ေလွ်ာက္လမ္းေလး

လမ္းကေလး ဆုိတဲ့ စကားလံုးဟာ တစ္မ်ိဳးတမယ္ ထူးျခားမႈ ရွိလုိ႔ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆုိေတာ့ ေျမာက္ျမားစြာေသာ လမ္းေလးေတြကုိ အားလံုးပဲ ေလွ်ာက္လွမ္းဖူး တာေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေျမနီလမ္း၊ ေက်ာက္ခင္းလမ္း၊ ကတၱရာလမ္း၊ ကြန္ကရစ္လမ္း နဲ႔ ေျဖာင့္ေသာ၊ ေကာက္ေသာ၊ ေ၀့၀ုိက္ေသာ လမ္းကေလးေတြ စသည္ စသည္မ်ားပါ။ ပန္းခင္းတဲ့ လမ္းကေလးမ်ားကုိလည္း ေလွ်ာက္ဖူးသူတုိ႔ ရွိၾကပါမယ္။ ထပ္တူ ထပ္မွ် ၾကည္ႏူးေပးႏုိင္ဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ၾကမ္းတမ္းတဲ့ ခေရာင္းလမ္းကုိလည္း ေလွ်ာက္ခဲ့ဖူးသူေတြ ရွိၾကမွာပါ။ သူတုိ႔အတြက္ေတာ့ အမွန္ပဲ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္မိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေနရာတုိင္းမွာ လူတုိင္းက ေလွ်ာက္ခဲ့ရတဲ့ လမ္းကေလးေတြကုိ ေမ့ထားလုိ႔ ရမယ္ မထင္ပါဘူး။

ဒီလမ္းကေလး တစ္နည္းအားျဖင့္ ဒီကန္ပတ္ လမ္းကေလးကုိ ေလွ်ာက္ခဲ့တာ ဆယ္စုႏွစ္ တစ္ခုေက်ာ္ၾကာခဲ့တယ္။ ဆူညံေပမယ့္လည္း စည္ကားၿပီး မ်က္စိ ပသာဒရွိလွပါတယ္။ လတ္ဆတ္တဲ့ေလနဲ႔ အတူ တခါတခါ တံငါသည္ရဲ႕ ပံ့ပုိးမႈနဲ႔ ညီႇစုိ႔စုိ႔ငါးန႔ံကုိပါ ခံစားရတတ္ပါတယ္။ လြယ္အိတ္ကုိ ပုခံုးသိုင္းၿပီး ေၾကာင့္က်မႈ ကင္းစြာနဲ႔ ေက်ာင္းတက္ခ်ိန္အမီ အေျပးတစ္ပိုင္းနဲ႔ ေလွ်ာက္ခြင့္ရခဲ့တဲ့ လမ္းကေလး ျဖစ္တယ္။ ေက်ာင္းအိမ္စာေတြကုိ တနင့္တပုိးနဲ႔ မႏုိင္၀န္ထမ္းစဥ္က နာက်င္ ႐ႈိက္ငိုရင္းနဲ႔ လမ္းမေပ်ာက္ခဲ့တဲ့ လမ္းကေလး ျဖစ္တယ္။ ဒီေျမနီ ကန္ပတ္လမ္းေလးေပၚမွာ ခင္မင္ရာ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေခါက္တုန္႔ ေခါက္ျပန္ ေလွ်ာက္ခဲ့ဖူးတယ္။ တစ္နယ္ တစ္ေက်းကုိ ၾကင္သူနဲ႔ ေျပာင္းသြားတဲ့ ဆရာမေလးတစ္ေယာက္ကုိ ဒီလမ္းကေလးမွာ ျမင္ေနက်ျဖစ္တယ္။ အယူအဆ မတူပါဘဲ ဘ၀အေဖာ္ ျဖစ္ခ်င္သူေလးနဲ႔အတူ ဒီလမ္းကေလးေပၚ စက္ဘီးေလးတြန္းရင္ အတူယွဥ္ ေလွ်ာက္ခဲ့ဖူးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီလမ္းကေလးမွာ ကၽြန္ေတာ့္အေပၚ စာနာနားလည္ ၿပီး ေထြးေပြ႕မဲ့သူ တစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ ရွိခဲ့ပါရဲ႕လားလုိ႔ ဆန္းစစ္ခဲ့ျခင္းေတာ့ မရွိပါဘူး။

