ဆံုေနက်အိပ္မက္ထဲ

မေန႔ကနဲ႔ မတူတဲ့ ဒီဘက္ေန႔ေတြရဲ႕လႈပ္ရွားမႈမ်ားက အရင္ကထက္ သြတ္လက္ေပါ့ပါး လြန္းတယ္လုိ႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကုိယ္ ထင္မိပါတယ္။ ဘာပဲ လုပ္လုပ္ စိတ္လက္ ေပါ့ပါးေနၿပီး ဖ်က္ဖ်က္လတ္လတ္ ရွိလွတယ္။ အေတြးအေခၚ ေတြကလည္း ၾကည္လင္ ေတာက္ပေနတယ္လို႔ ခံစားရမိတယ္။ စိတ္ရႊင္တယ္ဆုိေတာ့ ဘာလုပ္လုပ္ သီခ်င္းတေအးေအးနဲ႔မုိ႔ ေဒၚေလးေတြက ေမးေင့ါၿပီး တစ္ေယာက္ကုိ တစ္ေယာက္ လက္တုိ႔ၾကတယ္။ ေခါင္းထဲမွာ လုပ္စရာေတြ အစီအရီနဲ႔ဆုိေတာ့ ပတ္၀န္းက်င္ကုိ သိပ္ဂ႐ုမျပဳ မိပါဘူး။ မနက္ ၅ နာရီခဲြကတည္းက အိပ္ယာထတယ္။ ကားေတြ အဆင္သင့္ျဖစ္ေအာင္ ေဘာ္ဒီကုိေအာက္ ပို႔ထားလုိက္တယ္။ ဘယ္သူ ဘယ္သြားသြား အဆင္သင့္ျဖစ္ေအာင္ပါ။ (ေစတနာလုိ႔ မထင္လုိက္ပါနဲ႔ အျပင္ထြက္စရာရွိလုိ႔ ေခၚရင္ မရွိလု႔ိကေတာ့ ကြိဳင္တက္ႏုိင္တယ္ေလ၊ ေခါင္းက ဒီလုိ ၾကည္လင္ေနတာ) ဂ်င္းပန္ကုိစြပ္ စီအင္န္စီကုိ၀တ္ၿပီး အစိမ္းေရာင္ေတြ ျဖည့္ထားတဲ့ သာေရပုိက္ပိုက္အိတ္ကုိ ခါးၾကားထုိးၿပီး လမ္းထိပ္ထြက္ခဲ့တယ္။ ဘယ္လဲ ... လုိ႔ လွမ္းေမးေတာ့ လဘက္ရည္သြားေသာက္မလုိ႔ ဆုိၿပီး ခပ္သြက္သြက္ေလး ထြက္လာခဲ့တယ္။

