာကုိ အရင္းျပဳလုိ႔ ..

၈ တန္း အတန္းတင္ စာေမးပဲြရဲ႕ ေနာက္ဆံုးဘာသာကုိ ေျဖၿပီးတာနဲ႔ အိမ္ကုိ တန္းျပန္လာတယ္။ မနက္က ေက်ာင္းမသြားခင္ ေမေမ မွာလုိက္တာရွိတယ္။ သားအတြက္ အံ့ႀသစရာ လက္ေဆာင္တစ္ခု ၀ယ္ထားမယ္တဲ့။ စာေမးပြဲၿပီးရင္ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေလွ်ာက္မလည္ဘဲ ျပန္လာဖုိ႔ ေသခ်ာမွာခဲ့လို႔ေလ။ လက္ေဆာင္ဆုိတာကုိ သိခ်င္ေဇာနဲ႔ အိမ္ေရာက္ေရာက္ခ်င္းပဲ ေမေမ့ကုိရွာေပမယ့္ မေတြ႕ေတာ့ အိပ္ခန္းထဲ၀င္ၿပီး မလုိေတာ့တဲ့ ၈ တန္း စာအုပ္ေတြ ရွင္းမယ္လုပ္ေတာ့.. ကၽြန္ေတာ့္ စာၾကည့္စားပဲြေပၚ ကြန္ပ်ဴတာ တစ္လံုးက အခန္႔သားေရာက္ေနတာ ေတြ႕လုိက္ရတယ္။ ပထမဆံုး အႀကိမ္အနီးကပ္ ျမင္ခြင့္ရတဲ့ ကြန္ပ်ဴတာမုိ႔ ကီးဘုတ္ခလုပ္ေလးကုိ တို႔ၾကည့္ရံုကလဲြၿပီး ဘာမွ မလုပ္တတ္ခဲ့ပါဘူး။ လက္ေဆာင္ အတြက္ ေက်းဇူးပါ ေမေမ။

လူတတ္ႀကီး လုပ္ဖုိ႔ MCC မွာ သင္တန္းတက္တယ္။ ေနာက္ KMD မွာလည္း တက္ျဖစ္ေသးတယ္။ အေသအခ်ာ ဘာတတ္သလဲဆုိေတာ့ ဖဲေကာင္းေကာင္း ရုိက္တတ္တယ္။ သီခ်င္းနဲ႔ ရုပ္ရွင္ေတြ ဖြင့္တတ္တယ္။ ဂိမ္းမွန္သမွ် အကုန္ကစားျဖစ္တယ္။ ဘယ္သူရဲေကာင္းကုိမွ ဘယ္ဗုိလ္မထားခဲ့ဘူး။ ဒီေနာက္ပုိင္းေတာ့ မ်က္စိ ႏွစ္လံုးဖြင့္တာနဲ႔ လက္က ကြန္ပ်ဴတာ ကုိ အလုိလုိ အြန္ၿပီးသား ျဖစ္ေနမိတယ္။ လွ်ပ္စစ္မီးလာေနသေရြ႕ ကြန္ပ်ဴေရွ႕က မခြာႏုိင္ေအာင္ ၀ါသနာထံုမိတယ္။ ထမင္းပန္းကန္ထဲ ဟင္းပံုၿပီး ကြန္ပ်ဴတာေရွ႕ လာပုိ႔ေပးမွ ထမင္းစားျဖစ္ ေလာက္ေအာင္ စဲြလန္းမိတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ အဆက္ျဖတ္ၿပီး ကြန္ပ်ဴတာနဲ႔ အေဖာ္ျပဳခဲ့တာ အဲဒီအခ်ိန္ ကတည္းက စခဲ့တာပါ။

၁၀ တန္းေအာင္ေတာ့ PII ေလးကို ေငြေရာင္ေကဇင္ PIII နဲ႔ လဲလုိက္တယ္။ Multi-media sound system ေတြေကာင္းလာသလုိ Graphic card ေတြရဲ႕ စြမ္းေဆာင္ရည္ ထက္မႈေၾကာင့္ အဆင့္ပုိျမင့္တဲ့ ဂိမ္းေတြ ပုိကစား ျဖစ္တယ္။ ေစ်းႀကီးၿပီး ရွားပါးတဲ့ National Geographic စာအုပ္ေတြအစား CD ေခြနဲ႔ ၀ယ္ဖတ္လုိ႔ အဆင္ေျပေတာ့ စိတ္ႀကိဳက္ပဲ ၀ယ္ဖတ္ျဖစ္တယ္။ ေနာက္ Application နည္းပညာရပ္ CD ေခြကုိ မလြတ္တမ္း ၀ယ္ေလ့လာ ျဖစ္တယ္။ ကြန္ပ်ဴတာက ကၽြန္ေတာ့္ အတြက္ အေဖာ္ေကာင္း ျဖစ္သလုိ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ စာဖတ္ ၀ါသနာကုိလည္း အမ်ားႀကီး ပံ့ပုိးေပးခဲ့တယ္ဆုိတာ ယံုမွားသံသယ မျဖစ္မိပါဘူး။

တကၠသိုလ္တက္ေတာ့ သံေယာဇဥ္ရွိတဲ့ ကြန္ပ်ဴတာနဲ႔ ခဲြခဲ့ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ သင္တန္းေတြ အလီလီတက္ျဖစ္ခဲ့ တာေၾကာင့္ စိမ္းမေနခဲ့ပါဘူး။ ေက်ာင္းၿပီးသြားေတာ့ ကြန္ပ်ဴတာကုိ အျပည့္အ၀ကိုင္ရမယ္ ဆုိတဲ့ အေတြးနဲ႔ ေပ်ာ္ခဲ့ေပမယ့္ လက္ေတြ႕မွာ အိမ္ရဲ႕ လုပ္ငန္းခြင္က ဆီးႀကိဳေစာင့္ေနေတာ့ ကိုယ္၀ါသနာပါၿပီး သံေယာဇဥ္ႀကီးတဲ့ ကြန္ပ်ဴတာကုိ ၁၀ ႏွစ္ေက်ာ္ ပစ္ထားခဲ့ရတယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္ကမွ ကြန္ပ်ဴတာကုိ အျပည့္အ၀ ျပန္ကုိင္ခြင့္ရခဲ့တယ္။ ဒါကလည္း ပါးလ်လ် အလုပ္ရဲ႕ ေက်းဇူးေၾကာင့္ပါ။ ဒါနဲ႔ PIII ကို P 4 (2.4 GHz) နဲ႔ လဲျဖစ္တယ္။ မၾကာမတင္ပဲ P 4 (3.2 GHz)နဲ႔ ထပ္လဲလုိက္တယ္။ ျမန္ႏႈန္းကေတာ့ အတုိင္းထက္ အလြန္ပါပဲ။ လက္ျပတ္ေနတာ ၾကာပီျဖစ္တဲ့ DVD version 3D game ေတြ ကစားျဖစ္တယ္။ အိမ္မွာကစားတာ အားမရေတာ့ ၿမိဳ႕ထဲထြက္ၿပီး သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ network မွာ အုပ္စုလုိက္ ကန္ေသးတယ္(Fifa 07)၊ ပစ္ေသးတယ္ (Hero, Counter)။ အေဖာ္မပါတဲ့ ေန႔ေတြက်ေတာ့ မ်က္မွန္အထူႀကီးတပ္ၿပီး စာေတြ (Blog) ဖတ္ေနတဲ့ အစ္ကုိ အစ္မ ေတြနား မေယာင္မလည္ ခုိးၾကည့္ခဲ့တယ္။ သေဘာေကာင္းတဲ့ သူေတြက်ေတာ့ အခ်ိန္ကုန္ခံၿပီး ရွင္းျပတတ္တယ္။ အေကာင့္ယူေပးတယ္၊ ဘေလာဂ့္လုပ္နည္း ကုိ သင္ေပးတယ္။ ဒါနဲ႔ အင္တာနက္ရဖုိ႔ အိမ္ကုိ ပူဆာျဖစ္တယ္။ ဒီလုိနဲ႔ မေယာင္မလည္ နက္ေပၚမွာ အခ်ိန္ကုန္မွန္းမသိ ကုန္ေစခဲ့တယ္။ ဘေလာဂ့္ေၾကာင့္ပဲ စာေတြ ပုိဖတ္ျဖစ္တယ္။ ဘေလာဂ့္ေၾကာင့္ပဲ နည္းပညာဗဟုသုတ ေတြပုိနားလည္ခဲ့တယ္။ ဘေလာဂ့္ေၾကာင့္ပဲ သူငယ္ခ်င္းေတြ အမ်ားႀကီး ပိုင္ဆုိင္ခြင့္ရတယ္။ ဘေလာဂ့္ေၾကာင့္ပဲ သံေယာဇဥ္ဆုိတာကုိ ရွာေတြ႕တယ္။ သံေယာဇဥ္ရဲ႕ ခ်ိဳလြင္လြင္ အရသာကုိ အရင္ကထက္ ပုိခံစားတတ္ၿပီး ပုိနားလည္လာတယ္ ဆုိတာကုိ ၀န္ခံပါတယ္။

တဂ္ထားတဲ့ ကုိေမာင္မ်ိဳး လုိေတာ့ ၀ါသနာေတြ အမ်ားႀကီးပါဖုိ႔ အခ်ိန္မရွိခဲ့ပါဘူး။ သူ႔လုိလဲ အေျခအေနေတြ မရခဲ့ပါဘူး။ ဒီေလာက္နဲ႔ပဲ ေက်နပ္လိမ့္မယ္လုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္ ပါတယ္။ ဒီ " ၀ါသနာေလးမ်ား " ဆုိတဲ့ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ပဲ ခင္မင္တဲ့ သယ္ခ်င္းေတြကုိ ဆက္တက္ခ်င္ပါေသးတယ္။ ေသခ်ာေရးေပးမယ္လုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။

• ကိုေမာင္ငယ္

• ပန္းခင္းေလး

• မုိးခါး

• Flowerpoem (ဧရာ၀တီစာၾကည့္တုိုက္)

အခ်စ္သင့့္သူ

ေတြ ့ဆံုၿခင္းဟာ
ေၾကကြဲဖို ့အတြက္ၿဖစ္မယ္မွန္း
ၾကိဳသိခဲ့ရင္
မေတြ ့ၿဖစ္ေအာင္ေနမိမွာပဲ...

အၿဖဴေရာင္ေလးေတြ
အေရာင္စြန္းထင္းလာမယ္မွန္း
ၾကိဳသိခဲ့ရင္
မပတ္သတ္မိေအာင္ေနမိမွာပဲ...

ခင္တယ္ဆိုတဲ ့စကားကေန
ခ်စ္တယ္ဆိုတာေၿပာင္းလာမယ္မွန္း
ၾကိဳသိခဲ့ရင္
ခင္တယ္လုိ ့မေၿပာမိေအာင္ေနမိမွာပဲ...

မခ်စ္သင့္မွန္းသိရက္နဲ ့
ခ်စ္ခဲ့မိတဲ ့ကြ်န္မ
ေနာက္ဆံုးေတာ့
ရင္ဘတ္တစ္ခုဟာ
ဒဏ္ရာေတြဗရပြနဲ ့
စုတ္ၿပတ္သတ္ေနခဲ့ရၿပီေလ......။

( ခ်င္းမေလး )

မူရင္းကဗ်ာ ရဲ႕ လင့္ခ္

အၿမဲႏုပ်ိဳေနေစဖုိ႔

ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနေသခဲ ဆုိတဲ့ စကားပံုေလးလုိ အၿမဲတမ္း ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္နဲ႔ ေနႏုိင္ရင္ေတာ့ ေကာင္းပါတယ္။ လူတုိင္းကလည္း ဒီလုိ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကုိ ေတာင့္တၾကမွာ အမွန္ပါ။ တဒဂၤေလာက္ စိတ္လုိလက္ရ ရယ္ေမာ လိုက္ႏုိင္ရင္ေတာင္ တစ္ရက္ပုိၿပီး အသက္ရွည္တယ္ဆုိတာ ယံုၾကည္ထားၾကတယ္ မဟုတ္ပါလား။ အသက္တစ္ရက္ ပိုရွည္ဖုိ႔အတြက္ ရမယ္ရွာၿပီး ရယ္ျဖစ္ရင္ေတာင္ စိတ္ထဲမွာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ ဆုိတာ မရွိရင္ အသက္ပါတဲ့ ရယ္ေမာျခင္းေတာ့ ျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေပ်ာ္ရႊင္မႈနဲ႔ ေသာကကုိ မမွ်မတ ေရာေမႊထားတဲ့ ဒီဘဝထဲမွာ ေသာကစိတ္က ပိုမ်ားေနမွာပါ။ ကုိယ္လုိခ်င္တာ မရႏုိင္တဲ့အခါမ်ိဳးမွာ၊ ကုိယ္ျဖစ္ခ်င္တာ ျဖစ္မလာ ႏုိင္တဲ့ အခါမ်ဳိးမွာ တက္ရိပ္ျပေနတဲ့ ေသာကရဲ႕ ဒီေရကုိ ပုိျမင္မိမွာပါ။ ေသာကဗ်ာပါဒ စိတ္မ်ားေတာ့ အရြယ္မတုိင္ခင္ ႐ုပ္ရည္ရင့္တာတုိ႔၊ ရုပ္ရည္က်တာတုိ႔ ျဖစ္ဖုိ႔ အေထာက္အကူ ျဖစ္ေနမွာပါ။ ဒါေၾကာင့္ လ်င္ျမန္စြာနဲ႔ အုိမင္းျခင္းကုိ ေရွာင္ရွားေစႏုိင္မယ့္ နည္းလမ္းေလးေတြ မွ်ေ၀ေပးခ်င္ပါတယ္ ..