ဒီလမ္းကေလး တစ္နည္းအားျဖင့္ ဒီလမ္းသြယ္ေလးကုိ ကၽြန္ေတာ္ ျဖတ္ေလွ်ာက္ခဲ့တာ ႏွစ္အနည္းငယ္ ခန္႔ ၾကာျမင့္ခဲ့ပါၿပီ။ မာက်ဴရီမီးနဲ႔ ထိန္ညီး ေနေပမယ့္ ႐ႈပ္ေထြးေပြလီၿပီး အၿမဲပဲ သတိနဲ႔ေလွ်ာက္ေနရတဲ့ လမ္းကေလးပါ။ လႊင့္ပ်ံ႕ေနတဲ့ ျပဴတင္းလုိက္ကာရဲ႕ ဖဲြ႕တည္မႈကုိ မခံစားႏုိင္ဘဲ လႈပ္လီလႈပ္လွည့္ ပလက္ေဖာင္းအံဖံုးေပၚ ကၽြံမက်ေအာင္ ေလွ်ာက္ရတဲ့ လမ္းကေလးပါ။ ကားမွတ္တုိင္ ႏွစ္ခုဟာ မ်က္ေစာင္းထုိး အေနအထားမွာရွိေနၿပီး လမ္းေဘး လဘက္ရည္ဆုိင္ ရွိေနတတ္လို႔ ဣေျႏၵရရ ေလွ်ာက္ခြင့္ မရတဲ့ လမ္းသြယ္ေလးကို ျဖတ္ေလွ်ာက္ရတာ အႀကိမ္ႀကိမ္ပါ။ အေမွာင္နဲ႔အတူ လူျပတ္တတ္တဲ့ မီးကင္း႐ံုနံေဘးဟာ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ စုိးရြ႔ံစိတ္ကုိ ေပးတတ္ပါေသးတယ္။ ရင့္က်က္ခ်င္ ဟန္ေဆာင္မႈနဲ႔ အမႈိက္ပံု ကမူေလးကုိေက်ာ္ၿပီး ျပည္လမ္းမႀကီးရဲ႕ မီးအလင္းေရာင္ကုိ ျမင္မိမွ် အနည္းငယ္ စိတ္သက္သာရာ ရေစတဲ့ လမ္းသြယ္ကေလးပါ။ ဒါေပမယ့္ ဒီလမ္းကေလးမွာ ကၽြန္ေတာ့္အေပၚ သံသယအၾကည့္နဲ႔ နာက်င္ မုန္းတီးေနေလသူ တစ္စံုတစ္ေယာက္က တိတ္တဆိတ္ ၾကည့္ေနမလားဆုိတာတာ အၿမဲပဲ ေသာကေ၀ေနမိပါတယ္။

အထက္တန္း ေက်ာင္းသားဘ၀ ေက်ာင္းတက္တုိင္း ေလွ်ာက္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ေနာင္တံုကန္ ကန္ပတ္ လမ္းကေလးရဲ႕ အမွတ္ထင္ထင္ ရွိခဲ့တာေလး နဲ႔ ခုေရာက္ေနတဲ့ ရွစ္မုိင္အလြန္ တစ္မွတ္တုိင္ ေလာက္က လမ္းသြယ္ေလးရဲ႕ တဒဂၤျမင္ကြင္းေလးကုိ ခံစားမိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေလွ်ာက္ခဲ့တဲ့ လမ္းကေလးေတြမွာ ကုိယ္ပိုင္ ေရြးခ်ယ္ပိုင္ခြင့္ မရခဲ့သည္ျဖစ္ေစ၊ ကိုယ္တုိင္ေရြးခ်ယ္ ေလွ်ာက္ခဲ့ရတဲ့ လမ္းပဲျဖစ္ေစ ေလွ်ာက္ရတဲ့ ဘ၀လမ္းကေလးတုိင္း သာသာယာယာ ရွိေစခ်င္တဲ့ ဆႏၵနဲ႔ .. .. ။

အစ္မသက္ေ၀ရဲ႕ လမ္းကေလးမ်ားအေၾကာင္း ကိုဖတ္ႏုိင္ပါေသးတယ္ ။