ဖုန္းမေျပာျဖစ္တာ တစ္နည္းအားျဖင့္ေတာ့ ဖုန္းမဆက္ျဖစ္တာ ေတာ္ေတာ္ၾကာခဲ့ပါၿပီ။ ဖုန္းမေျပာျဖစ္တာ ဟန္းဆက္ မရွိလုိ႔ ဖုန္းမရွိလုိ႔ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဖုန္းဆက္ေျပာစရာ ေဘာ္ေဘာ္လည္း မရွိ၊ ေဖာ္ေဖာ္လည္း မရွိတာေၾကာင့္ပါ။ သိပ္သနားစရာေကာင္းတဲ့ ကုိယ့္ဘ၀ေလးလုိ႔ ကိုယ့္ကုိယ္ကုိယ္ ႏွစ္သိမ့္မိပါေသးတယ္။ အိမ္မွာ နံပါတ္ ၉ လံုးႏွိပ္ရင္ သတိေပးခံရမယ္။ နယ္ေ၀းဆုိရင္ ေမးမေနနဲ႔ ဆက္စရာမလုိဘူး။ ဒီလုိ ေခၽြတာတဲ့ အေၾကာင္းေလးေတြရွိတယ္။ ေဒၚေလးေတြက ပ်ိဳပ်ိဳႀကီးေတြျဖစ္ၿပီး သာလိက၊ စာကေလး၊ ကတၱ၀ါ ေတြ ၀င္စားထားတာ ဆိုေတာ့ နားပူတာ မခံႏုိင္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဖုန္းေျပာစရာရွိရင္ လမ္းထိပ္ကုိပဲ ထြက္ရတယ္။ ဆသရ ကမမႀကီးေတြ မေရာက္ေသးရင္ ေယာင္လည္လည္နဲ႔ လဘက္ရည္ဆုိင္ကေန ေစာင့္ေနရတယ္။ ေရာက္လာရင္ ကုိယ္ကဦးေအာင္ ေနရာယူရတယ္ နယ္ေ၀းဆက္မွာဆုိေတာ့ အခ်ိန္ေပးရတတ္တယ္ေလ။ ညေနခင္းဘက္ဆုိရင္ ဒီဘက္က လူရွင္းေပမယ့္ ဟုိဘက္အေဆာင္မွာ လုိင္းေတြ ၿပြတ္သိပ္မႈနဲ႔ ႀကံဳေတြ႕ရတတ္တာ ခဏခဏပါ။ ဒီလုိနဲ႔ ရွိန္းျမျမ ကေလးအသံ လြင္လြင္ေလးကုိ နားဆင္ႏုိင္ဖုိ႔အတြက္နဲ႔ မနက္တစ္ခ်ိန္ ညေနတစ္ခ်ိန္ မျဖစ္မေန ဖုန္းဆက္ဖုိ႔ ေက်နပ္စြာနဲ႔ ဒီဂ်ဴတီကုိ တုိးယူလုိက္တယ္။

အေနမနီးေပမယ့္ အလွမ္းေ၀းတယ္ မထင္မိပါဘူး။ တစ္ဦးနဲ႔ တစ္ဦး ဆက္ႏြယ္ေနတဲ့ မသိစိတ္ေလးေၾကာင့္ အေနနီးေနခဲ့တယ္။ မျမင္မေတြ႕ ႏုိင္ေပမယ့္ မ်က္၀န္းထဲက မထြက္ႏုိင္ပါဘူး။ တစ္ဦးနဲ႔ တစ္ဦး ေဘးခ်င္းယွဥ္ရွိေစမယ့္ ၾကယ္စံုညရဲ႕ အိပ္မက္ေလးေတြ  အၿမဲရွိေနခဲ့တယ္။ ဆုေတာင္း မျပည့္ေသးေပမယ့္ စိတ္ေဆာင္လုိက္ ေလတုိင္း ေလေျပနဲ႔အတူ အေျပးအေသာ့ႏွင္လာမယ့္ မင္းရဲ႕ ရယ္သံေလးကုိ ရင္နဲ႔အျပည့္ ဖမ္းဆုပ္ထားၿမဲျဖစ္တယ္ ဆုိတာ ယံုၾကည္ေစခ်င္တယ္။ ခ်ဳိၿမိန္တဲ့ အရသာရွိေပမယ့္ ေအာင့္ေသာ နာက်င္မႈကုိေပးတဲ့ ၾကင္နာမႈေတြကုိ အၿပံဳးမပ်က္ ပူဆာယူလ်က္ပါ။  အခ်စ္ကုိ တင္ႀကိဳ အိပ္မက္မက္ တတ္သူဟာ အခ်စ္ေခ်ာက္ထဲကုိက်ဖုိ႔ ပုိပုိနီးစပ္ေစဆုိတာ သိေနေပမယ့္ ႏွစ္ဦးသားဆံုေနက် အိပ္မက္ထဲကုိပဲ တုိးလုိ႔ ျမင္မက္ေနဆဲပါ။ ညတုိင္းျမင္မက္ အိပ္မက္တုိင္းမွာ မင္းသာ အၿမဲေနရာယူဆဲပါ .... .... ။

ပံုကုိ photobucket ကေန ယူသံုးထားတယ္ေနာ္။