၁။ ဦးေႏွာက္ကုိ အလုပ္ေပးပါ ..

• စိတ္ကုိ အခ်ိန္နဲ႔အမွ် အလုပ္ေပးထားတာဟာ ဦးေႏွာက္ရဲ႕ တုံ႔ျပန္မႈ ေလ်ာ့နည္းလာတာကုိ ကာကြယ္ေပးၿပီး ဦးေႏွာက္ဆဲလ္ ေတြထဲမွာရွိတဲ့ အာ႐ံုေၾကာ မွ်င္ေတြကုိ အသစ္ဖံြ႕ၿဖိဳး လာေစတယ္လုိ႔ သိရပါတယ္။ ဒီအာရံုေၾကာမွ်င္ေတြက အသက္ႀကီးလာတဲ့အခါ ပ်က္စီးတတ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အေတြ႕အႀကံဳသစ္နဲ႔ စိတ္ကုိ ေလ့က်င့္ေပးရင္ အာရံုေၾကာမွ်င္ေတြ အသစ္ျပန္ျဖစ္ ေစပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ စာဖတ္ရင္ျဖစ္ေစ၊ တီဗြီ အစီအစဥ္ကုိ ၾကည့္သည္ျဖစ္ေစ ဦးေႏွာက္ကုိ ေတြးေတာစရာ၊ မွတ္သားစရာေတြ ေပးတဲ့ အစီအစဥ္ေတြကို ၾကည့္႐ႈသင့္တယ္လုိ႔ သိရပါတယ္။
  

၂။ ကိုယ္အေလးခ်ိန္ကုိ ပံုမွန္ျဖစ္ေအာင္ ထိန္းသိမ္းပါ ..

• အသက္ႀကီးလာရင္ ကုိယ္လက္ လႈပ္ရွားမႈ နည္းလာၿပီး ခႏၶာကုိယ္တြင္း ဇီ၀ျဖစ္စဥ္လည္း ေႏွးေကြး လာပါတယ္။ ကယ္လုိရီလုိအပ္မႈလည္း နည္းလာပါတယ္။ ဒီအတြက္ေၾကာင့္ ကုိယ္အေလးခ်ိန္ ေလ်ာ့က်လာေစ ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သင့္တင့္ေလွ်ာက္ပတ္တဲ့ ကုိယ္လက္လႈပ္ရွားမႈကုိ ပံုမွန္လုပ္ေပးသင့္ပါတယ္။
  

၃။ မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္း မ်ားမ်ားထားပါ ..

• ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရး ေကာင္းမြန္ၿပီး မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္း မ်ုားတဲ့သက္ႀကီး ပိုင္းေတြဟာ ရွိရင္းစဲြ အသက္အရြယ္ထက္ ပိုၿပီး ႏုပ်ိဳလန္းဆန္း ေစတယ္လုိ႔ သိရပါတယ္။ တစ္ဦးအေပၚတစ္ဦး ပုဂၢိဳလ္ေရး ဆက္ဆံမႈ ေကာင္းေတြက စိတ္ဖိစီးမႈကုိ ကာကြယ္ေပးပါသတဲ့။
  

၄။ ေဆးလိပ္နဲ႔ မီးခိုးေငြ႕ေတြကုိ ေရွာင္ပါ ..

• ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ ေဆးလိပ္ေသာက္သံုးျခင္း မရွိေပမယ့္ ေဆးလိပ္ေငြ႔ကုိ တစ္ဆင့္ခံ ႐ွဴရႈိက္မိရင္ေတာင္ အုိမင္း ရင့္ေရာ္ေစတယ္လို႔ သိရပါတယ္။ ေဆးလိပ္ေငြ႕ေတြရွိတဲ့ေနရာမွာ ၄ နာရီေလာက္ရွိေနရင္ ရွိရင္းစဲြ အသက္ထက္ ၇ ႏွစ္စာေလာက္ အုိစာသြားေစပါတယ္။ အသက္ ၄၀ အရြယ္ ေဆးလိပ္ေသာက္သံုးသူရဲ႕အသားအရည္ ဟာ ေဆးလိပ္မေသာက္တဲ့ အသက္ ၆၀ အရြယ္ရဲ႕ အသားအရည္နဲ႔ အတူတူပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆုိေတာ့ ေဆးလိပ္မွာ ပါ၀င္တဲ့အဆိပ္ဓာတ္က အသားအရည္အတြက္ ေအာင္ဆီဂ်င္ရရွိမႈကုိ အားနည္းေစၿပီး တစ္ရွဴးေတြကို ပ်က္စီးေစတယ္လုိ႔ သိရပါတယ္။
  

၅။ အိပ္ေရး၀၀ အိပ္ပါ ..

• မိမိရဲ႕ ရုပ္ရည္အတြက္ေရာ၊ က်န္းမာေရး အတြက္ပါ အခ်ိန္မွန္ အိပ္ဖုိ႔နဲ႔ အိပ္ေရး၀၀ အိပ္ဖုိ႔ အေရးႀကီး ပါတယ္။ ေကာင္းမြန္တဲ့ အိပ္စက္ျခင္းက ကိုယ္ခံအားကုိ ျမင့္တက္ေစၿပီး အာရံုစူးစိုက္မႈကုိ ေကာင္းမြန္ေစပါတယ္။ စိတ္ဖိစီးမႈကိုလည္း အထိုက္အေလွ်ာက္ ကာကြယ္ေပးပါတယ္။
  

၆။ စိတ္ဖိစီးမႈကုိ တုိက္ဖ်က္ပါ ..

• စိတ္ဖိစီးမႈက လူကုိ အုိမင္းေစပါတယ္။ စိတ္ဖိစီးမႈက လူကုိ ႏွလံုးေရာဂါ ျဖစ္ပြားေစႏုိင္ၿပီး၊ စိတ္တင္းၾကပ္မႈ တာရွည္လာရင္ ကုိယ္ခံအားကို ေလ်ာ့ပါးလာေစ ပါတယ္။ အေကာင္းဆံုး ေျဖရွင္းနည္း ကေတာ့ တရားထုိင္ျခင္းနဲ႔၊ ေယာဂက်င့္စဥ္လုိမ်ိဳး စိတ္ကုိ တည္ၿငိမ္ေစမယ့္ ေလ့က်င့္မႈမ်ိဳးကုိ လုပ္ေဆာင္ ေပးသင့္ပါတယ္။
  

၇။ အိမ္ေထာင္ေရးသုခကုိ ခံစားပါ ..

• အိမ္ေထာင္ေရး သုခကုိ အျပည့္အ၀ ရရွိတဲ့ အိမ္ေထာင္သည္ ေတြဟာ အိမ္ေထာင္ေရး သုခ အျပည့္မ၀ မရရွိတဲ့ အိမ္ေထာင္သည္ ေတြထက္ ၇ ႏွစ္ပုိၿပီး ႏုပ်ိဳေစတယ္လုိ႔ မွတ္သားရ ပါတယ္။ (အုိမင္းရင့္ေရာ္ တာကေန ေရွာင္လဲြႏုိင္ေအာင္ ျမန္ျမန္ အိမ္ေထာင္ထူသင့္တယ္လုိ႔ ေျပာခ်င္ တာမ်ားလား မသိ...၊ အေတြးေတြ ပြားသြားရပါတယ္)။

အားလံုးပဲ ေပ်ာ္ရႊင္ႏုိင္ပါေစ။

Levi's Jeans ဂ်င္းေၾကာ္ျငာနဲ႔ ေဆာင္းေဟကုိ (အြန္ေစာ)

Related Links

• http://www.8hitz.com/?p=765
• http://www.koreanswag.com/?p=14
• http://merlioncafetalks.blogspot.com/2008/09/song-hye-kyo-is-sexy-in-levi-jeans-ad.html
• http://godbet.wordpress.com/2009/02/27/sexy-song-hye-kyo-2
• http://mindrelaxingideas.blogspot.com/2009/03/song-hye-kyo-in-2009-levis-lady-style.html
• http://yummycelebrities.com/2006/03/27/song-hye-kyo
• http://news.stareastasia.com/2009/02/song-hye-kyo-goes-spring
• http://krbit.blogspot.com/2008/01/song-hye-kyo-top-koreaan-actress.html
  

သူ႔အတြက္ ႐ုိးဂုဏ္မွ်သာ

ဖုန္ထေနတဲ့ ေျမနီလမ္းေပၚ ကေလးငယ္တစ္သုိက္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေျပးလြား ေဆာ့ကစားေနၾကတယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္ေနတဲ့ ကေလးငယ္ေတြကုိ ၾကည့္ၿပီး သူတုိ႔ေလးေတြရဲ႕ အပူအပင္ကင္းတဲ့ ဘ၀ေလးကုိ အားက်မိခ့ဲတယ္။ ေလာဘေတြ ေမာဟေတြ မာနေတြ ကင္းစင္ ေနတာေၾကာင့္လဲ သူတုိ႔ရဲ႕ ဘ၀ေလးေတြ ျဖဴစင္တယ္။ လုိခ်င္တပ္မက္မႈ ဆိုတာလည္းဘာမွ မရွိေသးတာမုိ႔ သူတုိ႔ အေတြးေလး ေတြလည္း စင္ၾကယ္တယ္။ ဆာရင္စားမယ္၊ ေပ်ာ္စရာေတြ႕ရင္ ရယ္ေမာမယ္၊ ၀မ္းနည္းစရာေတြ႕ရင္ အေမ့ကို တမ္းတၿပီး ငုိမယ္။ ေနညိဳလုိ႔ အိပ္ခ်ိန္တန္ရင္ အေမ့ရဲ႕ ေႏြးေထြးတဲ့ ရင္ေငြ႕အိပ္ယာက အသင့္မုိ႔ လုိေလးေသးမရွိ ျပည့္စံုပါတယ္လုိ႔ ေျပာႏိုင္ပါတယ္။

ေၾကာင့္က်မဲ့ ကေလးဘ၀ကုိ ျပန္တမ္းတလို႔ မရႏုိင္မွန္းသိေပမယ့္ ျပန္ေရာက္ခ်င္ မိပါတယ္။ ကေလးသဘာ၀ ဘာပဲ လုိခ်င္လုိခ်င္ ပူဆာလုိက္ရံုနဲ႔ ရႏုိင္တယ္ မဟုတ္ပါလား။ ေရာက္ေနတဲ့ လက္ရွိဘ၀ေလးကုိ ေက်နပ္တင္းတိမ္ ႏိုင္ေပမယ့္ တခါတေလ အားငယ္မိတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ ဆုိေတာ့ ကုိယ္လုိခ်င္ေနတာ ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္ ေနတာေတြ ထင္သလုိ ျဖစ္မလာလုိ႔ပါ။ အားငယ္စရာ မဟုတ္ေပမယ့္ အားငယ္မိတယ္။ ဘာလုိ႔လဲဆုိေတာ့ ကိုယ္လုိခ်င္လြန္းတဲ့ အရာက ပင္ျမင့္ ေတာ္၀င္ပန္း ျဖစ္ေနလုိ႔ပါ။

အဆံုးစြန္မွာေတာ့ လူတစ္ေယာက္မွာ ပညာမရွိရင္ အသိဥာဏ္ရွိမယ္။ အသိဥာဏ္မရွိရင္ ေဆြမ်ိဳး အသိုင္းအ၀ုိင္းရွိမယ္။ ေဆြမ်ိဳး အသိုင္းအ၀ုိင္းမရွိရင္ မိတ္ေကာင္း ေဆြေကာင္းေတြ ရွိမယ္။ ဘာမွ မရွိေတာ့ရင္ေတာင္မွ ဘာမ်ား အားငယ္ေနမွာလဲေနာ္။ အေမေပးထားတဲ့ ဦးေႏွာက္ရွိေသးတယ္။ ေနာက္ ေျခႏွစ္ဖက္၊ လက္ႏွစ္ဖက္ ရွိေသးတယ္။ က်န္းမာေရးလည္း ေကာင္းတယ္။ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ အာမခံေပးႏိုင္မဲ့ ရုိးသားမႈနဲ႔ ကိုယ္က်င့္တရားလဲ ရွိေသးတယ္။ ဒါဆုိ လူျဖစ္ရက်ိဳးေတာ့ နပ္ပါေသးတယ္ မဟုတ္ပါလား။ ႐ုိးသားမႈကုိေတာ့ ကမၻာေပၚမွာ ေစ်းအခ်ိဳဆံုးနဲ႔ အျမတ္အစြန္း အမ်ားဆံုး ရရွိေစတဲ့ အရင္းအႏွီး တစ္မ်ိဳး ျဖစ္တယ္လုိ႔ ထင္မိပါတယ္။ မိမိနဲ႔ ဆက္သြယ္လာသူ မွန္သမွ် အေပၚမွာ ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်းနဲ႔ ရုိးသားမႈကို ျပသပါ။ ႐ုိးသားမႈကုိ ျပသဖုိ႔အတြက္ အခ်ိန္ေတာ့ လုိပါမယ္။ ႐ုိးသားမႈအတြက္ အခ်ိန္ေပးဆပ္မႈကေတာ့ လုိအပ္တာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါမယ္။ ႐ုိးသားျခင္းဟာ အင္မတန္ ရွားပါးတဲ့ ရတနာတစ္မ်ိဳးလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ လူတုိင္း လုိအပ္တဲ့ ေပးဆပ္ျခင္းမ်ိဳးလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ႐ုိးသားၿပီး သိမ္ေမြ႕တဲ့လူကုိေတာ့ ဘယ္သူမွ ဥေပကၡာမျပဳႏုိင္ဘူးလုိ႔ ထင္မိပါတယ္။ အသိအမွတ္ မျပဳဘဲလည္း ေနလုိ႔ မရႏုိင္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္မွာက ႐ုိးသားမႈတစ္ခုပဲ ေပးႏုိင္စြမ္းေသးလုိ႔ပါ။ အားလံုးပဲ ေပ်ာ္ရႊင္ႏုိင္ပါေစ .. .. ။

လက္ေဆာင္ေလးတစ္ခု

လက္ေဆာင္ဆုိရင္ မႏွစ္သက္တဲ့သူ ဘယ္ရွိမလဲေနာ္။ တန္ဖုိးနည္းသည္ ျဖစ္ေစ၊ မ်ားသည္ျဖစ္ေစ တခုတ္တရ လက္ေဆာင္ ေပးတယ္ဆုိတာ တစ္ေယာက္အေပၚ တစ္ေယာက္ အေလးအနက္ ထားတာမ်ိဳး ျဖစ္တယ္။ အေၾကာင္းတစ္စံုတစ္ရာ တုိက္ဆုိင္မွ လက္ေဆာင္ေပးတာမ်ိဳး မဟုတ္ဘဲ တစ္ခါတေလ မထင္မွတ္တဲ့ လက္ေဆာင္ေလးေတြ တကူးတက ေပးျဖစ္တာလည္း တစ္ေယာက္အေပၚ တစ္ေယာက္ အေလးအနက္ ထားတယ္ဆုိတာကုိ ႏႈတ္က ဖြင့္မေျပာဘဲ ထုတ္ေဖာ္ျပသရာ ေရာက္တတ္ပါတယ္။

စာဖတ္၀ါသနာပါတဲ့ သူအတြက္ စာအုပ္ေလးေတြ လက္ေဆာင္ေပးတာမ်ိဳး၊ သီခ်င္းႀကိဳက္တတ္တဲ့ သူအတြက္ သူႏွစ္သက္တဲ့ အဆုိေတာ္ရဲ႕ အေခြထြက္တုိင္း ဦးဦးဖ်ားဖ်ား လက္ေဆာင္ေပးတာမ်ိဳး အမွတ္မထင္ ေပးျဖစ္ရင္ တစ္ဖက္သားက ကိုယ့္ကုိပုိၿပီး အမွတ္ရေစမယ့္ အခြင့္အလမ္းေလးေတြ ျဖစ္ေစတယ္လုိ႔ ထင္မိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း မေမွ်ာ္လင့္တဲ့ အမွတ္တရ လက္ေဆာင္ တစ္ခုရထားလုိက္တယ္။ ပန္းေရာင္လႊမ္းတဲ့ အမွတ္တရ ပစၥည္းေလးပါ။ သူငယ္ခ်င္းေတြကုိ ျပလုိ႔ မျဖစ္သလုိ၊ ေျပာျပလုိ႔လည္း မျဖစ္ပါဘူး။ ဒီအတုိင္းပဲ သိထားေပးပါ။ (ေမတၱာမ်ားမ်ား ပို႔ႏုိင္ပါတယ္၊ ေနမေကာင္းေသးလုိ႔)

ျဖစ္ခ်င္မိတဲ့ ဆႏၵေလး .. ..

ခရီးထြက္ေနရရင္ ေပ်ာ္စရာ သိပ္ေကာင္းမွာပဲလုိ႔ လူေတြက ထင္ၾကပါမယ္။ အေပ်ာ္ခရီး ကုိ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ သြားရတယ္ ဆုိရင္ေတာ့ ေပ်ာ္စရာအတိ ျဖစ္မွာပါ။ ခုေတာ့ အလုပ္တစ္ဖက္နဲ႔ ခရီးထြက္တာဆုိတာ့ ေပ်ာ္ဖုိ႔ ေနေနသာသာ အႏၱရာယ္ မျဖစ္ေအာင္ ဂရုစိုက္ေနတာနဲ႔ပဲ စိတ္ဖိစီးမႈေတြ မ်ားမ်ား လာရတယ္။ အလုပ္က ခရီးထြက္ေနရတဲ့ အလုပ္ေပမုိ႔ ခရီးသြားရတဲ့ ကံပါတယ္လုိ႔ ဆုိရမွာေပါ့။ ခရီးစဥ္တုိင္းေတာ့ အဆင္ေျပ ေခ်ာေမြ႕တယ္ ရယ္လုိ႔ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ကားက မေဖာက္ရင္ လူက ေဖာက္တယ္။ လူနဲ႔ ကားနဲ႔ ေကာင္းရင္ ကုန္ေတြက ေဖာက္တယ္။ ေနာက္ လမ္းကအဆင္မေျပ တာေတြလည္း ဒုနဲ႔ေဒးပါ။ ဒါေပမယ့္ နိစၥဒူ၀ လုပ္ေနရတဲ့ အလုပ္မုိ႔ ေပ်ာ္တာလည္း မဟုတ္ေတာ့ဘူး၊ မေပ်ာ္ဘူးလည္း မဆုိႏိုင္ ေတာ့ပါဘူး။ ခရီးထြက္လုိ႔ လက္ငင္း ရျဖစ္တဲ့ အက်ိဳးကေတာ့ ဘုရားစာ မ်ားမ်ား ရြတ္ျဖစ္တာပဲ ေျပာစရာရွိပါတယ္။ ဒုကၡကုိ ေၾကာက္လုိ႔ေတာ့ ဟုတ္ပါဘူး မျမင္ႏုိင္တဲ့ အႏၱရာယ္ေတြ ကင္းေအာင္ပါ။

မေန႔က ပဲခူးကေန ျပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္းပဲ ပင္ပန္းတာကို အေၾကာင္းျပၿပီး ခ်က္ခ်င္း ေရခ်ိဳးလုိက္မိတယ္။ အပူရွပ္သလုိ ျဖစ္ၿပီး ခုေတာ့ ကိုယ္လက္ မအီမသာ ျဖစ္ရတယ္။ ဖြင့္ထားတဲ့ Chat Box ကေန ေက်ာက္ေျမာင္းက သယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္နဲ႔ စကားေျပာျဖစ္တယ္။ ကုိးကြယ္တဲ့ ဘာသာအယူ ၀ါဒမတူတဲ့ ခ်စ္သူႏွစ္ဦးရဲ႕ ရင္တြင္းဇာတ္လမ္း အျဖစ္အပ်က္ေလးကို ေဆြးေႏြးျဖစ္ခဲ့တယ္။ တစ္ေယာက္က ဗုဒၶဘာသာကုိ ကိုးကြယ္တယ္၊ က်န္တစ္ေယာက္က ခရစ္ယာန္ဘာသာ ကိုးကြယ္တယ္။ စိတ္တူကုိယ္တူ ခ်စ္သူဘ၀ကုိ မေရာက္ျဖစ္ေသးတဲ့ သယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္ပါ။ တစ္ေယာက္ကုိ တစ္ေယာက္ ျမတ္ႏုိးခဲ့ ေပမယ့္လည္း ဘာသာတရား ကိုင္း႐ႈိင္းလြန္းတဲ့ ႏွစ္ဖက္ မိဘေဆြမ်ိဳး ေတြေၾကာင့္ ေရွ႕ဆက္မတိုးႏိုင္တဲ့ ေမတၱာဘဲြ႕ဖြင့္ ဇာတ္လမ္းေလးပါ။ ဒီအေၾကာင္းေလး ေျပာျဖစ္ေတာ့ က်ိဳင္းတံုက စီနီယာ သူငယ္ခ်င္း စံုတဲြကုိ သြားသတိရမိတယ္။ စီနီယာ အစ္မက ခရစ္ယာန္၊ စီနီယာ အစ္ကုိက ဗုဒၶဘာသာ ကိုးကြယ္တယ္။ ယူခါစတုန္းကေတာ့ သူ႔ဘာသာ ကုိယ့္ဘာသာကုိ ယံုၾကည္သလုိ ႏွစ္ဦးသေဘာတူ တစ္မ်ိဳးစီ ကုိးကြယ္ခဲ့ၾကတယ္။ ဘာမွေတာ့ ျပႆနာ ႀကီးႀကီးမားမား မရွိခဲ့တဲ့ ေအးခ်မ္းတဲ့ အိမ္ေထာင္ေရးေလးပါ။ ဒါေပမယ့္ ႏွစ္ေတြၾကာၿပီး သားသမီးေတြ ရလာတဲ့အခါ အေမနဲ႔ ပုိအေနနီးတဲ့ သားသမီးေတြက ခရစ္ယာန္ေလးေတြ ျဖစ္ကုန္တယ္။ စီနီယာ အစ္ကုိခင္မ်ာလည္း ဇနီးနဲ႔ သားသမီးကို ခ်ပ္ေက်ာင္း အႀကိဳအပုိ႔ လုပ္ရင္းကေနပဲ ေနာက္ဆံုးေတာ့ မိသားစုကုိ ငဲ့ညာၿပီး ဘာသာျခားကုိ ကူးသြားခဲ့တယ္။ ခုထက္ထိ ေႏြးေထြးတဲ့ မိသားစုေလးနဲ႔အတူ ေရွ႕ခရီးကုိ ခ်ီတက္ဆဲပါ။ ေနာက္ေပါက္ ေကာင္ေလးနဲ႔ ေကာင္မေလးကေရာ တံတုိင္းလုိ ျခားေနတဲ့ ဘာသာအယူ၀ါဒကို ဘယ္လုိ ေက်ာ္လႊားႏုိင္မွာ လဲေနာ္။ ေရွ႕ဆက္ျဖစ္ရင္ေတာ့ စိတ္၀င္စားစရာ အခ်စ္ဇာတ္လမ္း တစ္ပုဒ္ ျဖစ္လာမွာ အမွန္ပါပဲ။

တကယ္ေတာ့ အခ်စ္ဆုိတာ သူ႔က႑နဲ႔သူ၊ သူ႔ကံဇာတာနဲ႔သူ သတ္မွတ္ၿပီးသား ျဖစ္ေနရင္ အင္မတန္ ျမတ္ႏုိးစရာ ေကာင္းတဲ့ ခံစားခ်က္ တစ္ခုပါ။ အဲဒီအခ်စ္ကုိ ဘာသာအယူ၀ါ ေတြနဲ႔ ပိုင္းျခား၊ ေငြေၾကးအရွိန္အ၀ါ ေတြနဲ႔တုိင္းတာ၊ မာနအတၱေတြ တကိုယ္ေကာင္း ဆန္မႈေတြနဲ႔ ခ်ိန္ထုိး ေနမယ္ဆုိရင္ အခ်စ္ဟာ နာမည္ဆုိးနဲ႔ ေက်ာ္ၾကားသူ ျဖစ္သြားပါမယ္။ အမွန္ေတာ့ အခ်စ္ဆုိတာ ေပးဆပ္ျခင္းလည္း မဟုတ္သလုိ၊ ရယူပိုင္ဆုိင္ျခင္းလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ အနီးစပ္ဆံုး ေျပာရရင္ တစ္ဦးနဲ႔ တစ္ဦး စိတ္တူ ကိုယ္တူ ဖလွယ္ျခင္းလုိ႔ ျမင္မိပါတယ္။ တစ္ဦးရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကုိ တစ္ဦးဆီကုိ ေပးၿပီး ဖလွယ္တာဟာ အခ်စ္ဆုိတဲ့ အဓိပၸာယ္ကို ေဖာ္ေဆာင္ေစပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘယ္လုိ အခက္အခဲ အတားအဆီးေတြ ရွိေနပါေစ တစ္ဦးအေပၚ တစ္ဦး နားလည္မႈရွိၿပီး အေပးအယူ မွ်တခဲ့မယ္ဆုိရင္ ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ ဘ၀တစ္ခုကုိ တည္ေဆာက္ ယူႏုိင္မယ္လုိ႔ ထင္ျမင္မိပါတယ္။

သယ္ခ်င္းနဲ႔ အေပၚကအတုိင္း ေဆြးေႏြးေနရင္းနဲ႔ပဲ အင္တာနက္ ကြန္နက္ရွင္းက ျပတ္သြားတယ္။ ေသြးရုိးေသြးတန္း ကြန္နက္ရွင္ ေဒါင္းတယ္လို႔ပဲ ထင္ခဲ့မိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဂရုမျပဳဘဲ ပစ္ထားတာ ၾကာပီျဖစ္တဲ့ ဖုန္းေတြ အလိ္မ္းလိမ္းတက္ေနတဲ့ modem ကုိဖုန္သုတ္ဖုိ႔ ေကာက္ကိုင္လုိက္တာ မီးစဲြေနတဲ့ မီးေသြးခဲကုိ ကိုင္လုိက္မိသလုိ လက္တစ္ခုလံုး အပူေလာင္ သြားတယ္။ အပူလြန္ကဲေနတဲ့ modem ကိုလည္း လက္ကေန လြတ္ခ်လုိက္ရတယ္။ ခုမွပဲ အိပ္ခန္းကုိ ေညာ္နံ႕သင္းေနေစတဲ့ တရားခံကုိ ေတြ႕တာ ျဖစ္တယ္။ အိပ္ခန္းထဲမွာ လွ်ပ္စစ္ပစၥည္းေတြ ခ်ည္းပဲဆုိေတာ့ ဒီလုိ ေညာ္နံ႕က ႏွာေခါင္း ယဥ္ေနတာမုိ႔ ဖာသိဖာသာပဲ ေနခဲ့မိပါတယ္။ Modem မေကာင္းရင္ေတာ့ အင္တာနက္တက္ဖုိ႔ တစ္ရက္ ႏွစ္ရက္ေလာက္ေတာ့ သည္းခံရပါအုန္းမယ္။ ဒီလုိေတြးၿပီး စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ရတယ္။ ေန႔တုိင္း အင္တာနက္ေပၚ အလည္လြန္ ေနတတ္သူ တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ရုတ္တရက္ အင္တာနက္ေပၚ မတက္ျဖစ္တဲ့ ရင္ထဲက ခံစားခ်က္ကုိ နားလည္ႏုိင္ၾကမွာပါ။ အားလံုးပဲ ေပ်ာ္ရႊင္ႏုိင္ပါေစ။

အေတြးေတြ ဆန္႔ထုတ္ခ်င္တယ္

အလုပ္ကိစၥနဲ႔ သြားေနရတဲ့ ေထာက္ၾကန္႔တုိ႔ ပဲခူးတုိ႔ ဆုိတာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ အိမ္ဦးနဲ႔ ၾကမ္းျပင္လုိ လူးလာေခါက္တုန္႔ သြားေနက် ျဖစ္တယ္။ ဘယ္အခ်ိန္စထြက္ရင္ အိမ္ကုိ ဘယ္အခ်ိန္မွာ ျပန္ေရာက္မယ္ ဆုိတဲ့ ၾကာျမင့္ခ်ိန္ကုိ တြက္ခ်က္ေန စရာမလိုေအာင္ ေခါင္းထဲ အလြတ္ရၿမဲပါ။ ခုေတာ့ မွန္းခဲ့ေလသမွ် ေတ့လဲြလြဲ တာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ငါးပါးေမွာက္ေအာင္ကုိ လဲြခဲ့ပါတယ္။ ခရီးေဆာင္အိတ္ကုိ ေနာက္ခန္းထဲ ထည့္ၿပီးတာနဲ႔ ကားကုိ ရန္ကုန္ဘက္ဆီ ဦးတည္လုိက္တယ္။ပဲခူးကုိ ေရာက္ေနတဲ့ ၆ ရက္လံုးလံုး ပစ္ထားတဲ့ကားကုိ ျပန္ခါနီးမွ တံခါးေလးဖြင့္ တက္ေမာင္းခဲ့တဲ့ နေမာ္နမဲ့ ႏုိင္တာေတြအတြက္ ကိုယ့္ကုိယ္ကုိယ္ အျပစ္တင္မဆံုး ျဖစ္ရတယ္။ အင္းတုိင္ မေရာက္ခင္ေလးမွာ ကားက တုိင္ပင္ျခင္းမရွိပါဘဲနဲ႔ ညင္ညင္သာသာပဲ စက္ထုိးရပ္သြားတယ္။ တစ္ေယာက္ထဲ ခရီးထြက္ေနက်မုိ႔ ဒီလုိအခက္အခဲ ေလာက္ေတာ့ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္း ေနက်ပါ။ ကားေပၚကဆင္းေတာ့ ရွင္ေနမင္းရဲ႕ ဘုန္းတန္ခုိး အစြမ္းကုန္ ေတာက္ပတဲ့ အခ်ိန္အခါမုိ႔ လူကုိမုိက္ကနဲ ျဖစ္ေစေလာက္ေအာင္ ေနအပူရွိန္က သံလွ်ပ္ပမာ လင္းလက္ ျပင္းထန္လြန္းလွပါတယ္။ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ အားတင္းရင္း ငါဟဲ့ ေယာက္်ား ေသခါမွ ဇဲြေလ်ာ့မယ္ ဆုိတဲ့ဗႏၶဳလထံုး ႏွလံုးမူၿပီး ကားစက္ဖံုးကုိ ဖြင့္ျပင္တယ္။ နာရီ၀က္ၾကာေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ကားျပင္ပညာသာ ကုန္သြားတယ္ ကားက တုတ္တုတ္မွ် လႈပ္မလာပါဘူး။ အိမ္က ဖ်က္ကနစ္ေတြလည္း ခုနကမွ ရွမ္းျပည္တက္သြားလုိ႔ ဆန္႔က်င္ဘက္ လမ္းခဲြခဲ့ၾကတာဆုိေတာ့ သူတို႔ကုိ ေမွ်ာ္လုိ႔မရေတာ့ဘူး။ ဒီတစ္ခါေတာ့ ကားက လူကုိ ျပန္စီးတဲ့ အခ်ိန္ေရာက္ၿပီမုိ႔ အလွည့္က်ရင္ မႏဲြ႕စတမ္းပါပဲ။

အမွတ္(၄)လမ္းမႀကီး လမ္းဆံုေရာက္တဲ့အထိ တြန္းလုိက္ရတာမုိ႔ လူလည္း ေတာ္ေတာ္ေလး ၿဗိဳင္းသြားတယ္။ ဒီလုိျဖစ္ဖုိ႔ ရာသီဥတုကလည္း ေျခထုိးေနတာမုိ႔ ျဖစ္သမွ် အေၾကာင္း အေကာင္းလုိ႔ပဲ မွတ္ယူမိပါတယ္။ ေျမညီ ကတၱရာလမ္း ေျပေျပ ေလးမုိ႔ပဲ ေတာ္ေတာ့တယ္။ ဒီလုိ အခက္အခဲေလးေတြ ႀကံဳျပန္ေတာ့ အိမ္ကိုအရင္ဆံုး သတိမရျဖစ္ဘဲ အြန္လုိင္းေပၚက ေဘာ္ဒါေတြကုိ စီကနဲ အစီအရီ တန္းျမင္မိတယ္။ (အဟိ . . ထမင္းလံုး တေစၦေျခာက္တာလဲ ဟုတ္ပါဘူး၊ ပုန္းပန္းခ်ီမ တြယ္ေနတာလဲ ဟုတ္ပါဘူး။ ကုိယ္ ကုိယ္၌က စိတ္ ကေယာက္ကယက္ ျဖစ္ေနတာ၊ ေဘာ္ဒါေတြကုိ အဲေလာက္ သံေယာဇဥ္ ႀကီးတယ္ဆုိတာ ယံု) ၀ပ္ေရွာ့ေရွ႕ ပန္ဒါပင္ရိပ္ေအာက္က ထန္းလ်က္ ပက္လက္ ကုလားထုိင္ေပၚ ေျခပစ္လက္ပစ္နဲ႔ ကားျပင္တာကုိ ထုိင္ေစာင့္ေနမိတယ္။ မ်က္ႏွာကို ေနထုိးေပမယ့္ ပင္ပန္းတဲ့အရွိန္ ေၾကာင့္ မ်က္ႏွာလဲြ မေနေတာ့ဘဲ ေနထိုးတဲ့အလင္းကေန အျဖဴေရာင္ မီးလံုးေတြၾကားမွာ ပန္းေရာင္ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ကုိ ထဲထဲ၀င္၀င္ ျမင္မိတယ္။ ေသခ်ာၾကည့္ေလ မသဲကဲြေလ၊ အားစုိက္ၾကည့္ေလ ေ၀၀ါးသြားေလမုိ႔ အားမလုိအားမရ ျဖစ္ေစတာ အမွန္ပါပဲ။ ၀ပ္ေရွာ့ဆရာေတြ ၁၀ မိနစ္ေလာက္ ကားကုိ စစ္ေဆးၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ဆီ ျပန္လာတယ္။ ကားရဲ႕ျပစ္ခ်က္က "ဓာတ္ဆီ ကုန္ေနတာ အစ္ကုိေလး" တဲ့ခင္ဗ်ာ .. .. ။ ရွက္လုိက္တာမွ မ်က္ႏွာေတာင္ ထားစရာေနရာ မရွိေတာ့ ပါဘူး။ ရန္ကုန္ကေန စထြက္ကတည္းက တုိင္ကီအျပည့္ ျဖည့္ထားတာမုိ႔ ကုန္ႏိုင္စရာ အေၾကာင္းမရွိ ပါဘူး။ ပဲခူးေရာက္ေတာ့လည္း ဘယ္မွ သြားျဖစ္တာ မဟုတ္တာေၾကာင့္ ေသြးရုိးေသြးတန္း ကုန္တာေတာ့ မဟုတ္ေလာက္ပါဘူး။ ဆီတုိတဲ့ တရားခံေတြကုိ ခ်က္ခ်င္း ေျပးျမင္မိတယ္။ ျပန္လာပါေစအုန္း ဘယ္လုိ ပညာျပန္ျပရမယ္ ဆုိတာကုိ အေၾကြးစနစ္နဲ႔ ေတးထားလုိက္မိတယ္။

ပဲခူးကေန ဘယ္အခ်ိန္ ထြက္လာတယ္ဆုိတာကုိ ေျပာျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္ အိမ္ကုိ အခ်ိန္လြန္မွ ေရာက္လာလုိ႔လည္း တကူးတက ေခၚေမးျမန္းတာ မရွိခဲ့ပါဘူး။ အိမ္အလုပ္က လူကုိ စိတ္ခ်မ္းသာေစတဲ့ ေကာင္းကြက္ေလး တစ္ခုပါ။ အေပၚထပ္တက္ၿပီး အိပ္ခန္းတံခါးကို ဖြင့္၀င္ေတာ့ ၀ါယာေညာ္တဲ့ အနံ႔က တစ္ခန္းလံုး လႊမ္းၿခံဳေနတယ္။ သကၤာမကင္းျဖစ္မိတဲ့ ကြန္ပ်ဴတာကုိ ဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ အေကာင္းအတုိင္းပဲ Window က ပံုမွန္ တက္လာတယ္။ နက္ထဲ၀င္ၾကည့္ေတာ့ ေရာက္ႏွင့္ေနတဲ့ ေဘာ္ဒါေတြလည္း မနည္းပါဘူး။ ကုိယ္ကစၿပီး ႏႈတ္ဆက္ေလ့ မရွိတာေၾကာင့္ G-talk ကုိ ဒီအတုိင္းပဲ ဖြင့္ထားလုိက္တယ္။ ဘာအတြက္ေၾကာင့္ ကုိယ္က စၿပီး ႏႈတ္မဆက္ျဖစ္တာလဲ ဆုိတဲ့ အေၾကာင္းရင္းက တစ္ဖက္လူ အေနနဲ႔ စာဖတ္ေနတာလား၊ အလုပ္မ်ားေနတာလား၊ ကုိယ့္ထက္ အေရးပါတဲ့လူနဲ႔ စကားေျပာေနတာလား ဆုိတဲ့ အားနာစိတ္၊ အလုိက္တသိ စိတ္ေလးေၾကာင့္ အြန္လုိင္းေပၚ ေတြ႕ေနေပမယ့္ ႏႈတ္မဆက္ျဖစ္တာကုိ နားလည္ေပးေစခ်င္ ပါတယ္။ ထင္သလုိ မာနႀကီးတာလည္း မဟုတ္ပါဘူး၊ စတယ္ကုိင္တာလည္း မဟုတ္တဲ့ အေၾကာင္း သိေစခ်င္ပါတယ္။ ဘယ္လုိအခ်ိန္မ်ိဳး၊ ဘယ္လုိ အေျခအေနမ်ိဳး မွာမဆုိ တျခားသူေတြရဲ႕ ခံစားခ်က္ကုိ ေလးစားတတ္ျခင္းဟာ ယဥ္ေက်း သိမ္ေမြ႕မႈ တစ္မ်ိဳးပဲလုိ႔ ျမင္မိပါတယ္။ (ဆက္ေရးပါအုန္းမယ္)

သံေယာဇဥ္အမွ်င္ တန္းတယ္ .. ..

တိမ္ေတာက္ေနတဲ့ ေကာင္းကင္ကုိ ျမင္ေတာ့ ရင္ကုိ ပုိအုိက္လာေစတယ္။ ဒီလုိ ၿပိဳးျပက္တဲ့ အလင္းေရာင္ဟာ လြမ္းက်န္ခဲ့တဲ့ ကိုယ့္အဖို႔ ဘယ္လုိမွ ခံႏုိင္ရည္ မရွိဘူးဆုိတာ မင္းေလး ယံုႏုိင္မလားပဲ။ မင္းနဲ႔ အတူရွိေနခဲ့တဲ့ ခဏတာ အခ်ိန္ေလးမွာ ရာသီဥတုေလးက တကယ့္ကို ထာ၀ရ အုိေအစစ္ေလးပါ။ ဒီအခ်ိန္ေလးကုိပဲ ဖမ္းဆုပ္ထားႏိုင္မယ္ ဆုိရင္ ကိုယ့္အတြက္ အတုိင္းထက္ အလြန္ ေက်နပ္မႈကုိ ျဖစ္မေစမွာ အမွန္ပါ။ ေႏြးေနတဲ့ ေရမႈန္ေလးေတြရယ္၊ ေျမသင္းရနံ႔ေလးရယ္၊ တိမ္ကင္းတဲ့ ေကာင္းကင္ျပာျပာ ႀကီးရယ္က မင္းေလးကုိ ဒီေႏြရက္မွာ ေျပာျပ ပါလိမ့္မယ္ .. ကုိယ္မင္းကုိ သံေယာဇဥ္ ရွိေနတယ္ ဆုိတာကုိပါ။

မဟာဆန္တဲ့ မ်က္ႏွာေလးနဲ႔ အျပံဳးေတြ ေ၀ေနတဲ့ မင္းေလးကို မ်က္စိထဲကေန မထြက္ႏုိင္ခဲ့ဘူးေလ။ မင္းေလးရဲ႕ ဂုဏ္ပုဒ္ေတြက အခ်စ္ကဲ့သို ့ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႔ၿခင္း ေတြနဲ႔ အတူ အမ်က္ေဒါသ ကင္းသူလည္း ၿဖစ္တယ္။ အလြန္ႏူးညံ့သိမ္ေမြ ့တတ္သူတစ္ဦးၿဖစ္ၿပီး ႏႈတ္ထြက္ စကားေတြတိုင္းက တစ္ပါးသူအတြက္ ပ်ားသကာလို ခ်ိဳၿမိန္ေစတယ္။ မင္းေလးရဲ ့ဂရုတစိုက္ လုပ္ကိုင္ေပးတတ္မႈေတြ အၿမဲပဲ တစ္ဘက္လူအေပၚ အကာအကြယ္ ေပးတတ္မႈေတြနဲ႔ ေက်နပ္မႈေတြေၾကာင့္ လူခ်စ္လူခင္ ေပါမ်ားသူၿဖစ္တယ္။ ဒါေပမဲ ့လည္း ကိုယ္တိုင္မွာေတာ့ အၿမဲခံစားက်ိဳးပဲ့ လြယ္တတ္တဲ ့ စိုးရိမ္ပူပန္ၿခင္းေတြနဲ ့ ခ်စ္စရာ အလြန္ေကာင္းသူ တစ္ဦးပါတဲ့။ ဒီလုိ စုိးရိမ္ ေၾကာင့္က်စိတ္ ေၾကာင့္ပဲ ကိုယ့္ကုိ အျပည့္အ၀ မယံုၾကည္ခဲ့ တာေလလားပဲေနာ္။

ကိုယ္မင္းကုိ လြမ္းတယ္။ ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ လြမ္းတာမဟုတ္ပါဘူး။ ရင္မွာျဖစ္တဲ့ ႏွလံုးသားနဲ႔ လြမ္းတယ္ ဆုိတာကုိ ယံုေစခ်င္တယ္။ တစ္ေန႔ေန႔ ဆုိတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေလးနဲ႔ မင္းေလးကုိ ေစာင့္ေနမိတယ္။ မင္းဆီက ႏူးညံ့တဲ့ အျပံဳးတစ္ပြင့္နဲ႔အတူ ေႏြးေထြးတဲ့ လက္တစ္စံုရဲ႕ အင္အားကုိ ကိုယ္တမ္းတ ေနမိတယ္။ ကုိယ္ညည္းဖုိ႔ မင္းေလး ေပးထားတဲ့ သီခ်င္းေလးေတြကုိ ေကာင္းကင္ေပၚ ၾကယ္ေတြစံုတဲ့ ညမွာ မင္းေလးရွိေနမယ့္ ေနရာကုိ ေရာ္ရည္မွန္းၿပီး ညည္းခ်င္းထပ္ ေနမိတယ္။ ကုိယ့္သံေယာဇဥ္ေတြဟာ အေဖာ္မပါတဲ့ လမ္းမေပၚ ရွင္သန္လ်က္ပါ။ အလြမ္းေတြနဲ႔ ေ၀းေစမယ့္ ေနရာသစ္ဆီကုိ ေခၚသြားႏုိင္မယ့္ သူဟာ မင္းေလးပဲ ျဖစ္တယ္ဆုိတာ ကုိယ္ယံုၾကည္တယ္။

အျဖဴသက္သက္ ကုိယ့္ႏွလံုးကုိ ပံုရိပ္ထင္ေစတာ မင္းေလးပဲဆုိ ယံုမွားသံသယ မျဖစ္မိပါဘူး။ အလတ္ဆတ္ဆံုး နဲ႔ အသန္႔ရွင္းဆံုး ရင္ခုန္သံေတြကုိ ပထမဆံုး ျဖစ္ေပၚ ေစခဲ့တာလည္း မင္းေလးပဲ ျဖစ္တယ္ဆုိ ၀န္ခံပါရေစ။ မင္းေလးကုိ သံေယာဇဥ္ရွိ တယ္ဆုိတာကုိ ကိုယ္ အပြင့္လင္းဆံုး ၀န္ခံခဲ့ပါၿပီ။ ပကတိ ရုိးသားတဲ့ စကားလံုးေတြရဲ႕ ေနာက္မွာ အစစ္မွန္ဆံုး ရင္ခုန္သံေတြကုိ မင္ေလး ေမ့ႏုိင္မွာလား။ ကုိယ့္ဘ၀မွာ အျမတ္ႏုိးဆံုး ဆုိတဲ့ ေနရာေလးမွာ ရွိေနေစဖို႔ ရည္ရြယ္ရင္း၊ ေမွ်ာ္လင့္ရင္း မင္းေလးနဲ႔ ေ၀းရမွာ ေၾကာက္မိတဲ့ ကိုယ့္ရဲ႕ စုိးရိမ္စိတ္နဲ႔အတူ မင္းေလး ေျပာဖုိ႔က်န္ေနေသးတဲ့ စကားေလး တစ္ခြန္းကုိ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနလ်က္ပါ။

မိတ္ေကာင္းေဆြမြန္

ကိုယ္ကုိယ္တုိင္က စီးပြားေရးသမား ျဖစ္တဲ့အျပင္ လူအမ်ားနဲ႔ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံ ေနရတဲ့ ကားသမား တစ္ေယာက္ ျဖစ္တယ္။ မတူညီတဲ့ လူအမ်ိဳးမ်ိဳး၊ ျခားနားတဲ့ စိတ္အေထြေထြ ရွိေနၾကတဲ့ ေလာကသားေတြနဲ႔ ေန႔စဥ္ ေျပာဆုိ ဆက္ဆံ ေပါင္းသင္းေနရတဲ့ အေျခအေန ျဖစ္ပါတယ္။ ကုိယ္ကေတာ့ လူငယ္ပီပီ ေဖာက္သည္ေတြကုိ အၿမဲပဲ ဦးညြတ္ၿပီး တေလးတစား ဆက္ဆံပါတယ္။ ဟင္းသီး ဟင္းရြက္သည္ ကုိလည္း အလုိက္အထုိက္ ဆလံေပး ဆက္ဆံပါတယ္။ ကုန္တုိက္ မန္ေနဂ်ာနဲ႔လည္း လည္တၿငိမ့္ၿငိမ့္ ႐ုိေသတာမုိ႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကုိယ္ တစ္ခါတေလ ေပါေတာေတာ ျဖစ္ေနသလားလုိ႔ ဆန္းစစ္မိပါတယ္။ လုပ္ငန္းရဲ႕သေဘာ သဘာ၀မုိ႔ ေပါေနရင္လည္း ခြင့္လြတ္ႏုိင္မယ္ ထင္ပါတယ္။ လူေတြထဲက လူတစ္ေယာက္မုိ႔ ေန႔ေတြထပ္လုိ႔ ရက္ေတြ ဆက္လာေတာ့လည္း အဆင္မေျပရင္ မေျပသလုိ ဘုစကားေတြ ေျပာျဖစ္မိတယ္။ စိတ္ထဲက ပါလုိ႔ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ မိတ္ေဆြ အေပါင္းအသင္းေတြကုိ လုိခ်င္ တပ္မက္ပါတယ္။ စိတ္သေဘာျခင္း ထပ္တူသည္ ျဖစ္ေစ စိတ္အျမင္ျခင္း ဆန္႔က်င္သည္ ျဖစ္ပါေစ လူတုိင္းနဲ႔ မိတ္ေဆြ ျဖစ္ခ်င္ပါတယ္။ မွန္ကန္တဲ့ မိတ္ေဆြစစ္ တစ္ေယာက္ရဖုိ႔ ႏွစ္ေတြ အၾကာႀကီးေစာင့္ရပါေစ ေစာင့္ရက်ိဳးနပ္တယ္လုိ႔ပဲ ျမင္မိပါတယ္။

မိတ္ေဆြေကာင္းဆုိတာ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ကၽြန္းကုိကိုင္းမွီ၊ ကုိင္းကုိကၽြန္းမီွ ဆုိသလုိ အျပန္အလွန္ မွီခုိ၊ အျပန္အလွန္ ေလးစားမႈရွိၾကရ ပါမယ္။ တစ္ေယာက္ရဲ႕ ေကာင္းျမတ္တဲ့ အရည္အခ်င္းေတြကုိ တစ္ေယာက္က ေလးစား အသိအမွတ္ျပဳၿပီး တစ္ေယာက္ရဲ႕ အားနည္းခ်က္ကုိ တစ္ေယာက္က ေဖးမကူညီ ျဖည့္စြမ္းေပး ရပါမယ္။ တစ္ေယာက္ရဲ႕ ေဘးအႏၱရာယ္ကုိ တစ္ေယာက္က ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ၿပီး တစ္ေယာက္ရဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈကုိ တစ္ေယာက္က ၀မ္းေျမာက္ ၀မ္းသာ ဂုဏ္ယူတတ္ ရပါမယ္။ တစ္ေယာက္က ေကာင္းစားရင္ က်န္တစ္ေယာက္က မနာလုိ ၀န္တုိျခင္း မရွိပါဘဲ မုဒိတာစိတ္ ထားရွိတတ္ ရပါမယ္။ တစ္ေယာက္ရဲ႕ အမွားကုိ တစ္ေယာက္က သည္းခံခြင့္လႊတ္ၿပီး တစ္ေယာက္ရဲ႕ အက်ိဳးကုိ တစ္ေယာက္က ေဆာင္ရြက္ေပးျခင္းဟာ မိတ္ေကာင္း ေဆြေကာင္းေတြရဲ႕ က်င့္ႀကံအပ္တဲ့ ေကာင္းျမတ္တဲ့ လကၡဏာ ျဖစ္ပါတယ္။

မိတ္ေကာင္း ေဆြေကာင္း သူငယ္ခ်င္းေကာင္း ဆုိတာကေတာ့ တစ္ကုိယ္ေကာင္း မဆန္တဲ့သူ။ ေစတနာမွန္ကန္တဲ့သူ၊ အက်ိဳးတူ ကိစၥရပ္မ်ားကုိ သတၱိရွိရွိ ပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္ ကူညီလုိစိတ္ရွိသူ၊ အခက္အခဲ အၾကပ္အတည္းေတြနဲ႔ အေရးႀကံဳ လာတဲ့အခါ ေခါင္းေရွာင္ ေသြဖီ မသြားပါဘဲ မိမိေရွ႕ကေန မားမားမတ္မတ္ရပ္ၿပီး ကူညီ ေျဖရွင္းေပးတာေတြ ပဲျဖစ္ပါတယ္။ လူတစ္ေယာက္ဟာ အျခားတစ္ေယာက္ရဲ႕ အမွားအယြင္းနဲ႔ အျပစ္ေတြကုိပဲ ၾကည့္ေျပာေနမယ္၊ အားနည္းခ်က္ေတြကုိပဲ ျမင္ေနမယ္ ဆုိရင္ေတာ့ အဲဒီပုဂၢိဳလ္ကုိ သူ႔အေပါင္း အသင္း မိတ္ေဆြေတြက ေရွာင္ရွားဖယ္ျပန္ သြားၾကမွာ ဓမၼတာပါ။ အဲဒီနည္းနဲ႔ လူေတြကုိ စည္း႐ံုးသိမ္းသြင္းလုိ႔ မရႏုိင္ပါဘူး။ လူတုိင္းလူတုိင္းမွာ ခ်ိဳ႕ယြင္းမႈနဲ႔ ျပစ္ခ်က္ဆိုတာ အနည္းနဲ႔အမ်ားေတာ့ ရွိတတ္ၾကတာ သဘာ၀ပါ။ ပုထုစဥ္ လူသားမုိ႔ ေျခာက္ပစ္ကင္း သဲလဲစင္ တယ္ဆုိတာ မရွိႏိုင္ပါဘူး။ လူတစ္ေယာက္ဆီကေန အေကာင္းေတြခ်ည္း ေမွ်ာ္လင့္လုိ႔ မရစေကာင္း တာကုိေတာ့ နားလည္ထားၿပီးသား ျဖစ္ပါတယ္။

ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ စိန္ေကာင္း ေက်ာက္ေကာင္း တစ္ပြင့္ရဖုိ႔ ေငြေၾကးဥစၥာနဲ႔ ပံုေအာေပးၿပီး ရႏုိင္ေပမဲ့လည္း မိတ္ေကာင္း ေဆြေကာင္း သူငယ္ခ်င္းေကာင္း တစ္ေယာက္ကုိ ရရွိႏုိင္ဖုိ႔ အတြက္ေတာ့ ေငြကုိပံုေအာေပးလို႔ မရႏုိင္ေကာင္းပါဘူး။ စိန္ေကာင္း ေက်ာက္ေကာင္းထက္ မိတ္ေကာင္း ေဆြေကာင္းက ပုိၿပီး ရွားပါတယ္။ ပုိၿပီး တန္ဖုိးႀကီးပါတယ္။ စိန္ေကာင္း ေက်ာက္ေကာင္းကုိ တန္ဖုိးထား သတ္မွတ္လို႔ ရႏုိင္ေပမယ့္ မိတ္ေကာင္း ေဆြေကာင္း သူငယ္ခ်င္းေကာင္းမွာ တန္ဖုိးျဖတ္လုိ႔ မရႏုိင္တဲ့အေၾကာင္း ေျပာၾကား ခ်င္ပါတယ္။ အားလံုးကုိ ေလးစားခင္မင္လ်က္ပါ။

မီရွဲလ္၀ီ

ဟာ၀ုိင္အီကၽြန္း၊ ဟုိႏုိလူလူ မွာ အေမရိကန္ဖခင္နဲ႔ ေတာင္ကုိရီးယားမိခင္ ကေန ၁၁-၁၀-၁၉၈၉ မွာေမြးဖြားခဲ့တဲ့ ကျပားမေလး ေဂါက္သီးအလွမယ္ မီရွဲလ္၀ီ ကုိ ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္ အမ်ိဳးသမီး ေဂါက္သီးအဖဲြ႕ခ်ဳပ္ LPGA ရဲ႕ အၿမဲတမ္း ၿပိဳင္ပဲြ၀င္ခြင့္ ရရွိသြားၿပီ ျဖစ္တယ္လုိ႔ သတင္းထုတ္ျပန္ ခဲ့ပါတယ္။ ေၾကးစား ေဂါက္သီးမယ္ အေနနဲ႔ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္ကတည္းက ၀င္ေရာက္ခဲ့ေပမယ့္ အေရးပါတဲ့ LPGA ၿပိဳင္ပဲြေတြမွာ သူမဟာ စံတင္ေလာက္တဲ့ ေအာင္ျမင္မႈ မရရွိခဲ့ေသးပါဘူး။ အမ်ိဳးသမီးၿပိဳင္ပဲြ ေတြနည္းတူ၊ အမ်ိဳးသားေတြနဲ႔ပါ ပါ၀င္ယွဥ္ၿပိဳင္ရတဲ့ ၿပိဳင္ပဲြေတြမွာလည္း ေအာင္ျမင္မႈ မရခဲ့ေပမယ့္ သူမူရဲ႕ လွပတဲ့ ရုပ္ရည္ ႐ူပကာေၾကာင့္သာ ၿပိဳင္ပဲြေတြတုိင္းမွာ ဖိတ္ေခၚ ယွဥ္ျပိဳင္ျခင္း ခံရသူ ျဖစ္ပါတယ္။ ေဂါက္ၿပိဳင္ပဲြ ျမက္ခင္းျပင္ေပၚမွာ လူလံုးျပ ေနျခင္းထက္ ေဂါက္သီးစြမ္းရည္ကုိ ထုတ္ေဖာ္ျပသဖုိ႔ ေ၀ဖန္မႈေတြ မၾကာခဏ ေျပာဆုိခံေနရတဲ့ သူေလးလည္း ျဖစ္ပါတယ္။

မီရွဲလ္၀ီဟာ စတန္းဖို႔ဒ္ တကၠသုိလ္မွာ သင္ယူေနတဲ့ ဘာသာရပ္တုိင္းမွာ အမွတ္ ေကာင္းေကာင္း ရေအာင္ ႀကိဳးစားေနတဲ့ ေက်ာင္းသူ တစ္ဦးလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ေဂါက္ကြင္းေတြမွာ ဟန္ေရးျပ အလွထုတ္ေနတာ ေတြကုိ ေလ်ာ့ခ်မယ္လုိ႔ ဆုိေနေပမဲ့ ကုန္ပစၥည္း ေၾကာ္ျငာ ေတြအတြက္ေတာ့ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ရဲ႕ အလွကုိ ဆဲြေဆာင္မႈရွိရွိ သ႐ုပ္ေဆာင္ သြားမွာ ျဖစ္တယ္လုိ႔ ေျပာခဲ့ပါတယ္။ ေမြးရပ္ ဟာ၀ိုင္အီ မွာေတာ့ လူႀကီး လူငယ္ အမ်ားစုရဲ႕ ခ်စ္ခင္ ႏွစ္ၿခိဳက္မႈကုိ ခံယူေနရဆဲ ျဖစ္တယ္လုိ႔ သိရပါတယ္။ (ငံျပာရည္ က်ိဳတာပါ)

http://www.golftout.com/michelle-wie

ဟုိမေရာက္ ဒီမေရာက္ ေန႔မ်ား

အလုပ္ကိစၥနဲ႔ ပဲခူးကုိ ေရာက္ေနတာ ၄ ရက္ရွိသြားၿပီ။ ပ်ားပန္းခတ္ေနတဲ့ ၿမိဳ႕ေသးေသးေလးမွာ ပူျပင္းတဲ့ ရာသီဥတုဒဏ္နဲ႔ ေလပူနဲ႔အတူ လိပ္လိပ္ၿပီး တက္လာတတ္တဲ့ ဖုန္မႈန္႔ေတြရဲ႕ဒဏ္ကုိ မခံစားႏိုင္တာေၾကာင့္ နက္ကဖီးဆုိင္ကုိပဲ အေၾကာင္းမရွိ အေၾကာင္းရွာ ေရာက္ေနမိတယ္။ အေၾကာင္းျပခ်က္ကေတာ့ ေမးလ္ေတြ သြားရွင္းလုိက္ အုန္းမယ္။ ေမးလ္ေတြ အ၀င္မ်ားရင္ အေကာင့္ ပ်က္သြားႏုိင္တယ္ ဆုိၿပီး မသိတဲ့သူကုိ ဘာမွနားမလည္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္ကပဲ ရႊီးခဲ့ပါတယ္။ ဒါမွလည္း နားေအး ပါးေအး လြတ္ရာကၽြတ္ရာ ျဖစ္မွာမုိ႔ပါ။ ဒီလုိနဲ႔ ဖက္တန္းေစ်းကေန ၿမိဳ႕ထဲကုိ ဒုိးခဲ့တယ္။

နယ္က နက္ေကာ္နက္ရွင္ဆုိေတာ့ ဘေလာဂ့္စေပါ့ထဲကုိ ၀င္လုိ႔ရတစ္ခ်က္ မရႏွစ္ခ်က္မုိ႔ စိတ္ရွည္စရာ အေၾကာင္းမရွိပါဘူး။ ဒါနဲ႔ အလြယ္တကူ ၀င္လည္လုိ႔ ရတဲ့ ဖုိရမ္ေတြျဖစ္တဲ့ ေတာင္ေပၚသားတုိ႔ ဆံုဆည္းရာေျမ (ရွမ္းျပည္နယ္ေတာင္ပိုင္း)၊ ၾကယ္စင္စုရပ္၊ GreenHill နဲ႔ Taunggyi Youth ေတြဆီပဲ ၀င္လည္ျဖစ္တယ္။ ၾကယ္စင္စုရပ္ ကေတာ့ အစည္ကားဆံုးလုိ႔ ျမင္မိပါတယ္။ Taunggyi Youth ဖုိရမ္လည္းပဲ အြန္လိုင္းေပၚမွာ အနည္းဆံုး ၁၅ ေယာက္ေလာက္ေတာ့ အၿမဲ ရွိေနတတ္ပါတယ္။ ကနဦးဆံုးဖြင့္ခဲ့တဲ့ MBS ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးကို မန္းဘား မ်ားေပမယ့္ ခုေတာ့ ၿငိမ္ခ်က္သား ေကာင္းလြန္းတယ္လုိ႔ ျမင္မိပါတယ္။ ကုိယ္ဖန္တီးခဲ့ ဖုိရမ္တစ္ခု အၿမဲ active ျဖစ္ေနဖုိ႔အတြက္ ေပးရတဲ့ အခ်ိန္ကုိလည္း နားလည္ပါတယ္။

ဖုိရမ္ေတြ လည္ၿပီးလုိ႔ ၿငီးေငြ႕လာေတာ့ ဂိမ္းဖက္ကုိ ဦးတည္လုိက္တယ္။ အင္တာနက္ဆုိင္နဲ႔ ဂိမ္းဆုိင္ တဲြဖြင့္ထားတာေၾကာင့္ ဆုိင္ထဲကုိ တစ္ခ်က္ ေ၀့ၾကည့္ေတာ့ ေက်ာင္းသားေလးေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားပါတယ္။ အငယ္တန္းေလးေတြ အတန္းတင္ စာေမးပဲြ ၿပီးသြားတာေၾကာင့္လုိ႔ ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္ကအထိ ေတြ႕သမွ်ဂိမ္း လက္မေရွာင္တမ္း ကစားျဖစ္ခဲ့တယ္။ ထမင္းေလ်ာ့စားတယ္ ေကာ္ဖီမ်ားမ်ား ေသာက္တယ္။ မ်ားမ်ားထုိင္တယ္၊ နည္းနည္းပဲအိပ္တယ္။ ဒီလုိ ဂိမ္းကုိ တမ္းတမ္းစဲြ ကစားခဲ့ပါတယ္။ ဂိမ္းအေဟာင္းေတြကုိ ႏုိင္ၿပီးရင္ ဂိမ္းအသစ္ေတြကို အၿမဲ စိတ္၀င္စားတယ္။ ဘယ္လုိ စိတ္လႈပ္ရွားမႈကို ေပးမလဲ၊ ဘာျဖစ္လာမလဲ ဆုိတဲ့ ေမးခြန္း ေတြနဲ႔ မရပ္မနားကစားျဖစ္တယ္။ ဂိမ္းကုိ အခ်ိန္အၾကာႀကီး ေရရွည္စဲြ ေဆာ့ရင္ေတာ့ (level မကုန္မခ်င္း ထခ်င္စိတ္မရွိေတာ့ရင္) ေခါင္းမူးမယ္၊ လက္အံေသတယ္၊ မ်က္စိက်ိန္းစပ္တယ္၊ ႏွလံုးနာတယ္၊ ကိုယ္လက္ မအီမသာ ျဖစ္တယ္၊ အိပ္ေနရင္ေတာင္ နားထဲမွာ ဂိမ္းထဲက music ေတြက ကုိယ့္ကုိယ္ စိုးမုိးထားတယ္။ ပစ္ပယ္လုိ႔ မရႏုိင္ခဲ့တဲ့ ဆုိးက်ိဳးေလး ေတြပါ။ ခုေတာ့ အတုိက္အခုိက္ အပစ္အခတ္ ၾကမ္းၾကမ္းဂိမ္းေတြ မကစားျဖစ္ေတာ့ ေပမယ့္ Mario ကုိေတာ့ ကစားေနတုန္းပါပဲ။

ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ဂိမ္းကစားျခင္းဟာ တျဖည္းျဖည္းက်ယ္ျပန္႔ လာတာေၾကာင့္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္းမွာတင္ ဂိမ္းဆုိင္ေပါင္း ၂၀၀ ၀န္းက်င္ေလာက္ ရွိပါမယ္။ ေခတ္နဲ႔အညီ တုိးတက္ လာတဲ့ ကစားနည္းျဖစ္ေပမယ့္ အလြန္အကြ်ံစကားရင္ ပညာေရး၊ စီးပြားေရးသာမက က်န္းမာေရးကုိပါ ထိခုိက္ေစႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဂိမ္းကစားတာကုိ လူငယ္ေတြၾကားမွာ ေဖ်ာ္ေျဖေရးတစ္ခု အေနနဲ႔ သာမက အားကစားနည္း တစ္ရပ္အေနနဲ႔လည္း ကစားလာၾကပါတယ္။ ( Counter ၿပိဳင္ပဲြလုိမ်ိဳးပါ) ဂိမ္းကစားတာဟာ လူငယ္ေတြရဲ႕ စူးစမ္းလုိစိတ္၊ ထူးျခားဆန္းသစ္တဲ့ ဂရပ္ဖစ္ေတြရဲ႕ ဆဲြေဆာင္မႈေတြေၾကာင့္ ဂိမ္းကစားဖုိ႔ကုိ ဖမ္းစားႏုိင္ခ့ဲပါတယ္။ ေခတ္သစ္ဂိမ္းေတြဟာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ ရသကုိ အျပည့္အ၀ ေပးႏုိင္စြမ္းပါတယ္။ ဂိမ္းကစားတာေၾကာင့္ ဆုိးက်ိဳးေတြ ရႏုိင္သလုိ မိမိကစားတဲ့ ဂိမ္းကစားနည္း အမ်ိဳးအစားအေပၚ မူတည္ၿပီး ဥာဏ္ထက္ျမက္ေစတယ္၊ ျဖတ္ထုိးဥာဏ္ ကြန္႔ေစတယ္၊ သြတ္လက္ ခ်က္ခ်ာေစတယ္၊ ကြက္ေက်ာ္ ျမင္တတ္ေစတယ္၊ အႏုိင္ရလုိစိတ္ကုိ ျပင္းျပေစတယ္၊ အဂၤလပ္ ေ၀ါဟာရေတြ ၾကြယ္၀လာေစတဲ့ ေကာင္းက်ိဳးေလးေတြ လည္းရရွိေစပါတယ္။

ျမန္မာႏုိင္ငံမွာေတာ့ ဂိမ္းကစားရာကေန ေသဆံုးတာတုိ႔၊ စိတ္ေဖာက္ျပန္တာတုိ႔ မရွိေသးေပမယ့္ ခ်က္ခ်င္း လက္ငင္း မသိႏုိင္ေသးတဲ့ မ်က္စိအာ႐ံုေၾကာမ်ား ထိခုိက္ျခင္း၊အလြန္အကၽြံ ကစားတာေၾကာင့္ ဦးေႏွာက္ အာ႐ံုေၾကာမ်ား အားနည္းျခင္း ေတြေတာ့ ျဖစ္ေပၚတတ္ပါတယ္။ ဂိမ္းကစားျခင္းေၾကာင့္ အႏၱရာယ္ဆုိးေတြကုိ ေက်ာ္လႊားႏုိင္ဖုိ႔ အတြက္ ဂိမ္းကစားတဲ့ လူငယ္ေတြအေနနဲ႔ တစ္ေန႔ကုိ အနည္းဆံုး ၆ နာရီထက္ ပိုမကစားသင့္ပါဘူး။ ဂိမ္းရဲ႕ အတုိက္အခုိက္ေတြ ဆဲြေဆာင္အား ေကာင္းတယ္ ဆုိေပမယ့္ လူငယ္ေတြရဲ႕ စိတ္ကုိ လႊမ္းမုိးႏိုင္စြမ္း ရွိတာေၾကာင့္ ျပည္ပႏုိင္ငံေတြလုိမ်ိဳး ဂိမ္းဆင္ဆာ အဖဲြ႕မ်ားက လူငယ္မ်ား အသက္အရြယ္အလုိက္ ကစားသင့္တဲ့ ဂိမ္းအမ်ိဳးအစား မ်ားကုိသာ ေရြးခ်ယ္ ကစားသင့္ေၾကာင္း ေျပာခ်င္ပါတယ္။ (ဂိမ္းေခြ cover မွာေတာ့ ဂိမ္းအဆင့္သတ္မွတ္ခ်က္ ေတြေရးထားပါတယ္)

မည္သုိ႔ျဖစ္ပါေစ ဂိမ္းကစားျခင္းဟာ လူငယ္လူရြယ္ေတြအၾကား ပုိမုိက်ယ္ျပန္႔လာႏုိင္တဲ့အတြက္ ဂိမ္းမ်ားကုိ အလြန္အကၽြံ ကစားျခင္းထက္ ဂိမ္းထဲကေန ေကာင္းတဲ့ အခ်က္ေတြကုိ ထုတ္ယူ ေျပာင္းလဲ ကစားမယ္ဆုိရင္ လူငယ္မ်ားရဲ႕ အနာဂတ္ တုိးတက္ေရးအတြက္ အသံုးတည့္လာႏုိင္တဲ့ ပညာရပ္တစ္ခု အျဖစ္ အေထာက္အကူ ျဖစ္ေစမယ္ ထင္မိပါတယ္။ ဂိမ္းကစားတာဟာ လူငယ္မ်ားရဲ႕ လူမႈေရးလုိအပ္ခ်က္ တစ္ခုအျဖစ္ပါ ေျပာင္းလဲ လာတဲ့အတြက္ ကေလးငယ္မ်ားကုိ ဂိမ္းလံုး၀ မကစားေစဖုိ႔ ထိန္းခ်ဳပ္ျခင္းထက္စနစ္တက် အခ်ိန္ဇယားတစ္ခု ေရးဆဲြကစားေစျခင္းျဖင့္ ကေလးမ်ားရဲ႕ ပညာေရးနဲ႔ က်န္းမာေရးကို မွန္ကန္ေတာ္တည့္စြာ လမ္းညႊန္ေပးႏုိင္မွာ ျဖစ္ၿပီး ဆုိးက်ိဳးကို နဲေစႏုိင္မွာ ျဖစ္ေၾကာင္း တင္ျပခ်င္ပါတယ္။

ပံုေတြကုိ google images ကေန ယူထားတယ္ေနာ္ ... ...

Kim Hye Son K

Profile ==> http://www.jurgita.com/models-id260131.html

ရင္ထဲက လြန္ဆဲြပဲြ (သုိ႔) ႏွစ္ေယာက္ထဲက တစ္ေယာက္

ဖိုးရွမ္းငယ္ငယ္က ၀၀ကစ္ကစ္ေလးမုိ႔ ရပ္ကြက္ထဲကုိ လမ္းသလားၿပီးလုိ႔ အိမ္ျပန္ေရာက္ရင္ ပါးႏွစ္ဖက္လံုး ေရာင္သြားသလား ေအာင့္ေမ့ရတယ္။ ေတြ႕သမွ် ကုိကုိ မမေတြက ပါးေဖာင္းေဖာင္း ႏွစ္ဖက္ကုိ အားမလုိ အားမရနဲ႔ ဆဲြဆဲြသြားၾကလုိ႔ပါ။ ၁၀ ႏွစ္ျပည့္လုိ႔ ကုိရင္၀တ္ၿပီးမွပဲ အရပ္က ရွည္ထြက္ၿပီး လူႀကီး တစ္ေယာက္လုိ ကလန္ကလား ျဖစ္သြားတယ္။ ငယ္က ဖုိးရွမ္းလုိ႔ ေခၚရာကေန ႀကီးေတာ့ ရွမ္းႀကီးလုိ႔ ခ်စ္စႏုိး ေျပာင္းေခၚၾကတယ္။ ဖုိးရွမ္း ေဖေဖက ရွမ္း-တရုတ္စပ္တယ္။ အလုပ္ကေတာ့ ကုန္တင္ကားႀကီးေတြ ေထာင္ၿပီး ကုန္ေတြ ခရီးသည္ေတြ ပုိ႔တဲ့အလုပ္ လုပ္တယ္။ သူ႔၀ါသနာနဲ႔ သူ႔ကၽြမ္းက်င္ရာက ဒီကားအလုပ္ပါပဲ။ မွန္တာ ၀န္ခံရင္ ကားသမားဆုိေတာ့ အေသာက္အစားေတာ့ မကင္းပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ေမေမနဲ႔ မိသားစုကိုေတာ့ ဒုကၡမေပးခဲ့ပါဘူး။ ေမေမကေတာ့ ခ်က္တယ္ ျပဳတ္တယ္ ေလွ်ာ္တယ္ ဖြတ္တယ္။ ေန႔ခင္းဖက္ဆုိ တစ္လမ္းေက်ာ္က သူငယ္ခ်င္းအိမ္မွာ တစ္ေနကုန္ သြားေနတယ္။ (အမွန္ေတာ့ အပ်င္းေျပ ဖဲသြားကစားတာပါ) ေမေမနဲ႔အတူ ဖုိးရွမ္းလည္း အၿမဲလုိက္သြားေလ့ရွိတဲ့ အိမ္ျဖစ္တယ္။ အဲဒီအိမ္မွာ ဖုိးရွမ္းထက္ ၂ ႏွစ္ငယ္တဲ့ ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ရွိတယ္။ နာမည္က နန္းေလာဝ္ခမ္း လုိ႔ေခၚတယ္။ ဖုိးရွမ္းတို႔ ေဖေဖလုိမ်ိဳးပဲ ကုန္ကားေထာင္တယ္။ လုပ္ငန္းတူလည္းျဖစ္၊ တစ္ၿမိဳ႕တည္းသား ေတြလည္းျဖစ္။ စားအိမ္ ေသာက္အိမ္လည္း ျဖစ္ေတာ့ ငယ္ကတည္းက ဖုိးရွမ္းေလးနဲ႔ ေလာဝ္ခမ္းတုိ႔ ႏွစ္ေယာက္ကုိေစ့စပ္ ထားလုိက္ၾကတယ္။ တစ္ဦးတည္းေသာသားနဲ႔ တစ္ဦးတည္းေသာ သမီးမုိ႔ ေဆြမ်ိဳးစပ္ၿပီး ေသြးခ်င္းနီးေအာင္ လူႀကီးေတြက စီမံခဲ့တာပါ။

ေဖေဖက အၿမဲခရီးထြက္ေတာ့ ဖုိးရွမ္းေလးကုိ ေမေမရဲ႕အခ်စ္ကပဲ အေလးပုိခဲ့ၿပီး အရမ္းပဲ အလုိလုိက္တယ္။ တစ္ဦးတည္းရွိတဲ့ ဖုိးရွမ္းကုိ မ်က္ႏွာမငယ္ရေအာင္ လုိေလေသးမရွိ ျဖည့္ဆည္းေပး ခဲ့တယ္။ ဖုိးရွမ္းေလး ၁၀ တန္းေအာင္ေတာ့ အိမ္ကုိ တစ္ခါမွ မခဲြစဖူးခဲြၿပီး တစ္နယ္တေက်းကုိ ေက်ာင္းသြားတက္တယ္။ ေလွာင္အိမ္က လႊတ္လုိက္တဲ့ ငွက္ကေလးလုိ လြတ္လပ္သြားတယ္။ ျပင္ပဗဟုသုတကို နီးနီးကပ္ကပ္ ေလ့လာခြင့္ရေတာ့ အျမင္က်ယ္တာ ရွိခဲ့သလုိ။ ေလာကအေတြ႕အႀကံဳ မရွိလုိ႔ ဆံုး႐ႈံုးနစ္နာ တာေတြလည္း မနည္းပါဘူး။ ေတာင္ႀကီးမွာ ေနတုန္းကေတာ့ အိမ္ကို မၾကာမၾကာ ျပန္ေရာက္ခဲ့ေပမယ့္။ မန္းေလးကုိ ေက်ာင္းေျပာင္း တက္ေတာ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ အိမ္မျပန္ျဖစ္တာ ႏွစ္နဲ႔ခ်ီခဲ့တယ္။ ေက်ာင္းၿပီးသြားေပမယ့္ ရန္ကုန္မွာ ဟုိလုိလုိ ဒီလုိလုိနဲ႔ အၾကာႀကီးပဲ ေသာင္တင္ေနမိတယ္။ ကုိယ့္ရပ္ ကုိယ့္ရြာ ကိုယ္ဌာနကုိ ေမ့ေလ်ာ့လြယ္ ေစတာကေတာ့ မကုန္ဆံုးႏိုင္တဲ့ အတတ္ပညာေတြ နည္းပညာေတြကုိ ဆည္းပူးေနလို႔ပါ။ ဘဲြ႕ယူတဲ့ႏွစ္မွာပဲ ေမေမေနမေကာင္းလို႔ ဖုိးရွမ္း အိမ္ျပန္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ေမေမ့ကို ေနာက္ဆံုးေတြ႕ဖုိ႔  ျပန္ခဲ့တယ္ ဆုိရင္လည္း မွားမယ္ မထင္ပါဘူး။ ေမြးေမေမကုိ ဘာမွ မယ္မယ္ရရ ေက်းဇူးခြင့္မရခဲ့တဲ့ ဖုိးရွမ္းေလးဟာ ေမေမ မရွိေတာ့မွ ေနာင္တ ရခဲ့တယ္။

ေမေမက ဖုိးရွမ္းေလးကို ကတိတစ္ခြန္းပဲ ေတာင္းသြားတယ္။ အိမ္က စီးပြားေရးကို ဦးစီးၿပီး ၃၀ ျပည့္တဲ့ႏွစ္မွာ လူႀကီးေတြ သေဘာတူထားတဲ့ ေလာဝ္ခမ္းနဲ႔ လက္ထပ္ယူဖုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဖုိးရွမ္းေလးခမ်ာ မိဘႏွစ္ပါးလံုး မရွိေတာ့တဲ့ နယ္ကုိစြန္႔ၿပီး ၿမိဳ႕ေပၚ ေျပာင္းလာတယ္။ အေဖရဲ႕ လက္ငုတ္လက္ရင္း အလုပ္ကုိ ဦးစီးလုပ္ကုိင္တယ္။ တုိးတက္ေအာင္ လုပ္တယ္။ ေမေမမွာထားတဲ့အတုိင္း နန္းေလာဝ္ခမ္းကို ဆက္သြယ္တယ္။ အထက္တန္း ေအာင္တဲ့အထိ အတူတူ ေက်ာင္းတက္ခဲ့တဲ့ ငယ္သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္ေပမယ့္ ခုခ်ိန္မွာ ျပန္ေတြ႕ေတာ့ ႏွစ္ေယာက္လံုး အုိးတုိး အန္းတန္းနဲ႔ရယ္ပါ။ စကားေျပာေတာ့လည္း အေယာင္အေယာင္ အမွားမွားေတြပါပဲ။ ေလာဝ္ခမ္းက ကြန္ပ်ဴတာတကၠသုိလ္ ေက်ာင္းၿပီးတာနဲ႔ နယ္မွာပဲ မိဘေတြနဲ႔အတူ အေျခခ်ေနတယ္။ မိန္းကေလးဆုိေတာ့ တကူးတက အျပင္အလုပ္ထြက္လုပ္တာ မရွိခဲ့ပါဘူး။ ဖုိးရွမ္းနဲ႔ ေလာဝ္ခမ္းတုိ႔ ႏွစ္ေယာက္ျပန္ေတြ႕ၿပီး ေနာက္ပုိင္း တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ အဆက္အသြယ္ မျပတ္ခဲ့ပါဘူး။

လုပ္ငန္းခြင္ထဲေရာက္ေတာ့ ဖုိးရွမ္းခမ်ာ လူငယ္တုိ႔ သဘာ၀ အေပ်ာ္အပါးေတြေနာက္ မလုိက္ႏုိင္ရွာ ခဲ့ပါဘူး။ ျမားေျမွာင္လွတဲ့ အလုပ္ထဲမွာပဲ နစ္ေနရေတာ့ ႏွလံုးသားေရးကုိ ေရွ႕တန္း မတင္ႏုိင္ခဲ့တာ အမွန္ပါ။ တစ္ႏွစ္ကို ၈ လေလာက္ ခရီးထြက္ေနရသူ တစ္ေယာက္အတြက္ အလုပ္အေပၚမွာပဲ သံေယာဇဥ္တြယ္ ေနမိတယ္။ (အမွန္ေတာ့ ေလာဘေဇာ ကပ္ေနတာပါ။) မွတ္မွတ္ရရ ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္ သၾကၤန္ေလာက္ကစၿပီး အလုပ္က ပါးလာတယ္။ ခရီးကုိ ႀကိဳၾကားႀကိဳၾကား ေလာက္ပဲ သြားရေတာ့တယ္။ ဒါနဲ႔ ဖုိးရွမ္း ၀ါသနာပါတဲ့ အင္တာနက္နဲ႔ အခ်ိန္ကုန္ေစခဲ့တယ္။ အင္တာနက္ေပၚမွာ ဟုိလူနဲ႔ေတြ႕လည္း သံေယာဇဥ္တြယ္မိ၊ ဒီတစ္ေယာက္နဲ႔ ေတြ႕လည္း သံေယာဇဥ္တြယ္မိနဲ႔ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ဘယ္ဟာက အမွားအမွန္၊ ဘယ္ဟာက အတုအေယာင္ ဆုိတာကုိ မဆန္းစစ္မိခဲ့တာ အမွန္ပါ။ အမွားသံေ၀ဂေတြ ေတာ္ေတာ္ေလး ရၿပီးမွပဲ ဖုိးရွမ္းခမ်ာ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ ျဖစ္လာပါတယ္။ ဒီလုိနဲ႔ ဖုိးရွမ္းရဲ႕ ႏွလံုးေသြးကုိ သံစဥ္မမွန္ေအာင္ ခုန္ေစတဲ့ အခ်စ္ဆုိတာကုိ စတင္ေတြ႕ခဲ့တယ္။ အခ်စ္ကုိ မ်က္စိနဲ႔  ကိုယ္တုိုင္ကုိယ္က် တပ္အပ္ မျမင္ဖူးေသးေပမယ့္ ၾကားေနရတဲ့ အသံလြင္လြင္ေလးကပဲ ဖုိးရွမ္းေလးရဲ႕ ႏွလံုးစည္းခ်က္ကုိ လႈပ္ခတ္ေစတယ္ဆုိတာ ၀န္ခံပါတယ္။ ေလလုိင္းထဲက ပုိ႔လုိက္တဲ့ ပံုေလးေတြကုိၾကည့္ၿပီး သံေယာဇဥ္ပုိတြယ္ေစတယ္ ဆုိရင္လည္း မမွားပါဘူး။

အခ်ိန္ဆုိတဲ့ ယႏၱယားကုိ ေရွ႕ဆက္မရေအာင္ တားထားလုိ႔ မရသလုိ၊ ကိုယ့္စိတ္ႀကိဳက္ ျပဳျပင္ ဖန္တီးယူလုိ႔ ရေကာင္းတဲ့ အရာမဟုတ္ပါဘူး။ ဖုိးရွမ္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ ႏွလံုးသားေရးရာ လြန္ဆဲြတုိက္ပဲြဟာ မၾကာမတင္မွာ အဆံုးအျဖတ္ ေပးရမဲ့ ပန္းတုိင္ကုိ ေရာက္ေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဖုိးရွမ္းအဖုိ႔ မိဘေတြကုိ ေက်းဇူးဆပ္တဲ့ အေနနဲ႔ ငယ္သူငယ္ခ်င္း ကုိပဲ အခ်စ္မပါတဲ့ အိမ္ေထာင္တစ္ခုကုိ ထူေထာင္ႏုိင္မလား၊ ထူေထာင္သင့္ပါသလား။ ဒါမွမဟုတ္ပါပဲ မိဘစကားကုိ ဖယ္ရွားၿပီး ဖိုးရွမ္းရင္ထဲမွာ ေနရာအျပည့္ ယူထားတဲ့ 21 Vs Me န႔ဲ  စိတ္ယုိင္ၿပီး အႏွစ္သာရျပည့္တဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ အိမ္ေထာင္ထူေထာင္ သင့္ပါလား။ 2010 Elections ထက္ပုိအေရးႀကီးတဲ့ ဖုိးရွမ္းေလးရဲ႕ ရင္ထဲက လြန္ဆဲြပဲြေလးမွာ ဘယ္သူ႔ကုိ အေလးသာေစခ်င္တယ္၊ ဘယ္သူ႔ကုိ အေလးထားရမယ္ ဆုိတဲ့ အားေပးစကားေလးကုိ ဖုိးရွမ္းကုိ ခင္မင္တဲ့ သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြ အေပါင္းအသင္းအားလံုးက မျဖစ္မေန အႀကံဥာဏ္ ေပးၾကပါအုန္းလုိ႔ ေတာင္းဆုိခ်င္ပါတယ္။ မပ်က္မကြက္နဲ႔ပါ။